อะไรกันครับเนี่ย ลูกคุณอายุ 14 แล้ว น่าจะเข้าใจเรื่องตัวตนในแต่ละช่วงวัยแล้วนะครับ

เหมือนตอนก่อน 3 ขวบที่เด็กจะเอาตนเองเป็นศูนย์กลางนั่นแหละครับ ไม่ใช่เพราะเด็กเห็นแก่ตัวหรือพ่อแม่ไม่สอน แต่วัยนั้นเค้าเป็นแบบนั้น

อายุ 14 วัยรุ่นตอนต้น-กาง เค้าจะมีแต่เพื่อนๆมาก่อนนั่นแหละครับ ท่านดูห่างๆไม่ให้เขาเดินผิดทางก็พอ เดี๋ยววันนึงโตขึ้นเค้าจะมีท่านในใจเอง

เป็นไปตามวัยเลยครับ อย่าคิดมากเลย ตอนผมอายุ 14 ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญตรงนี้
แต่โตมาก็จะคิดได้เอง

ผมเข้าใจท่านเลยนะ ผมรู้มาตลอดนะพูดกับแฟนตลอดว่า ตอนเด็กๆลูกจะอยู่กับเราคลุกคลีกับเราไปไหนไปกันแล้วพอเค้าโตขึ้นเค้าก็จะมีชีวิตเป็นของตัวเอง เริ่มมีเพื่อน เริ่มมีแฟน ชวนไปไหนก็ไม่อยากไปกับเรา ผมกับแฟนเลยจะพาลูกไปเที่ยวบ่อยมาก จะไปด้วยกันตลอดอยากเก็บเกี่ยวช่วงเวลานี้ไว้เสมอ แล้วตอนนี้เริ่มเข้าวัยรุ่นเค้าเปลี่ยนนิสัยไปแบบผมแอบตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกเราไหม จากที่สมัยเด็กๆเค้าจะเป็นคนที่พูดเก่ง ร่าเริง พอตอนนี้กลายเป็นคนที่เงียบๆมีโลกส่วนตัว ก็เข้าใจแหล่ะแต่ก็แอบน้อยใจอย่างจขม.เหมือนกัน ประมาณว่าเตรียมตัวมาเจอแบบนี้มาอย่างดีแต่พอมาเจอจริงๆมันก็จะนอยๆหน่อย

ใช่เลยครับ คิดว่าเราเข้าใจโลกแล้ว เตรียมตัวรับมือมาแล้ว แต่พอเจอกะตัว เป็นเราเองที่ทำอะไรไม่ถูก ไม่รุ้จะทำยังไง กลัวพูดไปแล้วลูกไม่โอเคร ไม่พูดก็กลัวลูกห่างออกไปอีก

อย่าไปทวงของขวัญจากลูกเลยครับ ส่วนน้องที่ได้ของขวัญถูกๆ ท่านก็เยียวยาด้วยของขวัญดีๆให้คนน้องไป

ลูกเขาอยู่ในวัยที่ยังไม่มีรายได้ เขาเลยไม่ได้ซื้อของขวัญอะไรให้ครอบครัว (ขนาดจะซื้อให้เพื่อนยังขอเงินพ่อแม่เลย) ถ้าจะซื้อของขวัญให้พ่อแม่โดยการขอเงินพ่อแม่มันก็แปลกๆ ... ในอนาคตพอลูกโตเป็นผู้ใหญ่ เขาจะถึงมีโมเม้นต์คิดย้อนหลังว่าไม่ค่อยได้ซื้อของให้ ถ้าเขามีเงินมากพอและมีวุฒิภาวะแบบผู้ใหญ่เขาก็น่าจะอยากมอบสิ่งดีๆให้ครอบครัวครับ ปล่อยไปตามวัย สำคัญคือเขาไม่นอกลู่นอกทาง ชีวิตอยู่ในทิศทางที่ดี แค่นี้ท่านก็โชคดีมากแล้ว

ให้นึกถึงตอนเราในวัยนั้น