วันนี้แฟนอยากดู เลยนั่งดูแบบผ่านๆรอบ 2 เพราะรอบแรกมีง่วง
ดูรอบนี้ไปก็แอบคิด
สันติ ตัวตนในซีรีส์ (เน้นว่าในซีรีส์) นี่เก่งตรงไหนเหรอครับ นอกจากมุมออกไอเดีย
เอาตั้งแต่เริ่มมาทำ ขนส่ง นะครับ ก่อนหน้านั้นผมมองว่ามีความเก่ง ลูกล่อ ลูกชนในบทบาทเซลส์

นอกจากออกไอเดีย ออกแคมเปญรับของที่บ้าน ซื้อใจพี่กบ
แต่แบบแคมเปญ 19 บาทงี้ ที่พาตัวเองและ บ.ไปเจอวิกฤติ ทั้งๆที่เดิมๆตอนนั้นก็โตขึ้นเรื่อยๆแบบมีอนาคต แต่ตัวเองดันอยากโตแบบก้าวกระโดดและแค่อยากชนะเสี่ย
และอีกเหตุผลนึงคือไม่ฟังคำเตือนของหุ้นส่วนด้วยซ้ำ
ส่วนการแก้ปัญหาค่างๆส่วนมากก็มาจากเสี่ยวหยู่ทั้งนั้น ทั้งด้านการเงิน การบริหาร การสำรองเงิน การหาทุน แม้กระทั่งไอเดียที่เป็นพอยท์ในการชนะ คือส่งของโดยคาร์โก้
ด้านเทคนิค รุ่ยเจียก็โคตรซัพพอร์ตถึงจะปากหมา
ดูรอบแรกตอนหลังๆนี่โคตรจะขัดใจสันติ ในหลายๆช๊อตมาก ทั้งงอแง งี่เง่า ทั้งตอนจะเอาชนะบี้ (บทตอนขอไปกินข้าวด้วยคือแบบ เฮ้ย ได้เหรอ) ทั้งตอนจะแข่งเอาชนะเจ้าสัว
เอาจริงผมว่าถ้าเปลี่ยนจาก สันติเป็นเจ้าสัวโดยมีทีมและหุ้นส่วน 2 คนนี้ ทันเดอร์นี่โคตรฉลุยเลย

และงงอีกฉากนึงตอนท้าย
แก๊งแวนซ์มาเป็นกลุ่มขนาดนี้ มึงฝ่าด่านมาได้ไง นั่นด่านตรวจเยี่ยวไม่ใช่เหรอ สภาพแต่ละคนนี่โคตรไม่น่ารอดเลย กระบะยังจับ นี่ทรงมอไซต์แต่ละคันดันรอด

เก่งแบบทั่วๆไปนี่แหละครับ นี่ก็ถือเป็นอีกหนึ่งสไตล์ของเจ้าของบริษัทในชีวิตจริงเลยครับ

อย่างแรกเลย คือสันติมีความเป็นผู้นำ และรวมใจคนเข้าไว้ด้วยกันได้ อันนี้สำคัญมากครับ
ถ้าเสี่ยวหยูเป็นCEO ไม่มีทางรวมใจคนไว้ได้ ใช้ตัวเลขมาบริหารคน ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ทำได้จริง
เอารุ่ยเจียมาเป็นCEO แบบนี้เผลอๆจะเจ๊งตั้งแต่เนิ่นๆ คิดแต่ด้านธุรกิจด้านเทค ไม่สนการเงิน ปฏิสัมพันธ์แย่
นี่จึงเป็นจุดแข็งแรกของสันติไงครับ คือการรวมคนเข้าไว้ด้วยกัน ผ่อนหนักผ่อนเบา มีลูกล่อลูกชน

แคมเปญ 19 บาท ขนส่งเครื่องบิน อันนั้นเป็นประเด็นท้ายๆแล้วด้วยซ้ำ
แต่เรื่องก่อนหน้านั้นหละ เช่นเอาชนะใจขนส่งอิสาน การใช้ลูกบู๊แย่งคู่แข่ง การแจก3แสนให้เซลมาขายแข่ง
การไปดีลกะเจ๊ร้านขายของ และอื่นๆอีกมากมาย สิ่งนี้ไม่ใช่หรอที่ทำให้ Thunder มันอยู่รอดมาได้
ถ้าไม่ได้การแก้ไขสถานการณ์ตอนนั้น มันจะอยู่รอดมาถึง 19บาท ส่งเครื่องบิน ชนะแคมเปญกะมอลลี่ หรอ

เพราะงั้นคีย์ของสันติ เอาสรุปสั้นๆเลยก็คือ เป็นสารบริหาร ครองใจคนได้
เหมือนมาร์คซักเกอร์เบิก คนก็บอกว่าเขียนโค้ดกาก แต่ก็เป็นผู้บริหารขั้นเทพได้
สตีฟจ๊อบ ก็ไม่ได้เก่งเทคอะไรมากมาย ทำเรื่องผิดพลาดมากกว่าสันติอีก แต่ก็เป็นCEOระดับขั้นเทพของโลกแน่ๆ
หรือจะเล่าปี่ ที่ก็ต้องถามแบบเดียวกันว่าเก่งตรงไหน สู้ขงเบ้ง กวนอู เตียวหุย จูล่งตรงไหนได้บ้าง

ก็นั่นแหละครับ ความเก่งของสันติในเรื่อง ก็คงเป็นสไตล์นั้นแหละ

เป็นพระเอกครับ

ภาษาและใจในการทำธุรกิจ น่ะ ผมว่า มีคอนเน็คชั่น ทุนไทยไม่ได้ก็ไปเอาทุนจีนเข้ามา

ในเรื่องมันก็ต้องแบบนั้นหล่ะ พล็อตโฮลมันก็มีแต่ผมไม่ค่อย สนใจเราดูเอาสนุกอ่ะ

เถ้าแก่น้อยยังมีเลย พ่อล้มขนาดนั้นเอาเงินที่ไหนมาตั้งโรงงานก็ คอนเน็คชั่นพ่อ เงินที่มีทั้งนั้น เรื่องนี้ยังพอมีบอกว่าหาเงินทุน จากผู้ลงทุน

อย่าไปซีเรียสครับ ผมว่าตัวเอก แบบนี้ อารมณ์ร้อน ทำอะไรไม่คิดหน้าหลัง ก็มีสีสันไปอีกแบบ

ฉลาดอยู่น่ะ ตอนที่จะซื้อลิบสติ๊ก ในกระเป๋ามีเป็นหมื่น ทำเป็นหยิบเหลือแค่แบงค์พัน

มันเปนเรื่องแต่ง(โดยมีเค้าโครงจากเรื่องจริง)ครับ ผกก อยากให้ สันติ มีจุดอ่อนในบางเรื่อง เพื่อให้บทตัวละครอื่นๆเด่นบ้าง ถ้าพระเแกเก่งทุกอย่างแก้ปัญหาได้หมด ตัวละครอื่นๆก็เปนแค่ตัวประกอบ ไม่เด่นสิครับ
มันแบ่งพาร์ทตัวละครได้ดีนะ ทุกคนมีจุดเด่น จุดด้อย กันหมด

สายจิตวิทยาครับ ในเรื่องแกเป็นคนที่มุ่งมั่น เชื่อมั่น ไม่ยอมแพ้ และ กวนส้นทรีน

สันติคอยปลุกใจทีมได้ และ ปั่นหัวคู่แข่งได้

ไม่งั้นลุงคณิน และ เคน ไม่ดิ้นรนขนาดนั้นหรอกครับ เจอค่าส่ง19บาท ถึงกับต้องมาหาสันติเพื่อเล่นเกมจิตวิทยากลับ

ปล. เสี่ยวหยู ก็ตามนั้นเลยCFO คุมการเงิน ส่วนพรี่รุ่ย เจี๋ย ก็คุมเทคนิเชี่ยลทั้งหมด

คนเราไม่จำเป็นต้องเก่งทุกอย่างหนิครับ สันติมีไอเดีย เสี่ยวหยูมีทักษะการบริหาร รุยเจียเก่งวางระบบ รวมกันเป็นทีมที่ดี

ถ้าเปลี่ยนสันติเป็นเจ้าสัว ทีมแตกไปนานแล้วครับ การทำงานไม่จำเป็นต้องเก่งในทุกด้าน แต่เคมีต้องเข้ากันได้ด้วย

เก่งภาษา นอกนั้นคือเจอคนซัพพอร์ท หล่อเลี้ยง เป็นเบาะรอง เป็นโอกาส ในทุกช่วงหัวเลี้ยวหัวด่อของชีวิต



สรุป แม่งความเทพคือการนำพาชีวิตตัวเองไปเจอ "คน" ที่มาพร้อมกับโอกาสเสมอ ชีวิตปุถุชนแบบเรามันจะพาตัวเองไปเจอคนอุ้มกี่ซับกี่ซ้อนกี่ชั้นกี่ครั้งกี่โอกาสขนาดนี้ได้ไง

ผมดูถึงตอน 4 กลางเรื่อง รีบดูเพราะหนีสปอยล์ในเฟส
แต่ว่านะดูหนังมันก็ต้องวางเหตุผลลงครึ่งนึง โดนเฉพาะพวกหนังที่ดัดแปลงมาจากเรื่องจริงนี่
หรือพวกหนังแรงบันดาลใจทั้งหลาย
ยกตัวอย่าง The naked director , Walter Mitty, Forest Gump , Shawshank redemption
ตอนดูครั้งแรกก็โอเคอยู่ แต่พอมานั่งคิดมานั่งวิจารณ์ดีมันคืออะไรวะ ความไร้เหตผลนี้มีมายังไงวะ
บางอย่างมันก็คือการ "สร้างความชิบหายแบบรวบรัด"
เพราะหนังมันมีเวลาให้แค่นี้ เล่าความยิ่งใหญ่มาหลายตอน แต่ให้เวลาเล่าความบรรลัยนิดเดียว
ที่เหลือไปใช้เวลากับความเครียดของตัวละคร ความเยียวยากันและกันมากกว่า
แบบนี้ถึงจะเป็นหนังสู้ชีวิตที่ดูสนุก

เรื่องด่านเค้ามาทางลัดมั๊งครับเลยไม่โดน ที่พวกสันติโดนด่านเพราะผู้จัดการตั้งใจถ่วงเวลาเลยพาไปเส้นทางที่มีด่าน

เก่งตรงกล้าได้กล้าเสีย ที่ได้ดีเราคิดว่าเพราะหุ้นส่วนที่เหลือ

แต่เกือบละ เกือบได้ NTR

ไอเดียที่ว่านี่ยังไม่สุดยอดอีกเหรอ ทั้งโปรส่งวันเดียว ไปรับของถึงหน้าบ้าน และค้นพบลู่ทางธุรกิจด้วยตนเองในขณะที่ยังไม่มีคนคิดได้ และจึงได้เป็นหัวแถว แม่มไม่ใช่แค่การมีไอเดีย แต่มันยังมีวิสัยทัศน์ที่ทำให้พระเอก ต้องเป็น Ceo ไม่ใช่เคนลูกของเจ้าสัว

ที่พูดมาพอเข้าใจกันบ้างปะ ถ้าไม่มีสันติ ก็จะไม่มีขนส่งของเจ้าสัว หรือธันเดอร์เลย จะมีแค่ของฟินิกที่ค่าส่ง 50บาท เก่งพอมั้ย

เก่งตรงไหน??? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับซีรีย์ ผมต้องไล่ถามทุกครั้งที่ดูหนังดูซีรีย์เลยหรือเปล่าว่าตัวละครนี้ ตัวละครนั้นมันเก่งตรไหน ผมไม่เข้าใจจุดประสงค์ของคำถาม ไม่ได้กวนไม่เข้าใจจริงๆ

หรือจะบอกประมาณว่า ไม่เก่ง ห้ามเป็นตัวเอกของหนังหรือซีรีย์ ถ้าเป็นงั้นผมขออธิบายแบบนี้ว่า Protagonist คือตัวละครที่เนื้อเรื่องดำเนินเรื่องราวรอบตัวๆโดนมีตัวละครกลุ่มนี้เป็นจุดศูนย์กลาง ตัวละครจะเก่งจะกากยังไงก็ไม่เกี่ยวเป็นตัวเอกได้หมด ไม่จำเป็นต้องถามหาความเก่งกับตัวละครเอก

เอ๋า ก็ที่ชนินกรุ๊ปมันก็อบ ก็มาจากไอเดียดีดี ที่ทางชนินไม่มีนิครับ

เก่งตรงนี้แหละ

วิสัยทัศ ความเป็นผู้นำ ไอเดียเทพ หนังก็คือหนังดูเพราะความบันเทิง ถ้ามาจับผิดมันไม่สนุกหรอก

การจับผิดนำมาซึ่งการถกเถียง มันคือความบันเทิงอย่างนึงครับ ถ้าไม่มีเรื่องคุยหลังหนังจบเลย แสดงว่าหนังมันคงไม่โอเคเท่าไรนายว่ามั้ย