ผู้ตั้ง
ข้อความ
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10495
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sat Sep 23, 2017 11:19 pm
## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##




สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓

เกิดเป็นเสียงปานฟ้าร้องแผดก้องในความมืด

เปรี้ยง!

กระสุนทะยานเป็นเส้นทางพุ่งไปถูกร่างของไอ้ลาย อานุภาพของไรเฟิลที่ล้มได้แม้กระทั่งช้าง ทำให้จอมอหังการแทบสิ้นฤทธิ์ มันโซเซไปได้เพียงสองสามก้าวก็ล้มลงในพงไม้ ก่อนตะเกียกตะกายทำเช่นเดิมอีกสองสามครั้ง และครั้งสุดท้ายนั่นเอง จากที่เคยเป็นพญามัจจุราชสี่ขา มันกลับปรากฏกายในรูปร่างของชายที่ดูคุ้นตาคนหนึ่ง

จ่ามหันต์ขบกรามแน่น ส่วนพลทหารมือแม่นดูตกอกตกใจกับสิ่งที่พบเจอ เขาอุทาน

“เห้ยลุง... ดูคุ้นๆ นะ นั่นใช่...”

“รออยู่นี่... เฝ้าผู้หมวดไว้ แล้วห้ามตามมาเด็ดขาด” จ่ามหันต์ขัดขึ้น เขาหักลำกล้องลูกซองคู่ใจ ปลอกกระสุนดีดออกมาพร้อมควันสีขาวขุ่น เขาล้วงกระสุนใส่กลับเข้าไปใหม่ อดีตสิบโทกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว บริเวณแพวัชพืนปรากฏรอยเลือดกองใหญ่ และมีปืนลูกซองตกอยู่ใกล้ๆ อดีตสิงสิบโทกระพริบถี่ๆ เพ่งมองปืนกระบอกนั้น ก่อนเร่งฝีเท้าเรียบชิดเชิงหิน แล้วตัดลงเนินราบ สลับไปมา ใช้ไฟฉายสำรวจรอยเลือดเป็นระยะ ประเมินจากความถี่ของหยดเลือด กับความเร็วในการเคลื่อนที่ อาการของเจ้าวายร้ายหนักหนาไม่เบา มันมุ่งตรงไปยังหน้าผา อดีตสิบโทกระชับปืนมั่น ตามกระชั้นเข้าใกล้

หลังจากผ่านดงประดู่ป่าได้ไม่นาน จ่ามหันต์ก็ตามมาจนพบร่างหนึ่งเดินโงนเงนอยู่ในความมืด ร่างนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือด มีร่องรอยจากคมกระสุนนับไม่ถ้วน แต่บาดแผลที่สร้างความเสียหายมากที่สุดคงมาจากกระสุนไรเฟิลที่เจาะทะลุบริเวณด้านหลังต้นคอ เลือดเป็นลิ่มๆ ไหลริน

“พี่ชัช!” อดีตสิบโทกู่เรียก

ร่างนั้นยืนนิ่งอยู่ครู่ก่อนหันกลับมา บุรุษคนนั้นคือพรานนำทางผู้เชี่ยวชาญ แก้วตาของเขาดูแปลกประหลาด บางครั้งเป็นอย่างมนุษย์ แต่บางคราเป็นประกายอย่างสัตว์ สลับไปมา ร่างกายแม้จะโชกไปด้วยเลือด แต่ไม่อาจพรางริ้วประหลาดคล้ายลวดลายของเสือลายพาดกลอน

“ทำไมพี่ทำแบบนี้” จ่ามหันต์ยกปืนเล็งไปที่ร่างของพรานนำทาง แต่ท่าทางของอดีตสิบโทไม่ได้สร้างความตระหนกให้ยอดพรานแม้แต่น้อย

“หึๆ” เขาหัวเราะเบาๆ “สามหรือสี่” น้ำเสียงอ่อนแรงถามกลับ
จ่ามหันต์ดูฉงน พรานชัชจึงพูดต่อ “ไม่ได้อยากหรอก แต่มันอดไม่ได้ ทั้งโหย ทั้งกระหาย ทั้งรุ่มร้อนแทบขาดใจ เจออาการแบบนี้จ่าจะทนได้สักกี่วันกันล่ะ สามหรือสี่วัน?”

พรานเซไปพิงกับต้นประดู่ พูดต่อเบาๆ “สงสัยตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาถามเบาๆ อย่างอ่อนแรง

“ตั้งแต่แรก” จ่ามหันต์ตอบ “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่เป็นอะไร แค่ไม่ค่อยไว้ใจเท่านั้น แต่หลายครั้งความเชี่ยวชาญของพี่ ช่วยพวกเราจนขจัดความระแวงไปหมด เริ่มนับถือแม้จะรู้ว่าพี่มีจุดประสงค์บางอย่าง จนถึงตอนที่พวกเราไปถึงจุดขัดห้างนั่นล่ะ ความรู้สึกแปลกๆ วกกลับมาอีกครั้ง ทำไมพรานมือฉมังเรื่องลี้ลับในป่าในดงแบบพี่ถึงไม่แนะนำอะไรพวกเราสักอย่าง ไม่บอกกระทั่งวิธีรับมือไอ้วายร้ายที่เรากำลังตามล่ากันอยู่”

พรานไอโขลก “ว่าต่อไปสิ”

“อีกครั้งตอนที่เราเจอกันเมื่อกี้ พี่บอกว่ากลับไปเจอสมาชิกทุกคนที่ห้างรวมถึงไอ้หนุ่มที่ชื่อยักษ์ใช่ไหม”

พรานนิ่งเงียบไม่ตอบคำถาม

“พี่อาจจะเจอทหารหนุ่มคนนั้นที่ห้างจริงหรือไม่จริงไม่มีใครรู้นอกเสียจากพวกเราจะวกกลับไปที่ห้าง แต่จะบอกว่าเป็นความนิยมชมชอบนิสัยส่วนตัวของไอ้หมอนั่นก็คงไม่ผิด ที่ทำให้ฉันเลือกที่จะไม่เชื่อคำพูดของพี่ “จ่ามหันต์เว้นช่วงเล็กน้อย “ในห้วงเป็นตายเท่ากัน ตอนที่พี่ฤทธิ์โดนลวงให้วิ่งแยกออกมา ฉันวิ่งตามมาติดๆ และด้วยความร้อนใจ ฉันจำได้ว่าตะโกนบอกให้เด็กหนุ่มคนนั้นวิ่งตามมา... ดูไม่ค่อยมีเหตุผลนะ แต่ฉันเชื่อว่าเด็กหนุ่มที่ชื่อยักษ์จะมุ่งมั่นบากบั่นตามมามากกว่าจะทอดทิ้งพวกฉันแล้วหนีกลับไปตั้งหลักที่ห้าง... และฉันก็คิดถูก มันตามมาจริงๆ จะบอกให้นะ กระสุนที่หลังคอพี่ก็ฝีมือของไอ้หนุ่นนั่นล่ะ” จ่ามหันต์ขึ้นนกเสียงดังแกร๊ก

พรานชัชหัวเราะในลำคอ เขาทรุดไถลลงไปนั่งพิงต้นประดู่

“ทำไมพี่กลายเป็นแบบนี้” อดีตสิบโทคาดคั้นหาคำตอบที่สงสัยต่อ

“เรื่องมันยาว เอาเป็นว่าผมไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน แค่เผอิญแตกฉานในเดรัจฉานวิชามาตั้งแต่สมัยรุ่นๆ เริ่มถลำลึกศาสตร์ลี้ลับจนถอนตัวไม่ขึ้น ความอยากรู้อยากเห็นกลายเป็นความคลั่งไคล้ และสุดท้ายกลายเป็นคำสาบ”

พรานชัชชันกายลุกขึ้นยืนอีกครั้ง โซซัดโซเซตรงไปบริเวณเนินหินสูง จ่ามหันต์สืบเท้าตามไปอย่างระแวดระวัง

สายลมครวญครางรายล้อมอยู่รอบทิศ ชวนให้อึดอัด ใบไม้จำนวนมาก ปลิดปลิวหลุดจากต้น ลอยฟุ้งโปรยปรายไปทั่วด้วยฤทธิ์แรงลมที่ดูเหมือนสั่นสะเทือนได้ถึงแกนเขา

พรานมือฉมังหยุดยืนเหนือลานหินโล่ง ยืดตัวตรงรับแสงจันทร์สาดส่องกระทบร่าง เบื้องหน้าเป็นหน้าผาสูงชัน

“รู้ใช่มั้ยว่าฉันปล่อยพี่ไปไม่ได้” จ่ามหันต์ถามแต่พรานไม่ตอบ

“ฉันไม่อยากให้บาปกรรมติดตัวไอ้หนุ่มนั่นไป เพราะฉะนั้นฉันจึงตามมาจัดการพี่คนเดียว อีกอย่างไม่อยากให้มีผู้เคราะห์ร้ายเป็นเหยื่อสนองอวิชชาของพี่อีก”

พรานหัวเราะเบาๆ เขาหันกลับมาประจันหน้าจ่ามหันต์ แววตาดุร้ายดั่งสัตว์ป่าเพ่งมองอดีตสิบโท

“อย่ามาตีฝีปากกับผมดีกว่า สำเหนียกไว้ซะด้วยที่จ่ายังรอดมาถึงตอนนี้ก็เพราะไอ้แก่นั่นยื่นมือมาช่วย หาไม่แล้วจ่ากับนายทหารคงตายไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"

พรานชัชละสายตาจากอดีตสิบโท สอดส่ายสายตาไปทั่วทิศ เขาตะโกนก้อง

"เป็นผีไม่อยู่ส่วนผี ยุ่มย่ามเรื่องทางโลก กูรู้นะว่ามึงอยู่แถวนี้!"

"พอเถอะพี่ชัช" จ่ามหันต์ตะโกนเสียงดังยิ่งกว่า "ท่านอยู่สูงกว่าเรา อย่าดึงลงมาต่ำเตี้ยเรี่ยดินเพราะความคึกคะนองอยากลองวิชาของพี่เลย"

พรานชัชหอบตัวโยน เขาเหลือบตามามองจ่ามหันต์อยู่อึดใจก่อนหลับตาบริกรรมคาถา

ระหว่างที่พรานร่ายบทสวดแปลกๆ ลวดลายคล้ายรอยสักบนร่างพริ้วไหวไปมาราวกับมีชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง
แก้วตาเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นดั่งสัตว์ร้าย จ่ามหันต์ประทับปืนขึ้นเล็งทันที

"พอเถอะพี่ชัช มันจบแล้ว บอกฉันเถอะว่าพี่ไม่ได้ฆ่าสมาชิกคนอื่นๆ ใช่ไหม"

ร่างพรานชัชกระตุกอย่างแรก เสียงแหบพร่าตอบกลับ

"อยากรู้ใช่ไหม ก็ลองไปถามพวกมันดูเองแล้วกัน"

แม้ร่างกายจะบอบช้ำอย่างนัก แต่พรานชัชก็สืบเท้าเข้ามาอย่างประสงค์ร้าย จ่ามหันต์แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง แม้สภาพไอ้ลายในร่างพรานชัชจะชุ่มโชกไปด้วยหยาดฝนปนโลหิต แต่บาดแผลบางจุดเริ่มสมานกันอย่างน่าเหลือเชื่อ!

อดีตสิบโทไม่รั้งรอ ลั่นไกทันที ปัง!

กระสุนพุ่งเข้าทรวงอกพรานอย่างจัง เขาเซถลาถอยไปสองก้าว ชิดริมผา อดีตสิบโทหักลำกล้องบรรจุกระสุนอีกครั้งอย่างตั้งใจ หากเป็นก่อนหน้านี้ ตัวเขาคงวิ่งป่าราบไปแล้ว แต่เพราะคมกระสุนไรเฟิลจากฝีมือพลทหารยักษ์ ทำให้จอมวายร้ายดูแทบจะสิ้นฤทธิ์ หรือไม่อาถรรพ์แห่งพงไพรคงต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะฟื้นตัว

จ่าขึ้นนกเล็งไปที่ร่างพรานชัชอีกครั้ง แต่ก่อนที่จะลั่นไกส่งร่างสมิงร้ายให้ร่วงสู่ก้นเหว จ่ามหันต์ได้ยินเสียงลึกลับก้องกังวานอีกครั้ง

"ถึงร่วงลงหุบเบื้องล่าง พรานก็หาเป็นอะไรไม่ ถ้าไม่อยากให้เขาไปก่อบาปไปมากกว่านี้... ใช้ปืนอีกกระบอกสิ”

คราแรกมีเพียงความสับสนกับสิ่งที่ดังก้องอยู่ในหู แต่ถัดมาแค่เสี้ยววินาที อดีตสิบโทนึกขึ้นได้ว่าด้วยเสียงร่ำลือที่เคยได้ยินมาช้านาน สุดท้ายเขาตัดสินใจพกปืนมาอีกกระบอก มันเป็นปืนสั้นโบราณที่มีประวัติคลุมเครือ

อดีตสิบโทล้วงปืนพกออกมาจากซองหนังที่ซุกอยู่ในเสื้ออย่างรวดเร็ว เล็งไปที่ร่างพรานชัชที่กำลังปรี่เข้ามา จากนั้นลั่นไก

ปัง!

ลูกตะกั่วพุ่งเข้าหว่างอกพรานชัช ห่างจากเดิมไม่ถึงคืบ รอยแผลเล็กนั้นกว่าหัวนิ้วก้อย แต่กลับทำให้พรานหยุดชะงักไปในทันที ตาของเขาเบิกกว้าง จ้องมองสูงขึ้นไปบนนภา ปากอ้าเกร็งค้าง ลายพาดกลอนสีดำที่ขึ้นทั่วร่างค่อยๆ จางหายไปทีละน้อย แต่กลับกันบาดแผลที่เคยสมานแทบเป็นเนื้อเดียวกลับปริแตกเลือดจำนวนมากไหลรินออกมาจากร่าง

“อ๊ากก” พรานชัชร้องโหยหวนยาวไม่เป็นภาษา เขาเซถอยร่นไปจนถึงขอบผา กุมบาดแผลอย่างทุรนทุราย ถัดมาเพียงไม่กี่วินาทีทุกอากัปกิริยาก็หยุดนิ่ง พรานชัชยืนตัวงองุ้มมีเพียงเสียงครางยาวเบาๆ ในลำคอ ร่างนั้นเอนหงายช้าๆ ร่วงตกหน้าผาสูงชันเบื้องล่าง ท่ามกลางความตื่นตะลึงของอดีตสิบโทแห่งกองพลทหารอาสา...

จบบทที่ ๑๓



cr.กฤตานนท์



สมิง เขาขวาง ตอน 1 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1544685

สมิง เขาขวาง ตอน 2 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545171

สมิง เขาขวาง ตอน 3 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545737

สมิง เขาขวาง ตอน 4 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546091

สมิง เขาขวาง ตอน 5 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546415/1/#35569643

สมิง เขาขวาง ตอน 6 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546858/1/#35579925

สมิง เขาขวาง ตอน 7 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1547273

สมิง เขาขวาง ตอน 8 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1548439

สมิง เขาขวาง ตอน 9 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1550385

สมิง เขาขวาง ตอน 10 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1551201

สมิง เขาขวาง ตอน 11 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1552333

สมิง เขาขวาง ตอน 12 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1552689
เข้าร่วม: 24 Sep 2006
ตอบ: 5279
ที่อยู่: ในร่ม
โพสเมื่อ: Sat Sep 23, 2017 11:26 pm
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
ตกลงตอนที่หมวดฤทธ์ยิงเสือแล้วแล้วพรานชัชอยู่กับจ่ามหันต์คืออะไร งงมาก พรานชัชจะแวบไปตอนไหนก็คุยกันกับจ่าตลอดแล้วมีเสียงปืนดังขึ้นเพราะหมวดยิงเสือตัวใหญ่
เข้าร่วม: 05 Dec 2016
ตอบ: 1517
ที่อยู่: Thailand
โพสเมื่อ: Sat Sep 23, 2017 11:54 pm
[RE]## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##
สรุปคือเป็นมาแต่แรกแล้วสินะ

สุดยอดดดด
0
0
เข้าร่วม: 05 Sep 2013
ตอบ: 33676
ที่อยู่: O_o
โพสเมื่อ: Sat Sep 23, 2017 11:56 pm
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
ตอนแรกพรานก็อยู่กับจ่าตลอดไม่ใช่เหรอ
0
0

เข้าร่วม: 08 Oct 2013
ตอบ: 3499
ที่อยู่: ตำบล ตำล่าง
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 12:01 am
## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##
สนุกดีครับถึงจะ งงๆอยู่บ้างง


แต่ก็แผล่บเป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ
0
0

via GIPHY


ยินดีเป็นเพื่อนและแลกเปลี่ยนทัศนะกับทุกคนทุกทีมนะครับ แอ้ดมาได้เลยนะครับ
ส่วนตัวเชียร์แมนยู และ ชอบบิลเบา
เข้าร่วม: 09 Oct 2009
ตอบ: 1041
ที่อยู่: School of ENGINEERING...MFU
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 12:27 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]

“อย่ามาตีฝีปากกับผมดีกว่า สำเหนียกไว้ซะด้วยที่จ่ายังรอดมาถึงตอนนี้ก็เพราะไอ้แก่นั่นยื่นมือมาช่วย หาไม่แล้วจ่ากับนายทหารคงตายไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"

"เป็นผีไม่อยู่ส่วนผี ยุ่มย่ามเรื่องทางโลก กูรู้นะว่ามึงอยู่แถวนี้!"


อันนี้ผมเข้าใจเองว่าเป็น เจ้าป่า เจ้าเขา ใช่มั้ยครับ
0
0



I'm support MANCHESTER UNITED forever

ชลบุรีเมืองแห่งฟุตบอล

เข้าร่วม: 06 Sep 2009
ตอบ: 6122
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 12:49 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
แล้วแต่ พิมพ์ว่า:

“อย่ามาตีฝีปากกับผมดีกว่า สำเหนียกไว้ซะด้วยที่จ่ายังรอดมาถึงตอนนี้ก็เพราะไอ้แก่นั่นยื่นมือมาช่วย หาไม่แล้วจ่ากับนายทหารคงตายไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"

"เป็นผีไม่อยู่ส่วนผี ยุ่มย่ามเรื่องทางโลก กูรู้นะว่ามึงอยู่แถวนี้!"


อันนี้ผมเข้าใจเองว่าเป็น เจ้าป่า เจ้าเขา ใช่มั้ยครับ  
น่าจะใช่ ไม่งั้นก็ต้องของดีหรือญาติจ่ามหันแน่ๆ
0
0
ARSENAL




เข้าร่วม: 16 Sep 2009
ตอบ: 7144
ที่อยู่: Taeyeon,Soyeon,Lovelyz
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 1:33 am
## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##
อาจจะมีเสือสองตัวนะผมว่า
0
0


Tottenham Hotspur-Roma-New England Patriots-SC30-J.Lin7


เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10495
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 1:37 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
bankchamp พิมพ์ว่า:
ตกลงตอนที่หมวดฤทธ์ยิงเสือแล้วแล้วพรานชัชอยู่กับจ่ามหันต์คืออะไร งงมาก พรานชัชจะแวบไปตอนไหนก็คุยกันกับจ่าตลอดแล้วมีเสียงปืนดังขึ้นเพราะหมวดยิงเสือตัวใหญ่  





คำตอบอยู่ในตอนจบครับ รออีกนิดนะ
0
0
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10495
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 1:38 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
doneatit พิมพ์ว่า:
สนุกดีครับถึงจะ งงๆอยู่บ้างง


แต่ก็แผล่บเป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ  





รออ่านให้จบครับ แล้วจะหายงง
0
0
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10495
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 1:39 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
EL Tigires พิมพ์ว่า:
อาจจะมีเสือสองตัวนะผมว่า  






ก็ไม่แน่นะครับ อาจมีมากกว่านั้นก็เป็นได้
0
0
เข้าร่วม: 03 Oct 2013
ตอบ: 911
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 7:35 am
## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##
น่าตะอีกตอนละมั่ง
0
0
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 3588
ที่อยู่: บ้าน
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 9:35 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
เดาถูกมาทุกตอนเลยแฮะ 5555555 แต่โคตรมันส์
เข้าร่วม: 11 Oct 2009
ตอบ: 90
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 6:25 pm
[RE]## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##

แม้ร่างกายจะบอบช้ำอย่างนัก แต่พรานชัชก็สืบเท้าเข้ามาอย่างประสงค์ร้าย จ่ามหันต์แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง แม้สภาพไอ้ลายในร่างจ่ามหันต์จะชุ่มโชกไปด้วยหยาดฝนปนโลหิต แต่บาดแผลบางจุดเริ่มสมานกันอย่างน่าเหลือเชื่อ!


ตรงนี้ น่าจะต้องเป็น ร่างพรานชัช รึเปล่า
0
0
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10495
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 24, 2017 8:44 pm
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
Livertino Knight พิมพ์ว่า:

แม้ร่างกายจะบอบช้ำอย่างนัก แต่พรานชัชก็สืบเท้าเข้ามาอย่างประสงค์ร้าย จ่ามหันต์แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง แม้สภาพไอ้ลายในร่างจ่ามหันต์จะชุ่มโชกไปด้วยหยาดฝนปนโลหิต แต่บาดแผลบางจุดเริ่มสมานกันอย่างน่าเหลือเชื่อ!


ตรงนี้ น่าจะต้องเป็น ร่างพรานชัช รึเปล่า  





แก้ให้แล้ว ขอบคุณมากครับ
0
0
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10495
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Mon Sep 25, 2017 7:34 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
Megalomania พิมพ์ว่า:
ตอนแรกพรานก็อยู่กับจ่าตลอดไม่ใช่เหรอ  





"พอเถอะพี่ชัช มันจบแล้ว บอกฉันเถอะว่าพี่ไม่ได้ฆ่าสมาชิกคนอื่นๆ ใช่ไหม"

ร่างพรานชัชกระตุกอย่างแรก เสียงแหบพร่าตอบกลับ

"อยากรู้ใช่ไหม ก็ลองไปถามพวกมันดูเองแล้วกัน"



0
0
เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 1688
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Mon Sep 25, 2017 11:24 am
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
น่าจะมีเสือสองตัว สิ่งที่ช่วยจ่ามหันคงเป็นเจ้าป่าเจ้าเขาแห่งเขาขวาง
ปล.อีกตอนเดียวแต่ไม่รู้จะมาวันไหน
0
0
เข้าร่วม: 05 Sep 2013
ตอบ: 33676
ที่อยู่: O_o
โพสเมื่อ: Mon Sep 25, 2017 5:58 pm
[RE: ## สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๓ ##]
chula chula พิมพ์ว่า:
Megalomania พิมพ์ว่า:
ตอนแรกพรานก็อยู่กับจ่าตลอดไม่ใช่เหรอ  





"พอเถอะพี่ชัช มันจบแล้ว บอกฉันเถอะว่าพี่ไม่ได้ฆ่าสมาชิกคนอื่นๆ ใช่ไหม"

ร่างพรานชัชกระตุกอย่างแรก เสียงแหบพร่าตอบกลับ

"อยากรู้ใช่ไหม ก็ลองไปถามพวกมันดูเองแล้วกัน"



 
ตอนแรกๆที่พรานอยู่กับจ่าแล้วได้ยินเสียงปืนอะครับ ผมก็เลยงงๆ แต่มาตอนนี้คิดว่าน่าจะมีสองตัวแล้วมั้ง
0
0