ก็นี่ไงครับ .. พวกคนเป็นกลางเขาถึงบอกนี่ไง พวกเขามองว่านักการเมืองคือการคอรัปชั่นใหญ่สุดครับ พวกเขาเรียกร้องให้แก้รัฐธรรมนูญด้านคอรัปชั่นภาคการเมืองก่อนไม่ใช่สถาบัน เพราะอย่าลืมว่ายังไงมันก็ต้องมีรัฐบาลที่ไม่ได้จงรักภัคดีกับสถาบันขนาดนั้นหรอก อำนาจในมือพวกเขาได้มาสูงสุดในประเทศแล้วก็แค่ให้งบตามที่ฝ่ายสถาบันขอไว้ ไม่ให้เกินแบบรัฐบาลชุดนี้ก็แค่นั้น ที่นี้ก็มีเงินให้พวกเขาโกงกันมากเข้าไปอีกเพราะกฏหมายทางด้านคอรัปชั่นทางการเมืองก็ยังอ่อนแออยู่ รัฐบาลก็ไม่ต้องไม่สนใจหรือยุ่งก็ได้ ยิ่งถ้าเป็นรัฐบาลที่อ้างว่ามาจากเสียงการเลือกตั้งส่วนใหญ่แบบสุจริตบลาๆ พวกนี้โกงไปคนส่วนใหญ่ทำเป็นไม่รู้ไม่เป็นเพราะคือกลุ่มนักการเมืองหรือบางพรรคที่สนับสนุนเขามาตอนนี้ หรือ ประชาชนเห็นแล้วว่ามันโกงอีกแล้วก็ออกมาตั้งม็อบเรียกร้องกันอีกก็กลายเป็นว่ากลับเข้าสู่วงจรเดิมๆอีก

พวกคนเป็นกลางพยายามพูดตลอดว่า สถาบันอะนะ คอรัปชั่นใหญ่สุด เปล่าเลยภาคการเมืองตังหากที่มีอำนาจสูงสุด สถาบันเนี่ยแหละย่อยลงมาอีกเพราะสถาบันไม่ใช่คนที่แก้กฏหมายรัฐธรรมนูญได้ ได้แค่เซ็นตามหน้าที่ แต่อำนาจพวกนี้อยู่กับคนที่ได้ขึ้นเป็นรัฐบาลตังหาก ซึ่งมันอยู่ที่ว่า ณ ตอนนั้น ฝ่ายไหนได้ขึ้นเป็นรัฐบาลก็เท่านั้นเอง

แล้วทำไมถึงไปมองว่าการคอรัปชั่นของนักการเมือง ภาคบริหาร ถึงเล็กกว่าสถาบันได้

เนี่ยสุดท้ายคนเป็นกลางเขาก็แสดงจุดยืนแล้วว่ามันมีความเห็นต่างกันอยู่ แล้วจะให้เขาเลือกไปทำไมว่าจะอยู่ฝ่ายไหน ทั้งๆที่พวกเขาก็เลือกเองแล้วไงว่า "กูไม่เอาพวกมันทั้งสองฝ่ายเนี่ย!!" พวกเขาอยากแก้ต้นตอของคอรัปชั่นอย่างนักการเมือง อย่างกฏหมายที่หละหลวมมากกว่า

เพราะที่ผ่านมานักการเมืองโดนสอบว่าผิดจริงแล้วยังไง ไม่หนีออกประเทศ ไม่ก็ตีมึนติดคุกไม่กี่ปี ก็ออกมาเล่นการเมืองแบบเดิมอีก ยุ่งเกี่ยวการเมืองอีก พวกคนเป็นกลางถึงบอกไม่เอาแบบนี้ได้ไหมล่ะ? ทำให้ได้ไหมล่ะ?