[RE: ใครเคยเลิกกับแฟนเพราะไปเรียน ตปท บ้างครับ]
Zalmon พิมพ์ว่า:
แชร์ประสบกามให้ฟังเป็นอุทาหรณ์แล้วกันครับ
ตอน ป ตรี ผมบินมาเรียนที่เมกา ผมเจอแฟนตอนกลับไป Gap year ที่ไทย คบกันได้สองปีกว่า เตรียมตัวทุกอย่างเรียบร้อย ก็บินมาเรียน แฟนไม่ได้มาด้วย( บอกก่อนกับแฟนคนนี้เวลาทะเลาะกันนี้ผมง้อถึงสุดๆที่จะถึงได้ ดอกไม้ ลูกโป่ง ตากฝน จอดรถรอ มีทะเลาะกันที่บ้านไม่ให้คบแล้ว แม่งขาดไม่ได้ โดนยึดรถ จะเดินไปหาเขาจากบ้านผมไปบ้านเขาประมาณ 60 โลอะ ผมเดินไปร้องไห้ไปจะเดินไปง้อ สุดท้ายไปไม่ถึง หมดแรง xD คิดขึ้นได้ กลับมาบ้าน แล้วสุดท้ายมาดีกันได้ไงไม่รู้ตอนนั้น จำไม่ได้ ตอนเดทกันก่อนมาเรียน ผมขับรถไปกลับวันนึง 120โล ทุกวัน มองกลับไปบ้าเกินอะ )ช่วงปีแรกที่มา ก็ยังรักกันดี รายงานตัวกันตลอด จนแฟนผมเรียนจบมหาลัยที่ไทยผมก็ ทำเรื่องให้มาเรียนด้วยกันที่นี้ สรุปเธอวีซ่าไม่ผ่าน ทำไปสองรอบ อันนี้ผมจำไม่ได้ ว่าทำไมไม่ผ่าน แต่ตอนนั้นมันเร็วไปที่จะแต่งงานละพามาด้วย แต่ผมสัญญา และตั้งมั่นเลยว่า จะกลับมาแต่งงานกับคนนี้ละ ทุกซัมเมอร์ผมบินกลับมาหาตลอด หลังจากเธอหมดโอกาสแล้วรู้ว่า ไม่สามารถ ตามผมมาได้ ตอนนั้นผมน่าจะพึ่งขึ้นปีสอง ก็อาการแบบที่ท่านเจออะครับ เขาก็สมัครงานไปทำงาน ปกติ เจอผู้คนมากมาย มันก็เริ่มเปลี่ยน แต่ฝั่งผมคือ ผมไม่มองผู้หญิงคนอื่นเลย ตั้งหน้าตั้งตาเรียน รอซัมเมอร์กลับมาหา พอซัมเมอร์สุดท้ายกลับมา ก็ไปมาหาสู่ พาไปเที่ยวปกติ แต่มันมีความรู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้เลิกกันนะ ที่นี้ พอกลับไป เวลาคุยกันอะไรๆก็ไม่เข้าหู โทรไปไม่รับ ตามตัวไม่ได้ ไม่รู้อยู่ไหน จนสุดท้ายผมหน่ายไปเอง ปกติเวลาทะเลาะผมง้อตลอด รอบนี้ทะเลาะไรกันจำไม่ได้ น่าจะทำไมไปเที่ยวมาแล้วถึงบ้านไม่บอก แล้วเขาก็โวยวายนั้นนี้ แล้วเขาบอกเลิกกันเถอะ ผมน่าจะตอบไปแค่ว่า ได้ จากนั้นคือไม่ติดต่อกันเลย แต่มันไม่เสียใจนะ เหมือนก่อนหน้านั้นสัญญาณมันมีมาตลอดห่างกันไปโดย จังหวะชีวิต สุดท้ายก็ เลิกกันไปเหมือนแบบคนสองคนงอนกัน พอกลับมาซัมเมอร์ อีกปี ตอนนั้นน่าจะปีสาม ก็ได้ข่าวจากเพื่อนว่าเขาไปแต่งงานกับคนอื่น แล้ว น่าจะคบกันมาตั้งแต่ตอนระหองระแหงกับผม ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรนะถึงวันนี้ แต่ถามว่าจะให้คุยด้วยมั้ย ก็คงไม่ เพราะเหมือนตอนนั้นเราก็พยายามทำำตามสัญญาที่ให้ไวเต็มที่ แต่เขาผิดสัญญากับเรา สุดท้ายหลายปีก่อนเห็นเขา msg มาขอโทษขอโพย เป็น paragraph เลย น่าจะ down เหมือนโทษตัวเองว่าที่ มีลูกไม่ได้ทำกี่ทีกี่ที ก็ไม่ติด คงเพราะเวรกรรมที่ทำกับผม ผมเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา ผมอ่านแล้วก็ได้แต่ขำๆแล้วก็ลบไป
เล่ามายาว แค่อยากจะบอกว่า ผมเข้าใจความรู้สีกท่านนะ มันไม่มีใครอยากอยู่ที่จุดนั้น แต่เชื่อเถอะถ้าท่านผ่านมันมา ชีวิตท่านจะเจอคนที่ดีกว่าเป็นล้านเท่า สุดท้ายผมเจอภรรยาผม ขณะที่ผมยังเป็น player ออกล่าสาวตามผับทุกคืน กดทินเดอร์ทุกวันคิดดูดิ แล้วภรรยาผมก็หยุดผมได้ จนสุดท้ายชีวิตผมเดินทางมาถึงจุดสร้างตัว สร้างธุรกิจจาก 0 จนวันนึงมีเงินใช้ไม่ขาดมือ เป็นไม่เหลือเงินสักบาท จากกินบุฟเฟ่ต์มื้อละ 1000++ อาทิตย์ละ สาม สี่วัน มานั่งกินก๋วยเตี้ยวหน้าเซเว่นเพราะเจอโควิด (แต่ผมเชื่อคนอื่่น คู่อื่นผ่านความลำบากมากกว่าผมเยอะ อย่างน้อยผมยังมีครอบครัวแต่ก็ไม่ได้ขอความช่วยเหลืออะไรนอกจากบ้านกับรถ) ภรรยาผมอยู่ข้างผมมาตลอด ผมยังแอบคิดเลยว่าถ้าเปลี่ยนเป็นแฟนเก่าผม ผมโดนทิ้งตั้งแต่ บ้าไปทำธุรกิจเริ่มจาก 0 แล้วเพราะ ช่วงมีเงินใช้ของผมด้วยตัวเอง มันมีแค่ไม่ถึงปีด้วยซ้ำ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจแต่งงานกับภรรยาแล้วย้ายกลับมาอยู่เมกา เริ่มต้นชีวิตใหม่
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าข้อคิดดีๆมากๆครับ
ความจริงผมก็รู้นะ ว่าเลิกกันไปจริงๆผมก็สามารถหาคนที่ดีกว่านี้ได้อยู่แล้ว
เราผู้ชายถ้ามีเงิน ดูแลตัวเองดีๆ หาคนดีๆไม่ยากหรอก
แต่ความรู้สึกตอนนี้มันยังจมอยู่แบบ
มันต้องเป็นคนนี้ มันเป็นใครไม่ได้เลยจริงๆ
สักวันอาจจะเปลี่ยนไปเองมั้งครับความรู้สึกแบบนี้