น่าจะปัญหาที่ผมต้องเจอในอนาคตเลย

แฟนบอกแล้วว่าถ้าซื้อบ้านก็พาแม่กับแปะมาอยู่ด้วย

แฟนบอกว่าอยากแยกออกมาอยู่นะ แต่ทำไงได้เป็นลูกคนเดียว คงต้องเอามาอยู่ด้วย

แฟนบอกว่าถ้าอยากอยู่กันเองคงต้องให้แม่กับแปะจากไปก่อน  

ถ้าท่านไม่พูดก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงครับ เคสเพื่อนผมก็เป็นแบบนี้ เพื่อนผมบ้านอยู่นนทบุรี บ้านย่าอยู่สุราษ ย่าอยากเจอหลานแรกมาเดือนละครั้ง หลังๆมาทุกอาทิตย์ หลังๆอีก กลายเป็นว่ามาอาศัยอยู่เลย เพื่อนผมอึดอัดมากมาร้องไห้ระบายให้เพื่อนฟังเกือบทุกวัน เพราะบอกแฟนแฟนก็ไม่กล้าบอกพ่อแม่ตัวเองสุดท้ายทะเลาะกันทุกวันจนเป็นประสาทต้องไปหาหมอรับยามากินแก้เครียด ผมเลยบอกไปเลยว่ามึงแต่งงานกับแฟนรึแต่งงานกับแม่แฟน แม่แฟนมึงเดี๋ยวก็แก่ตายแล้วมึงจะไปแคร์อะไรมากคนที่อยู่ไปอีกนานคือมึงกับแฟนและลูก ถ้าไม่พูดชีวิตมึงก็ต้องเป็นแบบนี้ไปตลอด ผมพูดอีกเยอะจนวันนึงเพื่อนผมทนไม่ไหวระเบิดใส่แม่แฟนไปเลย สุดท้ายแม่แฟนก็งอนกลับบ้านไปแล้วให้แฟนไปคุยทำข้อตกลงกับแม่เลยว่าถ้าจะมาให้มาได้มากสุดแค่เดือนละครั้ง ยังไงนี่ก็เป็นบ้านของเราไม่ใช่บ้านพ่อแม่เรามีสิทธิ์มากที่สุดครับจะทำอะไรก็ได้
ถ้าวันนี้คุณอดทนได้อยู่ วันที่อดทนไม่ได้ก็ต้องมาแน่นอนครับ สู้บอกตอนที่เรายังควบคุมอารมณ์ได้ ดีกว่าไปบอกเขาตอนระเบิดอารมณ์นะครับ  

เปิดใจคุย แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น คุยด้วยเหตุและผล ผมว่าน่าจะเข้าใจไม่ยาก ยังงัยพ่อแม่เค้าก็รักลูกสาวเข้าใจลูกสาวอยู่ นั่งคุยกันพร้อมหน้า  

ผมเจอทุกวัน อึดอัดมาก บอกใครก็ไม่ได้ แม้แต่ภรรยาตัวเอง คงได้พูดเองสักวัน ให้รู้กันไปเลยว่าเรารู้สึกยังไง  

คุยยากครับ พ่อแม่เค้าก็คงเหงาอยากมาอยู่กับลูกกับหลาน ถ้าไปห้ามบอกไม่ต้องมาเลย นี่คือต้องมีฝั่งที่ต้องเสียใจเลยแหละ  

ชีวิตคนเรามันสั้นครับ คนผ่านอะไรมา60-70ปีแล้ว เค้าก็รักลูก รักหลานเค้าครับ เค้าก็อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่กับสิ่งที่เค้ารัก  

ยากเลย เป็นกำลังใจให้นะครับ ผมบอกเพื่อนๆเสมอ ว่า อยู่กันเองดีที่สุด ครอบครัวเรา/ครอบครัวแฟน ก็มีอะไรที่ไม่ชอบ แล้วเราจะไม่อยากเจอกันหมดแหละ แต่ละครอบครัวแตกต่างกันไป แล้วมันเรื่องละเอียดอ่อน พูดกันยากมาก  

ต่อเติมห้องให้แยกออกมาต่างหากเลยดีมั๊ยครับ