ผมว่ามันแล้วแต่บริบทครอบครัวนะครับ แต่ยอมรับว่าสังคมไทยมันส่งต่อแนวคิดนี้จริงๆ

เอาตรงๆ ไม่ได้ว่าหรืออะไรนะครัย ขอออกตัวไว้ก่อน เรารู้ว่าพ่อแม่แต่ละคนพยายามเลี้ยงลูกออกมาให้ดีที่สุดละ แต่ด้วยค่าครองชีพในปัจจุบัน แนวคิดที่ว่า ลูก คือ แผนการเกษียณของตัวเองเนี่ย มันจะทำให้ล่มจมกันหมด คนที่มีแนวคิอแบบนี้ คือ ไม่ได้วางแผนเกษียณให้ตัวเอง ซึ่งในบริบทสังคมปัจจุบันเราต้องดูแลพ่อแม่ และต้องตั้งตัวให้ได้ด้วย มันหนักเกินไปจริงๆ

ในเคสจริง ครอบครัวฝั่งผม สอนให้ดูแลตัวเอง ลงทุน/อดออม วางแผนเกษียณ กันไว้ทั้งหมดแล้ว แต่ครอบครัวฝั่งภรรยานี่ คิอว่าลูกต้องมาดูแล support สิ่งที่เค้าอยากทำ โดยอ้างว่า พ่อเลี้ยงมาได้ ลูกดูแลไม่ได้ได้ไง ทั้งๆ บริบทมันไม่เหมือนกัน หัวจะปวดเหมือนกันครับ แต่ก็ต้องสู้กันไป ผมนี่ไม่ต้อง support ที่บ้านตัวเอง แต่ต้องไป support บ้านภรรยาแทรซะงั้น

อยู่ที่การเลี้ยงดูของครอบครัวมา

ถ้าครอบครับอบอุ่น เลี้ยงมาอย่างดี >> ส่วนมากก็สำนึกในบุญคุณที่พ่อแม่เลี้ยงมาอย่างดี

ถ้าครอบครัวเหลวแหลก แตกแยก เลี้ยงแบบหมูๆ หมาๆ >> ส่วนมากไม่ได้คิดว่าเป็นบุญคุณ แถมแค้นอีกต่างหาก

การเป็นพ่อแม่ เป็นหน้าที่ตายตัวอยู่แล้วครับ เพราะเราอยากให้เค้าเกิดมาอยู่กับเรา แล้วต้องทำให้ดีที่สุดด้วยความรักจริงๆ แนะนำแนวทางที่เค้าอยากจะเป็น และ ช่วยหาวิธีให้เค้าเป็นให้ได้ จะได้ยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง

พอยืนด้วยตัวเองได้ มีงานการมั่นคง และ มีครอบครัว ตอนนั้นแหละ เค้าจะกลับมาตอบแทนเราเอง โดยที่เราไม่ต้องไปเรียกร้องอะไรจากเค้าเลย

แต่เราเองก็ต้องหาไว้เผื่อยามแก่เถ้า ยามหาเลี้ยงด้วยตัวเองไม่ได้แล้ว จะได้ไม่ลำบากลูกหลานจนเกินไป

ก็ถ้าจะเอากฎหมายมากาง ลูกก็มีหน้าที่ต้องเลี้ยงพ่อแม่ด้วยอ่ะครับ
แฟร์ ๆ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ทางเดียว

พ่อแม่เลี้ยงดูส่งลูกเรียนจบทำงานได้มรดกจากพ่อแม่ จะทิ้งพ่อแม่ได้ลงคอหรอ

ตอนพ่อยังอยู่ แม่ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย ลูกไปใช้ชีวิตของลูกเลย เขาอยู่กัน 2 ผัวเมียได้

พ่อเสียปุ๊ป แม่ซึมเศร้าทันทีเขาดูเหงาๆ ดูเงียบลง แล้วก็ตรวจเจอมะเร็ง ผมต้องกับมาดูเขา

พ่อแม่บางคนเขาไม่อยากได้เงินลูกหรอก แต่เรื่องการเดินทางไปโรงพยาบาล ความเหงา ความอ้างว้าง เขามีแน่

เห็นด้วยครับ แต่ผมก็ตอบแทนนะถ้าเขาเลี้ยงเราดีเขารักเราจริง

แต่ผมเกลียดมากๆไอ้พวกไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกแล้วคิดจะมีลูกเพื่อให้มาช่วยเหลืองาน หรือให้มาเลี้ยงดูส่งเสียตอนทำงานแล้ว


การที่ จขกท บอกว่า พ่อแม่เลี้ยงลูกมาเป็นหน้าที่ไม่ใช่บุญคุณ ถูกต้องแล้วครับ แต่หลายคนแมร่งมองว่าเห้ยพ่อแม่เลี้ยงดูมาจะทิ้งเลยหรอ มันคนละความหมายกันนะ ไม่เข้าใจความหมายนี้กันจริงๆหรอ ผมรำคาญพวกเรียกร้องบุญคุณชิบ

จากที่เคยเห็นมานะครับ
คนที่พูดแบบนี้ บ้านจะไม่ได้มีฐานะอะไร ทั่วๆไป
ลูกคนรวยที่รู้จักไม่มีใครพูดแบบนี้ซักคน

ผมว่าขึ้นอยู่กับบริบทในแต่ละครอบครัวเลย ในความคิดผมๆว่าหากพ่อแม่เลี้ยงดูลูกมาอย่างดี ทำหน้าที่พ่อแม่เต็มร้อย ยังไงลูกเค้าก็จะมีความรัก ความผูกพันด้วย แล้วจะกลับมาตอบแทนหรือ support ในทางของเค้าเอง


กลับกันหากพ่อแม่ปล่อยปละละเลยไม่เคยดูแลอะไรสักอย่าง การที่ลูกจะไม่ผูกพันแล้วไม่คิดจะตอบแทนหรือห่วงใย แล้วจะมาทวงบุญคุณผมว่ามันก็ไม่ใช่เรื่อง


เพราะประโยคที่บอกว่าพ่อแม่รักลูกโดยไม่มีเงื่อนไขอะไรนี่ไม่สามารถใช้ได้กับทุกครอบครัว จากที่โตขึ้นมาพ่อแม่เลี้ยงดูผมดีครับ แต่จากสังคมรอบตัวนี่ก็มีไม่ดีอีกเยอะเช่นกัน

เพจ ลิตเติ้ลมอนสเตอร์พูดแหละ เห็นผ่านๆ

“เด็กๆมันไม่ได้อยากเกิดมา เราอยากให้เค้าเกิดมาเอง”


ผมอยากจะบอกว่า ไปรู้แทนเด็กได้ไงครับว่าไม่อยากเกิดมา

เด็กมันยังไม่รู้เรื่อง ต้องรอให้มันรู้เรื่อง คิดได้ แล้วถามเด็กดู เป็นไงบ้าง อยากเกิดมาไหม

พ่อแม่เป็นคนทำให้เค้าเกิดมา อะไรที่เกิดจากการกระทำของเรา สิ่งที่ตามมาคือความรับผิดชอบครับ จะมองว่าเป็นบุญคุณก็ไม่ใช่ทั้งหมด

การดูแล การเอาใจใส่กัน มาจากความรักความผูกพันธ์มากกว่าครับ

สำหรับผมมันคือทั้งหมดเลย ไม่ว่าจะหน้าที่ บุญคุณ หรือ ความรัก

เพราะพ่อแม่บางคนไม่ใช่แค่ให้เงิน ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ซื้อขนม ของเล่น ให้เงินใช้แต่ละช่วงชีวิต แต่ยังอบรมสั่งสอน คอยปกป้องดูแล ไหนจะให้ความรักความอบอุ่นอีก สำหรับผมมันเกินคำว่าหน้าที่ไปเยอะ

ถึงคนรุ่นใหม่จะถือว่าไม่มีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ แต่ความรักนี่มันสำคัญกว่าหน้าที่อีกนะ

ถ้าพ่อแม่ผมแก่ ผมปล่อยให้พวกท่านลำบากอยู่แบบโดดเดี่ยวไม่ได้แน่ ๆ เพราะผมรักพวกท่าน

ตอนลูกเรียนไม่สนใจ ไม่จ่ายค่าเทอม ไม่ได้ส่งเสียค่าเรียนให้ลูก แต่หวังว่าลูกจะมีงานการดีๆ เงินเดือนเยอะ ส่งเลี้ยงตัวเองได้ พ่อแม่แบบนี้ก็มี ลูกมันคงอยากบอกว่า กุยังเอาตัวเองจะไม่รอดเลย

เพราะงั้นผมคิดว่าเป็นหน้าที่หรือบุญคุณ มาจากการเลี้ยงดูอะ

ยังไงก็ได้ครับ ถ้าผมมีลูกก็ไม่ได้หวังจะให้มาเลี้ยงดูเราอยู่แล้ว เขาก็ต้องเลี้ยงดูครอบครัวของเขา แต่ถ้าลูกผมคิดแบบนี้จริง ๆ ผมก็คงเสียใจบ้าง ทรัพย์สมบัติ บ้านที่ดิน ธุรกิจต่าง ๆ ก็คงไม่ได้เป็นของเขาอ่ะครับ คงต้องเอาไว้ขายเพื่อกินใช้ตอนแก่

ต่างคนต่างมุมมองแต่ถ้าคนบอกว่าแนวคิดที่ จขกท พูดมานั้นผิด ไม่ถูกต้องนี่ก็ไม่ใช่ละ

กำลังเลี้ยงอยู่เลยตอนนี้ ให้เขาใช้ชีวิตอยู่รอดในสังคมได้ก็คงพอแล้ว ถ้าเขาจะกลับมาเลี้ยงดูเราก็เป็นสิ่งดี ไม่มาก็ไม่เป็นไรเราเจอกันนานๆที มันก็มีความสุขในรูปแบบนึง ขนาดเรายังไม่ค่อยได้กลับไปเลี้ยงดูพ่อแม่เราเลย นานทีกลับไปหาก็มีความสุขดี ให้เงินท่านให้ของแล้วแต่กำลังของเรา