[จุดจบ] ผมจะรับมือกับการหย่ากับภรรยาอย่างไรครับ
สวัสดีชาว SS ทุกคนครับ
นี่อาจจะเป็นกระทู้สุดท้ายของผมแล้ว
ความเดิม
1) [ระบาย] ภรรยาที่อยู่กันมา 10 กว่าปีขอหย่า
http://www.soccersuck.com/boards/topic/2363223
2) [ปรึกษาปัญหาชีวิต] ชีวิตควรไปยังไงต่อดีครับ
http://www.soccersuck.com/boards/topic/2406625/1/#52147821
สุดท้ายเมื่อวานได้แวะไปคุยกับภรรยา ก็ยังเป็นเช่นเดิม
ภรรยาถามหาแต่เมื่อไรจะจบได้สักที เราไม่ทีอะไรเปลี่ยนไปเลย
เขาไม่ได้อยู่บ้านที่ซื้อ (กู้ร่วม) ร่วมกันแล้วนะ
ทำไมต้องมาผ่อนบ้านด้วย ไม่รู้สึกผิดบ้างหรอ ?
ผมได้ถามภรรยาประโยคหนึ่ง คือ “ที่เราอยู่กันมา 10 ปีมันคืออะไร”
คำตอบของเขามีเพียง “ก็เพราะเป็นซึมเศร้ามั้ง รู้สึกไม่มีใคร ผมเขามาพอดีก็เลยอยู่ไป“
และที่ได้ยินจากเพื่อนๆ เขามา คือ ตั้งแต่สมัยคบกันตั้งแต่มหาลัย เพื่อนทุกคนรอบตัวเขา
เชียร์และพูดกับเขามาเสมอว่า อย่ามาคบกับผมเลย ด้วยทั้งนิสัยใจร้อน แถมช่วงนั้นมีกิ๊กอีก
แท้กระทั้งวันก่อนแต่งเพื่อนก็ยังเตือนเขาแบบนั้น แต่ภรรยาก็เข้าข้างผมมาเสมอ
จนแต่งงานมาอยู่ด้วยกัน สิ่งเดียวที่ผมมุ่งมั่นคือครอบครัว เรื่องต่างๆ ที่ไม่ดีต่อครอบครัว
ผมเลิกทุกอย่าง มุ่งมั่นหารายได้ อยากให้ครอบครัวมีรายได้สูง ภรรยาไม่เหนื่อย
ยอมทุกอย่างที่ทำได้
แต่ก็กลายเป็นหอกกลับมาแท่งตนเอง เพราะด้วยความเร่งรีบอยากประสบความสำเร็จ
เร่งรีบซื้อบ้าน กดดันตังเอง กดดันภรรยา ชีวิตจึงมีแต่ความเครียด กดดัน รายได้ไม่พอภาระหนี้สินที่ก่อไว้
สู่บั่นปลาย Toxic ใส่ภรรยา ไม่ดูแลใจดูแลความรู้สึกภรรยา ไม่เข้าใจความเหนื่อยของเขา
ไม่อยู่ข้างเขา ไม่ให้กำลังใจเขา จนภรรยารู้สึกไม่อยากกลับบ้าน เพราะไม่อยากคุย ไม่อยากทะเลาะ
ซึ่งมักทะเชาะกันจากผมพยายามพูด แต่ภรรยาเงียบ จนสุดท้ายก็กลายเป็นไม่รู้เรื่อง
จนทุกอย่างสำหรับเขามันสว่างขึ้นจากความรู้สึกแย่ๆ ที่เขาสะสมไว้มันระเบิดออก
ทำให้นึกถึงคำเตือนต่างๆ จากเพื่อนๆ ที่เตือนเขาไว้ และไม่อยากกลับมาเจออะไรแบบนี้อีก
ไม่เหลือความเชื่อว่าผมจะเปลี่ยนอะไรได้ เปลี่ยนได้ก็คงไม่นาน เดี๋ยวก็กลับลูปเดิม
สุดท้ายแล้วผมก็เป็นผู้ชายที่ล้มเหลวทั้งชีวิตหน้าที่การงาน การเงิน ธรุกิจ สุดท้าย
เป็นสามีที่ไม่ได้เรื่อง ล้มเหลวแม้กระทั้งชีวิตครอบครัวที่เราพยายามสร้างมา พังลงกับมือ
จนต้องยอมให้ความสุขเขาครั้งสุดท้าย คือการจำใจไปเซ็นหย่าให้เขาในวันที่ 14 ก.พ. นี้
คงเป็นวันแห่งความรัก ที่ผมจะมอบให่เขาได้แล้วมั้ง
แต่ผมไม่พร้อมจริงๆ รู้สึกแย่ไปหมด ไร้ค่ามากๆ รู้สึกโลกนี้ไม่ได้น่าอยู่อีกเลย
ผมไม่รู้จะรับมือกับเรื่องที่จะตามมาได้ยังไงเลยครับ
ทำไมเราไม่คุยกันเพื่อจูนทุกอย่างให้ค่อยๆ ดีขึ้น แต่กลับเลือกเดินจากไป
หรือแค่ถ้าเพียงผมจากไปทุกอย่างก็คงจบ
ขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่แชร์อัไรแย่ๆ
แต่ผมไม่เหลือใครให้พูดคุยด้วยเลยครับ