สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๐

เมื่ออยู่ต่อหน้าพญามัจจุราช อวัยวะส่วนเดียวที่เคลื่อนไหว คือก้อนเนื้อบริเวณอกข้างซ้าย... หัวใจของฤทธิ์เต้นระรัว

แม้อดีตสิบโทจะเตรียมตัวรับสถานการณ์เลวร้ายขีดสุดไว้แล้ว แต่เมื่อเห็นรูปลักษณ์ใหญ่โตของไอ้ลายในระยะประชิด ลมก็แทบจับ แข้งขาสั่น อยากกลับหลังหันวิ่งหนีเสียเต็มประดา

ในห้วงวิกฤตเลวร้ายถึงขีดสุด ไร้ซึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์องค์ใดยื่นมือมาโอบอุ้ม สิ่งเดียวที่ค้ำจุนไม่ให้อดีตสิบโทยอมถอดใจพลีกายเป็นอาหารอันโอชะเสริมตบะให้ไอ้ลาย คือปืนลูกซองยาวที่อยู่ในมือ

เสือร้ายแห่งเขาขวางย่างเท้าเข้าไปหาบุรุษทั้งสอง มีเลือดซึมเปรอะบริเวณลำตัว แต่บาดแผลเล็กน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกันขนาดตัวของมัน ถึงอย่างนั้นก็เป็นความหวังเดียวในขณะนี้ เพราะบาดแผลนั้นแสดงเป็นที่ประจักษ์แจ้งแก่ใจแล้วว่า อ้ายเสือผีหาได้เป็นอมตะ...

“ผยองดีนัก กูจะยิงเข้าแสกหน้ามึงเลยไอ้ลาย” จ่ามหันต์คำรามทำใจดีสู้เสือ

เมื่ออยู่ในระยะประจันหน้าห่างกันเพียงไม่ถึงสิบเมตร อดีตสิบโทบรรจงเล็งศูนย์อย่างตั้งใจยิ่งกว่าทุกครั้ง เพราะกระสุนนัดนี้กุมชะตาชีวิตของตนกับเพื่อนสนิทไว้ หากพลาดเป้า แน่นอนว่าไม่มีโอกาสซ้ำสอง จ่ามหันต์แตะไกปืนและเหนี่ยวไก

แช๊ะ!

อดีตสิบโทตาเบิกกว้าง เหงื่อแตกพลั่ก เสียงที่ได้ผิดแผกไปจากเดิมนั้นกระชากหัวใจบุรุษผู้นี้ให้หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

เพราะกฤติยามนต์ไอ้ลายอย่างนั้นหรือ... ไม่ใช่ มันเป็นความเลินเล่อของอดีตสิบโทแห่งกองพลทหารอาสาสมัคร

จ่ามหันต์เลือกเชื่อคำพูดของคนอื่นมากกว่าเชื่อจิตใต้สำนึกของตัวเอง ด้วยเหตุที่ต้องต่อกรกับอ้ายเสือร้ายแห่งเขาขวาง เมื่อได้ยินเรื่องกระสุนลงอาคม และได้รับติดตัวมาเป็นสิ่งกำนัล จึงสลับสับเปลี่ยนกับของเดิม ผลคือกระสุนด้าน!

‘ฉิบหาย! มึงเล่นกูแล้ว ไอ้เสือร้อยเล่ห์’ อดีตสิบโทหน้าถอดสี

“พี่ฤทธิ์ยิงมันสิ!” จ่ามหันต์ตะโกน แต่ร้อยโทฤทธิ์ดูสิ้นสภาพการเป็นนักล่ามือฉมังไปเสียแล้ว แม้จะยกปืนลูกซองในมือขึ้น แต่เป็นเพียงสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเท่านั้น

กรงเล็บคมกริบวาดเป็นเส้นโค้งตะบบเข้าที่แขนซ้ายพาดผ่านถึงทรวงอกของหัวหน้าชุดปฏิบัติการ ส่งผลให้ฤทธิ์ทรุดฮวบลงไปทันที

ไม่มีโอกาสให้เสียงใดเล็ดลอดออกมา นายทหารยศร้อยโทนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น

“พี่ฤทธิ์!” จ่ามหันต์สะดุ้งเฮือก ถอยหลังไปพลางเปลี่ยนกระสุนไปพลาง มือไม้สั่นเป็นเจ้าเข้า ยิ่งรีบเหมือนยิ่งลน เสี้ยววินาทีที่เหลือบไปมองโตรกดำมืดหนึ่งในทางหนีในสถานการณ์คับขัน เงามัจจุราชก็ทาบทับบนเรือนร่าง

ไอ้ลายตัวร้ายผงาดยืนขึ้น เงื้อขาหน้าขึ้นสูง กรงเล็บยาวดุจมีดพับกางออกจนสุด ใกล้เสียจนอดีตสิบโทได้กลิ่นลมหายใจสาบสาง

วาระสุดท้ายของชีวิตคงเป็นเช่นนี้ ภาพต่างๆ แล่นเข้ามาในสมองอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่แรกครั้งยังเป็นทารก อบอุ่นภายในอ้อมกอดมารดา เติบโตมาเป็นชายฉกรรจ์มีอุดมการณ์แรงกล้ารับใช้ชาติ มีครอบครัวแสนอบอุ่น ภรรยาและลูกที่เป็นดั่งแก้วตาและดวงใจ

ถึงกระนั้น ก็ไร้ซึ่งแรงต่อต้าน...

จ่ามหันต์หลับตา ‘ขอโทษนะ... พี่คงไม่ได้กลับไปแล้ว’
กรงเล็บเจ้าเสือร้ายฟาดลงมา เป้าหมายคือบริเวณลำคอของอดีตสิบโท

ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นสะเทือนภู กระชากสติจ่ามหันต์ให้กลับคืนมา พร้อมส่งร่างมหึมาของไอ้ลายเซถลาก่อนล้มพังพาบลงกับพื้น ห่างจากอดีตสิบโทเพียงไม่กี่คืบ

ปลายกระบอกปืนใครคนหนึ่งคายควันโขมง

“พี่ฤทธิ์!” จ่ามหันต์ตะโกนสุดเสียง เมื่อเห็นเพื่อนรักค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขารีบวิ่งเข้าไปประคอง

“เป็นไปได้ยังไง ฉันเห็นพี่โดนตะปบเข้าไปเต็มๆ” จ่ามหันต์รีบสำรวจร่างกายหัวหน้าชุด แขนเสื้อของฤทธิ์ฉีกขาดตั้งแต่หัวไหล่ไปจนถึงหน้าท้อง มีรอยช้ำแดงเลือดซึมเป็นทางยาว จากสภาพบาดแผลทำเอาจ่ามหันต์งงเป็นไก่ตาแตก เพราะด้วยขนาดตัว และอุ้งเล็บของไอ้ลาย บาดแผลควรลึกถึงกระดูกเป็นอย่างน้อย

“โอ้ย...” ฤทธิ์ครวญ “สงสัยไหล่จะหลุดว่ะ แถมรู้สึกเจ็บแปลบตรงไหปลาร้า สงสัยจะหัก”

“เป็นไปได้ยังไงพี่ฤทธิ์ พี่มีของดีอะไรรึเปล่าเนี่ย?”

เมื่อประโยคนั้นหลุดออกมา จ่ามหันต์นึกขึ้นได้ทันทีว่า เพื่อนสนิทเขาไม่ใช่คนประเภทนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพียงแต่ไม่ลบหลู่ดูหมิ่นก็เท่านั้น สิ่งที่ทำให้รอดอาเพศเหตุร้ายมาได้อย่างหวุดหวิด น่าจะเป็นอานุภาพของตะกรุดที่เขามอบให้ติดตัวไว้นั่นเอง

ชั่วขณะที่ทั้งสองคนเผลอ เสียงคำรามลอดไรฟันก็ดังมาจากด้านหลัง

กรร...

ไอ้ลายค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แม้เลือดจะโทรมกาย แต่ดูเหมือนบาดแผลไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้มันสักเท่าใดนัก หางขนาดเท่าต้นแขนชายวัยรุ่น ยังคงสะบัดพริ้วไหวอย่างไม่ยี่หระ

“ไอ้ฉิบหาย มึงจะหนังเหนียวเคี้ยวยากไปถึงไหนวะ” ฤทธิ์ครางเสียงอ่อย สภาพของเขาในตอนนี้อย่าว่าแต่ให้ต้องให้ยิงอีกนัด แค่ประคองตัวให้ยืนขึ้นได้ก็หืดขึ้นคอแล้ว

“หนีไปก่อน” จ่ามหันต์แค่นเสียงบอกเพื่อนสนิท
“อะไรนะ?” ฤทธิ์สงสัย
“พี่ฤทธิ์หนีไปก่อนเดี๋ยวฉันตามไป!” จ่ามหันต์สั่งเสียงเฉียบขาด
“ไม่โว้ย ถ้าจะตายแม่งก็ตายด้วยกันนี่ล่ะ!” หัวหน้าชุดสวนกลับพร้อมยัดกระสุนอย่างทุลักทุเล ปืนสองกระบอกเล็งไปที่สัตว์ร้ายที่กำลังควบใกล้เข้ามา

บนคันชั่งแห่งความเป็นความตาย จ่ามหันต์ได้ยินเสียงบางอย่างแว่วเข้ามาในโสตประสาท

‘ทางนี้’

อดีตสิบโทหันขวับไปมอง ใต้ต้นประดู่ป่าขนาดใหญ่ที่ขึ้นอยู่ตรงชะง่อนผา มีชายชราร่างเล็กนุ่งโจงกระเบนไม่สวมเสื้อยืนสงบนิ่งมือข้างหนึ่งไพล่อยู่ด้านหลัง ส่วนอีกข้างชี้ไปที่ความมืดเวิ้งว้างข้างๆ

จ่ามหันต์กระพริบตาถี่ๆ อีกหลายครั้ง เงาดังกล่าวก็ยังคงยืนอยู่ในท่าเดิม

‘วิ่งสิ’ เสียงทุ้มกังวานเข้ามาในภวังค์อีกครั้ง...

จะด้วยเหตุผลกลใดไม่อาจทราบ จ่ามหันต์ตะโกนสุดเสียง

“พี่ฤทธิ์... เผ่นโว้ย!”
“ห๊า! แกว่าอะไรนะ” ฤทธิ์ร้องเสียงหลงก่อนถูกเพื่อนเกลอดันให้ออกวิ่งด้วยความทุลักทุเล ทั้งสองดิ่งตรงไปยังหน้าผาโดยมีไอ้ลายวิ่งควบตามมาติดๆ

ถึงไม่เป็นดังสุภาษิต 'หนีเสือปะจระเข้" แต่ก็ต่างกันไม่มาก เมื่อหัวหน้าชุดเห็นชะง่อนผาจึงพยายามชะลอฝีเท้า แต่ไม่สามารถขืนแรงผลักได้ เขาตะโกนลั่น

“ไอ้มหันต์ข้างหน้านี่มันหน้าผานะโว้ย!”

“ช่างมันเถอะน่า โดดเลยพี่!” แล้วจ่ามหันต์ก็ผลักสุดแรง ร่างหัวหน้าชุดลอยคว้างกลางอากาศ เขาร้องเสียงหลงฟังไม่ได้ศัพท์ ก่อนผลุบหายไปในความมืด

จ่ามหันต์กลั้นใจกระโดดตามไปติดๆ เป็นวินาทีเดียวกับที่ไอ้ลายโผทะยานเข้าใส่ มันฟาดกรงเล็บเข้าที่แผ่นหลังอดีตสิบโท แต่เฉียดไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด!

จบตอนที่ ๑๐


cr.กฤตานนท์


สมิง เขาขวาง ตอน 1 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1544685

สมิง เขาขวาง ตอน 2 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545171

สมิง เขาขวาง ตอน 3 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545737

สมิง เขาขวาง ตอน 4 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546091

สมิง เขาขวาง ตอน 5 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546415/1/#35569643

สมิง เขาขวาง ตอน 6 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546858/1/#35579925

สมิง เขาขวาง ตอน 7 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1547273

สมิง เขาขวาง ตอน 8 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1548439

สมิง เขาขวาง ตอน 9 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1550385

หวุดหวิดๆๆๆ

สอบถามครับ นิยายนี้ คือไรครับ อัพมาหลายตอน


คือเอามาจากไหนครับ

เขาคือใครรรรร

หนีเสือป๊ะหน้าผา

มีจ้วงเว้า สนุกครับ

โคตรโหดมีให้กระสุนอาคมเพื่อยิงใส่ตัวเองไม่ได้อีก

ผู้แต่งชื่อ กฤตานนท์ ครับ โด่งดังจากเรื่องเล่าสยองขวัญในพันทิปเรื่อง ธี่หยด
ส่วนเรื่อง สมิง เขาขวาง ก็แต่งต่อจากเรื่องธี่หยดครับ ติดตามได้ที่เฟสเค้าได้เลยครับ

ตอนที่แล้วมีคนเดาถูกด้วยนะครับ ว่ากระสุนจะด้าน

คือแบบ อยากรู้ว่า พรานชัช ไปพลาดท่าเสือได้ไงนี่แหละ

ต้องติดตามกันต่อไปครับ

เค้าอัพให้อ่านฟรี แล้วเดี๋ยวจะพิมพ์ขายด้วยเหรอครับ

ผมว่าแล้ววว ใครมันจะเอากระสุนมาให้ยิงตัวเอง

ขนาดเสือเหลี่ยมยังจัดขนาดนี้ คนเราจะขนาดไหน 555

เรื่องธี่หยด ตอนนี้นำมาเรียบเรียงใหม่ ลงเป็นหนังสือขายแล้วครับ ส่วนเรื่องสมิงนี่เค้าแต่ง
ไว้ให้อ่านในเพจครับ คาดว่าพอจบแล้วน่าจะเรียบเรียงลงหนังสืออีกเหมือนกัน

อ่านเพลินมาก..ขอบคุณครับ

รอมานาน ขอบคุณครับ