#### ได้รู้ความจริง ได้ยิ่งกว่าฟุตบอล อ่าน soccersuck.com####

ผู้ตั้ง

ข้อความ

chula chula

เข้าร่วม: 04 Sep 2013

ตอบ: 10437

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 9:41 pm

## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##

สมิงเขาขวาง ตอนที่ ๘

ฤทธิ์เล็งปืนไปที่ศีรษะของจ่ามหันต์ ระยะใกล้เพียงเท่านี้ ถึงพลาดเป้าก็คงไม่เกินคืบ ทั้งคู่ยืนสบตากันนิ่ง อดีตสิบโทถอนหายใจก้มลงไปหยิบไฟแช็คขึ้นมาพลิกซ้ายพลิกขวา

“ฉลาดดี แต่ทีหน้าทีหลังเพิ่มความเฉลียวเข้าไปด้วยนะพี่ฤทธิ์ คิดยังไงวิ่งพรวดพราดมาคนเดียวแบบนั้น”

แล้วจ่ามหันต์ก็จุดไฟแช็ค ไกวไปมาตรงหน้า แล้วโยนเจ้าสิ่งนั้นคืนให้หมวดผู้พิสมัยการล่าสัตว์

“พี่รู้ได้ยังไงว่านั่นเป็นเสียงของลูกน้องพี่ ไม่ใช่เสียงไอ้ลาย” จ่ามหันต์พูดพร้อมสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัว เยื้องเหนือศีรษะไปเกือบเมตรเป็นลานหินโล่ง ซึ่งรายล้อมไปด้วยต้นประดู่ และหากจำไม่ผิด ถ้าเดินเท้าผ่านลานหินสูงขึ้นไปอีกราวร้อยเมตร จะถึงผา ที่เขาเคยเห็นเงาของใครบางคน

“ไม่รู้โว้ย ไม่รู้อะไรทั้งนั้นล่ะ พอมาถึงตรงนี้ เสียงมันก็ดันเสือกหายไป สับสนไปหมด ไม่รู้ว่าโดนเสือคาบไปแล้วหรือเป็นฤทธิ์เดชไอ้ลายกันแน่” ฤทธิ์สบถเสียงดังด้วยความเครียด “พี่ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ยังคิดอยู่ว่าตัวเองฝันไปรึเปล่า เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยเห็นคนกลายเป็นเสือ เสือกลายเป็นคน พี่ยอมรับว่าตอนได้ยินข่าว ยังขำไม่หาย คิดอยู่ว่าใครมันกุข่าวเรื่องเสือผีตัวนี้ ก็ไม่สนคำคน เลือดลมมันสูบฉีดพลุ่งพล่านอยากล่าขึ้นมาซะงั้น แล้วเป็นไง ตอนนี้ต้องเป็นฝ่ายถูกล่าแทนซะงั้น”

จ่ามหันต์ตรวจดูปืนคู่ใจให้พร้อมใช้งานอีกครั้ง ณ เวลานี้เขาต้องทะนุถนอมและรักมันยิ่งกว่าเมีย

“เอาเถอะ ยังบอกไม่ได้หรอกว่าใครเป็นฝ่ายถูกล่า พวกเราก็ซัดมันไปโป้งหนึ่ง คงเจ็บไม่น้อย”

จ่ามหันต์พยายามพูดโน้มน้าวให้เพื่อนสนิทฮึกเหิม ให้จดจำความรู้สึกพลุ่งพล่านตอนเผชิญหน้ากันเมื่อสักครู่ ทั้งที่ในใจของอดีตสิบโทคิดอย่างหวาดๆ ว่า

เสือเจ็บนี่ล่ะอันตราย และมันจะทวีความอันตรายมากขึ้นแค่ไหนเมื่อไอ้ลายตัวนี้หาใช่เสือธรรมดา

“ว่าแต่ยักษ์ไปไหนวะ” หัวหน้าชุดถาม จ่ามหันต์เองก็ลืมไปสนิท มัวแต่ร้อนใจวิ่งตามหาเพื่อนรักที่ ณ ช่วงเวลานั้นดูสุ่มเสี่ยงมากกว่า กลายเป็นว่าตามเจอหนึ่ง แต่หายไปอีกหนึ่ง และมันเป็นความสะเพร่าของเขาเอง

“เวรเอ้ย มัวแต่เป็นห่วงพี่เลยรีบวิ่งตามมา ลืมนึกไปว่าไอ้หนุ่มนั่นมันอยู่บนห้าง กว่าจะปีนลงมาคงต้องใช้เวลาสักพัก”

ทั้งสองปรึกษากันอย่างเคร่งเครียด ก่อนลงความเห็นกันว่าจะเดินย้อนกลับไปหายักษ์เป็นเบื้องต้น แล้วค่อยตามหาสมาชิกอื่นๆ กันต่อไปตามลำดับ

หยาดฝนยังคงโปรยปรายทั่วอาณาเขตเขาขวาง โชคดีที่ลานหินด้านบนกันไว้ส่วนหนึ่ง อีกส่วนถูกซับโดยใบไม้หนาทึบ หากขึ้นไปยืนบนลานหินโล่งที่ว่า จะมองเห็นทิวเขายาวไปจนบรรจบกับภูเขาอีกลูก ที่คนเฒ่าคนแก่บอกว่าอาถรรพ์แรงไม่แพ้เขาขวางแห่งนี้

ฤทธิ์รู้สึกผิดไม่น้อย ที่ดันทุรังนำทีมตามล่าไอ้ลายทั้งที่หลายคนพยายามคัดค้าน ผลคือเสียทหารในบังคับบัญชาไปแล้วหนึ่ง ที่เหลือยังไม่รู้ชะตากรรม

“ขอโทษจริงๆ ว่ะ ที่ไม่เชื่อแกตั้งแต่แรก จ่าแซมจึงต้องมาทิ้งชีวิตในป่าเวรเนี่ย”

จ่ามหันต์ได้ยินเช่นนั้นก็ชักสีหน้าและพูดสั้นๆ เพียงว่า อยู่ในป่าในเขา ให้ระมัดระวังคำพูด ในเมืองศิวิไลซ์ผู้เจริญแล้วทั้งหลายเลือกที่จะเชื่อหลักวิทยาศาสตร์ เชื่อหลักฐานและการพิสูจน์ แต่ในป่าห่างไกลความเจริญ ยังมีบางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในเงามืดไม่สามารถพิสูจน์ได้ ดังเช่นเจ้าเสือผีจากเทือกเขาแห่งนี้

ฤทธิ์พนมมือขอโทษขอโพยแทบไม่ทัน

“พรานชัชก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง”

“อย่ากังวลไปเลย" จ่ามหันต์เปรย "พรานคนนี้ฝีมือไม่เบาทีเดียว คงไม่พลาดท่าเสียทีไอ้ลายง่ายๆ หรอก แต่ฉันสงสัยอยู่อย่างเดียว”

“อะไรวะ” ฤทธิ์ถามต่อ

สายตาของอดีตสิบโทมองกวาดไปในความมืดรอบตัว ก่อนมาหยุดที่หัวหน้าชุด

“สงสัยว่าพรานคนนี้สนใจจะปราบไอ้ลายมากกว่าห่วงความปลอดภัยของพวกเรารึเปล่าเนี่ยสิ ฉันสังเกตมาสักพักแล้วนะ ถ้าไม่นับพี่ พรานชัชดูอยากจะประจันหน้ากับไอ้ลายตัวนี้เหลือเกิน ฉันไม่อยากคิดเลยว่าพรานชัชสนใจอยากจะได้บางสิ่งจากเจ้าเสือตัวนี้ อาจจะเป็นเขี้ยวมันก็ได้ คงมีคนไม่น้อยยอมจ่ายเงินเรือนหมื่นเพื่อมัน”

ฤทธิ์ได้ยินเช่นนั้น จึงถามซอกแซกเรื่องราคาค่างวดของเขี้ยวเสือสมิงอยู่เนื่องๆ ความโลภโมโทสันเริ่มเกาะกุมจิตใจตามวิสัยของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ ทั้งสองเดินย้อนกลับไปทางเก่า เลียบลานหิน ผ่านพุ่มไม้น้อยใหญ่ และตัดเข้าสู่ดงประดู่ ดอกสีเหลืองละลานเต็มพื้น จ่ามหันต์รู้สึกไม่ค่อยดีนักที่ต้องเดินเข้าในทุมประดู่ พยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น

“ช้าๆ หน่อยสิว่ะ พี่ตามไม่ทัน” ฤทธิ์บ่นอุบ
“ฉันเป็นห่วงไอ้หนุ่มนั่น ไม่น่าบอกให้มันวิ่งตามมาเล้ย” จ่ามหันต์รู้สึกผิดไม่น้อย หากพลทหารหน้าใหม่คนนั้นเป็นอะไร คงเป็นตราบาปในใจไปชั่วชีวิต

จนเมื่อผ่านหมู่หินระเกะระกะ ปกคลุมด้วยต้นประดู่ป่าใหญ่ขนาดสองคนโอบ จ่ามหันต์ได้ยินเสียงดังอยู่ใกล้ๆ

“เงียบๆ กันหน่อยถ้าไม่อยากตาย”

สองนายทหารวาดปืนไปทางต้นเสียงทันที บนแผ่นหินก้อนใหญ่ ที่คาดว่าทรุดตัวจากลานหิน คราแรกไม่เห็นสิ่งใดนอกจากเงาทะมึนของภูเขาที่ตั้งตระหง่านเป็นฉากหลัง แต่เมื่อเพ่งชัดๆ ก็เห็นลำกล้องปืนลูกซองโผล่มาเหนือก้อนหิน ชั่วอึดใจเงาใครคนหนึ่งเขยื้อนกายออกมาจากหมู่ไม้

“พรานชัช!” ฤทธิ์แค่นเสียงบอกด้วยความดีใจ เมื่อได้พบกับพรานนำทางอีกครั้งหลังจากที่หายไปนานตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ “ปลอดภัยดีใช่ไหม แล้วทหารที่ไปกับพี่อยู่ไหน แล้วเจอคนอื่นมั้ย?”

“เจอแล้ว” พรานตอบกลับ “เหลือจ่าคนสนิทของนายทหารคนเดียวที่ยังไม่เจอ ไม่รู้ไปอยู่ไหน สงสัยคงเตลิดกลับไปเชิงเขาแล้วกระมัง” พรานตอบสายตาจับจ้องไปในความมืด จ่ามหันต์ชำเลืองมองหัวหน้าชุดก่อนตอบเบาๆ

“จ่าแซมตายแล้วพราน ตายอยู่บนห้าง โดนไอ้ลายเล่นไปแล้ว”
พรานเหลือบตามามองพินิจบุรษที่ยืนอยู่เบื้องล่าง ก็หันกลับไปมองดงประดู่ ใบหน้าเหี้ยมเกรียม

"ลูกน้องนายไม่ตายเปล่าแน่ ผมจะจัดการไอ้เสือผีตัวนี้ให้จงได้”

“ว่าแต่พรานไปไงมาไงถึงมาซุ่มอยู่ตรงนี้” จ่ามหันต์ถาม

พรานมือฉมังค่อยๆ ลำดับเหตุการณ์ “หลังแยกออกมาไม่นาน ผมเจอทหารอีกคนแถวลานหินนี่ล่ะ จากนั้นได้ยินเสียงปืนดังสนั่นลั่นป่าจึงรีบพากันกลับที่ห้างจึงรู้ว่าพวกนายทหารออกตามล่าไอ้ลายกันแล้ว ขอโทษที่ต้องบอกว่ามันเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่าเลยนะ”

ฤทธิ์กับจ่ามหันต์ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ สำหรับข้อกล่าวหานี้

“ผมทิ้งทหารทั้งสองคนไว้ที่ห้าง แล้วตามรอยไอ้เสือผีตัวนั้นมาเรื่อยๆ มันเจ้าเล่ห์ไม่เบาทีเดียว พลางตัว ซ่อนเร้น หลอกล่อ ทำเอาเกือบหลงทาง ได้ยินมันเลียนเสียงคนเมื่อตะกี้มั้ยล่ะ เหมือนจนน่ากลัว” พรานหัวเราะหึๆ ในลำคอ “ถ้าไม่เจอทหารที่ชื่อน้อยก่อนหน้านี้ ผมอาจจะหลงกลเหมือนกัน รอยเท้ามันมุ่งย้อนกลับมาแถวนี้ล่ะ ท่าทางเจ็บไม่หยอกทีเดียว คงโดนพวกนายทหารเล่นมาสิท่า”

พรานพยักพเยิดไปทางทุมประดู่ เขาคำรามกับตัวเองเบาๆ

“มันอยู่ทางนั้น”

บริเวณที่ว่าเป็นจุดที่จ่ามหันต์ไม่คิดจะเฉียดเข้าไปใกล้แม้สักนิด มันเป็นป่ารกชัฏ ปกคลุมด้วยแนวต้นประดู่ป่าและรกครึ้มไปด้วยวัชพืช เพียงแค่มองชั่วครู่ ก็เหมือนถูกดูดกลืนเข้าไปในความมืด

“แล้วเราจะเอายังไงกับมันดี” ฤทธิ์ถามต่อ

“ไม่ว่าจะจำแลงอยู่ในร่างไหน มันก็ร้ายนัก ถ้าอยากฆ่ามัน ก็คงต้องตัดสินใจตอนนี้เลยก่อนที่จะสายเกินไป” พรานเอ่ยแผ่วเบาไม่ละสายตาจากตำแหน่งเดิมแม้แต่น้อย แล้วพูดต่อ “มันซุ่มอยู่ตรงดงประดู่ใต้ซอกหินตรงนั้น ผมให้นายทหารเป็นคนตัดสินใจ ว่าจะลุยกับมัน หรือปล่อยให้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านอีก”

ภาระในการตัดสินใจทิ้งลงบนบ่าร้อยโทฤทธิ์ หากเดินหน้าต่อ นั่นหมายถึงความเสี่ยงในระดับเอาชีวิตเข้าแลก แต่กลับกันหากยกเลิกภารกิจเสียแต่ตอนนี้ โอกาสมีชีวิตรอดก็เพิ่มสูงเป็นทวีคูณ นับเป็นการตัดสินใจที่ยากยิ่งครั้งหนึ่งในชีวิต

จ่ามหันต์จับจ้องอากัปกิริยาเพื่อนสนิท ก็พอเดาออกว่าอยู่ในภาวะสองจิตสองใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

อดีตสิบโทเดินเข้าไปใกล้ จับบ่าและออกแรงบีบ

“พี่กับฉันเคยพูดกันแล้วไม่ใช่เหรอ ในสมัยที่ปฏิบัติภารกิจด้วยกันว่า หลับเถิดชาวประชา อันตัวข้าจะคุ้มภัย”

จ่ามหันต์ยิ้มน้อยๆ และเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ

“งานนี้ถ้ามันไม่มอดก็เรานี่ล่ะที่ม้วย”

จบบทที่ ๘

cr.กฤตานนนท์

สมิง เขาขวาง ตอน 1 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1544685

สมิง เขาขวาง ตอน 2 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545171

สมิง เขาขวาง ตอน 3 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545737

สมิง เขาขวาง ตอน 4 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546091

สมิง เขาขวาง ตอน 5 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546415/1/#35569643

สมิง เขาขวาง ตอน 6 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546858/1/#35579925

สมิง เขาขวาง ตอน 7 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1547273

viewson2534, แฟนเซลติกในตำบล, slergudom, Yut79, Rage, Steven's, Raul.7, Coachkeyboard, manchestud, nofaint07, jameza045, นัท จุดโทษ, Jabavok, Todssy, Umeshu, extinction

https://gifs.com/gif/VOJEA5

viewson2534

เข้าร่วม: 04 Sep 2013

ตอบ: 3585

ที่อยู่: บ้าน

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 9:58 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

พรานชัช แม่มเป็นเสือสมิง แน่นวล

แฟนเซลติกในตำบล

เข้าร่วม: 01 Sep 2017

ตอบ: 12

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 10:02 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

chula chula

เข้าร่วม: 04 Sep 2013

ตอบ: 10437

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 10:16 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

viewson2534 พิมพ์ว่า:

พรานชัช แม่มเป็นเสือสมิง แน่นวล

ต้องลุ้นกันต่อครับ ใกล้จะจบละ

https://gifs.com/gif/VOJEA5

slergudom

เข้าร่วม: 16 Feb 2010

ตอบ: 219

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 10:34 pm

## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##

นึกว่ารพินมาเอง

Steven's

เข้าร่วม: 05 Dec 2016

ตอบ: 1508

ที่อยู่: Thailand

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 11:23 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

viewson2534 พิมพ์ว่า:

พรานชัช แม่มเป็นเสือสมิง แน่นวล

ถ้าผมจำไม่ผิดตอนแรกๆ พรานก็น่าจะอยู่ด้วยกับตอนที่เสือสมิงโผล่มา ไม่ใช่เหรอครับ

หรือผมจำผิด แต่ถ้าเกิดพรานป่าเป็นเสือจริงๆ ตอนหน้า มีคนตายแน่นอน น่าจะบวกกันมันอยู่

viewson2534

เข้าร่วม: 04 Sep 2013

ตอบ: 3585

ที่อยู่: บ้าน

โพสเมื่อ: Fri Sep 08, 2017 11:28 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

Steven's พิมพ์ว่า:

viewson2534 พิมพ์ว่า:

พรานชัช แม่มเป็นเสือสมิง แน่นวล

ผมก็อ่านเจออยู่แต่ผมสังหรณ์ใจคนที่เห็นใต้ต้นมยูงนั่นอาจเป็นอย่างอื่น

shojan

เข้าร่วม: 03 Oct 2013

ตอบ: 909

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Sat Sep 09, 2017 12:39 am

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

รอๆๆๆ

chula chula

นัท จุดโทษ

เข้าร่วม: 07 Sep 2013

ตอบ: 5905

ที่อยู่: บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอนถ้ามองจากตรงนี้เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่าง

โพสเมื่อ: Sat Sep 09, 2017 9:15 am

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

ไอ้ลายมีเพียงหนึ่วเดียวเท่านั้น

chula chula

#ManUsupport#ชอบกดแผล่บรักกดเรื้อน#คนรักเพนกวิ้น#รักหรอกจึงเรื้อนเล่น

ERROR404

เข้าร่วม: 05 Sep 2013

ตอบ: 177

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Sat Sep 09, 2017 9:52 am

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

บวกเลย บวกเลย

chula chula

แอบมายิง

เข้าร่วม: 14 Aug 2012

ตอบ: 1688

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Sat Sep 09, 2017 2:29 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

ผมว่าเงาไต้ต้นประดู่ป่าต้องเป็นสิ่งเร้นลับอย่างอื่นที่ไม่ใช้สมิง และตอนท้ายๆน่าจะมีสิ่งเร้นลับที่โยงไปหาเรื่อง ธี่หยด หนังสือของแกแน่ๆ เพราะในหนังสือแกมีทั้งจ่ามหันต์และพลทหารยักษ์

chula chula

dron2525

เข้าร่วม: 10 Feb 2009

ตอบ: 429

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Mon Sep 11, 2017 12:50 pm

[RE: ## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 8 ##]

ตอน 9 มายัง

chula chula