คนเราเกิดมามีความแต่งต่าง และความแตกต่างของเขาเหล่านั้นจะสร้างมูลค่าและคุณค่าให้ตัวเราเอง น้องๆไม่ต้องเป็นหมอก็ได้ น้องเป็นอะไรก็ได้ ยุคนี่คือยุคของการสื่อสาร สำคัญเลยคือจงสื่อสารทักษะและความสามารถของน้องเองให้เกิดคุณค่าต่อคนอื่นมากที่สุด แล้วน้องๆจะได้สิ่งเหล่านั้นตอบแทน ขอจง แน่วแน่และตั้งใจก็พอ  

ผมไม้ค่อยเห็นด้วยเเหะ หมอถ้าเอาตามเงินเดือนก็ไม่สูงนัก ที่ได้เยอะนี่คือต้องไปรับนอกเวลาเพิ่ม
แล้วหมอนี่ไม่ได้เป็นง่ายๆนะครับ ไม่นับว่าเข้ายาก ความวามารถไม่ถึงนี่เรียนไม่ไหวนะ
จากประสบการณ์ผม36ปี ขอเกทับมากกว่า2ปี อิอิ
ผมว่ามีสองอาชีพ ที่เหมาะกับลูกตาสีตาสา คืออาชีพที่ไม่ต้องใช้เส้น แข่งขันกันได้ทั่วไป ใช้ความเก่งระดับนึง แต่ไม่ต้องมีคอนเนคชั่นก็ได้ แต่ก็ต้องขยัน
1 ผู้พิพากษา ต่อให้คุณเอนท์ไม่ติด เรียนรามก็ได้ เรียนจบ สอบเนได้ มีโอกาสสอบผู้พิพากษาทุกคน เพื่อนแม่ผมที่ป็นผู้พิพากษาก็เป็นลูกชาวนา พี่ชายยังทำนาอยู่เลย
ข้อเสียคือ 1สอบผู้พิพากษาแม่งยังกะสอบจอหงวน รับน้อยโคตร ยากมาก
2งานรองรับสายกฎหมายสำหรับคนตั้งใจสอบน้อย ส่วนใหญ่ก็นิติกร ทำงานไปสอบไป บางคนสอบอย่างเดียว อย่างเพื่อนผมสอบได้อายุ34 คือถ้าสอบไม่ได้ ไปรับราชการนี่สตาร์ทหมื่นห้าเองนะ กับคนอายุขนาดนี่โปรไฟล์โท ม.ท้อป นะ
สอบผู้พิพากษาเหมือนทุบหม้อขาวเลย รุ้งกับร่วง ถ้าคุณพยายามมากพอ รุ่งแน่นอน

2 ออดิตบัญชี ถ้าคุณได้ทำงานในเฟิร์มบิ๊กโฟร อายุสามสิบ เงินเดือนหลักแสนทุกคนแน่นอน ถ้าเทียบกับผู้พิพากษาผมว่าทางนี้ง่ายกว่าเยอะ จบตรี จุฬา ธรรมศาสตร์ เกษตร เค้ารับหมด เดี๋ยวนี้ราชภัฎก็รับด้วยซ้ำ เทียบกับผู้พิพากษาแล้วถือง่าง่ายเลย ถ้าเทียบกับงานสายกฎหมาย จบจุฬา มธ ก็นิติกรหมื่นห้า หรือถ้าไปสายลอว์เฟิร์มต้องมีสกิลภาษาอังกฤษในระดับดีมาก แต่สายออดิต จบมาธรรมดาก็เข้าได้เลย ถือว่าได้เปรียบมาก คือผมเทียบกับเพื่อนจบกฎหมายตรีโท มธ สอบผู้พิพากษาจนอายุสามสิบกว่าๆ ถ้าสอบไม่ได้ชีวิตแม่งไม่มีอะไรเลย เทียบกับอายุเท่ากันถามจบบัญชีไปอยู่บิ๊กโฟร์เงินเดือนแสนกว่าสองแสนกันไปแล้ว
 

ผมถึงสนับสนุนให้มีค่านิยมทีว่าจบ ม.6 แล้วทำงานก่อนซักปีสองปี เหมือนฝรั่งครับ
น้องๆจะได้วึมซับประสบการณ์และเลือกทางเดินของชีวิตได้ถูก

ทุกวันนี้ถามว่าผมได้เรียนในสิ่งที่ผมชอบมั๊ย ช่วงแรกก็ไม่ได้ชอบซักเท่าไหร่
แต่สอบติดไปแล้วก็เรียนๆไป เพราะทางบ้านก็กดดัน ถ้าไม่มีที่เรียน
เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ  

หมอเป็นอาชีพที่มั่นคง รายได้ดี คงงั้นเเหละครับ เเต่ถ้าเทียบเป็นค่าเหนื่อยต่อชั่วโมงผมมองว่ามันไม่ได้มากมายอะไรเลย เเลดูเหนื่อยเกินจำเป็นอีก อาชีพอื่นถ้าจับทางดีๆรายได้อาจไม่เท่าหมอ เเต่ก็เหนื่อยไม่เท่าหมอเเน่ กว่าจะเรียนจบ กว่าจะใช้ทุน ที่บ้านรอไหวมั้ยดีกว่า

จริงๆอยากให้คนที่เรียนหมอเรียนเพราะอยากเป็นจริงๆมากกว่า ผมว่ามันเป็นอาชีพที่ต้องใจรัก อยากช่วยเหลือคน รักที่จะให้บริการ ใจเย็น

ผมไม่รู้ว่าคุณไปเจออะไรมานะ เเต่การเรียนหมอเพื่อยกระดับผมว่าไม่ใช่คำตอบสุดท้าย ถ้าเก่งพอสอบหมอได้เเสดงว่ามีเเนวโน้มไปทางอาชีพอื่นได้เหมือนกัน  

ถ้าไม่ได้อยากเป็นหมอจริงแล้วมาเรียนหมอ มันทรมานมากๆเลยนะครับ
ที่คุณรู้มันเป็นแค่ฉากหน้า





แก้คำผิด