ถ้า ใช้ว่าลูกเป็นหนี้บุญคุณ มีหน้าืี่ต้องเลี้ยงเรา เป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามากเลี้ยงลูก 24 ปี แล้วลูกต้องเลี้ยงเราจนตาย
สุดยอด passive incomes

พ่อแม่ผมไม่เคยคิดว่าเป็นบุญคุณที่เลี้ยงมา แต่ผมรู้สึกถึงมันตลอด

มันขึ้นกับแต่ละครอบครัวครับ ความสัมพันธ์ การเลี้ยงดู แนวคิด
ไม่ว่าใครจะคิดแบบไหน คงไม่ต้องมาฟันธงว่าแบบนี้ถูกหรือผิด

ตรรกะนี้ พ่อแม่ควรจะเป็นคนที่คิดได้ ไม่ใช่ลูกเป็นคนที่ควรจะคิดได้นะ

ถ้ามีความรักกันในครอบครัว ไม่ได้พูดเอาเท่ห์ เรารับรู้ความรักที่พ่อแม่ส่งให้แน่ๆครับ

เป็นหน้าที่ครับไม่ใช่บุญคุณ
แต่คนไทยส่วนมากชอบคิดว่าเป็นบุญคุณ
บางคนตอบแทนบุญคุณจนตั้งตัวไม่ได้ ชีวิตตัวเองลำบาก
จริงๆมันไม่ใช่เลย เราเกิดมาจาก Sex ครับ
โดยส่วนมากคิดว่า 98% มาจาก Sex ที่ยินยอมพร้อมใจกันทั้ง2 ฝ่าย
ส่วนตัวที่บ้านบอกแค่เอาตัวรอดให้ได้ก็พอ ไม่ได้หวังให้มาเลี้ยง รู้สึกโชคดีมากกกก เมื่อเทียบกับอีกหลายๆคนที่ต้องส่งเสียให้ที่บ้านเกือบจะทุกอย่าง ลามไปยังหลาน หรือญาติ เป็นไรที่อิหยังวะมาก

แต่เราจะพยายาม Supports เค้าในบางโอกาส หรือมีโอกาสเราจะไม่ลังเลเลย มีแต่พวกเค้าด้วยซ้ำที่เกรงใจเรา เกรงใจเมียเรา

เห็นด้วยครับ มีปัญญาเอากัน อยากมีลูก ก็คือหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ การมีลูกเพื่อให้เกิดมาเพื่อทดแทนบุญคุณ เป็นความคิดคนรุ่นก่อน ที่ตอนแก่ไม่รู้จะพึ่งพาใคร ก็เลยโยนให้ลูกง่ายๆ หล่อๆ กลายเป็นหน้าที่ ที่ไม่รู้ว่าเขายินดีไหม คิดว่าเขาเลือกเกิดได้จะมาเกิดกับคุณไหม

หน้าที่ของพ่อแม่ "ที่อยากมีลูก" คือ การให้และส่งเสริมลูกไปทางที่ดีครับ โดยไม่หวังผลตอบแทน ว่าเมิงจะต้องเลี้ยงกู จะต้องทดแทนบุญคุณ

ถ้าคิดแบบนี้ "เอากัน แค่มันๆก็พอ"

ส่วนหน้าที่ลูก ก็ต้อง ตั้งใจเรียนให้จบ ดูแลตัวเองให้ได้ ไม่เป็นภาระสังคม ภาระครอบครัว มีครอบครัวดีๆ

ส่วนจะกลับมาดูแล พ่อแม่ นั่นแล้วแต่สะดวก ไม่ว่ากัน

ปล ผมก็มีลูก เครนะ

วิบากกรรมของคน Gen Y
ตอนเป็นลูกมีหน้าที่ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่
แต่พอตัวเองกลายเป็นพ่อแม่ ลูกบอกไม่มีบุญคุณนะ ไม่ได้ขอมาเกิด 5555
Gen ที่ถูกกดทับโดยบริบทของสังคมอย่างแท้จริง

ไม่ควรจะต้องมีคำนี้นะ มันเรื่องเดียวกับความดีศีลธรรมนั่นแหละ คือมันบอกมันสอนกันไม่ได้

ลูกจะทำตัวยังไง จะตอบแทนพ่อแม่มั้ย อยู่ที่พ่อแม่เลี้ยงลูกมาแบบไหน

ลูกที่รักพ่อแม่ก็เต็มใจตอบแทน ส่วนลูกที่โตมาด้วยตัวเอง โดนพ่อแม่รังแก ไม่อยากตอบแทนก็ต้องทำ เพราะสังคมให้ค่ากับคำๆ นี้มาก ดีที่หลังๆ กระแสสังคมเป็นอีกแบบ

ก่อนอื่นต้องเริ่มที่ฝั่งพ่อแม่ ไม่ควรทวงบุญคุณลูก

และเมื่อเป็นแบบนั้น ฝั่งลูกก็ไม่ควรปล่อยให้ท่านลำบาก

เอาตามกฎหมาย ก็ถือเป็นหน้าที่

ส่วนเรื่องบุญคุณ มันคือตัว คุณธรรมกับจริยธรรม

ส่วนการกตัญญู มันต้องมาจากคนทำ อยากทำเอง ไม่ใช่ไปบังคับให้กตัญญู

คือสมัยนี้คนเป็นพ่อเป็นแม่ ต้องเลิกมีค่านิยมว่า มีลูก เพราะตอนแก่จะได้มีคนเลี้ยงดูได้แล้ว

มันต้องมีลูกเพราะอยากมี อยากดูแลเค้า อยากเห็นการเจริญเติบโตในทุกช่วงของเค้า

อยากมีเค้าเป็นเพื่อน ไม่ใช่เอาลูกมาเป็นคนรอรับใช้ตัวเอง

เห็นด้วยครับ

แต่ไปว่าคนสมัยก่อนที่เค้าคิดอีกแบบ ก็ดูไม่ถูกต้องเท่าไรนะ บริบททางสังคมมันเปลี่ยนไป

เห็นด้วยนะ พ่อแม่ทำให้ลูกเกิดมา ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจไม่รู้ แต่เด็กช่วยเหลือตัวเองตั้งแต่เกิดไม่ได้ การดูแลถือเป็นหน้าที่ ไม่ใช่บุญคุณ

ไม่เคยคิดว่าเป็นบุญคุณสักนิดเลย

แต่ทำทุกอย่างให้ เพราะกิเลศตัวเองที่อยากทำ

ตอนเด็กเคยลำบากมาด้วยกัน

พอโตมาผมมีหน้าที่การงานดี ก็อยากซื้อบ้านสวยๆ รถดีๆ ให้อยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันมันคือความภาคภูมิใจจริงๆ


มันไม่ใช่เพราะต้องตอบแทน แต่มันคือความต้องการของเราเอง

พ่อแม่ผมเลี้ยงมาอย่างดีเท่าที่เค้าจะทำให้ได้ ผมถือว่ามีบุญคุณกับผม ผมก็ตอบแทนเท่าที่ทำได้ครับ ผมก็จะเลี้ยงลูกของผมให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนลูกจะคิดว่าเป็นหน้าที่หรือบุญคุณก็แล้วแต่ลูกครับ ผมก็วางแผนการเงินตอนเกษียณไว้บ้างและ ประมาณนี้ครับ

ผมมองว่า ที่เหนือกว่าคำว่า
บุญคุณ ทดแทน

ก็คือ ความผูกพัน ความรัก ครับ

แต่เข้าใจครับ แต่ละครอบครัว จะมีรูปแบบไม่เหมือนกัน ผมไม่ก้าวล่วง

เพราะฉะนั้น เรื่องนี้ ถือว่า ความคิดใคร ความคิดมัน ไม่อาจตัดสินความคิดคนอื่นได้ ครับ