เอาจริงๆมันก็ใช้คำว่า ปลง ได้มั้งฮะ

คือ ตอนวัยรุ่นมีแต่งงานเฮฮา งานแต่ง งานบวช ผมว่าใส่กันสุดนะวัยรุ่นไทยอ่ะ

แต่พออายุ35+ มันจะเริ่มเจอเรื่องเกิด(ลูก) แก่(พ่อ-แม่) เจ็บ(ทุกคน) ตาย(ทุกคน) ไม่ใช่ว่าผมมาปลงอะไรมากนะฮะ

แค่มันเป็นความรู้สึกแย่ๆที่เราต้องเจอ แต่ก็นะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ เพียงแต่เราไม่ได้หวังว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วๆแค่นั้นเอง

เป็นกำลังใจให้นะครับ

คิดเรื่องตายอยู่เกือบทุกวันนะ ทั้งเราตาย คนใกล้ตัวตาย หมาแมวตาย

เราอย่าตายสิฮะ

ตบไหล่นะครับท่าน เข้าใจครับ ผมก็สูญเสียทั้งพ่อและพี่ชายหัวปีท้ายปีจากโรคร้าย

จากเมื่อก่อนค่อนข้างใจร้อนคิดน้อย เดี๋ยวนี้คิดเยอะและใจเย็นลง คิดคล้ายๆๆท่านนั้นแหละ คนเราสุดท้ายก็ตายจาก

กันแล้ว

ผมแค่คิดว่า พอใช้ชีวิตมาได้สักระยะ เห็นโลก เห็นผู้คนมาได้ช่วงนึง

มีเรื่องนึงที่เห็นแล้วพอเข้าใจได้ คือ "สุดท้ายแล้วถึงเวลาเราก็ต้องไป"

ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่ การงาน ตำแหน่ง บทบาทอะไรก็ตาม

เคยคุยกับเพื่อนบ่อยๆว่าเวลาคนแก่ตาย เขารู้สึกเสียดายไหม ก็คิดว่าน่าจะไม่ เขาเองก็พอเข้าใจว่าถึงเวลา เขาก็ต้องไป

กลายเป็นว่าผมเริ่มกลัวความตายแล้วครับ เริ่มมีเพื่อนเสียไป 2-3คนล่ะ

หลายครั้งนอนไม่หลับ ก่อนนอน สมองคิดไป พรุ่งนี้จะตื่นไหม ชีวิตใช้คุ้มรึยัง เครียด

ผมโชคดีมากที่เพื่อนๆยังอยู่ด้วยกันแม้จะมีครอบครัวกันแล้วก็ยังมาเจอกัน กินกาแฟกัน ยังสนุกสนานเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือมีหลานๆ ทุกวันนี้ไม่ได้ปลงกับชีวิต แต่มันไม่สนุกเหมือนก่อน ฟังเพลงก็ไม่เพราะเหมือนวัยรุ่น จะเที่ยวผับก็ไม่ค่อยอิน ตอนนี้เลยไม่รู้ว่าเราจะหาความสุขได้จากอะไร

ปลงจัดๆครับ คิดว่าอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน เพื่อนรักหักหลังกันได้ลงคอ เพื่อนสนิทตาย ญาติๆทยอยตาย อาที่สนิทติดคุกอีกเห้อ แต่ใช้เวลากับพ่อแม่มากขึ้นครับ

ปลง กับหลายๆอย่างมากขึ้น ไม่ได้คาดหวังกับคนรอบข้างมาก

นั่งสมาธิ ฟัง poscast ที่ฮีลใจ สิ่งของที่อยากได้น้อยลง เพื่แนน้อยลง โฟกัสครอบครัวมากขึ้น

ตอนนี้ย่าง35 สิ่งที่เจอมาคือความรับผิดชอบและความเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึงครับ
เพื่อนผมนายA B C บ้านรวยมาตลอดชีวิตระดับ100ล้าน+ อยู่ดีๆทุกอย่างที่มีหายไปจนหมดเหลือ0 พ่อแม่พี่น้องผลาญจนหมด จนเหลือ0บาทไม่พอตัวเองต้องยังใช้หนี้ที่พ่อแม่พี่น้องสร้างไว้ แล้วก็ต้องเลี้ยงดูทุกคนในครอบตัวให้มีชีวิตอยู่ต่อไป

เพื่อนผมอีกคนนายD และนางE นางF นางG เรียนเก่งระดับหัวกะทิไม่พอแถมหน้าตาดีแบบสุดๆ บ้านรวย นามสกุลดัง มรดกเยอะใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด กำลังไต่ไปอยู่จุดสูงสุดของหน้าที่การงานในวัยไม่ถึง40 ดันมีเหตุให้ต้องเสียชีวิตกะทันหัน อุบัติเหตุบ้าง โรคร้ายแรงบ้าง โดนหางเลขจากคนรอบตัวบ้าง แบบว่าถูกดึงปลั้กออกไปดื้อๆ โดนทานอสดีดนิ้วดีดให้หายไปจากโลกเฉยๆ เอาตรงๆเหมือนโดนพระเจ้าเขาสั่งให้หายไปจากโลกแบบดื้อๆเพราะชีวิตน่าอิจฉาเกินไป

อีกคนนายH ห่วยมากทั้งชีวิต กินเที่ยวเล่น เสพยา เกาะพ่อแม่กิน พึ่งมาขยันทำกินตอนอายุ30ต้นๆ อยู่ดีรวยเฉยเป็นเถ้าแก่แบบงงๆเปิดแค่ร้านขายของชำแล้วกระจายไปขายของอื่นๆ น้ำแข็ง เหล้าเบียร์ ข้าวสาร อาหารหมาเงี้ยรวยแบบงงๆ ขายจาก10บาท ไปหลักล้าน

สรุปเลยคือทุกคนต้องรับผิดชอบชีวิตให้ของตัวเองให้ได้ครับ ไม่ว่าจะเป็นชีวิตที่ดีที่สุดหรือแย่ที่สุดหรือสิ้นหวังที่สุดก็ต้องรับผิดชอบมัน แล้วรอดกันไปให้ได้ครับ

มีรุ่นน้องคนนึงที่อยู่ในคลาส ป.โท ด้วยกัน นางเป็นเด็กผู้หญิงอายุยังไม่ถึง25 พ่อแม่แยกทางตั้งแต่เด็ก นางอยู่กับยาย ไม่มีคนเลี้ยงดูหรือส่งเสียให้คำแนะนำใดๆทั้งสิ้นอยู่กับยาย2คนมาตั้งแต่เด็กจนโต พูดแม่มยังไม่ชัดติดๆขัดๆ ติดอ่างนิดๆ ไม่มีผู้ปกครองคอยดูแลคนเติบใหญ่ ไม่มีเงินส่งตัวเองเรียน ต้องดันตัวเองให้เป็นนักกิจกรรมในช่วงมัธยม กะ มหาลัยเพื่อขอทุนเรียนตั้งแต่จนจบ ทำงานรับจ้างทั่วไป ทำงานเซเว่นเสริมไปด้วยเรียนไปด้วย ภาษาอังกิดก็ห่วย นางต้องเจอเรื่องแม่มหลายอย่างที่ดาร์กมากผมรู้อยู่ แต่ขอไม่พูดถึงน่ะกว่าจะโตมาได้ขนาดนี้ คุณคิดว่าเงินมันต้องแลกมากับอะไรบ้างหล่ะ นอกจากแค่แรงงาน? แต่ตอนนี้น้องคนนี้ได้ทำงานอยู่ ปตท บริษัทอันดับต้นๆในไทย ขนาดผมโปรไฟล์ดีกว่าน้องเขา ปตท ยังไม่รับอ่ะ ขนาดบางคนจบนอกยังสอบไม่ติด ปตท แม่มไม่รับ สำหรับคนที่กำลังสู้ชีวิตอยู่สู้ได้สู้ไปครับ ใครไม่เห็นอย่างน้อยเทวดาคงเห็นบ้างทนมันให้ได้ครับชีวิตแย่ๆอย่างน้อยก็เป็นรสชาติชีวิตของเราเอง เล่นเอง เจ็บเอง เจอเอง

ผม 28 ตัวคนเดียวก็เริ่มปลงละ สมัยก่อนพวกงานแต่ง งานบวช งานรับปริญญาเพื่อนผมบิดหมดเสียดายเลย ตอนนี้อยากทำงานเก็บเงินไปสอบielts ไปเรียนต่อออสซักครั้งตอนอายุ 30-32

ผม 40 ออกจากงานมาทำกิจการส่วนตัว ปีที่แล้วธุรกิจที่รักเริ่มติดลบ มาปีนี้เริ่มแบกไม่ไหว กำลังตัดสินใจว่าจะหาอาชีพใหม่ดีไหมแต่กลับไปทำงานบริษัทจิตใจป่วยจนไม่ไหวแล้ว วันก่อนเริ่มคิดสั้นเลยรีบไปหาหมอ ตอนนี้เริ่มปรับจิตใจได้แล้วว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำให้ดีที่สุดแล้วค่อยว่ากัน

ก็จริงนะ

ปลงชีวิตไปเยอะ หรือเรียกว่าเข้าใจชีวิตและเอาแต่ความสุขดีกว่า

อะไรไม่ดีก็ตัดทิ้งไปไม่มาเสียเวลาชีวิตอีก

แบบแต่ก่อนมาเล่นมาเกรียนในบอร์ด

เดี๋ยวนี้ไม่ไปเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงพวกแง๊นๆในบอร์ดให้เสียเวลาชีวิต

เอาเวลาไปทำงานหรืออยู่กับคนที่รักดีกว่าเยอะ