มองในแง่นิติศาสตร์ผมเข้าใจนะ แต่ก็เหมือนหลักรัฐศาสตร์ทั่วไปแหละ ผมจะแย้งตรงที่ว่ากฏที่ออกมาเฉพาะบริบทในโรงเรียนนั้นๆอาจเป็นไปเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อย ในอดีตกาล

เช่น สมัยก่อนค่านิยมคือการมีวินัย และการเคารพผู้ใหญ่ เพราะระบบการรับทำงานสมัยก่อนที่นักเรียนจบไปต้องเผชิญ norm ของมันคือสองตัวนี้ สมมุตินะ

แต่ละโรงเรียนก็อาจจะแข่งกันว่านักเรียน รร ไหนแต่งตัวถูกกฏกว่า มีมารยาทมากกว่า

สมัยนี้ถามว่ามันยังจำเป็นไหม ถ้าคุณยังดีลกับเจนอื่นผมก็ว่าจำเป็น ไม่สิ ในเจน Z เองหลายคนก็มีความอนุรักษ์นิยม หรือแม้แต่ก้าวไกลเอง การมีวินัย การเคารพผู้ใหญ่ การแต่วตัวให้เกียรติสถานที่ก็ยังสำคัญ ไม่งั้นพิธาก็คีบอีแตะ ใส่เสื้อฮาวายไปรัฐสภาได้ เจอลูกทักษิณก็ทักว่า เห้ย เมิงเป็นไงบ้างไอ้แสด ทางนี้สบายดี ถ้าบริหารประเทศแล้ว GDP สูงขึ้น

แต่... ในอีก 5 ปี 10 ปีผมไม่รู้ น้องเขาอาจะเป็นคนกรุยทางก็ได้ว่า คนเจนไหนก็ควรใช้ของสาธารณะได้เหมือนกันหมด หรือ การแต่งกาย สีผม การสัก มันไม่จำเป็นต้องมีกฏอีกต่อไป จะเปิดตูดแบบจีนก็ได้ ใส่เสื้อเปิดไหล่ เปิดคอ เปิดร่องนมเป็นรูปหัวใจ ไม่มีปัญหาโรงเรียนไม่ห้ามเพราะเป็นที่ให้บริการทางการศึกษาเฉยๆ

อนาคตของรุ่นเรามันมาถึงแล้ว แต่อนาคตของรุ่นน้องเขาเราอาจจะได้แค่มอง เพราะเจน Z นี้ผมว่าเป็นเจนที่ค่อนข้างโดดเด่นเรื่องการเปลี่ยนแปลงมาก

น้องโดนไล่ออกไม่ใช่หรอครับ

จริงครับ
ผมมีลูก ผมยังกลัวเลยว่าเขาจะเติบโตไปโดยยึดเป็นแบบอย่าง (ผมติ่งส้มนะ) การใช้ชีวิตโดยเรียกร้องมากเกินไป เร็วไป โดยไม่ดูบริบทหรือกติกาสังคม มันจะเติบโตในสังคมลำบาก

หรือ ถ้ามีคนแบบนี้ในสังคมเยอะ ตรงๆเลย สงสารเจนลูกชายในการใช้ชีวิต

เอาจริงๆ ถ้ามองว่ากฏจะปรับตามยุคสมัยได้ไหมก็ได้
แต่สิ่งที่ทำมันเกินไปหน่อย แบบเหมือนคุณสมัครเข้ามา รร
แล้วมาชี้บอกว่าทำไมนี่ไม่ได้ นี่ไม่ได้ นี่ไม่ได้
คือค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป หารือ
สอบถามเหตุผลว่า ทำไมอันนี้ทำไม่ได้ อันนี้ทำได้
ยกข้อดีข้อเสียเป็นข้อๆ

แต่สุดท้ายนั่นแหละ ผู้ใหญ่อาจจะต้องรับฟังเด็กบ้าง
ให้เหตุผลที่เป็นเหตุผล ไม่ใช่เรื่องของเด็ก เรื่องของผู้ใหญ่
เด็กเกินไปบลาๆ

การเรียกร้องมันต้องมีเหตุผลครับ ต้องมีคำอธิบายรองรับที่ชัดเจน ตามหลักประชาธิปไตยครับ ถ้าคุณสื่อสารได้ ทำให้คนเห็นภาพ คนก็เห็นด้วยกับคุณ ถ้าเรียกร้องในสิ่งที่ถูก แต่วิธีการที่คนไม่เห็นด้วย มันก็ไปต่อไม่ได้ครับ เพราะประชาธิปไตยมันไม่ใช่แค่มีสิทธิเรียกร้อง มันต้องมีสิทธิเรียกร้องและผู้คนเห็นด้วย ถึงจะบรรลุ

น้องบอกว่าน้องรู้สึกอัดอึดเลยแจ้งขอลาออกครับ แต่ก่อนลาออกเห็นว่ามีทางครูต่อว่าว่าต่อไปน้องเป็นคนนอก น้องเลยไม่อยู่ครับ

ทำไมผมตีความได้ว่า น้องอึดอัดที่จะอยู่ในห้องตอนนั้น เลยขอออก (จากห้อง) แต่ครูขวางไว้ เลยต้องมุดเก้าอี้ออกมา จนครูบอกว่าเดี๋ยวคืนค่าเทอมให้ เธอคือคนนอก

ผมว่าเยอะไปหน่อย คือทุกที่มันมีกฎระเบียบ

เออแฮะ ผมลืมประโยคนี้ไปได้ยังไง เวรกำ เดี๋ยวผมแก้ให้ครับ ลืมตอนหลังว่าครูตะคืนค่าเทอมให้้ ขออภัยจริงๆ อ่านเมื่อคืนตอนเข้ามาลืมเฉย คิดว่าน้องมุดเก้าอี้แบ้วลาออกเลย

ผมรู้สึกว่ากลุ่มน้องน่าจะเป็นอะไรที่ฝ่ายตรงข้ามหยิบมาโจมตีได้ในอนาคต
ิคิดว่าถ้า กก อยากไปไกลกว่านี้ต้องสลัดออกให้ได้ และหวังว่าจะมีพรรคที่มีแนวคิดบวกๆแบบน้อง
เข้ามาซัพพอตกลุ่มน้องๆครับ

เรื่องลิฟต์ ผมเคยเรียน สตรีวิทยา2ตอนม.ต้น ตึก7ชั้น ผมเรียนชั้น7
มีช่วงสัปดาห์นึงขาผมใส่เฝือก มีไม้ค่ำ ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรนะ ก็กะเผลกขึ้นชั้น7ได้ ได้ออกกำลังกายด้วย
แต่พวกสาวๆชอบแอบขึ้นลิฟต์ประจำ

ผมว่าน้องเยอะไปครับ

จะบอกว่าน้องยังเด็กคิดน้อยไป ผมว่าไม่น่าใช่

เพราะถ้าคิดน้อย น้องเขาไม่อินเรื่องการเมืองและเข้าใจสถานการณ์ขนาดนี้ ซึ่งถือเป็นเรื่องดี

แต่ตอนนี้น้องใช้อารมณ์มากซะจนขาดจิตสำนึกเรื่องการเคารพกฎเกณฑ์ขั้นพื้นฐานไป

ตรงนี้คิดว่าใช่

ผมชอบที่น้องนั่งหันหลังให้บัลลังก์ศาลนะ
ส่วนมูฟอื่น มันก็ต้องไปดูว่าเขาแสดงออกตอบโต้ มาจากที่เขาโดนปฏิบัติตอนโดนควบคุมตัว โดนขัง ไม่เป็นธรรมไหม

เมืองนอกเยอะแยะเขาก็ใส่ชุดนักเรียน