ดูเหมือนว่าคุณเป็นคนที่รู้ตัว ไม่น่าพลาดซ้ำซ้อนนะ แต่ยังไงก็เอาให้จบก่อน เรื่องงานอย่าเพิ่งคิด อายุเป็นเพียง

ตัวเลขก็จริง แต่บางทีมันก็มีสร้างกระทบในทางลบได้หลายๆอย่าง เหมือนผมกว่าจะคลำหาทางเจอก็ปาเข้าไป 35

แล้ว ซึ่งมันช้ามาก ปัจจุบันเทคโนโลยีมันเปลี่ยนโลกได้เร็วมากๆ ยังไงก็ขอให้จบเนอะครับ  

ต้องบอกก่อนครับว่าผมไม่เก่งเลยยยย5555555 เเต่อาศัยว่าตอนมัธยมผมมีญาติเรียนเก่ง เเล้วเรียกว่า เราน้อยหน้าญาติไม่ได้ตามนิสัยครอบครัวจีนอะครับ เลยต้องอ่านหนังสือเเข่งกัน พอมหาลัยมันตัวใครตัวมัน ญาติผมก็ไม่ใช่เด็กเรียนอยู่เเล้ว เลยพากันเกเรครับ
อันนั้นตอนอยู่ฬ พอมาเกษตรมาอยู่กับโป้งยิ่งเละใหญ่ เรียนตัวเดียวกัน4ตัว fหมด
เเต่ของโป้งยังมีบุญเก่าปี1ปี2ครับเลยรอดมาได้ ของผมนี่ดึงไม่ขึ้นเล้ย  

เรียนถาปัดเกือบโดนไทร์เหมือนกัน ช่วงปี 2 ติดโปรเจ็คตัวนึง กลายเป็นเด็กเปอร์ เกรดต่ำกว่า 2

ใช้แรงฮึดพ่อแม่จบมาได้ 6 ปี ด้วยเส้นยาแดงผ่าแปด รู้ตัวว่าทำงานถาปัดไม่ไหวแน่ๆ

เลยไปเรียนโทอีกสายงานนึง สุดท้ายได้ทำงานที่เรียนโทนี่แหละ ขอบคุณพวกอาจารย์ที่ยังอุส่ารับเด็กเกรดกากๆ มาเรียนโท

ไม่งั้นชีวิตคงไม่ได้ดีแบบตอนนี้ การดิ้นรนช่วงนั้นเป็นอะไรที่ลำบากจริงๆ ฝันแต่ว่าเมื่อไรจะจบ มีงานดีๆ ทำ  

ถึงจะขยันอ่านก็เถอะครับ ท่านเคยได้ยินไหมว่า การขยันทำอะไรซักอย่างคือถ้าคนมันไม่ได้ มันก็ไม่ได้อยู่ดีอะครับ ไม่งั้นก็คนเก่งเต็มโลกหมดแล้วครับ 55 คือผมก็อ่าน แต่บางทีมันก็ไม่จำ ไม่เข้าใจอะครับ แต่กรณีแบบท่านคือมันเข้าใจอะ

พอพูดถึงงี้ ถ้าผมรู้จักท่านจริงๆ แล้วท่านเป็นน้องผม ผมจะเบิดหัวซักทีครับ โทษฐานที่หัวดีแต่เกเร 555

เพื่อนผม ผมยังด่ามันมาแล้วเลย ด่าแบบหนักๆด้วย แมร่งเก่งแต่ขี้ิเกียจ แบบเพื่อนผมมันสามารถไม่เข้าเรียนวิชาๆนึงได้เลยทั้งเทอม แต่สามารถอ่านหนังสือทีเดียวแล้วได้เกรดดีกว่าผมที่เข้าเรียนไม่เคยขาดอะ ท่านคิดว่ายังไงละ 55

แทนที่มีความสามารถรีบๆทำให้มันจบๆไป พอจบไปแล้วอยากจะเกเร อยากจะทำอะไรก็ตามสบาย ผมคิดงี้ 55  

กระทู้นี้ก็ตั้งใจจะทั้งเล่าประสบการณ์ เเล้วก็ขอกำลังใจไปในตัวด้วยครับ

มหาลัยเเรก
เริ่มต้นปี1 รหัส57 สอบติดวิศวะจุฬา
ปี58 โดนรีไทน์ ปีนี้คือติดเที่ยว ติดเพื่อน หลงระเริง ก็ปลิวไปตามระเบียบครับ

มหาลัยที่สอง
เริ่มต้นปี1 รหัส59 สอบติดวิศวะโยธาเกษตร
ตอนนั้นอายุ20 กะว่ารอบนี้จะตั้งใจเรียน เริ่มเรียนเเรกๆพวกวิชาเเมท1 ฟิสิกส์ผ่านสบายๆเพราะจำของเก่าได้กับตั้งใจเรียนระดับนึงครับ เเต่จะติดพวกดรออิ้ง คอมโปร พอขึ้นปี2 ผมก็เริ่มทำงานสายนายเเบบทำนู่นนี่นั่น
รอบนี้ไม่เกเรเลยคือไม่ติดเที่ยว ไม่ติดเพื่อน ไม่เล่นเกมส์ เเต่ไม่ทำไรเลยย555555555 ติดวิ่งสนุกกับการวิ่ง ติดฟิตเนส ติดการทำอาหาร ตื่นตี4 นอน3ทุ่ม ก่อนสอบมีอ่านหนังสือก็ผ่านเเบบถูๆไถๆ เกรดติดโปรมาเรื่อยๆ
จนถึงเทอมปี3ขึ้นปี4ก็โดนไทน์ เเต่รอบนี้นอกจากจะคิดได้เเล้วว่าเราไม่เหมาะกับวิศวะ เพราะส่วนใหญ่วิชาที่ไม่ผ่านคือพวกโครงสร้าง ระบบหมดเลย พวกคำนวณ บริหารนี่ชิลจัดครับ เเต่ก็เริ่มหมดไฟกับการเรียนเเล้ว

หลังโดนไทน์ ทีนี้ผมก็มีฟิลทั้งเคว้งทั้งสบายใจ(ผมรู้ว่าเรียนไปก็ไม่รอด ไม่รู้จะผ่านวิชาคณะยังไง) ปัญหาต่อไปก็ที่บ้านจะกระทึบเอาเเน่ๆ(มีประสบการณ์ตอนปลิวจากจุฬา เเต่ผิดคาด ที่บ้านผมกลับบอกว่ารู้อยู่เเล้วว่าไม่ไหว เเต่ขอให้พ่อเเม่สักใบเหอะ ผมนี่ซึ้งเลยครับ เเต่ในหัวตอนนั้นนี่รามลอยมาเลย เพราะผมอยากมีเวลาว่างทำงานเยอะๆด้วย กับเราก็เเก่เเล้วสอบเข้ายังไงจำไม่ได้ที่รู้คือรอบ1-3ผมไม่มีสิทธิ์สอบเพราะไม่รับเด็กซิ่ว ถ้ารับก็ไม่เกิน2ปี ส่วนรอบ4 คือรอบปัจจุบันใช้เกรดกับโอเนต50% ซึ่งเกรดผมจบมัธยมมา2.76กับโอเนตที่มั่วให้เสร็จๆเพราะสมัยนั้นใช้เเค่เเกทเเพทก็เข้าเรียนได้เเล้ว เเต่พ่อเเม่ก็ยังยืนยันให้หามหาลัยรัฐสอบอยู่ดีครับ
ทีนี้ผมก็ต้องหาคณะที่อยากเรียนละคิดว่าจะจบจริงๆจังๆละ หวยไปออกพวกรัฐศาสตร์ การเมืองการปกครอง(เเต่ดูจากคะเเนนที่ใช้บุญเก่า50%เเล้วไม่น่าติด) เเต่ก็ต้องอ่านหนังสือ gat pat กับเด็กๆครับ วันไปสอบนี่รู้สึกเเปลกๆมาก ขับรถไปจอดเดินลงไปสอบละก็ขับรถกลับ

มาถึงวันประกาศผล จริงๆมันต้องประกาศ29ก็คือพรุ่งนี้ เเต่เมื่อคืนเเฟนผมทักมาตอนตี1 บอกว่าตื่นกี่โมงก็เเล้วเเต่โทรหาด้วยเเล้วส่งสติกเกอร์โกรธมา ผมตื่นมาเห็นตอนตี5 ตอนนั้นนี่ไม่มีความคิดเรื่องผลสอบเลย คิดเเต่ว่างานเข้าเเน่ๆ พอโทรไปเเฟนก็บอกว่าเปิดผลสอบ เเละเเล้วผมก็ติดมหาลัยครั้งที่3 เป็นเฟรชชี่ใสๆอีกรอบ