[RE: “พ่อแม่เลี้ยงลูกมาถือเป็นหน้าที่อยู่แล้วไม่ใช่บุญคุณ” คิดยังไงครับ?]
ก็แล้วแต่มุมมองและประสบการณ์เรื่องแบบนี้มันไม่มีคำตอบที่ถูกต้องตายตัวหรอกครับ
เหมือนผมที่ดูแลแม่ผมเพราะผมรักแม่ ถามว่าเป็นบุญคุณที่ต้องทดแทนมั้ยก็คงมีส่วนหนึ่งแต่การทำเพื่อทดแทน
บุญคุณมันเหมือนเป็นไฟลท์บังคับทำไปก็อาจจะเกิดความไม่สบายใจบางครั้งก็คงจะได้ตั้งคำถามว่าเราทดแทนคุณ
เพียงพอหรือยัง แต่ผมดูแลแม่ด้วยความรักแบบไม่มีเงื่อนไขดังนั้นผมไม่เคยเหนื่อยกับการตามใจแม่

แม้จะมีบ่นบ้างแต่ไม่เคยคิดจะหยุด คงจะได้หยุดเมื่อแม่สิ้นบุญนั่นหล่ะครับ
ส่วนการดูแลลูกตอนนี้ส่วนหนึ่งผมก็คิดว่าเป็นหน้าที่ แต่ถ้าแค่ทำตามหน้าที่เราคงจะได้ถามตัวเองบ่อยๆว่าเราทำหน้า
ที่ดีพอแล้วหรือยัง เราทำเกินหน้าที่มั้ย แต่ผมมักจะคิดว่าผมดูแลลูกด้วยความรักแบบไม่มีเงื่อนไขดังนั้นไม่ว่าจะเกิด
อะไรขึ้น ผมก็จะยืนหยัดเคียงข้างลูก โดยหวังว่าวันหนึ่งเมื่อลูกบรรลุนิติภาวะสามารถอาศัยในสังคมด้วยตัวคนเดียว
แล้ว เค้าจะเป็นคนดีของสังคมไม่เป็นภาระของสังคมเมื่อได้แบบนั้นผมก็จะถือว่าบรรลุหน้าที่ของพ่อแล้ว
ดังนั้นสำหรับผมมันมีหน้าที่เป็นส่วนประกอบแต่ไม่ใช่ส่วนสำคัญครับ ส่วนสำคัญคือ"ความรัก" ต่างหากครับ
หน้าที่ 10% ความรัก 90% สำหรับผมคือแบบนี้นะ