ตีความคำว่าบุญคุณเป็นอย่างไรกันหล่ะครับ แต่ละคน


สำหรับผม พ่อแม่ผมมีบุญคุณต่อผมนะ ใหญ่หลวงด้วย


หน้าที่เลี้ยงดูลูก อันนั้นมันเป็นโดยธรรมชาติอยู่แล้ว


แต่ด้านจิตใจ จะบอกว่าเป็นหน้าที่อย่างเดียว มันดูแห้งแล้งไปนะ

ถ้าพ่อแม่ดูแลดี เลี้ยงดี เราก็รู้สึกเป็นบุญคุณได้นะ ไม่ต้องสุดโต่งขนาดนั้น
ญาติช่วยค่าเทอม1เทอม = บุญคุณ
พ่อแม่ออกค่าเทอมทุกเทอม = ไม่นับๆๆๆๆ มันฟังแล้วแบบ..ยังไงไม่รู้ 55

ผมบอกลูกว่า เก็บมาจากกระบอกไม้ไผ่ครับ

ผมคิดว่ามันไม่ใช่ทั้งบุญคุณและหน้าที่ การเป็นพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกมันคือความรับผิดชอบมันคือความใส่ใจของพ่อแม่ เพราะบางทีไม่ได้เลี้ยงเอง จ้างเลี้ยงอย่างเดียวก็มี ฝากปู่ย่าตายายเลี้ยงก็เยอะ ถ้าเป็นหน้าที่ต้องเลี้ยงเองล้วนๆ ส่วนถ้าเป็นความรับผิดชอบต้องรับผิดชอบทุกอย่างในตัวลูกๆ แม้ไม่ได้เลี้ยงดูเอง ส่วนเรื่องบุญคุณมันคือกุศโลบายที่คนสมัยก่อนใช้สอนเด็กๆ เพื่อให้รู้จักการเคารพเชื่อฟัง รู้จักกาละเทศะ รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ใช่แค่พ่อแม่ ยังมีครูอาจารย์ ญาติผู้ใหญ่ ถ้ามันไม่ลำบากเกินไปก็ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากมายขนาดนั้น คล้ายๆธรรมเนียมประเภณีที่มีมาแต่โบรานต่างๆ

บางคนก็พูดเอาหล่อ ผมละสงสาร คนเป็นพ่อ แม่ กับ ลูกเค้าจริง ๆ

อยู่ที่จิตสำนึกของคน บางทีไม่ต้องตอบแทนอะไรมากแต่ไม่เป็นภาระ

ผมคิดว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกมันคือสัญชาตญาณ + ค่านิยมครับ

ผมว่านอกจากคำว่าหน้าที่ ยังมีคำว่า รัก ด้วยนะครับ ถ้าเราคิดว่าเรารักท่าน เราก็ตอบแทนท่านคืน แต่เราทำด้วยใจไม่ใช่หน้าที่เท่านั้นเอง

สำหรับผมลูกถือว่าเป็นหน้าที่ที่ผมจะเลี้ยงดู เค้าไม่ได้ขอมาเกิด แต่เป็นผมเองที่ทำให้เค้าเกิด

ดังนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบ เมื่อเค้าโตแล้วไม่จำเป็นต้องมาตอบแทนอะไรผม จงเลือกทางตามที่ตัวเค้าเองต้องการ

ผมกับแฟนพร้อมจะดูแลตัวเองยามแก่เฒ่า ถ้าคิดถึงก็แวะเวียนมาหาให้หายคิดถึง ถามไถ่สารทุกข์กับบ้างตามภาษาครอบครัว

ไม่เรียกบุญคุณ เรียกว่าความผูกพันธ์ดีกว่ามั้ย การที่ลูกอยากจะทำอะไรให้พ่อแม่เพราะผูกพันธ์กันเป็นเรื่องปรกติมากเลย เหมือนเราทำอะไรให้คนที่เรารักอะ เค้าไม่ต้องมีบุญคุณอะไรกับเราเราก็ทำให้เค้าได้เพราะความรัก มันควรเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นพ่อแม่คนไหนที่ลูกไม่ทำอะไรให้ก็ให้รู้ไว้ว่าลูกไม่รักและไม่ผูกพันธ์ด้วยนะครับถ้าอยากให้ลูกดูแลตัวเองตอนแก่คุณก็ต้องทำตัวให้ความสัมพันธ์กับลูกนั้นดี ไม่ใช่อ้างบุญคุณ

ไม่ถูกแน่นอน

ถ้าแบบนั้นพ่อแม่ไม่ต้องเลี้ยงเราก้ได้ถูกปะ

หรือมีกฏหมายไปเลย ลูกต้องจ่ายเงินคืนพ่อแม่ ค่าเลี้ยงดผุ ค่าอาหาร ค่าเฝ้า จดไว้ให้หมด แล้วลูกติดหนี้ตามนั้น ค่าดูแลกี่ชม บวกไปเลย ดอกเบี้ยด้วย

เพราะพ่อแม่มีลูก ก้ไม่ต้องดูแลก้ได้ ปล่อยอดข้าวได้งี้หรอ

ส่วนตัวผมเรียกว่าหน้าที่โดยธรรมชาติ คุณคลอดออกมาก็ต้องรับผิดชอบ ไม่ว่าจะปล่อยทิ้ง หรือ เลี้ยงดู
แต่คุณเป็นมนุษย์ สามัญสำนึกบอกว่าต้องเลี้ยงดู

เมื่อเลี้ยงแล้วก็เกิดความรักความผูกพันธ์ แล้วก็หาเหตุผลต่างๆมารองรับความคิดนั้น

ทีนี้ เมื่อคนนั้นแก่ชราดูแลตัวเองลำบาก สามัญสำนึกของลูกก็จะบอกว่า ถ้าเราไม่ทำ ใครจะทำ ใครมีเงินหน่อยก็จ้างคนอื่น แต่สุดท้าย คนอื่นก็ไม่ได้ทำให้คนชราเหล่านั้นมีความสุขเท่าไหร่

แต่ผมเกลียดคำนึงที่ผมคิดขึ้นมา

คนแก่ทำอะไรให้ลูกหลาน คือบุญคุณ
ลูกหลานทำอะไรให้คนแก่ คือหน้าที่

ตัดคำว่าบุญคุณออก ผมโคตรเกลียดคำนี ทำให้เพราะรักมากกว่า

ในมุมมองที่ผมเป็นลูก พ่อกับแม่เลี้ยงผมมาอย่างดีที่สุดเท่าที่ท่านจะทำได้ เป็นเซฟโซนเวลาเจอเรื่องร้าย ๆ นอกจากรักแล้วยังรู้สึกว่าเป็นบุญคุณอีกด้วยครับ

แต่ในมุมมองผมที่เป็นพ่อคน ผมเลี้ยงลูก ก็ไม่ได้คิดจะให้ลูกมาทดแทนบุญคุณหรอก แค่ให้โตขึ้นมาไม่เป็นขยะสังคม แค่นี้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

ส่วนที่เห็นตามข่าว หรือคนรู้จักรอบตัว ที่ครอบครัวแตกแยก พ่อไม่เลี้ยงแม่ไม่เลี้ยง ให้ย่าให้ยายเลี้ยง นานๆ เจอกันที ไม่ได้สอนสั่งอะไร แบบนี้แล้วเด็กจะไม่รู้สึกเป็นบุญคุณก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาครับ

ถ้าผมเป็นพ่อ ผมก็คงบอกลูกว่าเลี้ยงตัวเองให้รอดก่อน ตัวผมค่อยว่ากัน

แต่ผมในฐานะลูกก็คงต้องช่วยเหลือพ่อแม่อยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องบุญคุณ แต่ผมรักพ่อรักแม่ครับ