ถ้าเอาให้การรับรสเผ็ดเพิ่มขึ้นน่ะได้ ก็ค่อยๆเพิ่มปริมาณความเผ็ดไปทีละหน่อย เดี๋ยวมันก็กินได้มากขึ้นเอง
แต่การตอบสนองต่อร่างกายพวกปากเบิร์น เหงื่อแตก ขี้มูกไหลเนี่ยฝึกไม่ได้อะ
คือผมอะกินเผ็ดได้นะ แต่เหงื่อแตกนี่ห้ามไม่ได้จริงๆ บางทีมันไม่ได้เผ็ดแบบปากบอกว่าเผ็ดกินต่อไม่ไหว ก็รู้สึกว่าเผ็ดธรรมดานะ แต่เหงื่อไหลของมันเองจนคนชอบคิดว่าผมกินเผ็ดไม่ได้

แต่เป็นคนไทยอยู่ในประเทศนี้แล้วกินเผ็ดไม่ได้เลยนี่ก็ลำบากอยู่หน่อยๆจริงแหละ

ผมว่าได้นะ แต่ส่วนตัวเคยกินแบบเผ็ดเยอะๆละ ไม่สู้แสบท้อง ลำบากตรูดด

สุดท้ายก็จบที่ เผ็ดกลาง / เผ็ดน้อย

ผมเองก็จากคนที่กินเผ็ดไม่ได้เลยทั้งที่อยู่ใต้ 555555+

ฝึกได้แน่นอนครับ แค่อย่าฝืนเกินไป บางทีมันใช้เวลาเป็นปีกว่าจะกินเผ็ดได้มากขึ้นนิดหน่อย

ผมเคยเป็นคนกินเผ็ดน้อย แต่ก็กินเผ็ดมากขึ้ันแบบงงๆ จนกลายเป็นมากินเผ็ดธรรมดาได้



ทีนี้ไปบวชมาพรรษานึงหลังเรียนจบ ตอนบวชไม่อยากมีปัญหาเรื่องท้องใส้ กับอาการตอนฉัน เลยเลี่ยงของเผ็ดไปเลย

บวชเสร็จกลายเป็นว่า กินเผ็ดได้น้อยกว่าตอนเด็กๆอีก ส้มตำพริกเม็ดเดียวก็รู้สึกว่าจะพ่นไฟออกจากปากละ

ใช้เวลาอีก 3-4 ปีกว่าจะรู้สึกว่ากลับมากินเผ็ดได้เท่าเดิม

ฝึกได้ครับ

ผมเองก็กินเผ็ดไม่ได้ และก็ไม่คิดจะฝืนกิน ไม่ทรมานร่างกายด้วยวิธีแบบนี้

ถ้าแสบท้อง อวัยวะภายในท่านอาจจะเป็นแผลได้ ลองหาหมอก่อน กินเผ็ดมันไม่ควรแสบท้องครับ ลองคิดว่าเป็นแผลแล้วเอาพริกมาทา ก็จะแสบมาก ในท้องเราก็เช่นเดียวกันครับ หาหมอตรงนี้ก่อน หายแล้วค่อยเริ่มฝึกกินไปทีละนิดครับ

อย่าเริ่มฝึกจากอาหารไทย เพราะของไทยพริกเผ็ด ให้ฝึกพวกอาหารต่างชาติ เช่น พวกพริกปราปริก้า พริกไทย พริกหยวก พริกเผา วิงไก่แซ่บ หรือราเมนก็ใส่พริกเพิ่มทีละนิดๆ


อาหารไทยใช้พริกหลายชนิดมันเผ็ดหลายแบบไป ยังรับไม่ไหวหรอกครับ

ตอนแรกไม่กินเผ็ดเลย พอเข้าสังคมได้ลองเยอะ ส้มตำปูปลาร้างี้ อื่นๆ เริ่มแข็งขึ้นละ

ฝึกได้แน่นอน 100% แต่ช่วงแรกอาจจะมีท้องเสียบ้าง แต่ค่อยๆเพิ่มดีที่สุด ง่ายที่สุดเวลาปรุงก๋วยเตี๋ยวค่อยๆเพิ่มปริมาณ เอาแบบว่าเผ็ดแสบลิ้น สัก2เดือนเห็นผล ถ้าส้มตำจะเก่งเร็วหน่อยแต่มีโอกาสท้องเสียสูง

ผมจากสมัยกินอะไรก็เผ็ด หลังๆคือเติมพริกเองเกือบทุกครั้ง

คนกินเผ็ดเก่งไม่ใช่เกิดมาแล้วกินได้เลย แต่เขาฝึกตั้งแต่เด็กป.1-ป.2ล่ะ อย่างผมกว่าจะเริ่มกินเผ็ดน่าจะ ป.5-ป.6 แล้วกินเผ็ดได้จริงๆน่าจะช่วงมหาลัย ก่อนหน้านั้นส้มตำคือต้องพริกเม็ดเดียว

น้ำหมูกไหล เหงื่อแตกนี้ฝึกได้นะ สมัยวัยรุ่นๆผมก็เป็น แต่ช่วงนี้ไม่เป็นแล้ว นอกจากจะเผ็ดแบบกินพริกสดๆติดกันหลายเม็ด (ตอนนี้2-3เม็ดซึ่งก็ยังเหงื่อไม่แตกอยู่ดี)ถ้าเป็นสมัยก่อนแค่เม็ดเดียวนี้ เผ็ดไป20นาที น้ำตา น้ำหมูก ไหลหมด

หลักๆคือทนเผ็ดได้พวกนี้มันจะหยุดไปเอง แต่เหงื่อมันจะซึมๆไม่ได้แตกจนเห็นได้อ่ะ เผ็ดมันคือความร้อนอ่ะ พวกฝรั่งมันทนความร้อนไม่ได้กินอะไรก็เผ็ดหมด

หลายๆรสมันก็ชินชาได้มากขึ้นผ่านการฝึกนั่นละ คนกินหวานประจำก็จะกินหวานได้มากขึ้นโดยไม่รู้สึกหวานเกิน รสเผ็ดก็เช่นกัน

ผมว่าฝึกได้นะ ตอนเด็กผมกินพริกในซองมาม่าหมูสับยังไม่ได้เลย

หรือเวลาสั่งกระเพราก็สั่งแบบไม่เผ็ดไม่ใส่พริกตลอด

พอโตมาตอนนี้กินได้เผ็ดได้ระดับนึง แต่ถ้าเผ็ดมากๆก็ไม่ไหวเหมือนกัน

ถ้าเทียบกับตอนเด็กๆแล้ว ผมกินเผ็ดได้เยอะขึ้นมาก

ทำให้ทานอาหารได้อร่อยขึ้นครับ แต่ถ้ากินไม่ไหวหรือกินไม่ได้ก็ไม่ต้องไปฝึกหรอกครับมันจะกลายเป็นทรมานแทน

ผมได้แค่นิดหน่อย แต่ไม่เห็นถึงประโยชน์ของการกินเผ็ดเลย ทรมานเหลือเกิน แสบท้องอีก เลือกได้ไม่กินครับ

เรื่องปวดท้องท้องเสียจากการกินพริกต้องระวังครับ อันนั้นคือกระเพราะอักเสบหรือเป็นแผล เกิดจากพริกนี่แหละ
ถ้าเป็นให้หยุดกินเผ็ดไปซักพัก ให้แผลมันหายก่อน ไม่งั้นจะเรื้อรังเอาได้

จะฝึกทนความเผ็ดแนะนำกินทีละน้อยๆก่อน ค่อยๆปรับ แล้วก็อย่ากินของเผ็ดตอนท้องว่างๆเดี่ยวปวดท้องอีก

ฝึกได้แหล่ะ นึกถึงตอนเด็กๆ เริ่มกินเผ็ดก็หัดจากเบนโตะน้ำเงิน เพิ่มไปซองแดง
ส้มตำล้างครก เพิ่มพริกทีละ1เม็ด ไปเรื่อยๆ

งั้นอาจจะผิดที่ผมแระ ฝึกไม่ได้จริงๆ แบบส้มตำเนี่ยพริกสิบเม็ดผมก็กินได้ กินเอาอร่อยนะไม่ได้กินแบบแข่งทนทาน ซู้ดซ้าดๆไปแต่ก็ยังกินต่อได้จนหมด แต่เหงื่อนี่แค่พริกสามสี่เม็ดก็เสื้อเปียกแล้ว ออกจนรำคาญอะ ถ้าไม่ได้กินกับแฟนหรือกับเพื่อนที่สนิทมากๆ จะชอบโดนถามตลอดว่าไหวมั้ย