ตัวจบ และสิ่งที่ได้คือความแน่นอน อำนาจตัดสินใจอยู่ที่เรา
คุณอยากจะย้ายที่อยู่ตอนอายุ 60 มั้ยล่ะ ตอนนี้ย้ายไหวมันง่ายแต่พอแก่ตัวลงไม่ไหวแน่

แต่การเช่าก็มีข้อดีของมันคือ ความคล่องตัวและเอาเงินไปทำอย่างอื่นได้

ผมเลือกซื้อบ้านนะ แต่หลังเดียวแล้วจบ

อย่าลืมมันคือทรัพย์สืนนะครับ ถ้าหาที่ดีๆ ราคามันขึ้น
ส่วนเช่ามันก็สะดวก ไม่ยืดติด แต่มันหายไปครับ คนรุ่นใหม่ชอบแนวนี้

ผมซื้อตอนอายุ 33 ตอนแรกก็เช่าอยู่ ที่ซื้อเพราะอยากมีพื้นที่เก็บของ อยากมีพื้นที่ส่วนตัวกับแฟน หาบ้านให้พ่ออยู่

เห็นเพื่อนมันซื้อ 2.6 ล้าน ไม่ถึง 10 ปี มันผ่อนจะหมดแล้ว มันโป๊ะทุกเดือน ก็เลยมาคิด จะมาเสียเวลาเช่าทำไมวะ

ค่าเช่าของผมกับพ่อรวมกันก็เกือบหมื่นละ จ่ายเพิ่มอีกหน่อย ได้เป็นของเราด้วย มีพื้นที่เยอะด้วย

แต่พอมาซื้ออยู่ ก็มีหลายอย่างที่ต้องจ่ายอยู่เหมือนกัน หนักหนาอยู่ แต่ก็ผ่านมันมาได้ ตอนนี้ก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ

ผมทำประกันไว้ด้วย ถ้าผมตาย บ้านก็เป็นของพ่อผมเลย ถ้าเช่าอยู่ ผมตายคือไม่มีบ้านให้พ่อด้วย

1. ภรรยา ไม่มีที่อยู่ บ้านที่เขาโตมามีปัญหาเรื่องที่ดิน และคับแคบ ปรับปรุงไม่ได้
2. เรื่องคุณภาพชีวิตคู่ด้วย การมีบ้านเรามีพื้นที่ทำกิจกรรมครอบครัวกัน มีความมั่นคงในระยะยาว

สำหรับผมอยู่คนเดียว ชีวิตไม่เคยมีบ้าน ย้ายที่อยู่มาแล้วหลายที่ การมีบ้านของตัวเองเป็นเป้าหมายในชีวิตอย่างหนึ่ง

ความอยากมีบ้านมีเพิ่มพร้อมกับวัยที่มากขึ้นเรื่อยๆ และการคิดถึงชีวิตเกษียณ ยิ่งอายุมากขึ้นประสิทธิภาพในการทำงานลดลง ก็คิดมากขึ้นว่าถ้าแก่มากกว่านี้จะใช้ชีวิตยังไง ซึ่งถ้ามีบ้านแล้วไม่ต้องผ่อน เหลือค่าใช้จ่ายต่อเดือนน้อยๆ น่าจะรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ไม่ยากเย็น

เป้าหมายตอนนี้เลยมองหาทำเลที่อยู่ที่จะลงหลักปักฐานเพื่อใช้ชีวิตตอนแก่ ไม่ได้ต้องการบ้านแพง ไม่ได้ต้องการบ้านใหญ่ ต้องการภาระน้อยๆ อยู่ในที่ไกลๆ เงียบๆ ได้ ไม่ต้องอยู่ในตัวเมือง จัดการทุกอย่างให้จบภายในสิบปีนี้เพื่อให้จัดการชีวิตหลังจากนั้นได้ง่ายขึ้น

อยากได้ครับ ฟังๆเขามามันก็มีเหตุผลให้เช่าดีกว่าซื้อ

แต่มันอยากได้ไงครับ ไม่ได้ซื้อเพื่อขายต่อ ซื้อใช้เองไม่กะขาย

ซื้อ ผ่อนได้แต่ผ่อนนานโครตๆ ดอกเบี้ยแพงอีก ต้องรีบปิดนะท่านสู้ๆ สักวันมันก็ต้องมีบ้านของตัวเองเช่าตลอดก็ไม่ไหว

บ้่านมันแพงขนาดนั้นเลยรึ 3.5-7ล้าน

ส่วนตัวเชียร์ให้ซื้อครับ แต่สุดท้ายมันก็ขึ้นอยุ่กับแนวทางชีวิตของแต่ละคนเนอะ

ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ตัวเอง ซึ่งสิ่งสำคัญมี 2 เรื่อง
อย่าซื้อบ้านใหญ่เกินกำลัง
ต้องมีเงินโปะต้นทุกเดือน

ดาวน์เยอะ ๆ กู้น้อย ๆ ถ้าเงินจะดาวน์ยังไม่เยอะ ก็เก็บเงินผ่อนลมไปก่อน เก็บแบบเหมือนเป็นหนี้จริงๆ เลยครับ เอาจนเรากู้ได้ในเรตที่เราคิดว่าเราจะมีกำลังโปะเงินต้นได้ทุกเดือน ซึ่งควรจะเป็น 50% ของเงินผ่อนต่อเดือนเป็นอย่างน้อย (อันนี้แล้วแต่แพลนใครแพลนมัน)
ลองคำนวนดูนะครับ ว่าผ่อนเท่านี้ โปะเท่านี้ จะหมดเมือไหร่


บ้านก็ยังไม่ต้องต่อเติมอะไรมาก
มีเงินเหลือ ก็เอาไปโปะลดต้นครับ

กรณีผม มนุษย์เงินเดือนธรรมดา เงินเดือนไม่เยอะครับ
เก็บเงินดาวน์ประมาณ 5 ปี ก่อนซื้อบ้านเมื่อ 12 ปีที่แล้ว

ตอนนั้นผมดาวน์แบบเกือบหมดตัวเลยครับ เหมือนจะเหลือติดบัญชีอยู่ 2 แสนเผื่อมีเรื่องฉุกเฉิน
นอนบ้านวันแรก ม่านเตียงยังไม่มีเลย หน้าต่างแปะหนังสือพิมพ์กันแสง ทีวี 14 นิ้วตั้งแต่สมัยเรียน
แต่สักพักต้องติดแอร์ครับ ไม่ไหว ..
มีเงินเท่าไหร่ โปะมันทุกเดือนครับ โบนัสออกก็เอาไปโปะครับ ไม่เคยได้ใช้

อ่านดูเหมือนลำบาก แต่ระหว่างทาง ผมมีความสุขนะครับ ให้ดูแลบ้านของตัวเอง ได้เห็นเงินต้นที่ลดลงเรื่อย ๆ

ตอนนี้ผ่อนหมดมา 2 ปีแล้ว เงินเดือนเราก็เพิ่มตามอายุ ไม่มีหนี้มีสิน มีบ้านให้อยู่
พอมีเงินก็ต่อเติมบ้านได้สบายใจแล้วครับ บ้านก็จะใหม่สุดในระแวกบ้านเลย เพราะอยู่มา 10 ปี เพิ่งต่อเติม


เอาใจช่วยนะครับ

ผมว่าอยู่ที่บริหารเงินเลยครับ จริงๆภาระค่าใช้จ่ายของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ปัจจัยต่างกัน เพราะงั้นจะซื้อจะเช่าผมว่าไม่มีผิดมีถูกเลย
บางคนเช่าแต่มีเงินจ่ายยาว ๆ ไปยันแก่หรือสิ้นอายุไขได้ ผมว่าก็โอเคนะครับ
ที่อยากจะบอกคืออย่าไปซื้อเพราะเห็นแค่คนอื่นซื้อ อันนั้นไม่น่าเป็นทางเลือกที่ถูกต้องเท่าไหร่ครับ

แต่ส่วนตัวผมเลือกซื้อ เพราะว่าก็คิดว่าอย่างน้อยเป็นการลงหลักปักฐานกับครอบครัว เอาไว้เป็นมรดกตกทอดให้ลูกหลานในอนาคตครับ

ผมซื้อบ้านที่ อ.บ้านฉาง จ.ระยอง ตอนทำงานแรกๆก็คิดว่าจะเช่าเขาไปเรื่อยๆ แต่พอเห็นราคาบ้านๆแต่ละโครงการราคาขยับขึ้นตลอด ก็เลยตัดสินใจซื้อ พอซื้อแล้วเข้าอยู่ โคตรสบายใจ เพราะมันคือพื้นที่ของเรา

ถ้ามีกำลังมันก้ดีนะครับ จะคิดแค่ค่าเช่า vs ดอกเบี้ยก้ไม่ได้ บ้านเป็น asset ที่ต่อสู้กับเงินเฟ้อได้ดี สำคัญต้องเลือกทรัพย์ที่ดี ราคาไปต่อได้

ซื้อไว้เถอะครับถ้าจะเช่าราคาขนาดนั้น ซื้อแล้วขายยังไงก็ได้กำไรแทนที่ท่านจะเอาเงินค่าเช่าไปทิ้งทุกเดือน

ได้ความเป็นส่วนตัว เป็นสินทรัพย์ที่มั่นคงมั้ง