ผู้ตั้ง
ข้อความ
เข้าร่วม: 04 Sep 2013
ตอบ: 10430
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 10:05 pm
## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##





แสงจากไฟฉายตัดผ่านความมืดส่องกระทบกับรอยเลือดที่อาบอยู่บนเปลือกไม้ บริเวณโคนต้น ดอกไม้แห้งๆ สีเหลืองถูกย้อมด้วยโลหิตจนเป็นสีส้ม จ่ามหันต์จ้อง และเขาพูดกับตัวเองเบาๆ

“คิดยังไงไปขัดห้างบนต้นประดู่วะ”

“แกว่ายังไงนะ” ฤทธิ์ถามทันที

“สำหรับที่อื่นฉันไม่รู้ แต่สำหรับที่นี่ ที่เขาขวาง ต้นประดู่เป็นไม้ต้องห้าม ใครเป็นคนเลือกที่จะขัดห้างตรงนี้วะ”

“พี่ไม่รู้ว่ะ แต่คิดว่าน่าจะเป็นเจ้าแซม ไม่ก็พรานที่ไม่ยอมตามมากับเรา แล้วที่แกบอกว่าเป็นไม้ต้องห้ามของที่นี่มันหมายความว่ายังไง” ฤทธิ์ถามด้วยความสงสัย

“เอาน่า นี่ไม่ใช่เวลามาตั้งมาตอบคำถามนะพี่ฤทธิ์ เรามีเรื่องสำคัญกว่ารออยู่” จ่าพยักพเยิดไปข้างหน้า ทั้งสามคนค่อยๆ ย่องเข้าไปเงียบกริบ ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งต้องยอมรับโดยดุษฎีว่า สิ่งที่ไหลอาบอยู่บนลำต้น ไม่ใช่ยางไม้แน่นอน มันเป็นเลือดจริงๆ แต่คำถามคือ เลือดใคร?

“สารเลวเอ้ย แล้วเลือดใครวะ เลือดไอ้เสือผีตัวนั้นที่หลบขึ้นไปซุ่มรอขบสมองพวกเรา หรือเลือดของใครกันแน่ เอายังไงดีมหันต์”

อดีตสิบโทยกมือให้สัญญาณให้ทุกคนชะลอฝีเท้า

“ไม่อยากมองโลกในแง่ร้ายนะพี่ฤทธิ์ แต่ฉันว่าไม่ใช่ไอ้ลายนั่นหรอก เลือดไหลเยอะผิดกับบาดแผลของมันที่เราเห็น”

“เอาแบบนี้ครับหมวด” ยักษ์เอ่ยขึ้นหลังจากเป็นผู้ฟังมาตลอดทาง “เดี๋ยวผมปีนขึ้นไปดูเองว่าเลือดใครกันแน่ หมวดกับจ่าช่วยส่องไฟแล้วก็คุ้มกันให้หน่อย”

พลทหารใจกล้าปราดเข้าไปประชิดและวางปืนพิงต้นไม้แผ่วเบา เขาใช้มือแตะน้ำสีแดง นำมาถูกับปลายนิ้วแล้วสูดเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้า จากนั้นค่อยๆ ปีนขึ้นไปอย่างคล่องแคล่ว โหนตัวขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่ทอดตัวยาวจากลำต้น แล้วสืบเท้าอย่างมั่นคงบนกิ่งประดู่ เมื่อใกล้ถึงห้าง เขาล้วงมีดปลายแหลมยาวฟุตเศษมากำไว้แน่น ทหารหนุ่มสูดลมหายใจลึกและยาวหลายครั้ง และก้าวเข้าใกล้ไปเรื่อยๆ

เมื่อเดินมาจนประชิดขอบห้าง ยักษ์คว้ากิ่งขนาดเท่าแขน และดึงตัวขึ้นไปด้านบนห้างช้าๆ สายตาจ้องไปความมืดบนลานราบเหนือห้าง

ทหารหนุ่มเงียบหายไปชั่วอึดใจ ก่อนโผล่ออกมา สีหน้าดูเศร้าหมอง

“พี่แซมครับหมวด... น่าจะไม่รอด นอนจมกองเลือดเลย”

เป็นอันกระจ่างแจ้งแก่ใจ ว่าเลือดใครที่ไหลชะโลมบนเปลือกต้นประดู่ป่า หัวหน้าชุดหน้าถอดสี ภารกิจล่าเจ้าเสือร้ายส่งผลร้ายแรงเสียแล้ว

“มันตายรึยัง ลองดูดีๆ สิ” ฤทธิ์ถามด้วยความร้อนรุ่ม

ยักษ์เองก็ยังไม่แน่แก่ใจนัก เห็นร่างนายทหารรุ่นพี่นอนจมกองเลือด ก็คาดเดาเอาเองว่าจ่าแซมคงสิ้นใจไปแล้ว เขาหยิบคบไฟอันสุดท้ายขึ้นมาจุดและแขวนไว้กับกิ่งประดู่เล็กๆ เตรียมที่จะตรวจสภาพศพอีกครั้ง

“เดี๋ยวฉันตามขึ้นไปดูเอง เผื่อมันอาจจะแค่สลบไป พี่ฤทธิ์คอยอยู่ตรงนี้”

จริงอยู่ จ่ามหันต์มีความรู้ความเชี่ยวชาญในด้านการแพทย์แผนโบราณ เรื่องง่ายๆ แค่แยกแยะคนเป็นกับคนตาย สามารถทำได้ไม่ยากเย็นอยู่แล้ว แต่จ่ามหันต์อยากจะตรวจสอบอะไรบางอย่างกับร่างจ่าแซม เขาตลบปืนไปสะพายไว้ด้านหลัง พนมมือขอขมา แล้วคว้ากิ่งไม้ใหญ่ที่แผ่ออกรอบทิศทาง ค่อยๆ ตะเกียกตะกายจนขึ้นไปยืนอยู่บนกิ่งขนาดใหญ่กิ่งนั้นสำเร็จ หอบตัวโยน ค่ำคืนนี้ช่างยาวนานและเหนื่อยยากทั้งกายและใจจริงๆ อดีตสิบโทใช้มือจับกิ่งเล็กๆ เหนือศีรษะ แล้วเดินกระย่องกระแย่งช้าๆ มุ่งไปยังห้าง

แม้ยังไม่ถึงที่หมาย แต่แสงจากคบไฟส่องให้เห็นร่างจ่าแซมนอนคว่ำอยู่บนห้าง บาดแผลฉกรรจ์มีอยู่สองจุด หนึ่งคือที่ลำคอมีรอยถูกขย้ำจนเหวอะหวะ สองมีรอยเล็บลึกและยาวตั้งแต่ไหปลาร้ายาวไปจนถึงกลางหลัง เลือดทะลักออกเป็นลิ่มๆ ไหลรินลงสู่พื้น

จากสภาพบาดแผลที่ปรากฏ ฟันธงลงความเห็นได้ไม่ยากว่าจ่าแซมจากพวกเขาไปแล้ว...

จ่ามหันต์หยุดยืนบนกิ่งไม้ที่ส่ายไปมา มองร่างเพื่อนร่วมทีมที่นอนจมกองเลือด แล้วแวบหนึ่งเหมือนจะมีความหวัง เมื่อเขาไปยินเสียงดังเบาๆ

“ช่วยด้วย…”

จ่ามหันต์จ้องเขม็งไปที่ร่างจ่าแซม แต่เสียงไม่ได้ดังมาจากร่างที่นอนแน่นิ่ง มันดังมาจากด้านหลัง?

อดีตสิบโทหันกลับไปมอง มีเสียงใครบางคนครวญครางอยู่จริง
เขาจำได้ว่าเป็นหนึ่งในพลทหารที่ร่วมเดินทางแน่นอน จึงกวาดสายตามองสูงขึ้นไปตามเสียง มันมาจากข้างบน ในดงประดู่ป่า

และจ่ามหันต์ไม่ได้หูฝาด เมื่อฤทธิ์อุทานเบาๆ หันรีหันขวาง

“ไอ้น้อย... ไอ้น้อย” แล้วจึงตะโกนก้องด้วยความกังวล
“ไอ้น้อย นั่นแกใช่ไหม อยู่ไหนตอบด้วย”

น่าแปลกที่มีเสียงแว่วตอบกลับมาราวกับนั่งสนทนากันอยู่ตรงหน้า “นายช่วยด้วย ผมอยู่นี่...”

ฤทธิ์เหลียวกลับไปมองจ่ามหันต์ซึ่งยืนส่ายหน้าอยู่บนกิ่งไม้

“ไม่นะพี่ฤทธิ์ รออยู่ตรงนั้น”

ร้อยโทหัวหน้าชุดขบกรามขึ้นนูนเป็นสัน เขาหันสลับไปมาระหว่างเพื่อนสนิทซึ่งเปรียบดังพี่น้อง กับเสียงขอความช่วยเหลือของทหารใต้บังคับบัญชาที่ดังแว่วอยู่ในความมืด เมื่อตัดสินใจได้ ฤทธิ์เลือกจะวิ่งฝ่าเข้าไปในความมืด เขาตะโกนกลับมา

“เสียงมันดังอยู่ไม่ไกล พี่จะล่วงไปดูก่อน กลัวไม่ทันการณ์ พี่ไม่อยากเสียใครในทีมอีกแล้ว แกกับยักษ์รีบตามมาละกัน” พูดจบแผ่นหลังของหัวหน้าชุดก็กลืนหายไปในความมืด

จ่ามหันต์เห็นเช่นนั้นก็บันดาลโทสะ ใช้ฝ่ามือทุบไปที่กิ่งไม้เหนือศีรษะอย่างแรงพร้อมสบถลั่น

“ปัดโธ่โว้ย!”

อดีตร้อยโทซึ่งอายุเฉียดเลขห้ากลืนน้ำลายลงคอก่อนกระโดดจากกิ่งไม้ลงสู่พื้นเสียงดัง ตุบ! เขาเสียหลักเซถลาคลานสี่ขา แต่เมื่อลุกขึ้นได้ก็ตวัดปืนที่สะพายมากุมไว้แน่น แล้วหันไปสั่งพลทหารที่ยืนตะลึงอยู่บนห้าง

“รีบตามมาให้ไวเลยไอ้หนุ่ม” แล้วอดีตร้อยโทก็วิ่งตามหัวหน้าชุดไปทันที

ฤทธิ์วิ่งสะเปะสะปะตามเสียงที่ยังคงแว่วอยู่ แต่ด้วยความไม่ชำนาญพื้นที่หรืออาจเพราะร้างราจากการเดินป่ามานานจึงต้องชะลอฝีเท้าแล้วเงี่ยหูฟัง เสียงเรียกนั้นเบาลงๆ จนเงียบไป

ความมืด สายลม สายฝน โอบล้อมร่างหัวหน้าชุดที่ยืนเดียวดายฤทธิ์จึงเริ่มรับรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล ความหุนหันพลันแล่น แบบไม่ดูตาม้าตาเรือ กำลังถูกตอบแทนอย่างสาสม เขายกปืนขึ้น ภาวนาเบาๆ

“พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกช้างด้วยเถิด”

เป็นจังหวะเดียวกับที่ใครคนหนึ่งโผล่พรวดมาจากพงไม้รกชัฏ ทั้งสองต่างตวัดปืนเข้าหากัน ละอองฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสายทำให้ชายทั้งสองมองเห็นกันได้ไม่ถนัดนัก มือของทั่งคู่สั่นเทาด้วยความกลัวและสับสน เมื่อต่างคนต่างคิดเช่นเดียวกันว่า 'คนที่อยู่ตรงหน้าคือหนึ่งในเพื่อนร่วมทีม หรือเป็นไอ้ลายจอมเจ้าเล่ห์จำแลงมากันแน่'

จะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ สติร้อยโทหัวหน้าชุดคงอยู่ครบถ้วนไม่ตื่นกลัว ซ้ำยังคิดถึงบางสิ่งที่สามารถตรวจสอบได้ดีและง่ายที่สุดว่าคนตรงหน้าเป็นมิตรหรือศัตรู

สิ่งนั้นคือ ‘ไฟ’

ฤทธิ์ล้วงไฟแช็คขึ้นมาจุดเสียงดัง แช๊ะ แช๊ะ แล้วเปลวไฟสีส้มก็สว่างวาบขึ้นในความมืด...

แม้จะช้าไปบ้าง แต่ร้อยโทคิดว่าที่ตนเองกล้าเผชิญอย่างอาจหาญมาจากสัญชาตญาณนักล่าของตนเริ่มกลับคืนมาทีละน้อย เขาโยนไฟแช็คลอยคว้างกลางอากาศ และตกลงสู่พื้นแทบเท้าชายฉกรรจ์ที่ยืนประจันหน้ากันอยู่

“ตาแกล่ะ... มหันต์ ถ้าไม่จุดกูยิงไส้แตกแน่”

จบบทที่ ๗



cr.กฤตานนท์



สมิง เขาขวาง ตอน 1 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1544685

สมิง เขาขวาง ตอน 2 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545171

สมิง เขาขวาง ตอน 3 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545737

สมิง เขาขวาง ตอน 4 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546091

สมิง เขาขวาง ตอน 5 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546415/1/#35569643

สมิง เขาขวาง ตอน 6 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546858/1/#35579925
เข้าร่วม: 07 Sep 2013
ตอบ: 24164
ที่อยู่: The First Order - ปฐมภาคี
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 10:18 pm
## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##
เพชรฆาต พรายกระซิบ
เข้าร่วม: 05 Aug 2009
ตอบ: 1889
ที่อยู่: หิมาลัย
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 10:22 pm
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
สนุกมาก..
เข้าร่วม: 07 Sep 2013
ตอบ: 5905
ที่อยู่: บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอนถ้ามองจากตรงนี้เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่าง
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 11:15 pm
[RE]## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##
จบตอนสนุกอีกแล้ว
#ManUsupport#ชอบกดแผล่บรักกดเรื้อน#คนรักเพนกวิ้น#รักหรอกจึงเรื้อนเล่น
เข้าร่วม: 05 Dec 2016
ตอบ: 1506
ที่อยู่: Thailand
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 11:20 pm
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
จ่ามหันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนต์



เข้าร่วม: 05 Sep 2013
ตอบ: 33567
ที่อยู่: O_o
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 11:44 pm
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
จ่าใช่มั้ย

เข้าร่วม: 03 Oct 2013
ตอบ: 903
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Tue Sep 05, 2017 11:48 pm
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
ไคลแมกซ์
เข้าร่วม: 17 Jul 2009
ตอบ: 7505
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Wed Sep 06, 2017 12:13 am
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
เอ่อ รูปเปิดตอนนี้มัน...
ESPRIT 空想 - Esprit / Blackbird Blackbird - Blurred Lines

Neon Indian Terminally Chill / Low Shoulders

Spoil

Thundercat - 'Dragonball Durag' (Official Video)

 

เข้าร่วม: 20 May 2011
ตอบ: 488
ที่อยู่: Soccersuck fc
โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 12:51 am
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
ตอน8ยังไม่มาหรอครับท่าน พอดีผมไม่ได้เล่นเฟส อยากตามต่อ
0
0
เข้าร่วม: 11 Oct 2009
ตอบ: 89
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Sun Sep 10, 2017 2:44 pm
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
0
0
เข้าร่วม: 11 Oct 2009
ตอบ: 89
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Mon Sep 25, 2017 10:04 am
[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 7 ##]
อ้างอิงจาก:
อดีตร้อยโทซึ่งอายุเฉียดเลขห้ากลืนน้ำลายลงคอก่อนกระโดดจากกิ่งไม้ลงสู่พื้นเสียงดัง ตุบ! เขาเสียหลักเซถลาคลานสี่ขา แต่เมื่อลุกขึ้นได้ก็ตวัดปืนที่สะพายมากุมไว้แน่น แล้วหันไปสั่งพลทหารที่ยืนตะลึงอยู่บนห้าง
 


ยศจ่ามหันต์ น่าจะ อดีตสิบโท นะครับ

0
0