ตอนนี้อายุ 40 ปลงเหมือนกัน จากชีวิตที่คนอื่นว่าดีกว่าเขา (แต่อย่างว่าเราจะไปมองคนที่ด้อยกว่าเพื่อ) ที่เราต้องดิ้นรนมากกว่าที่คนอื่นคิด ไม่ได้โชคดีได้มาลอยๆ ต้องขยัน ทุ่มเท แถมผิดหวังนี่คือขาประจำเลย จนท้อ เคยอยากตายแต่ก็คิดว่าตายยังไงให้ไปสบายยังหาทางไม่ได้เหมือนกัน

พอเริ่มป่วยก็เริ่มปลงกับสังขาร เพื่อนบางคนก็ทยอยตายไปเฉยๆ อนาคตมันไม่แน่นอน ยิ่งการใช้ชีวิตในสังคมปัจจุบัน คนชั่วเดินหน้าเฉิดฉายมันยิ่งหดหู่และปลงกับชีวิตมากขึ้นไปอีก

ตอนนี้ขอให้ได้อยู่ในสังคมที่มีคนดีๆ ก็คิดว่ามีความสุขแล้ว