อยากให้คนใน ss ช่วยกันดัน comment ท่านขึ้นไปจังเลยครับ เด็กๆ บางคนมาอ่านแล้วคล้อยตาม เลื่อนลงมาจะได้เห็นความเห็นของท่านด้วย ผมได้อ่านแล้วก็รู้สึกว่าไม่ต้องพิมแย้งเจ้าของกระทู้ดีกว่า เพราะมีคนที่ให้คำแนะนำที่ดีไว้แล้ว ถ้า จขกท มาอ่าน อยากจะบอกด้วยความเคารพว่า อย่าเอาความคิดแบบนี้ไปใส่หัวหรือแนะแนะนำเด็กรุ่นใหม่ๆ เลยนะครับ มันมักง่ายมาก และ เป็นสิ่งที่สังคมปัจจุบันควรจะปรับปรุงอย่างเร่งด่วนเกี่ยวกับระบบการศึกษาที่เป็นลักษณะของการแข่งขันแบบนี้

เรียนอะไร ขอให้มีความตั้งใจเป็นพอครับ เอาสิ่งที่ตนเองถนัดแล้วมองว่ามันมีโอกาสทำงานในสิ่งที่ตนเองรัก มันจะทำได้ดี

ขยันไปหาครูแนะแนวบ่อยๆ

ของผมนี่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะเน้นแต่ภาษาเลยครับ อังกฤษ จีน ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น เอาให้หมด มันไปได้ทุกที่จริงๆนะถ้าภาษาเราแน่นเนี่ย คิดแล้วก็เซงตอนนั้นถึงเวลาคาบภาษาหลับตลอดด

เสียดายยุคผมแนะแนวไม่เข้ม หาตัวเองไม่เจอไม่ชัด หรือเพราะผมไม่ดีเองไม่รู้

ตัวเองจริงๆชอบสายศิลป์ ถนัดสายศิลป์ แต่เพราะเรียนวิทย์ได้ และความเชื่อว่าสายวิทย์ดีกว่า ก็เลยต่อวิทย์โดยไม่รู้ตัวเอง ยาวมาจนตรีโท แต่ใจจริงเรารู้ว่าเราถนัดสายศิลป์มาตลอด แต่มันไม่ทันแล้วก็ต้องไปต่อให้สุด

ขอเล่าให้น้องๆที่อยู่มัธยมฟังในฐานะแพทย์ใช้ทุนที่อำเถอหนึงในอีสานตอนบนตอนนี้นะครับ
ชีวิตตอนเรียน6ปี 3ปีแรกเรียนเลชเชอ+lab (labไล่ตั้งแต่ส่องกล้อง อาจารย์ใหญ่ อะไรว่าไป) แฮปปี้ดีครับ ได้หยุดเสาอาทิตย์ ได้เรียนเลิกอย่างมากก็ทุ่มสองทุ่ม แต่อ่านหนังสือทั้งหมดนอกจากเวลาเรียน สรุปเหมือนไม่ว่าง55 สอบก็โหดมาก พลาดblockนึงรอเรียนใหม่ปีหน้าเลย(blockนึงเรียน3เดือน ตกblockนึงสรุปตกรุ่นเลย1ปี รอเรียนใหม่พร้อมน้องปีถัดไป)

ชีวิตปี4-5 ขึ้นวอร์ดครับ คือไปตรวจคนไข้ร่วมกับอาจารย์และพี่ๆ ตั้งแต่7.00จนถึงเย็น วันไหนอยู่เวรคือตรวจต่อจนถึงหกทุ่ม(อยู่เวรวันเว้นสอง) ไล่วนไปวอดละ1-3เดือนแล้วแต่block พอเข้าปี6ชีวิตextern ใช้ชีวิตจำลองเหมือนจบแล้วครับ ตรวจเหมือนเดิม7.00ถึงเย็น ถ้าอยู่เวร อันนี้ของจริง รับภาระคนเดียวทั้งวอดหรือทั้งตึกตั้งแต่4โมงเย็นจนเช้าอีกวัน ได้นอนทีละ1-2ชม. พอเช้าอีกวันก็วนลูบต่อ7.00คือตรวจจน4โมงเย็นให้เพื่อนเวรอีกวันมารับ อยู่เวรวันเว้นสองครับ

แต่พออออออจบเป็นintern(แพทย์ใช้ทุนรพรัฐ) ชีวิตเหมือนexternครับ แต่ตอนนี้ไม่มีใครมาคุมแล้ว เราจะเป็นคนคุมน้องแทน ชีวิตคนไข้ในมือเรา100%ล้วนๆ เพิ่มจากความหนักของexternมาคือ เรื่องฟ้องร้อง คุยกับญาติ การตัดสินใจที่อยู่บนความคาดหวังของทั้งน้องปี6และทั้งพยาบาลและญาติ โดยการคิดทุกอย่างอยู่บนความอดหลับอดนอนแบบวันเว้นวันคิดว่าการดูแลรักษาและการตัดสินใจจะได้เต็ม100%หรือไม่ 555555 ส่วนค่าตอบแทนถ้ารวมทุกอย่างเงินเดือน,ot.,พตส.,ฉ11(กรณีนี้ผมไม่ได้รับjobเพิ่มจากเอกชนเลยนะครับ) ก็70k+ แต่ถามว่าคุ้มมั้ยถ้าเทียบกับชีวิตข้างบนที่ผมเล่ามา น้องๆลองตัดสินใจดูครับ

pmมาถามชีวิตแพทย์ได้ ผมเล่าในฐานะที่ตอนมัธยมผมอยากเป็นหมอเพราะผมไม่ต้องการให้ใครดูถูกและอยากได้รับการให้เคารพจากสังคมแค่นั้นแบบที่เจ้าของมู้แนะนำเป้ะเลย ตอนนี้ผมก็ไม่ได้antiชีวิตหมอนะครับ ผมแฮปปี้ดี แต่เพื่อนผมหลายๆคนไม่ได้แฮปปี้แบบผมนะ55

มันไม่ได่เป็นกันได้ทุกคนนะหมอเนี่ย

เอาง่ายๆเลยครับ

เงินดี รวยจริง

ล่าม ญี่ปุ่น จีน เกาหลี เงินเดือนเริ่ม 3-4 หมื่น ทั้งนั้น

วิศวกรมองตามปริบๆ

ถ้าไม่ได้คิดอะไรมาก มีความอดทน เรียนได้ ทำงานหนักได้มาเป็นหมอก็โอเค เลี้ยงตัวเองเลี้ยงคนรอบตัวได้ แถมถ้าอยากไปเป็นหมอต่างประเทศ (USA) โอกาสเงินเดือน 1-1.5 ล้านบาทต่อเดือนเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่ง่ายนะ ปีนึงมีคนไป 10-20 คน

ประสบการณ์ตรงที่เห็นเพื่อนตัวเอง ส่วนมากชอบไม่ชอบก็เรียนจบกันเกือบหมด ดรอปและลาออกจริงๆรุ่นละ 5-8 คน เพื่อนสนิทผมเคยเกลียดการเรียนหมอมากๆ เคยจะลาออกหลายรอบตอนปี 4 แต่ก็ช่วยกันดันมาจนจบ ทุกวันนี้ไปทำงานเป็น intern 3 ละ มันบอกขอบคุณมึงมากๆที่รั้งกุไว้ ไม่งั้นทุกวันนี้กุคงไม่รู้จะทำมาหากินอะไร

ผมว่าถ้ารู้ตัวว่าชอบอะไรจริง แล้วไปสุดทางนั้นเลยมันก็ดี ไปได้ไกลกว่าหมอได้ แต่ว่าถ้าไม่แน่ใจว่าตัวเองเก่งอะไร แต่สอบหมอติด ไม่ได้รู้สึกทรมาณกับการเรียนแนวนี้มาเกินไป เรียนๆให้จบอย่างแย่ที่สุดจบมาก็เงินเดือน 80k แล้วมาอยู่เอกชน เงินเดือน สตาทที่ 120-150k จะมีอาชีพไหนอีกที่จบใหม่ได้ขนาดนี้ เป็นการลงทุนที่ ROI ดูคุ้มนะ สำหรับคนทนงานหนักได้ 555