ถ้าแค่คุยสื่อสารทั่วไป ไม่ต้องถึงขั้นเก่งแกรมม่าแค่มีพื้นฐานภาษาอังกฤษหน่อยก็คุยได้สบายๆ ยิ่งแค่ชวนไปร้านเหล้าใช้แค่ภาษากายยังได้เลย 5555 แกรมม่าสำคัญกับการทำงานหรือการไปอยู่ในหมู่ชาวต่างชาติซะมากกว่า

เห็นด้วยพูดได้แกรมม่าก็แทบจะไม่จำเป็นไรแล้ว มันออกมาจากหัวเอง ทั้งชีวิตเรียนแกรมม่าหนักๆแล้วเป็นไงอะประเทศไทย เอาเวลาไปพูดกับต่างชาติไปอยู่เมืองนอกซะดีกว่าเรียนแกรมม่า เรียนแกรมม่าแค่ตอนไปสอบก็พอ โคตรแทบไม่จำเป็นในการใช้ชีวิตเท่าไหร่

จริงๆผมว่า คนไทย มัวแต่ท่อง แกรมมาร์ มากกว่าสนใจ ใช้ภาษาอังกฤษ เพื่อให้สื่อสารได้จริงๆนะ
ผมเรียนภาษาอังกฤษจากโรงเรียนสื่อสารไม่ได้เลย ยอมไปลงเรียนคอร์ส เพื่อการสื่อสาร ไม่ต้องท่องแกรมมาร์อะไรเลย แทบไม่จด แต่เน้นให้พูด พูดไปพูดมาก็สื่อสารได้มากขึ้น ไอ้แกรมมาร์ที่ต้องท่องไปสอบแล้วลืม พอต้องใช้จริงมันจำติดหัว กว่าท่องอีก

ติดเบ๊บจนสมองเอ๋อหมดแล้วอีนี่

ถ้าจะคุยกับ Trump ต้องเรียนอะไรจั๊ฟ?

ผมว่าหลายๆคนเข้าใจประเด็นผิดนะ

ประเด็นคือเราควรเรียนแกรมม่ารึเปล่า ไม่ใช่ควรเรียนภาษาอังกฤษรึเปล่า

คำตอบสำหรับผมคือใช่ แต่ต้องหลังจากที่เราฟังพูดได้คล่องแล้ว

ลองเทียบกับภาษาไทยนะ เราพูดคำว่า ฉันหิวข้าว ก่อน หรือเรารู้ก่อนว่า ฉันคือประธานนะ หิวคือกริยานะ คงไม่มีใครเกิดมาเรียนรูปประโยคก่อนจะบอกแม่ว่าเราหิวข้าวเนอะ

90% ของคนบนโลกนี้ใช้ภาษาไว้สื่อสาร เพราะฉะนั้นสื่อสารพื้นฐานให้ได้ก่อน เอาให้คล่อง ให้เป็นธรรมชาติ ต่อให้เราจะเรียนภาษาเพื่อเอาไปใช้สื่อสารในที่ทำงาน สื่อสารกับหัวหน้า เอาจริงๆมันก็ไม่ต้องเรียนแกรมม่าหนักขนาดนั้น ก็แค่ไปทำความเข้าใจว่าระดับสูงเค้าพูดเค้าสื่อสารกันยังไง มันแทบไม่เกี่ยวกับแกรมม่าเลย


อย่าลืมว่าเป้าหมายของการเรียนภาษาคือเอาไว้ใช้สื่อสารครับ ไม่ใช่เอาไว้ทำคะแนน การศึกษาบ้านเรามันมั่วไปหมด คนทำคะแนนแกรมม่าได้เยอะ แต่ดันพูดไม่ได้ซะงั้น มันล้มเหลวขนาดไหนคิดดู

ประสาทหลอนอะไรก่อน

ดูบริบทที่เค้าถกกันในกระทู้ก่อนพิมก็ได้

สาระดีๆเยอะเเยะ

เสรือกตอบแบบสมองกลวง loser

โคตรอนาถ

ปัญญาอ่อนแบบนี้ไม่น่าได้เป็นไอดอลนะ

ใครบอก grammar ไม่สำคัญ ต้องลองมาอยู่ต่างประเทศดู

ถ้าคุณไม่ได้ grammar เลย คุณจะสร้างประโยคไม่ได้

พอสร้างประโยคไม่ได้เขาก็ฟังคุณไม่รู้เรื่อง

ai จะทำให้เด็กเอ๋อ ขาดการคิดวิเคราะห์หนักไปอีก
ใครใช้เป็นมันก็จะเก่งแบบผ่าเหล่าเลย ใครใช้ไม่เป็นจบเลย เหมือนให้มันนำชีวิต กับอีกกลุ่มนึงไม่ได้สนใจมัน ก็จะเป็นแนวอินดี้เอกเทศ

ถ้าใช้ระดับไปเที่ยวพูดคุยทั่วไปอาจจะไม่เห็น grammar
แต่ถ้าระดับวิชาการอ่านเทค เขียนเปเปอร์​ต้องใช้เต็มๆ ก็แล้วแต่งานอะนะ

ก็นะ เหมือนยังมองไม่เห็นเหตุผลว่าจะเรียนอังกฤษไปทำไม

ไม่แปลกที่ไม่ชอบสอบภาษาอังกฤษ ก็เพราะไม่ชอบ เรียน grammar นี่แหละ แกรมม่านี่ตัวดีเลย สำหรับการไว้ใช้ไปทำข้อสอบ หรือพวกงานเขียน การบ้านภาษาอังกฤษ

แต่ผมติดใจ mindset มากกว่า คือไม่เข้าใจว่าการเรียนอะไรพวกนี้ อย่างน้อยมันคือการเรียนเพื่อให้มีสกิลติดตัว
แต่กลับเลือกที่จะตอบง่ายๆไปว่า มีโปรแกรมช่วยแล้ว ใช้ AI ช่วยสิ
เลือกที่จะหวังพึ่งพาแต่อย่างนั้น แล้วแต่ละกัน

ถ้ามองในมุมเด็กที่โตมาพร้อมเทคโนโลยีก็ใช่แหละ น้องเค้าคงคิดว่าเดี๋ยวอนาคตคงมี autotranslate ไม่จำเป็นต้องเรียนให้ปวดหัว

อารมณ์เดียวกับคนที่ไม่พกเงินสดแล้วมมาบ่นเวลาแบงค์ล่ม คือชีวิตเรามันจะออลอินกับทุกเรื่องไม่ได้ แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ

ส่วนน้องคนนี้ โตขึ้นเดี๋ยวคงรู้เองว่ามันสำคัญ

ภาษาอังกฤษเอาไว้สื่อสารในกรณีที่เราไม่ได้เป็นเจ้าของภาษา คนอื่นเค้ารับรู้และเข้าใจนะครับว่าเราไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษ

แต่ถ้าคุณจะไปสื่อสารกับชาวต่างชาติในฐานะมืออาชีพ ถ้าไปพูดผิดแนวทาง ผิดแกรมม่าร์ มันไม่ได้นะ มันดูโคตรกระจอก ไม่เป็น professional

ผมว่าแต่ละสิ่งอย่างคนจะเห็นความจำเป็นก็ต่อเมื่อมันต้องใช้แหละครับ ถ้าไม่ได้ใช้มันก็ไม่จำเป็นทุกอย่างแหละ
จะวิชาไหน ๆ สุดท้าย ถ้าไม่ได้เอาไปใช้ ก็ถูกลดความจำเป็น ความสำคัญกันทั้งนั้น แล้วแต่จะให้ค่ากัน

งานไหนที่มันต้องใช้ทักษะนี้ก็ค่อยให้เป็นโอกาสสำหรับคนที่ให้ความสำคัญในทักษะนี้ไปไม่ต้องมาแย่งกัน