#### ได้รู้ความจริง ได้ยิ่งกว่าฟุตบอล อ่าน soccersuck.com####

ผู้ตั้ง

ข้อความ

chula chula

เข้าร่วม: 04 Sep 2013

ตอบ: 10422

ที่อยู่:

โพสเมื่อ: Sun Sep 03, 2017 9:25 pm

## สมิง เขาขวาง ตอนที่ 5 ##

ภายใต้ความมืดมิดของผืนป่าในยามค่ำคืน ฉาบด้วยละอองฝนดูน่าวังเวงสุดประมาณ ทั้งสี่คนนิ่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไรอีก เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า จ่ามหันต์ยกนาฬิกาขึ้นมาดูเป็นระยะ ครั้งสุดท้ายเพิ่งจะทุ่มเศษๆ เท่านั้น คงต้องนั่งหลังขดหลังแข็งอีกนานกว่าจะรุ่งสาง

ผ่านไปอีกราวเกือบชั่วโมง ทุกคนได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินย่ำยอดหญ้าดังมาจากใต้ห้าง ปืนทุกกระบอกเล็งไปที่ทิศทางเดียวกันทันที

เสียงใครคนหนึ่งร้องเอะอะขึ้น
“นาย อย่ายิง! ผมเอง”

ฤทธิ์ใช้ไฟฉายส่องไปเบื้องล่าง เห็นทหารคนสนิทยืนตัวสั่นอยู่ด้านล่าง เนื้อตัวมอมแมม ฤทธิ์ดีใจมากที่เห็นจ่าแซมทหารคนสนิทรอดปลอดภัยกลับมาครบสามสิบสอง

“ไอ้แซม แกปลอดภัยดีนะ”
“ยังอยู่ดีครับนาย แต่ไอ้น้อยสิท่าจะแย่ โดนกิ่งไม้เกี่ยว ขาเป็นแผลเหวอะเลือดไหลไม่หยุด ตอนนี้รออยู่ที่ห้างอีกตัว ขอใครสักคนไปช่วยกันหน่อย ว่าแต่นายพอจะมีหยูกยาผ้าพันแผลติดมาบ้างไหม”

ฤทธิ์บอกให้สิบตรีแซมรออยู่ด้านล่าง ส่วนตัวเองรีบรื้อเป้ส่วนตัว เขาจำได้ว่าหยิบอุปกรณ์ปฐมพยาบาลติดมาด้วยแน่ๆ ระหว่างที่กำลังค้นหาอย่างเร่งรีบแข่งกับเวลา พร้อมสั่งการให้ยักษ์เตรียมพร้อม ทหารหนุ่มคว้าเป้ขึ้นมาสะพาย หยิบปืนคู่กายขึ้นมากระชับมั่น เขาก้าวไปเกาะกิ่งไม้ใหญ่เตรียมโรยตัวลงด้านล่าง

“เดี๋ยวพอลงไปข้างล่าง มึงหย่อนปืนลงไปให้หน่อยนะ” ยักษ์กำชับเพื่อน

“ไอ้หนุ่ม อย่าเพิ่งลงไป”

เสียงจ่ามหันต์ดังแทรกขึ้นกลางปล้อง เขาค่อยๆ สืบเท้าไปจนถึงขอบห้าง มองลงไปเบื้องล่างเผชิญหน้ากับจ่าแซม

“มีอะไรรึลุง” ยักษ์ฉงน
“นิ่งๆ ไว้” จ่ามหันต์ก้มไปหยิบท่อนไม้ จากนั้นยื่นปลายซึ่งชุ่มไปด้วยน้ำมันไปตรงหน้าทหารหนุ่ม
“จุดไฟสิ” จ่ามหันต์พูดเบาๆ

หัวหน้าชุดซึ่งสังเกตอากัปกิริยามาสักพักถามด้วยความสงสัย
“มหันต์ นั่นแกจะทำอะไร”

อดีตสิบโทไม่ตอบ ยืนนิ่งเงียบดุจตอไม้ แต่ในใจนั้นกลับเต้นระรัว

ก่อนที่จะเข้ามาเหยียบป่าอาถรรพ์แห่งนี้ จ่ามหันต์สังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากลอยู่ไม่น้อย แต่เลือกที่จะนิ่งเสียด้วยเหตุผลหลายประการ พฤติกรรมเช่นนั้นเองที่ทำให้ทุกคนต้องมาเสี่ยงในตอนนี้

“จุดสิว่ะไอ้ทึ่ม” จ่ามหันต์ตะคอก ยักษ์รีบล้วงไฟแช็คขึ้นมาจ่อที่ปลายคบ ช่วงครู่เปลวไฟอบอุ่นสว่างขึ้นในความมืด

ฤทธิ์วางมือจากการค้นหาอุปกรณ์ปฐมพยาบาล ก้าวเข้ามาประชิดจ่ามหันต์

“พี่ถามไม่ได้ยินรึไง” น้ำเสียงนั่นกร้าวขึ้น ร้อยโทหัวหน้าชุดปฏิบัติการล่าเสือร้ายเลือกจะห่วงความปลอดภัยของคนที่อยู่บนพื้นมากกว่าที่อยู่บนห้าง ซึ่งจะว่าไปก็เป็นความคิดที่ถูกต้อง แต่เขายิ่งแปลกใจเมื่อน้ำเสียงของจ่ามหันต์กลับแข็งยิ่งกว่า

“พี่ฤทธิ์อย่าเพิ่ง” เขาชูคบไฟขึ้นเหนือศีรษะ เปลวเพลิงเปิดเผยให้เห็นหลายสิ่งรวมถึงจ่าแซมที่ยืนอยู่ด้านล่าง

“จ่า เพื่อนผมนอนเจ็บเจียนตาย แล้วมัวดึงดันทำอะไรอยู่ ส่งยามาเดี๋ยวนี้” จ่าแซมพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว พลางสืบเท้าเข้ามาติดลำต้น มือเอื้อมขึ้นไปคว้ากิ่งไม้ เป็นจังหวะเดียวกับที่ทุกคนได้ยินเสียง กริ๊ก

“แซม เอ็งหยุดอยู่ตรงนั่นล่ะ” จ่ามหันต์ประทับปืนลูกซองยาวด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างโยนคบไฟลงไปด้านล่าง ผลันที่ตกกระทบกับพื้น สะเก็ดไฟเล็กๆ กระเด็นไปทั่ว จ่าแซมจำต้องถอยหลังหลบ เขาอุทานด้วยความหงุดหงิด

“เล่นอะไรวะ ประเดี๋ยวไฟก็ไหม้วอดทั้งป่าหรอก”

“เอ็งอย่ามาพูดให้ขำ ฟ้ารั่วขนาดนี้ถ้าไฟกระจิ๋วหลิวมันทำให้ป่าวอดวายได้ก็ให้มันรู้ไปสิวะ “อดีตสิบโทเว้นช่วงและพูดต่อ “แต่ถ้าเอ็งกลัวนัก ก็ช่วยดับหน่อยสิ หยิบคบไฟไปจุ่มแอ่งน้ำตรงนั้น” จ่ามหันต์สั่งเสียงเฉียบขาด

สองจ่าจ้องหน้ากันนิ่ง เดือดร้อนหัวหน้าชุดต้องห้ามทัพพัลวัน “มหันต์ พอได้แล้ว บ้าไปแล้วหรือไงเอาปืนผาหน้าไม้ไปจ่อเพื่อนแบบนั้นได้ยังไง ลดปืนลงเดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง!”

จ่ามหันต์ยืนนิ่งอยู่นานจึงค่อยๆ ลดปืนลง ก่อนตอบเพื่อนรักเบาๆ

“ฉันไม่ใช่ทหารแล้วพี่”

แล้วเสี้ยววินาทีแห่งความโกลาหลก็เกิดขึ้น เมื่ออดีตสิบโทวาดปืนเป็นวง ทำมุมเฉียงราวสี่สิบห้าองศาจากนั้นลั่นไก เสียงปืนลูกซองคำรามก้องทั่วไพรพนา ปัง!

กระสุนจากปลายกระบอกปืนพุ่งทะยานขึ้นฟ้า ผ่านหมู่ไม้หนาทึบ แต่ไม่มีใครบนห้างสนใจว่ามันจะพุ่งไปถึงไหนต่อไหน ทุกคนจ้องมองไปด้านล่างเป็นตาเดียวกันด้วยความตระหนกตกใจ ภาพที่ปรากฏต่อสายตาทุกคู่ คือจ่าแซมซึ่งก่อนหน้าเคยยืนประชิดอยู่ใต้ห้างกลับถอยหลังไปร่วมหกเมตรจากการกระโดดเพียงครั้งเดียว เรื่องน่าประหลาดยังไม่จบเพียงเท่านั้น จ่าแซมที่อยู่ไกลออกไป ยืนคู้สี่ขา ตาเป็นประกายแวววับดุจกระจกยามต้องแสง เปลวเพลิงที่กองอยู่บนพื้นส่องสว่างให้เห็นลายจางๆ บริเวณข้อมือทั้งสองข้าง

จ่ามหันต์จ้องลวยลายบนข้อมือจ่าแซมด้วยความหวาดกลัว แต่กระนั้นก็ยังฝืนหักลำกล้องด้วยสัญชาตญาณ ปลอกกระสุนปืนกระเด้งออกมาพร้อมควันจางๆ เขายัดกระสุนกลับไปอย่างรวดเร็ว

ร่างจ่าแซมคุกเข่าคลานอยู่กับพื้นมองกลุ่มคนด้วยสายตาวาวโรจน์อยู่ครู่ ก็กระโดดผลุบหายเข้าไปในความมืด เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงปืนดังสนั่นอีกครั้ง

ปัง!

ไม่ใช่เสียงปืนของจ่ามหันต์ เป็นลูกซองของทหารอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

หลังอาวุธบรรลัยกัลป์พุ่งไปในความมืด ทุกคนได้ยินเสียงสัตว์ร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดและกราดเกี้ยวดังสะท้านไปทั่ว มีเสียงตะกุยตะกายอยู่ในความมืด จ่ามหันต์ตั้งสติได้เป็นแรกรีบคว้าไฟฉายส่องไปทางต้นเสียง และหัวใจชายฉกรรจ์ทุกดวงก็แทบหยุดเต้นเสียให้ได้ เมื่อแสงไฟส่องไปกระทบกับสัตว์ขนาดยักษ์กำลังดิ้นคลุกดินอยู่

มันเป็นเสือลายพาดกลอนตัวเขื่อง!

จบบทที่ ๕

cr.กฤตานนท์

สมิง เขาขวาง ตอน 1 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1544685

สมิง เขาขวาง ตอน 2 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545171

สมิง เขาขวาง ตอน 3 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1545737

สมิง เขาขวาง ตอน 4 http://www.soccersuck.com/boards/topic/1546091