0% ก็ใช่ว่าเราจะซื้อได้มากมาย แต่ถ้าเราส่งออกไปไม่ได้อันนั้นอ่ะตาย แต่สวมสิทธิ์เราเจออีกเกณฑ์แบบที่เวียดนามกะอินโดแน่ๆ เพราะเราถูกเพ่งเล็งอยู่แล้ว

กลัวเรายอมภาษีเมกา 0% แล้วเขายังลดให้เราเป็น 30%+ อยู่อะดิ เพราะเราได้ดุลเยอะมาก ตายกับตาย

สุดท้ายเเล้วเขาก็ต้องการลดเกินดุลของเราให้ได้ อยู่ที่เราจะยอมเสียส่วนไหนไป - รายได้ลดลงหรือรายจ่ายเพิ่มขึ้น

เสียส่วนไหนก็ต้องดูว่าเพื่อให้ผู้ประกอบการส่วนใหญ่ในประเทศเรายังอยู่ได้มากที่สุด

ยอม 0% แต่ภาษีที่โดนกลับ จะอยู่ที่เท่าไร 25-15% เดิมเก็บ 15 ประเทศอื่นโดนเพื่มขึ้นหมด

ถ้า 0% ได้กลับมา 18-22 ก็เก่งแล้ว

เช่นอะไรอ่ะ นึกของที่เมกาผลิตขายกับจีนแทบไม่ออก

ทำไมถึงกลัว 0% ทั้งๆที่ก็ 0% ให้จีนไปแล้ว

ถ้าไม่ยอม ส่งออกตายเรียบ...
ผมอยู่ในกลุ่มบริษัทที่ส่งออกไปเมกาด้วยกระทบเต็มๆ

เจบหนักสุด รถยนต์ เกษตร หมู ตกงานบานเบอะ

เมกา 0% ดีกว่าจีน 0% ในความคิดผม

เจ็บทุกทาง

แต่ถ้าผมเป็นเมกา ผมก็น้อยใจเหมือนกันนะ ให้จีน 0% ได้ แต่กับเมกา ที่เสียดุลให้เรามาหลายปี ทำไมให้ไม่ได้

1. 0 ไทยจีนต่างตกลงแลกเปลี่ยนกัน ทั้งคู่ต้อง 0:0 ระหว่างกัน
2. 0 จากจีนคนที่ได้ประโยชน์คืออเมริกา เพราะอเมริกาไปตั้งฐานผลิตในจีน สินค้าอเมริกาที่คนไทยใช้มันผลิตมาจากจีน

ขยายความได้ไหมคับ สินค้าที่จะทะลัก และเสียประโยชน์อย่างไร เช่น หมู ที่นู่นถูกกว่าที่ไทย แบบนี้หรอครับ มันก็ย้อนแย้งว่าทำไมเขาถูกกว่า แล้วทำไมไทยถึงแพงกว่า

ทำไมเรายอม0%จีน แต่ไม่ยอมเมกาละ

ต้องบอกว่า เค้ายอมให้เราได้ (ได้ดุลปีละล้านๆ) มาตลอด ถึงเวลาเอาคืนครับ

มันจะคล้ายๆ แบบเราให้เงินใครใช้เปล่าๆ นานเป็นปีๆ ทั้งที่ไม่จำเป็น พอถึงเวลาจะเลิกให้ แล้วโดนโกรธ ประมาณนั้นแหละ

ยอมนำเข้า เพื่อลดการผูกขาดในประเทศไทยจากจีนและสปอนเซอร์รัฐบาลครับ ถ้าเราจะเป็นฐานผลิตเองไม่ได้ ก็เป็น HUB นำเข้าสินค้าแม่งไปเลย


และเพื่อรักษาการส่งออกไปในตัวด้วย เจ็บตัวน้อยหน่อย


สิ่งที่ต้องคิดคือ อเมริกาออกมาแบบนี้ก็ใช่ว่าจะไม่เดือดร้อน การนำเข้าสินค้าในอเมริกาไม่สามารถหยุดได้ในเวลาสั้นๆแน่ๆ ผลกระทบจะมีตามมาเพราะก็ไม่สามารถหาเชนใหม่ได้ทันทีเหมือนกัน เพราะโดนกันถ้วนหน้า แปลว่าที่เราต้องเปรียบเทียบ จะต้องเปรียบเทียบแค่เชนที่ส่งไปใกล้เคียงกับเรา ซึ่งถ้าได้เท่าเวียตนาม เท่ากับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ยอมไปก่อน
อีก 3 ปีครึ่ง อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงที่เมกา ตอนนั้น คุยกันใหม่ได้