จริง ๆ ประเด็นมันซ้อนกันอยู่สองประเด็นนะฮะตามกระทู้นี้

1. เรื่อง คนจบราชภัฏก็เก่งไม่แพ้จุฬา อันนี้บอกตามตรงว่าคงไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าให้เทียบอัตราส่วนเด็กที่อยู่จุฬาส่วนใหญ่ยังไงก็เก่งกว่าครับ

ไม่ได้หมายความว่าราชภัฏไม่มีคนเก่งเลยแต่โดยรวมคุณภาพคะแนนเฉลี่ยเด็กทั้งชั้นปีคณะเดียวกันยังไงจุฬาก็น่าจะชนะ

2. เรื่อง การเอาเรื่องที่เขาโพสอยากให้มาสลับกันลองสอบดูมาหัวเราะคิกคัก อันนี้ว่ากันตามตรงผมก็ไม่เห็นด้วยนะที่จะไปหัวเราะเขา เพราะเอาตรง ๆ ต้นโพสเลยเขาก็แค่อยากพิสูจน์ตัวเองจริง ๆ (หลังพิสูจน์ตัวเองยอมรับผลได้มั้ยอีกเรื่องนึง)

เขายังไม่ได้ว่าร้ายอะไรจุฬาเลยครับ เลยไม่แน่ใจว่าทำไมต้องไปใช้คำพูดจิกกัดกันขนาดนั้น ผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องดีที่น้องในทวิตอยากพิสูจน์ตัวเอง ถ้าพิสูจน์แล้วตัวเองยังสู้เขาไม่ได้ก็จะได้พัฒนา ถ้าสู้ได้แล้วเด็กจุฬาก็จะได้เห็นว่าเด็กราชภัฏที่เก่งไม่น้อยกว่าตัวเองมีอยู่ก็จะได้พัฒนาอยู่ดี

นอกจากนี้ที่หัวเราะคิกคักสอบติดกันว่ากันตามตรงส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มคนที่ได้รับโอกาสมากมายกว่าคนอื่นจริง ๆ (แน่นอนว่าคนที่พยายามมาด้วยตัวเองจาก 0 ก็มี) มีโอกาสเรียนพิเศษ มีโอกาสที่จะได้เรียนโดยไม่ต้องช่วยทำงานที่บ้าน มีโอกาสได้เรียนโดยไม่ต้องกังวลเรื่องโดนตามค่าเทอม

ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยเห็นด้วยที่จะไปหัวเราะใส่ต้นทวิตขนาดนั้น เพราะจริง ๆ ที่ตอนนี้คุณเก่งกว่าอาจไม่ใช่เพราะความสามารถคุณมากกว่า แต่เป็นเพราะคุณได้โอกาสมากกว่าเขา แต่นั้นจริง ๆ

จริงๆเด็กจุฬาแทบไม่พูดถึงราชภัฎเลยนะ เหมือนคนละคลาสเกินไปไม่ได้อยู่ในสายตา ราชภัฎถ้าว่ากันตามตรงในภาพรวมมันต้องไปเทียบกับพวก ม.เอกชน ซึ่งเท่าที่เจอมา ก็ยังสู้เด็กจาก ม.เอกชนดังๆ ไม่ค่อยได้ด้วย

ขอตอบจากประสบการณ์ส่วนตัวและวงสังคมของผมนะครับ
ประเด็นแรกเอาที่บอกว่า ส่วนใหญ่จะเหยียดกันเอง
จริงๆไม่เชิงเหยียดกันเอง แต่จะแข่งกันเองมากกว่าครับ
ไม่มีเวลาไปนั่งเหยียดใครหรอก แต่ถ้าใคร performance ดีกว่า อันนี้ยอมกันไม่ได้เท่าไร ก้พัฒนาตัวเองกันเพิ่มไปครับ

ประเด็นที่สอง เอามาเรียนแลกเปลี่ยนกัน
ขอยกตัวอย่างสมัย ผม ม ปลาย
มีโครงการโรงเรียนพี่โรงเรียนน้อง
ก็คือเอาตัวทอปๆของโรงเรียนใน ตจว มาเรียนที่ กทม 1 เทอม ซึ่งจำได้ว่าปีนึงก็มาประมาณ 10 คน
ส่วนของโรงเรียนใน กทม ไม่มีใครสมัครไปเรียนที่ตจวเลยครับ สักคนเดียวจากพันกว่าคน (อันนี้ก็แล้วแต่ความสมัครใจ)

มองแบบตรงๆคือคนเราเลยถ้าจะอยากไปก้ต่อเมื่อ
- ไปทดลอง Facility ใหม่ๆ ที่ดีกว่า ที่ของเดิมเราไม่มี
- ไปลองอยู่ในสังคมใหม่ๆ วัฒนธรรมใหม่ๆ

ส่วนเรื่องเรียนที่ไหนก้เหมือนกันอันนี้ผมไม่เห็นด้วย
- หลักสูตรก็ต่าง
- Facility ก้ต่าง
- สังคมก็ต่าง

ไม่ได้บอกว่าที่ไหนดีกว่า
แต่ก็เลือกที่เราชอบละเหมาะสมกับตัวเอง

มาตรฐานแต่ละที่มีไม่เท่ากัน

ผมเป็นผู้สัมภาษงานมาเป็นร้อยคน
มาตรฐานแต่ละมหาลัยไม่เหมือนกันหรอกครับ

ราชภัฏเก่งๆก้มี
จุฬาธรรมศาสตร์ไม่เก่งเลยก็มีเช่นกัน
แต่สัดส่วนมันไม่เท่ากันแค่นั้นเอง

**เพิ่มเติม
ส่วนของเรื่องการโดนแซะ เอาจริงๆนะ ไม่เคยเห็น ฬ มธ ไปแซะใครเท่าไรเลย
ส่วนใหญ่โดนแซะมากกว่า ทำพลาดมีแต่จ้องจะรอซ้ำ

เรื่องโอกาสในชีวิตอันนี้พูดยากครับ
ตัวผมเองก็ครอบครัวชนชั้นกลาง เรียนโรงเรียนรัฐบาลในกทม ก็ขวนขวายด้วยตัวเองเยอะพอสมควร กว่าจะได้เข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้

ผมว่าราชภัฏถ้าอยากไปเทียบระดับจุฬา มันต้องมีจุดเปลี่ยน เครือข่ายรุ่นพี่ที่จบไปแล้วประสบความสำเร็จ
ให้มันมากกว่านี้อะแล้วจากที่ผมจบจากที่นี่มาก็ 10 ปีได้แล้วก็รู้สึกได้ว่ามันก็พอมีเด็กเก่งๆนะ แต่เพียงแค่
สุดท้ายแล้วอาจจะยังไม่ได้ประสบความสำเร็จเหมือนที่รุ่นพี่จุฬาแต่ละคนทำมารึเปล่า คนเลยไม่ได้มองราชภัฏเท่าไหร่ ส่วนการเรียนการสอนผมว่า อาจารย์ดีๆก็มี แต่ก็ถือว่าน้อยมากอะแหละ ไม่รู้ปัจจุบันไปถึงขนาดไหนแล้ว

ไม่ต่างก็บ้าแล้ว แต่จะบอกว่าคุณภาพตัวเองไม่ต่างจากเด็กจุฬาก็ควรสอบเข้าได้ตั้งแต่เอ็นละ
เอาตรงๆ ถามว่าเด็กราชภัฏอะก่อนที่จะได้เข้าเรียน มีความตั้งใจอยากจะเรียนราชภัฏจริงๆ หรอ
หรือว่าเพราะสอบที่อื่นไม่ติด ละไม่เหลือที่ไป

เพื่อนส่ง โพสต์ เฟสบุ๊ค อันกลาง อ่ะ มาให้ดู ละ

ผม ว่า คนโพสต์ เขาค่อนข้างโลกสวย ไปนิดนึง แล้ว บางอย่างที่พิมพ์ออกมา ก็ค่อนข้างย้อนแย้ง

ไปบอกว่า เด็ก ฬ เขาเหยียด เด็ก รชภ แต่ อีกไม่กี่บรรทัด ก็ไป ว่า เด็ก ฬ ส่วนใหญ่ พวกที่มีต้นทุนทางบ้านดี ไม่ได้เก่งอะไรหรอก เลยเข้าเรียน ฬ มธ. ได้ คือ อ่านแล้วแบบ อิหยังวะ


จริงอยู่ ระบบการศึกษาไทย มัน ไม่ได้ดี ไม่ได้ให้โอกาสเด็ก เท่าที่ควร

แต่การที่สอบ ฬ มธ หรือ ม.ดังๆ ใน กทม ไม่ติด ก็ไม่ได้หมายความว่า มันจะลดทอน คุณค่า หรือ ความสามารถ ของเด็ก

ผมว่า มหาลัย แต่ละที่ ก็มี อัตลักษณ์ ที่แตกต่าง กันไป ราชภัฎ บางที่ ก้มี คณะ ที่ โดดเด่น ของตัวเองอยู่

หรือ เอาจริงๆ ตจว ก็มี มหาลัย ดีๆ ในแต่ละ ภูมิภาค อยู่ เยอะ นะ เหนือ ใต้ ตะวันออก อีสาน มีหมด

เข้าใจ ว่าระบบการศึกษา มันห่วย แต่ ยังไงแล้ว โอกาส มันก้ไม่วิ่งมาหา คนที่ไม่พยายามหรอก ถ้ามีความตั้งใจ จริง ยังไง เราก็สร้างโอกาสให้ตัวเองได้

หรือ ถ้าสุดท้ายแล้ว เราจะเรียน ราชภัฎ มันก็ ไม่เห็นเป็นอะไร ก้ จบ ปงตรี มหาลัย เหมือนกัน ถ้าคุณ เจ๋งจริง อยู่ได้ทุกที่บนโลกนี้แหละ

การจะเรียนมหาลัยดี มันก็ขึ้นที่ฐานะครอบครัวด้วย

ลูกตาสีตาสาจะมีเงืนไปส่งเรียนพิเศษอาจารย์ดังๆ ได้ยังไง

ราชภัฎคนเก่งโดดๆ มาก็มี แต่น้อยมาก

อย่างจุฬาธรรมศาตร์ 100 คนมีประสิทธิภาพซัก 90 กว่าคน

ส่วนราชภัฎ 100 คน มีประสิทธิภาพ ซัก 20 คน ก็หรูแล้ว

ก่อนเรียนผมว่าไม่ต่างกันหรอกแต่ตอนจบมาต่างกันแน่นอน

มันเป็นเรื่อง common sense อยู่แล้ว รู้อยู่แก่ใจว่มาตรฐานที่ไหนดีกว่า ถ้าคิดว่ามันเท่ากันจะยกมาเปรียบเทียบทำไม

ถ้าจบ ฮาเวิรด์ เอ็มไอที จะดูถูกจุฬาได้ไหม

จบม.ในประเทศกำลังพัฒนาอะไรก็ตาม คนในประเทศพัฒนาแล้วแม่งแทบไม่รู้จักหรอก แล้วก็น่าสงสัยประเทศนี้แม่งเอาชื่อเจ้า กษัตริย์ มาตั้งชื่อมหาลัยตรงๆ อังกฤษแม่งไม่เห็นมี ญี่ปุ่นก็ไม่มี ทางที่ดีควรยกระดับทุกมหาลัยในเท่าให้เท่าเทียมกัน มหาลัยไหนห่วยก็ควรจะยุบ ประเทศจะได้มีบุคลกรดีๆมาช่วยกันพัฒนา

มันมีเส้นบางๆที่พลิกระหว่าง ให้เกียรติกัน กับความเป้นจริง นะ

อันดับแรก มันต่างตั้งแต่สอบเข้าแล้ว

อันดับสอง เพื่อนตัวผมเอง เด็กที่มักคุ้น ทำไมเราจะไม่รู้ว่าเค้าระดับไหน

น้องที่โรงเรียน เกียรตินิยมอันดับ 1 แก้โจทย์คณิตศาสตร์ง่ายๆ ยังไม่ได้

เด็กครูคอม ราชภัฏ ผ่านมือหน้าผ่านตามา 3-4 คน เขียนโปรแกรมได้คนเดียว แต่เกรดนี่เกียรตินิยมนะ

อยากให้ผลักดันสถาบัน ต้องซื่อตรงเที่ยงตรงกับตัวเองก่อนสถาบัน ปล่อยเกรดไม่ช่วยให้คุณภาพตัวเองดีขึ้น

น็อตออร์นะ คนที่ใช้ไ้ดไปวัดไปวาได้ก็มี แต่ไม่ได้เก่งขนาดนั้น

อ่านละตลก เท่าเทียมแบบผิดๆ ตีความไปเรื่อย

เอาแค่ในวงการที่ทำงานอยู่

ไอ้พวกฉลาดๆ ทฤษฎีแม่นๆ แก้ปัญหาเก่ง คุยกันถามกันว่าจบไหน

ตอบจุฬาฯ-เกษตร-บางมด แทบทั้งนั้น

อีกพวกนึงก็นะ ไม่เอ่ยละกัน

เรื่องแลกเปลี่ยนถ้ามึงเก่งจริงมึงคงคิดแบบนี้ไม่ได้หรอกที่สัมผัสมามีเก่งจริงอยู่ทุกที่มันจะมีคนแหลมๆออกมาเสมอ แต่ 100 คนนี่ไม่ถึง 10

มันไม่ได้แตกต่างกันตอนมหาลัยหรอก มันต่างกันมาตั้งแต่ ประถม มัธยม แล้ว

เด็กต่างจังหวัดที่ไม่ใช่เด็กเมืองใหญ่ ยากมากที่จะสอบติด มหาลัยดังๆ

ผมเคยไปสอนเด็กเตรียมสอบเอนเมื่อนานมาแล้ว (โครงการจิตอาสาแบบไปกันเองนี่แหละ แบ่งๆวิชากันไป ใครถนัดวิชาไหน สอนอันนั้น ผมสอนฟิสิกส์) จริงๆก็ไม่เด็กหรอก ผม ม.6 ก็ไปสอนเด็ก ม.6 ด้วยกันนี่แหละ แต่เป็นเด็กอำเภอห่างไกลหน่อย (จังหวัดเดียวกันนะ) เด็กในเมืองอย่างผม เพิ่งจะเข้าใจความเหลื่อมล้ำเลย ตอนนั้นจัดสอนที่ โรงพยาบาล เด็กใส่ชุดนักเรียนมาทุกคน ผมถามว่าทำไมต้องใส่ชุดนักเรียน ปิดเทอมไม่ใช่หรอ เค้าบอกว่า ค่ารถรับจ้างถูกกว่า 2 บาทมั้งไม่แน่ใจ ผมนี่อึ้งเลย

ผมบอกเลยว่าเด็กเหล่านี้ไม่โง่ครับ สอนอะไรก็เข้าใจ แต่ละคนคือตั้งใจเรียนมาก แต่เค้าไม่มีโอกาส ติวข้อสอบมาก่อน ไม่ได้เรียนพิเศษ คุณภาพครูก็สู้ในเมืองไม่ได้
ผมสอนเสร็จให้ทำข้อสอบนี่ โจทย์หลอกตรงไหน เค้าก็โดนหลอกตรงนั้น โดนทุกคน แต่พอสอนเค้าก็จำได้

ผมว่าปัญหาอย่างนึงคือโจทย์เอนท์สมัยนั้นอ่ะยากเกินไป โจทย์เหมือนไม่ได้วัดความเข้าใจแต่ โจทย์ออกแบบมาเพื่อหายอดมนุษย์อ่ะ ถ้าไม่มานั่งติวเอาแค่ความรู้ความเข้าใจเนี่ยไม่พอ ผมเคยย้อนกลับไปดูข้อสอบเอนท์ตอนน้องจะสอบนี่ เลขนี่แบบโหโคตรยากแบบ ยากกว่าตอนเรียน วิศวะอีก

สิ่งที่รัฐต้องแก้ปัญหา คือ คุณภาพของโรงเรียนต่างจังหวัด ต้องยกระดับตรงนี้ให้ได้

ส่วนเรื่อง แลกเปลี่ยนอะไรนี่ ไม่ควรครับ เด็ก ฬ เค้ากว่าจะสอบเข้ามาได้ เรื่องอะไรเค้า ต้องไปเรียน ราชภัฎ ที่พูดตามตรงว่า คุณภาพการเรียนการสอน สู้ ฬ ไม่ได้

เรื่องเหยียด อย่าหาว่าผมอย่างนู้นอย่างนี้นะ ดราม่ามหาลัย โดยเฉพาะพวกรับน้องเนี่ย 90% ราชภัฎ คนเหยียดบางทีมันเจอภาพจำพฤติกรรม พวกนี้ครับ

ไม่มีความสามารถพอ แถมไม่มีความพยายามจะพัฒนาตัวเองแทน หลงตัวเอง เก่งอยู่ในกะลา
ก็ได้แต่เป็นไอ้ขี้แพ้ขี้อิจฉาคนนึงในสังคม