จริง ๆ ประเด็นมันซ้อนกันอยู่สองประเด็นนะฮะตามกระทู้นี้

1. เรื่อง คนจบราชภัฏก็เก่งไม่แพ้จุฬา อันนี้บอกตามตรงว่าคงไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าให้เทียบอัตราส่วนเด็กที่อยู่จุฬาส่วนใหญ่ยังไงก็เก่งกว่าครับ

ไม่ได้หมายความว่าราชภัฏไม่มีคนเก่งเลยแต่โดยรวมคุณภาพคะแนนเฉลี่ยเด็กทั้งชั้นปีคณะเดียวกันยังไงจุฬาก็น่าจะชนะ

2. เรื่อง การเอาเรื่องที่เขาโพสอยากให้มาสลับกันลองสอบดูมาหัวเราะคิกคัก อันนี้ว่ากันตามตรงผมก็ไม่เห็นด้วยนะที่จะไปหัวเราะเขา เพราะเอาตรง ๆ ต้นโพสเลยเขาก็แค่อยากพิสูจน์ตัวเองจริง ๆ (หลังพิสูจน์ตัวเองยอมรับผลได้มั้ยอีกเรื่องนึง)

เขายังไม่ได้ว่าร้ายอะไรจุฬาเลยครับ เลยไม่แน่ใจว่าทำไมต้องไปใช้คำพูดจิกกัดกันขนาดนั้น ผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องดีที่น้องในทวิตอยากพิสูจน์ตัวเอง ถ้าพิสูจน์แล้วตัวเองยังสู้เขาไม่ได้ก็จะได้พัฒนา ถ้าสู้ได้แล้วเด็กจุฬาก็จะได้เห็นว่าเด็กราชภัฏที่เก่งไม่น้อยกว่าตัวเองมีอยู่ก็จะได้พัฒนาอยู่ดี

นอกจากนี้ที่หัวเราะคิกคักสอบติดกันว่ากันตามตรงส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มคนที่ได้รับโอกาสมากมายกว่าคนอื่นจริง ๆ (แน่นอนว่าคนที่พยายามมาด้วยตัวเองจาก 0 ก็มี) มีโอกาสเรียนพิเศษ มีโอกาสที่จะได้เรียนโดยไม่ต้องช่วยทำงานที่บ้าน มีโอกาสได้เรียนโดยไม่ต้องกังวลเรื่องโดนตามค่าเทอม

ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยเห็นด้วยที่จะไปหัวเราะใส่ต้นทวิตขนาดนั้น เพราะจริง ๆ ที่ตอนนี้คุณเก่งกว่าอาจไม่ใช่เพราะความสามารถคุณมากกว่า แต่เป็นเพราะคุณได้โอกาสมากกว่าเขา แต่นั้นจริง ๆ  

มันไม่ได้แตกต่างกันตอนมหาลัยหรอก มันต่างกันมาตั้งแต่ ประถม มัธยม แล้ว

เด็กต่างจังหวัดที่ไม่ใช่เด็กเมืองใหญ่ ยากมากที่จะสอบติด มหาลัยดังๆ

ผมเคยไปสอนเด็กเตรียมสอบเอนเมื่อนานมาแล้ว (โครงการจิตอาสาแบบไปกันเองนี่แหละ แบ่งๆวิชากันไป ใครถนัดวิชาไหน สอนอันนั้น ผมสอนฟิสิกส์) จริงๆก็ไม่เด็กหรอก ผม ม.6 ก็ไปสอนเด็ก ม.6 ด้วยกันนี่แหละ แต่เป็นเด็กอำเภอห่างไกลหน่อย (จังหวัดเดียวกันนะ) เด็กในเมืองอย่างผม เพิ่งจะเข้าใจความเหลื่อมล้ำเลย ตอนนั้นจัดสอนที่ โรงพยาบาล เด็กใส่ชุดนักเรียนมาทุกคน ผมถามว่าทำไมต้องใส่ชุดนักเรียน ปิดเทอมไม่ใช่หรอ เค้าบอกว่า ค่ารถรับจ้างถูกกว่า 2 บาทมั้งไม่แน่ใจ ผมนี่อึ้งเลย

ผมบอกเลยว่าเด็กเหล่านี้ไม่โง่ครับ สอนอะไรก็เข้าใจ แต่ละคนคือตั้งใจเรียนมาก แต่เค้าไม่มีโอกาส ติวข้อสอบมาก่อน ไม่ได้เรียนพิเศษ คุณภาพครูก็สู้ในเมืองไม่ได้
ผมสอนเสร็จให้ทำข้อสอบนี่ โจทย์หลอกตรงไหน เค้าก็โดนหลอกตรงนั้น โดนทุกคน แต่พอสอนเค้าก็จำได้

ผมว่าปัญหาอย่างนึงคือโจทย์เอนท์สมัยนั้นอ่ะยากเกินไป โจทย์เหมือนไม่ได้วัดความเข้าใจแต่ โจทย์ออกแบบมาเพื่อหายอดมนุษย์อ่ะ ถ้าไม่มานั่งติวเอาแค่ความรู้ความเข้าใจเนี่ยไม่พอ ผมเคยย้อนกลับไปดูข้อสอบเอนท์ตอนน้องจะสอบนี่ เลขนี่แบบโหโคตรยากแบบ ยากกว่าตอนเรียน วิศวะอีก

สิ่งที่รัฐต้องแก้ปัญหา คือ คุณภาพของโรงเรียนต่างจังหวัด ต้องยกระดับตรงนี้ให้ได้

ส่วนเรื่อง แลกเปลี่ยนอะไรนี่ ไม่ควรครับ เด็ก ฬ เค้ากว่าจะสอบเข้ามาได้ เรื่องอะไรเค้า ต้องไปเรียน ราชภัฎ ที่พูดตามตรงว่า คุณภาพการเรียนการสอน สู้ ฬ ไม่ได้

เรื่องเหยียด อย่าหาว่าผมอย่างนู้นอย่างนี้นะ ดราม่ามหาลัย โดยเฉพาะพวกรับน้องเนี่ย 90% ราชภัฎ คนเหยียดบางทีมันเจอภาพจำพฤติกรรม พวกนี้ครับ  

ส่วนเรื่องโอกาสทางการศึกษามันไม่เท่ากันอยู่แล้วครับ
โรงเรียนดังกับโรงเรียนบ้านๆแบบที่ผมเคยเรียนนี่ต่างกันคนละโลกเลย

สภาพแวดล้อมมันเอื้อและหล่อหลอมให้ได้ดีต่างกันจริงๆ
เพื่อนที่จบโรงเรียนดังๆ ตอนมัธยมใช้ชีวิตสุด กินขี้ปี้นอน เป็นเด็กกลางๆก็ติด จุฬา กันสบายๆ

เทียบกับโรงเรียนผมที่ 95%ที่ติดมีแต่พวกเด็กเนิร์ด ส่วนพวกพวกเด็กกลางที่ใช้ชีวิตแบบเดียวกันก็นู้นอะ ราชมงคล ราชภัฏ

แต่เรื่องสลับกันสอบนี่ผมก็ว่าตลกดี แบบคิดได้ยังไง
จริงๆไม่ต้องสลับกันสอบหรอกครับ ถ้าอยากพิสูจน์เองก็มีข้อสอบที่สอบแข่งกันโดยตรงอยู่แล้ว
อย่างสายครูก็การสอบครูผู้ช่วย(ที่มอดังๆคนท็อปๆไม่ค่อยสอบกัน คนที่สอบก็ได้บรรจุเกือบ100%)
หรือเอาการทดสอบความสามารถกลางๆแบบพวกโทอิคไรพวกนี้ก็เห็นชัดแล้ว

 

ถ้าจบ ฮาเวิรด์ เอ็มไอที จะดูถูกจุฬาได้ไหม

จบม.ในประเทศกำลังพัฒนาอะไรก็ตาม คนในประเทศพัฒนาแล้วแม่งแทบไม่รู้จักหรอก แล้วก็น่าสงสัยประเทศนี้แม่งเอาชื่อเจ้า กษัตริย์ มาตั้งชื่อมหาลัยตรงๆ อังกฤษแม่งไม่เห็นมี ญี่ปุ่นก็ไม่มี ทางที่ดีควรยกระดับทุกมหาลัยในเท่าให้เท่าเทียมกัน มหาลัยไหนห่วยก็ควรจะยุบ ประเทศจะได้มีบุคลกรดีๆมาช่วยกันพัฒนา