นั่นสิครับ เค้าไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ ประเทศที่ใฝ่ฝัน
เค้าก็พูดได้ว่าไม่อยากให้ไปโฟกัสเค้ามาก
แต่ผมคนที่ยังอยู่ในสิ่งแวดล้อมเดิมๆทุกอย่าง
อยู่คนเดียว ห้องที่เคยอยู่ด้วยกัน ที่ทำงานผมกับเค้ายังทำอยู่ด้วยกันเลย
เพราะผมเอาเค้าเข้าไปทำด้วย แล้วจะให้ผมหยุดคิดได้ยังไงก่อน เห้อ

โห เจอแบบนี้ผมคงอกแตกตาย จะผ่านไปยังไงวะเนี่ย
แล้วแฟนท่านรู้ว่าท่านรู้แล้ว เค้าว่าไงบ้างหรอครับ เสียใจบ้างไหม

*อาจจะมียกเว้นบ้าง แต่นี่คือธรรมชาติทั่วไปครับ คิดดูดีๆ

ทำใจตอนนี้เลยครับท่าน

สัจธรรมของโลกจริงๆ

เป็นทุกเพศ

ความห่างระยะทาง เวลาไม่ตรงกัน

ขนาดอยู่ประเทศเดียวกัน ทำงานไม่ค่อยมีเวลาให้กัน

ความรู้สึกต่างๆ ค่อยๆจาง

ไม่ได้สัมผัส ไม่ได้รู้สึก ไม่ได้รับรู้ทางกาย

ถามว่ามีรอดไหม มีแหละ แต่บอกเลยว่า

ยาก คิดว่าเค้าไปแล้ว แล้วถ้าเค้ากลับมาแล้วเค้ายังรักเราอยู่

แล้วเรายังรักเค้าอยู่ค่อยสานสัมพันธ์ต่อ

ปล. สปอยจากประสบการณ์คนรอบข้าง

ผมเนี่ย แฟนไปเรียนออส จำฝังใจ ทำในไว้แล้วแหละความห่างไกลทำเปลี่ยนไปแน่ๆ สรุป2อาทิตเพื่อนผมไลน์มาบอก ว่าเห็นแฟนขึ้นห้องไปกับผชอีกคนจากร้าน เสรี หัวใจแม่งแทบสลาย

อ่านสปอยล์แล้วเครียดหนักเลย 55555
ผมเดาแฟนผมไม่ออกเลยตอนนี้
ตอนอยู่ด้วยกันผมมั่นใจว่ารู้จักเค้าดีทุกซอกทุกมุม
แต่พอเค้าเปลี่ยนไปทีนี่ผมก็ไปไม่เป็นเลย เหมือนคนไม่ได้คบกันมานานอ่ะ

คิดว่าท่านต้องเข้าใจเค้าให้มากๆด้วยครับ ถ้าจะยังอยากรักษาความสัมพันธ์ต่อ คงต้องกำหนดกฎอะไรซักอย่างร่วมกัน เช่น

โทรคุยกันบ้างอาทิตย์ละกี่วัน ไม่ใช่แบบหายไปเลย ,ต้องมีกลับไทยบ้างหรือท่านบินไปหาเค้าปีละครั้งหรือ 2 ครั้ง, ต้องมีเวลา

ในการกลับที่แน่นอน ไม่ใช่ปล่อยไปเรื่อยๆ แต่ก็อาจจะต้องเผื่อใจไว้บ้าง เพราะก็ไม่มีใครรู้อนาคต แต่ถ้ารักกันมั่นคง

ก็น่าจะผ่านไปราบรื่นนะครับ ผมก็เห็นตัวอย่างคนที่ไปเรียนด้วยกันมีหลายคู่ก็รอดจนกลับมาแล้วแต่งงานกัน เป็นกำลังใจให้ครับ

แทบขาดใจไม่เกินจริง

แล้วหลังจากนั้นท่านคุยยังไงกับแฟนครับ แฟนท่านยอมรับไหม แล้วเค้าทำยังไงต่อ

ในใจผมตอนนี้ผมแมร่งไม่สนไรละจะมีอะไรก็ไม่สนแล้ว

หวังแค่กลับมาแล้วเป็นเหมือนเดิม เพราะผมขาดเขาไม่ได้

ผมอ่านดูเหมือนว่าจะมีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์กันอยู่แล้วหรือเปล่าครับ แบบนี้เรื่องเรียนต่อเป็นเรื่องรองเลย

วิธีการแบบละครโลกสวยหน่อยคือเลิกกันตั้งแต่ก่อนไป เพื่อไม่ผูกมัดทั้งสองฝ่าย ไม่ต้องทะเลาะกัน

แต่ถ้าต่างคนต่างยังรักกันอยู่จะอดทนจนได้กลับไทยมาคบกันใหม่ครับ

ถาม หรือ อวด

เอาเท่าที่ใจเราไหวท่าน คิดสะว่าเค้าไม่ใช่ของๆเรา จะไปจากเราเมื่อไหร่ก็ได้ ปัจจัยสังคมต่างๆ รอบตัวก็มีผล

หน้าที่การงาน สภาพแวดล้อม ในอนาคตทุกคนล้วนเติบโต จะไปในทิศทางไหนก็ตอบไม่ได้หรอกท่าน

ปัจจุบันใช้ตัวท่านเองตัดสินเลย ไม่สบายใจ เครียด เราออกมาอยู่ในจุดที่เรามีความสุขดีกว่า

จอมยุทธ ย่อมมีแผล อย่าไปง้อมาก บอกไปอีก 10 เดือนกลับมา ถ้ายังอยากคบแล้วเรายังไม่มีใครก็ว่ากันใหม่ ตอนนี้แยกกันก่อน

ส่วนคุณ ให้ตัดเขาออกไปซะ 8 ปี ผ่านไปคือสายน้ำ ยิอนกลับไปให้คิดแต่เรื่องดีๆ แต่อย่าไปเสียดาย

อันชะนีมีมากเหมือนฝูงลิง ทำตัวให้ดี มีหน้าที่การงาน ไม่ต้องหล่อมากมาย สิ่งประกอบของคุณจะดึงคนมาอีกเยอะ เชื่อผม

แชร์ประสบกามให้ฟังเป็นอุทาหรณ์แล้วกันครับ
ตอน ป ตรี ผมบินมาเรียนที่เมกา ผมเจอแฟนตอนกลับไป Gap year ที่ไทย คบกันได้สองปีกว่า เตรียมตัวทุกอย่างเรียบร้อย ก็บินมาเรียน แฟนไม่ได้มาด้วย( บอกก่อนกับแฟนคนนี้เวลาทะเลาะกันนี้ผมง้อถึงสุดๆที่จะถึงได้ ดอกไม้ ลูกโป่ง ตากฝน จอดรถรอ มีทะเลาะกันที่บ้านไม่ให้คบแล้ว แม่งขาดไม่ได้ โดนยึดรถ จะเดินไปหาเขาจากบ้านผมไปบ้านเขาประมาณ 60 โลอะ ผมเดินไปร้องไห้ไปจะเดินไปง้อ สุดท้ายไปไม่ถึง หมดแรง xD คิดขึ้นได้ กลับมาบ้าน แล้วสุดท้ายมาดีกันได้ไงไม่รู้ตอนนั้น จำไม่ได้ ตอนเดทกันก่อนมาเรียน ผมขับรถไปกลับวันนึง 120โล ทุกวัน มองกลับไปบ้าเกินอะ )ช่วงปีแรกที่มา ก็ยังรักกันดี รายงานตัวกันตลอด จนแฟนผมเรียนจบมหาลัยที่ไทยผมก็ ทำเรื่องให้มาเรียนด้วยกันที่นี้ สรุปเธอวีซ่าไม่ผ่าน ทำไปสองรอบ อันนี้ผมจำไม่ได้ ว่าทำไมไม่ผ่าน แต่ตอนนั้นมันเร็วไปที่จะแต่งงานละพามาด้วย แต่ผมสัญญา และตั้งมั่นเลยว่า จะกลับมาแต่งงานกับคนนี้ละ ทุกซัมเมอร์ผมบินกลับมาหาตลอด หลังจากเธอหมดโอกาสแล้วรู้ว่า ไม่สามารถ ตามผมมาได้ ตอนนั้นผมน่าจะพึ่งขึ้นปีสอง ก็อาการแบบที่ท่านเจออะครับ เขาก็สมัครงานไปทำงาน ปกติ เจอผู้คนมากมาย มันก็เริ่มเปลี่ยน แต่ฝั่งผมคือ ผมไม่มองผู้หญิงคนอื่นเลย ตั้งหน้าตั้งตาเรียน รอซัมเมอร์กลับมาหา พอซัมเมอร์สุดท้ายกลับมา ก็ไปมาหาสู่ พาไปเที่ยวปกติ แต่มันมีความรู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้เลิกกันนะ ที่นี้ พอกลับไป เวลาคุยกันอะไรๆก็ไม่เข้าหู โทรไปไม่รับ ตามตัวไม่ได้ ไม่รู้อยู่ไหน จนสุดท้ายผมหน่ายไปเอง ปกติเวลาทะเลาะผมง้อตลอด รอบนี้ทะเลาะไรกันจำไม่ได้ น่าจะทำไมไปเที่ยวมาแล้วถึงบ้านไม่บอก แล้วเขาก็โวยวายนั้นนี้ แล้วเขาบอกเลิกกันเถอะ ผมน่าจะตอบไปแค่ว่า ได้ จากนั้นคือไม่ติดต่อกันเลย แต่มันไม่เสียใจนะ เหมือนก่อนหน้านั้นสัญญาณมันมีมาตลอดห่างกันไปโดย จังหวะชีวิต สุดท้ายก็ เลิกกันไปเหมือนแบบคนสองคนงอนกัน พอกลับมาซัมเมอร์ อีกปี ตอนนั้นน่าจะปีสาม ก็ได้ข่าวจากเพื่อนว่าเขาไปแต่งงานกับคนอื่น แล้ว น่าจะคบกันมาตั้งแต่ตอนระหองระแหงกับผม ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรนะถึงวันนี้ แต่ถามว่าจะให้คุยด้วยมั้ย ก็คงไม่ เพราะเหมือนตอนนั้นเราก็พยายามทำำตามสัญญาที่ให้ไวเต็มที่ แต่เขาผิดสัญญากับเรา สุดท้ายหลายปีก่อนเห็นเขา msg มาขอโทษขอโพย เป็น paragraph เลย น่าจะ down เหมือนโทษตัวเองว่าที่ มีลูกไม่ได้ทำกี่ทีกี่ที ก็ไม่ติด คงเพราะเวรกรรมที่ทำกับผม ผมเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา ผมอ่านแล้วก็ได้แต่ขำๆแล้วก็ลบไป

เล่ามายาว แค่อยากจะบอกว่า ผมเข้าใจความรู้สีกท่านนะ มันไม่มีใครอยากอยู่ที่จุดนั้น แต่เชื่อเถอะถ้าท่านผ่านมันมา ชีวิตท่านจะเจอคนที่ดีกว่าเป็นล้านเท่า สุดท้ายผมเจอภรรยาผม ขณะที่ผมยังเป็น player ออกล่าสาวตามผับทุกคืน กดทินเดอร์ทุกวันคิดดูดิ แล้วภรรยาผมก็หยุดผมได้ จนสุดท้ายชีวิตผมเดินทางมาถึงจุดสร้างตัว สร้างธุรกิจจาก 0 จนวันนึงมีเงินใช้ไม่ขาดมือ เป็นไม่เหลือเงินสักบาท จากกินบุฟเฟ่ต์มื้อละ 1000++ อาทิตย์ละ สาม สี่วัน มานั่งกินก๋วยเตี้ยวหน้าเซเว่นเพราะเจอโควิด (แต่ผมเชื่อคนอื่่น คู่อื่นผ่านความลำบากมากกว่าผมเยอะ อย่างน้อยผมยังมีครอบครัวแต่ก็ไม่ได้ขอความช่วยเหลืออะไรนอกจากบ้านกับรถ) ภรรยาผมอยู่ข้างผมมาตลอด ผมยังแอบคิดเลยว่าถ้าเปลี่ยนเป็นแฟนเก่าผม ผมโดนทิ้งตั้งแต่ บ้าไปทำธุรกิจเริ่มจาก 0 แล้วเพราะ ช่วงมีเงินใช้ของผมด้วยตัวเอง มันมีแค่ไม่ถึงปีด้วยซ้ำ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจแต่งงานกับภรรยาแล้วย้ายกลับมาอยู่เมกา เริ่มต้นชีวิตใหม่

ผมว่า คุณ โดนเท ละหละ

ห่างกันแปบเดว ละเลยขนาดนี้

เผลอๆ เค้าจะอยากอยู่ที่นั่นแล้ว ส่วนมีไม่มี รอลุ้นอีกที

แฟนเก่าผมเป็นเหมือนท่านเลย คืดว่าไปประเทศเดียวกันด้วย