ช่วงนี้ลูกเริ่มโตขึ้น อายุ 14 ปีเริ้มมีเพื่อนสนิท
ช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ พอถึงวันเกิดเพื่อนๆเค้า เค้าจะตื่นเต้น เตรียมซื้อของขวัญให้เพื่อนตลอด
ให้ผมพาไปซ์้อตามห้างบ้าง สั่งออนไลน์มาเตรียมไว้บ้าง วันนี้เช้าผมให้เห็นแกเอาของขวัญไปให้เพื่อน พร้อมเขียนการ์ดน่ารักเชียว แต่กลับกัน วันเกิดผมและเมียที่ผ่านมา ลูกไม่แม้แต่จะมีการ์ด แค่บอกเบิร์ดเดย์ป๊า วันเกิดน้องตัวเอง ซื้อของเล่นร้านยี่สิบบาทให้น้องเพราะผมบอกไม่ซื้อของขวัญให้น้องเหรอ ถึงไปหาซื้อมาให้ส่งๆไป
เคยคุยกับลูกบางครั้งว่า ให้ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวหน่อย ไม่ใช่พอเป็นเพื่อนหนูทุ่มเทมาก แต่มาทำเฉยๆกับครอบครัว อารมณฺ์จะว่าน้อยใจลูกก็ได้ครับ คือไม่ได้เลี้ยงลูกไม่ดี หรือลูกเป็นเด็กไม่ดีนะครับ แกไม่เคยนอกลู่นอกทาง เรียนเกรดดีมาตลอด แต่แกจะนิ่งๆกะคนในครอบครัว ผมควรปล่อยไปตามวัยแก หรือผมควรคุยตรงๆกะลูกดี กลัวคุยแล้วลูกรำคาญ 5555

เป็นไปตามวัยครับ อย่าคิดมากเลย

เขาเป็นลูกที่ดี มีจิตใจดี ตั้งใจและรับผิดชอบตัวเองได้ดี ก็ถือว่าเป็นของขวัญของพ่อแม่แล้วครับ

วัยนี้ให้ความสำคัญกับเพื่อนและแฟนมากกว่าคนในครอบครัว ไม่แปลกครับเพราะยังไม่เจอโลกที่โหดร้าย เพื่อนแทงข้างหลังเพราะผลประโยชน์ เพื่อนเห็นแก่ตัวจนลำบาก ท่านต่างหากครับที่ต้องเข้าใจเขาเพราะผ่านโลกมามากกว่า ผมนี่ทำใจไว้ละ ลูกกำลัง 12 ย่าง 13 ถึงตอน 15-16 เขาคงไม่ฟังคำที่เราพูดเท่าไรละ เชื่อเพื่อนมากกว่า แต่ผมก็จะพยายามซัพพอร์ตและโฟกัสเตือนเรื่องแฟน กับพากันไปเสเพลเอา เพราะพวกนี้เวลามีปัญหาใหญ่มาก็จะพาให้คนในครอบครัวลำบากไปด้วยเพราะเขาคงไม่มีปัญญาแก้ปัญหาเองได้ เรื่องของท่านพวกนี้เล็กน้อยไปเลยสำหรับผม โตมาเขาจะคิดได้เองครับตอนเริ่มทำงาน

เป็นไปตามวัยครับ อย่าคิดมากเลย

เขาเป็นลูกที่ดี มีจิตใจดี ตั้งใจและรับผิดชอบตัวเองได้ดี ก็ถือว่าเป็นของขวัญของพ่อแม่แล้วครับ

ตามวัย ช่วง ม.ต้น บอบบางมาก โตขึ้นเค้าจะคิดได้เองคับ ถ้าคิดไม่ได้ก็ซวยเราแล้วหละ ที่บอกว่าเคยบอกแล้ว "ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวหน่อย ไม่ใช่พอเป็นเพื่อนหนูทุ่มเทมาก แต่มาทำเฉยๆกับครอบครัว" หวังว่าเค้าจะคิดได้ในวันข้างหน้าครับ ลูกสาวผม 14 เหมือนกันครับ

การที่ลูกเข้าวัยรุ่นแล้วยังให้เรามีส่วนร่วมต่างๆนี่สำคัญมากแล้วนะครับ

ให้พาไปซื้อของให้ อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ช่วยอะไรบ้าง

แบบนี้ดีแล้วครับ แต่ท่านก็ต้องเตรียมรับมือกับใจตัวเองด้วยนะ

วัยนี้ให้ความสำคัญกับเพื่อนและแฟนมากกว่าคนในครอบครัว ไม่แปลกครับเพราะยังไม่เจอโลกที่โหดร้าย เพื่อนแทงข้างหลังเพราะผลประโยชน์ เพื่อนเห็นแก่ตัวจนลำบาก ท่านต่างหากครับที่ต้องเข้าใจเขาเพราะผ่านโลกมามากกว่า ผมนี่ทำใจไว้ละ ลูกกำลัง 12 ย่าง 13 ถึงตอน 15-16 เขาคงไม่ฟังคำที่เราพูดเท่าไรละ เชื่อเพื่อนมากกว่า แต่ผมก็จะพยายามซัพพอร์ตและโฟกัสเตือนเรื่องแฟน กับพากันไปเสเพลเอา เพราะพวกนี้เวลามีปัญหาใหญ่มาก็จะพาให้คนในครอบครัวลำบากไปด้วยเพราะเขาคงไม่มีปัญญาแก้ปัญหาเองได้ เรื่องของท่านพวกนี้เล็กน้อยไปเลยสำหรับผม โตมาเขาจะคิดได้เองครับตอนเริ่มทำงาน

ผมว่าตามวัย แต่จะถามเขาเพราะอยากเข้าใจวิธีคิด

เรื่องให้ใครไม่ให้ใครผมไม่มีปัญหา แต่จะให้เก็บเงินซื้อเอง

พ่อขอพูดอะไรหน่อย พูดเถอะครับสื่สารไปก่อน

เอ่อ ตั้งแต่เกิดมา ผมก็ไม่เคยให้ของขวัญพ่อกับแม่เหมือนกันครับ

คิดว่าแค่ลูกตั้งใจเรียน ไม่สร้างความเดือดร้อนให้สังคม

ก็พอแล้วมั้งครับ

ถามก่อนว่าท่านคิดว่าเขาคืออะไร
- หนึ่งชีวิตที่แยกจากคุณ คุณมีหน้าที่แค่ส่งเขาให้ถึงฝั่ง ชีวิตใครชีวิตมัน เรามีหน้าที่แค่มอง?
- ตุ๊กตาบาร์บี้ที่มีไว้เพื่อสร้างความสุขให้คุณ?

ผมคงมองแค่ว่า มันเป็นสิ่งที่ท่านสร้างให้เขาตั้งแต่เด็กมาจนถึงปัจจุบันครับ วิธีคิดจึงแสดงออกมา
สำหรับผม มันชัดเจนกันตั้งแต่แรกว่าเป็นข้อแรก เพราะฉะนั้นผมไม่ซีเรียสซักนิดกับปัญหาท่าน แม้กระทั่งวันเกิดผมแล้วไม่มี"คำอวยพร(ผมไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่จะต้องมีคนมาทำอะไรแบบนี้...จริงๆ)แล้วไปเช็คอินร้านเหล้า ผมเฉยๆนะ นั่นคือชีวิตเขาครับ

ชีวิตคุณ คุณต้องการความพิเศษ คุณก็ต้องให้ความพิเศษอย่างที่สุดกับเขา, แน่นอนว่ารวมถึงวิธีคิดตั้งแต่เด็ก, แล้วค่อยดูผล(ไม่ใช่คาดหวัง)ครับ

ผมอาจจะคิดแรงนะ แต่ผมไม่ให้ค่าการเฟคอะไรแบบนั้น มากกว่าการมองความจริงครับ
วัดง่ายๆ คือคุณปิดการแจ้งเตือนทุกโซเชี่ยลมีเดียไปก่อน แล้วลองเช็คดูสิ ว่ามีคนคิดถึงคุณจริงๆกี่คน...ลูกคุณจะเป็นหนึ่งในนั้น แม้จะแสดงออกไม่มากครับ

ปล. ผมให้ท่านเลี้ยงผิดวิธีตั้งแต่ท่านวัดลูกด้วย"เรียนเกรดดี ไม่นอกลู่นอกทาง"ล่ะครับ ซึ่งนั่นอาจจะเป็นจุดเล็กๆ ที่ทำให้เด็กมองว่าบ้านไม่ใช่เซฟโซนได้โดยที่ท่านไม่รู้ตัวนะ

ดูอยู่ห่างๆพอครับ

ลูกคนนี้น่าจะมีความน้อยใจเรื่องน้อง คือเคยเห็นพ่อแม่ทำอะไรกับน้องแล้วอิจฉา

พออยู่กับเพื่อนมันอินกว่าอยู่บ้าน เลยเต็มที่กับเพื่อน ซึ่งจริงๆตามวัยก้อจะมีเรื่องประมาณนี้แหละ เห็นที่บ้านเป็นของตาย

ยิ่งไปพูดว่าทำไมไม่ให้ของขวัญน้อง ไม่ใช่เรื่องดีเลย ยิ่งดูเหมือนพ่อแม่รักน้องมากกว่าคนนี้ จะยิ่งเข้าใจผิดไปอีก

พ่อแม่นี่แหละ เปิดใจคุยไปเลยว่ากูเนี่ยน้อยใจนะ ทำไมรักเพื่อนจัง

ถ้าเลือกจะคุยแล้ว รับให้ได้นะครับ เด็กน่าจะใส่กลับมายับอยู่ อย่าไปเถียงเด็กด้วย

ลูกเนี่ยเลี้ยงได้แค่นี้แหละครับ ชีวิตเค้าเป็นของเค้า

ตามวัยน้องนะผมว่า ช่วงม.ต้นจะเริ่มเป็นวัยรุ่นติดเพื่อนมากขึ้น ให้ความสำคัญกับเพื่อนเป็นธรรมดา เป็นเด็กรับผิดชอบการเรียนได้ดีด้วยไม่น่ามีอะไรน่าห่วงเลย น้องน่าจะเด็กผู้หญิงใช่ไหมครับ ยิ่งเป็นเด็กผู้หญิงเรื่องของขวัญวันเกิดเพื่อนช่วงม.ต้นนี่สำคัญมาก ต้องมีกลุ่มเพื่อนคอยยึดเหนี่ยว เดี๋ยวถ้าโตขึ้นเจอความโหดของสังคมผู้ใหญ่แบบที่เราๆท่านๆเจอน้องก็น่าจะค่อยๆปรับตามวัยเองผมว่า เราทำได้คือสร้างเกาะป้องกันครอบครัวที่ดี เป็นเซฟโซนให้เขา ผมรู้จักแฟนตั้งแต่เด็กๆ แฟนผมก็แบบนี้สมัยเด็กม.ต้น-ม.ปลาย ติดเพื่อน ตามเพื่อน เอาใจเพื่อน ไม่อยากทำให้เพื่อนไม่พอใจ พอเขาโตขึ้นเจอเหลี่ยม เจอความเห็นแก่ตัวของคนร้อยพ่อพันธุ์แม่ก็ค่อยแยกออกมายืนด้วยตัวเอง คัดเหลือแต่เพื่อนดีๆ และช่างแม่ง!กับความคิดเห็นของคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวหรือคนที่หวังดีกับเรา ถ้าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ให้ความสำคัญกับครอบครัวมากขึ้น เป็นตามไปวัยนะ

ผมพูดในมุมลูกละกันครับ ผมเริ่มมีแฟนคนแรกตอนอายุ14เป็นช่วงที่ตื่นเต้นกับการซื้อของทำเซอไพร์สมากๆครับหลังจากนั้นมีแฟนคนต่อๆมาก็ให้ของขวัญจนติดเป็นนิสัย ช่วงเวลาเป็นนักเรียน-นักศึกษาเรียกว่าไม่เคยซื้อของขวัญให้ผู้ปกครองสักชิ้น ส่วนน้องให้ตามโอกาสต่างๆแต่มูลค่าก็ต้องบอกว่าน้อยกว่าที่ให้แฟนค่อนข้างเยอะ โดยรวมผมไม่คิดว่าความสำคัญของพ่อแม่น้อยลงนะครับแต่ค่านิยมในวัยนั้นเราต้องการการยอมรับจากเพื่อนจากแฟนมากกว่าเท่านั้นเอง กว่าจะพาแกไปเที่ยวไปกินข้าวซื้อของดีๆเข้าบ้านรู้ตัวอีกทีก็วัยทำงานเลย

ตอนเด็กเรื่องพวกนี้ไม่อยากให้ที่บ้านรู้เลยครับกังวลว่าจะโดนทำลายคุณค่าของสิ่งที่ทำลงไป(โดนบ่น) ท่านเป็นพ่อที่ลูกไว้ใจเป็นที่ปรึกษาได้ผมว่าดีมากๆแล้วนะครับ

ปล่อยไปตามวัยฮะ สมัยเราๆก็เพื่อนมาก่อนเสมอ

ปกติถ้าเทียบกับลูกผม เมื่อก่อนนี่ชวนดูหนังเรื่องอะไรไปหมด ตอนนี้จะขออยู่บ้านอย่างเดียว ยกเว้นแฟนชวนไปเที่ยวนี่อย่างว่อง บัก 5 นี่ 555

ช่วงนี้ฮอร์โมนมันพุ่งอ่ะครับ พ่อแม่เริ่มกลายเป็นคนนอกละ