[fb-video]https://www.facebook.com/Krittanont/videos/846673518827720/[/fb-video]



สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๑๑


สองเกลอร่วงลงเนิน ม้วนตลบชวนหวาดเสียว อวัยวะกระแทกกับพื้นหลายครั้ง เคราะห์ดีที่บริเวณโตรกนั้นอุดมไปด้วยวัชพืชหนานุ่ม
เมื่อกลิ้งจนถึงเนินด้านล่างทั้งสองนอนแผ่หลา อกกระเพื่อมด้วยความตื่นเต้นและเหน็ดเหนื่อย
“ทะ... ทำบ้าอะไรของแกวะ อยู่ๆ มาผลักลงผา ดีนะมันไม่สูงมากไม่งั้นได้เป็นผีเฝ้าภูนี้ไปแล้ว” ฤทธิ์ชันกายนั่ง ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเจ็บปวด บาดแผลจากกรงเล็บไอ้ลายเริ่มสร้างความระบมขึ้นเรื่อยๆ
จ่ามหันต์เองไม่สามารถตอบข้อสงสัยของหัวหน้าชุดได้พอๆ กับที่ตอบตัวเองไม่ได้ว่าเหตุใดจึงเสี่ยงกระโดดลงผาดำมืดที่มองไม่เห็นก้นเช่นนี้ หากเปลี่ยนจากวัชพืชหนานุ่มเป็นหมู่หิน พวกเขาสองคนคงไม่รอดปลอดภัยครบสามสิบสองเป็นแน่
“เอายังไงต่อดี” หัวหน้าชุดยืนสะโหลสะเหล สายตาสำรวจเบื้องบนอย่างหวั่นใจว่าจะมีสิ่งใดตามลงมาหรือไม่
“ที่คิดไว้ว่าจะฝังมันที่นี่ ไปๆ มาๆ พวกเรานี่ล่ะจะโดนฝังเสียเอง ไอ้เสือผีตัวนี้มันหนังเหนียวจริงๆ แถมยังเจ้าเล่ห์เหลือเกิน”
“อย่าเพิ่งชื่นชมมันตอนนี้ได้มั้ย จะเอายังไงก็รีบว่ามา” ฤทธิ์ลุกขึ้นยืน บัดนี้ปืนประจำกายถูกใช้เป็นไม้เท้าไปเสียแล้ว
“กลับไปตั้งหลักที่ห้างก่อน รวมกันเราอยู่ แยกหมู่ล่ะฉิบหายตลอด” จ่ามหันต์บ่นอุบ ทั้งสองคนเดินโซซัดโซเซไปตามทางเล็กๆ อุดมไปด้วยสุมทุมพุ่มไม้ เสียงลมพัดหวีดหวิวสร้างความกังวลให้ทั้งคู่ตลอดเวลา อดีตสิบโทนิ่งเงียบไม่พูดสิ่งใดอีก ครุ่นคิดถึงใครคนหนึ่งที่โผล่ออกมาให้เห็นในยามวิกาล
ชายชรานุ่งโจงกระเบนไม่สวมเสื้อ ดูคลับคล้ายคลับคลากับคนที่เขาเห็นก่อนออกเดินทาง
“มหันต์” ฤทธิ์กระซิบแผ่วเบา “พรานชัชที่เราเจอเมื่อตะกี้คือสมิงแปลงมารึเปล่าวะ”
จ่ามหันต์ไม่ตอบคำถาม แต่ในใจครุ่นคิดเรื่องนี้มาสักพักตั้งแต่ก่อนออกเดินทาง มีหลายสิ่งที่อดีตสิบโทคลางแคลงในตัวยอดพรานไม่น้อย แต่อย่างไรก็ตาม ไม่เคยคาดคิดว่าพรานนำทางจะเป็นสมิงเสียเอง
“เราอย่าเพิ่งคุยกันตอนนี้ดีกว่า ประเดี๋ยวมันได้ยินก็ตามมาขบสมองเอาเท่านั้น” จ่ามหันต์ตัดบท แล้วเดินนำตัดลงเนินขนาดย่อมไปเรื่อยๆ บางช่วงต้องปีนลงทางลาดชันซึ่งสร้างความลำบากให้หัวหน้าชุดเป็นอย่างมาก แม้จะเป็นชายชาติทหาร แต่สภาพบาดแผล คงต้องยอมรับโดยดุษฎีว่า ไม่สามารถนับร้อยโทฤทธิ์เป็นหนึ่งในกำลังสำคัญได้อีกต่อไป
เมื่อลงมาถึงพื้นราบทั้งสองมะงุมมะงาหราหลงทิศทางเดินวนอยู่นานก็ไม่พบห้าง มองไปทางไหนมีเพียงแต่ต้นไม้หน้าตาคล้ายๆ กันไปหมด ด้วยพิษบาดแผลทำให้หัวหน้าชุดรู้สึกวิงเวียนศีรษะและเริ่มอาเจียน
“ไหวมั้ยวะพี่” จ่ามหันต์ส่งกระบอกน้ำส่วนตัวให้ฤทธิ์ เขายกดื่มด้วยความกระหายจนเกือบหมด
“เริ่มหายใจไม่ออก ขาก็ล้าแทบจะเดินไม่ไหว แขนก็ปวดตุบๆ ขอนั่งพักสักแป๊บเถอะวะ ไปต่อไม่ไหวจริงๆ”
“แค่สามนาทีนะ นานกว่านี้ไม่ได้” จ่ามหันต์ยกนาฬิกาประจำตัวขึ้นมาดู ขณะนี้ล่วงเข้าตีหนึ่งแล้ว อันที่จริงตัวเขาเองก็ล้าเต็มทน ที่กล้ำกลืนฝืนทนอยู่ตอนนี้ก็ใกล้ถึงขีดจำกัดอยู่รอมร่อ
“มหันต์... ถ้าคืนนี้พี่ไม่รอด ฝากแกบอกเมียพี่ด้วยนะว่าพี่รักเขามาก และขอโทษด้วยที่ทำตัวไม่สมเป็นสามีที่ดี มัวแต่ทุ่มเทให้ประเทศชาติ ลุ่มหลงลาภยศชื่อเสียงจนลืมนึกถึงคนที่อยู่ข้างๆ คนที่คอยเป็นกำลังใจให้ตั้งแต่ยังเป็นแค่พลทหารตัวเล็กๆ”
อดีตสิบโทแห่งกองพลทหารอาสาสมัครปากระสุนกำมะลอทิ้งด้วยความฉุนเฉียว พร้อมสับเปลี่ยนเอาของเดิมมาใส่อย่างชำนาญ เขาตอบกลับเบาๆ
“ฉันไม่ใช่ธนาคาร ไม่รับฝากอะไรทั้งนั้น หากพี่เป็นลูกผู้ชายจริง มีอะไรก็กลับไปบอกเมียด้วยตัวเองซะ เพราะฉันเองก็จะทำแบบเดียวกัน”
สิ้นเสียง ทั้งสองรู้สึกว่าบางสิ่งกำลังเคลื่อนที่ใกล้เข้ามา จ่ามหันต์รีบเข้าไปประคองหัวหน้าชุด กึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างทุลักทุเล สอดส่องหาที่หลบภัย ครั้นจะขึ้นไปหลบบนต้นไม้ ฤทธิ์คงปีนไม่ไหว อับจนหนทาง คงต้องปักหลักสู้กันให้ตายไปข้าง
ทั้งสองคนยืนขนาบชิดยึดต้นชิงชันสูงลิบลิ่วเป็นที่มั่น ปืนสองกระบอกจ่อไปบริเวณพงรกชัฏเบื้องหน้า
ไม่นานนักมันถูกบางสิ่งแหวกออกมา สองเกลอเตรียมลั่นไกทันที
“อย่ายิง นี่ผมเอง!” ใครคนหนึ่งร้องลั่น
แสงจันทร์สลัวเผยว่าคนๆ นั้นคือหนึ่งในสมาชิกล่าไอ้ลาย บุคคลที่หายไปนานสองนาน
“ไอ้ยักษ์!” ฤทธิ์ตะโกนเรียกชื่อทหารใต้บังคับบัญชา
“นาย! ปลอดภัยดีมั้ย” ทหารหนุ่มยิ้มร่า ปรี่เข้ามา แต่ก็ต้องชะงักกึก เพราะแม้ปืนลดไปหนึ่ง แต่ยังเหลืออีกหนึ่งยังจ่ออยู่ที่กบาล
“ยืนอยู่ตรงนั่นล่ะ อย่าเพิ่งเข้ามา” จ่ามหันต์จ้องพลทหารรุ่นน้องตาเป็นประกายคมกล้า
“อะไรวะลุง นี่คิดว่าฉันเป็นเสือสมิงอะไรนั่นหรือไง” ยักษ์บ่นอุบ
“กันไว้ดีกว่าแก้โว้ย ไอ้เสือเจ้าเล่ห์มันเล่นลูกไม้ตลบหลังพวกเรามาหลายรอบแล้ว”
“อ้าว แล้วลุงจะให้ฉันพิสูจน์ยังไงล่ะ เออ ไฟไง เอาไฟมาสิ เดี๋ยวฉันจะก่อกองไฟใหญ่ๆ มันตรงนี้ซะเลย”
จ่ามหันต์เหลือบไปมองเพื่อนสนิท ไฟแช็คอันเดียวที่มี ถูกร่างจำแลงพรานชัชขว้างทิ้งไปแล้ว
“เอายังไงดีวะ ดูท่าทางมันไม่น่าจะเป็นไอ้ลายนะ บุคลิกแบบนี้มันไอ้ยักษ์ชัดๆ” หัวหน้าชุดพยายามพิจารณาอย่างละเอียด
“อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคนจะจนใจเองนะพี่ จำเมื่อกี้ไม่ได้เหรอ เกือบม่องเท่งกันทั้งคู่” ทั้งสองคนกระซิบกระซาบเบาๆ จน ทหารหนุ่มบ่นด้วยความหงุดหงิด
“อยากพิสูจน์ก็เอาไฟแช็คมาสิลุง ชักช้าอยู่ได้ หมวดดูท่าไม่ค่อยดี รีบพากลับห้างจะดีกว่า”
จ่ามหันต์เริ่มสับสน จิตใจที่เคยแน่วแน่เริ่มโอนเอียนอีกครั้ง
“ไหนล่ะไฟแช็ค ถ้าไม่มีฉันเดินเข้าไปล่ะนะ” ทหารหนุ่มพูดจบก็สืบเท้าเข้าไปหาบุรุษทั้งสองคนอย่างไม่กลัวเกรงลูกตะกั่ว
“อยากยิงก็ยิงมาเลยละกัน แต่เฉี่ยวๆ พอนะอย่าให้ถึงกับพิกงพิการล่ะ ฉันยังไม่มีเมียเลย”
จ่ามหันต์เอานิ้วแตะไก แต่กระนั้นก็ไม่สามารถตัดใจลั่นไก ทำได้แค่ตะโกนห้ามไม่ให้ทหารหนุ่มเดินเข้ามา
และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของความพิศวง เมื่ออดีตสิบโทได้ยินเสียงโหวกเหวกดังมาจากด้านหลัง
“ลุง! หลบไป!!”
จ่ามหันต์กับฤทธิ์เหลียวหลังกลับไปมอง และต้องพบกับความพิลึกพิลั่นสุดที่จะจินตนาการได้ ทั้งสองคนอุทานออกมาพร้อมกัน
“เฮ้ย อะไรกันวะ!?”
ห่างออกไปราวยี่สิบเมตร เงาตะคุ่มของใครคนหนึ่งยืนเด่นอยู่บนโขดหิน
บุรุษรูปร่างองอาจผึ่งผายที่ตะโกนก้องคือพลทหารยักษ์...
ฤทธิ์กับจ่ามหันต์อ้าปากค้าง ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ แลซ้ายทีขวาที ไม่อยากเชื่อสายตา ด้านซ้ายหรือก็คือทหารหนุ่มที่ชื่อยักษ์ ส่วนทางขวาที่ยืนจังก้าอยู่บนโขดหินก็คือพลทหารใจกล้านามว่ายักษ์เช่นกัน รูปร่าง ท่าทาง การแต่งองค์ทรงเครื่องช่างเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว แม้กระทั่งอาวุธบรรลัยกัลป์คู่กายยังเป็นปืนไรเฟิลแบบเดียวกันไม่ผิดเพี้ยน
อ้ายสมิงตัวร้ายแห่งเขาขวางกำลังหลอกหลอนอีกครั้ง…
จบตอนที่ ๑๑


cr.กฤตานนท์



สมิง เขาขวาง ตอน 1 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1544685

สมิง เขาขวาง ตอน 2 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545171

สมิง เขาขวาง ตอน 3 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545737

สมิง เขาขวาง ตอน 4 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546091

สมิง เขาขวาง ตอน 5 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546415/1/#35569643

สมิง เขาขวาง ตอน 6 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546858/1/#35579925

สมิง เขาขวาง ตอน 7 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1547273

สมิง เขาขวาง ตอน 8 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1548439

สมิง เขาขวาง ตอน 9 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1550385

สมิง เขาขวาง ตอน 10 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1551201

ไอ่ตัวที่มาตอนแรกอ่ะปลอมชัวร์

คนที่มาทีหลังน่าจะยักษืตัวจริง เดาล้วนๆ 5555

แต่ผมแปลกใจอยู่อย่างนึง ยักษ์ยังไม่ตายแต่ทำไมสมิงมันใช้ร่างเจ้ายักษ์ได้ล่ะ ปกติ
สมิงมันจำแลงร่างใคร คนนั้นต้องโดนมันกินก่อนไม่ใช่เหรอ หรือผมเข้าใจผิดไปเอง

เท่าที่ผมอ่านเรื่องสมิงมาหลายๆเรื่องมันสามารถปลอมเป็นใครก็ได้ เมีย แม่ สาวสวย ได้หมดน่ะ

นึกอยู่ว่ายักษ์จะตายยัง เล่นมาทีเดียว 2 คนเลย 555

เอาอีกๆ

สรุปพรานเป็นสมิงแต่แรกแล้วเหรอเนี่ย

ต่อๆๆๆๆ

ใช่ครับ จากที่เคยฟังเคยอ่านมา เสือแปลงเป็นใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องกินก่อน

บอกยากมากใครเป็นตัวจริง

มาถึงตรงนี้ผมเดาไม่ออกเลย

สนุกมากครับ ใจจริงเหมือนบทจะส่งให้รอดกลับไปได้แค่คนเดียว แต่ก็เชียร์ให้รอดทุกคนนะ

แต่ถ้ารอดทุกคนมันก็จะดูง่ายๆ ไปหน่อยอีกอะ