10 ปีก่อนผมเคยทำงานร้านซ่อมประกอบคอมพิวเตอร์มีลค.ชอบมาขอเบอร์ส่วนตัวบ่อยๆ

แต่ผมไม่ให้ใครเลยซักคน(มีเบอร์ของร้านอยู่ พอปิดร้านก็วางโทรศัพท์ไว้ที่ร้านแหละ)

เพราะสมัยทำงานใหม่ๆผมเคยให้ลค.ประจำไป 2 คนได้มั้งมีตาลุงคนนึงปกติเป็นคนจู้จี้จุกจิก

ชอบเอาแผ่นเกมส์มาให้ผมติดตั้งให้(คอมของหลานรักปู่)แล้วแกไม่เคยมีความเกรงใจครับ

โทรมาตอนห้าทุ่มเที่ยงคืนตีหนึ่ง เพื่อจะให้แก้ปัญหาคอมให้แก มีการบอกให้ผมนั่งแท๊กซี่มาเปิดร้าน

ตอนตี 1 เพื่อดูคอมให้แกหน่อย แน่นอนผมปฎิเสธอยู่แล้ว แกก็บ่นใส่ผมว่าเป็นช่างที่ไม่มืออาชีพเลย

เข้าใจว่าสมองหรือตรรกกะแกคงไม่ปกติ บางทีก็โทรมาเช้ามืดตี 5 กว่าๆ บอกให้ผมรีบไปเปิดร้านไวๆหน่อย

นั่นแหละคือเหตุผลที่คนทำงานหรือพนง.บริษัทควรมีกฎที่รักษาความเป็นส่วนตัวบ้าง

ลค.ไม่ใช่พระเจ้า ยิ่งเจอคนความคิดจิตใจไม่ปกติ บอกได้คำเดียวว่าประสาทจะกินเอาจริงๆครับ

อ้อ ถ้าคุณให้ข้อมูลมาแบบนั้น มันก็ต่างออกไปบ้างครับ เพราะทีแรกคุณบอกแค่ว่าพักเที่ยง ผมก็เข้าใจว่าคุณโทรไปตอนเที่ยง

เรื่องไปวันหยุด ไม่มีใครโทษครับเรื่องคุณไม่รู้ว่าเป็นวันหยุด แต่พอรู้ว่าวันหยุด คุณยังจะให้เขาโทรกลับภายใน 1 ชม. มันก็ดูไม่น่ารักนะ เขาโทรหาในวันถัดไป ก็ถูกแล้วครับ

ส่วนเรื่องนัดไม่เป็นนัด มันคนละประเด็นกันกับข้อมูลที่คุณสอบถามมาอ่าครับ ผมตอบแค่ประเด็นการไม่ให้เบอร์ส่วนตัว และรบกวนเวลาส่วนตัวเฉยๆ ครับ

ลูกค้าแบบท่านนี่ไปใช้บริการที่ไหน พนักงานน่าจะมีสรรเสริญลับหลังเยอะ

ผมล่ะโคตเกลียดไอ้พวกลูกค้าโทรมาไม่รู้จักเวร่ำเวลามากๆเหมือนกัน ทั้งที่ระบุเวลาทำงานชัดเจน ผมไม่รับเลยถ้านอกเวลางานดัดนิสัย

เคยมีเคสนึงเจอลูกค้าโทรมาขึ้นเสียงใส่ทั้งที่ตัวเองเอาไปใช้ไม่ถูกวิธี ผมสวนกลับ มันคอมเพลนผมในสายผมบล็อกแม่งเลย เออคนประเภทนี้มันมีจริงในสังคมที่กรูถูกเสมอเนี้ย …บริษัทผม ผมจะบอกลูกน้องตลอดลูกค้ามันไม่ใช่พระเจ้า เราปฏิบัติกับลูกค้าเหมือนเพื่อนสนิทก็พอ ไม่ต้องไปยกขึ้นหิ้ง

ร้านทำถูกที่ไม่ให้เบอร์ส่วนตัว

แต่ก็ควรจะส่งต่องานให้พนักงานคนอื่นจัดการแทนได้ในเวลาปกติ

เคยเอาเบอร์ส่วนตัวโทรไป ที่นี้โทรกลับมาถามไม่หยุดเลย

ออกแนวคุกคามพนักงานขายซะด้วยซ้ำนะนี่


พยายามอะไรขนาดนั้นจะเอาช่องทางส่วนตัวเค้าเนี่ย

ผมเป็นพนักงานขาย และมีลูกค้ารู้เบอร์ส่วนตัวผม

ผมเคยโดนโทรหาตอนสองทุ่ม(เลิกงาน 17:00) ลูกค้าโกหกผมว่า รถเสีย สตาร์ทไม่ติด ผมก็ต้องใช้รถส่วนตัว น้ำมันส่วนตัว ออกไปช่วยลูกค้า ระยะทางไปกลับ 80 กิโลเมตร สุดท้ายคือ น้ำมันหมด ลูกค้าเติมน้ำมันขวดข้างทาง 100 บาท ใช้จนน้ำมันหมด ยังไม่หมด มีอีกครั้งที่สอง รถเสีย สตาร์ทไม่ติดอีก โทรมาตอนกลางคืนเหมือนเดิม เช็คไปเช็คมา แบตหมด เพราะแม่งจอดรถทิ้งไว้เป็นเดือน ไม่ขับเลย ไม่วอร์มเครื่อง และล่าสุด ไลน์มาหาผม รถ 3 ปีกว่า จะเข้าศูนย์มาเคลมแบตเตอรี่ เพราะแบตเตอรี่เสื่อมแล้ว

จริงๆ ลูกค้าท่านนี้ ผมเชิญให้ซื้อที่อื่นแล้วนะ บอกผมให้เงื่อนไขตามที่เขาขอไม่ได้ เพราะเขาบอกว่าที่อื่นให้ได้ และขึ้นเสียงกับผม บอกว่าผมไล่ลูกค้า จนเพื่อนเขาที่มาด้วยกันต้องขอโทษผมแทนเขา เพราะเขาโกหก เพราะที่อื่นก็ให้เงื่อนไขนี้ไม่ได้เหมือนกัน

ถ้าบริษัทผมไม่คิดว่า ลูกค้าถูกเสมอ ลูกค้าผิด=ลูกค้าถูก ลูกค้าถูก=ลูกค้าเป็นพ่อของพระเจ้า ผมไม่ไปหรอกครับ 2 ทุ่มนั้นอะ กลับมาบ้านก็ 4 ทุ่มแล้ว เพราะผมรู้นิสัยลูกค้าคนนี้อยู่

ตอนผมอยู่ในงานศพ ทำพิธีกงเต๊กอาผ่อผม แม่งก็โทรมารัวๆ ไลน์มารัวๆ จนสามีเขาต้องมาขอโทษผมแทนเมียตัวเอง โคตเหี้ย(ม)อะนิสัย

เจอลูกค้าอย่างนี้ผมแทบอยยากกระโดดถีบหน้าขาคู่

มารยาททางสังคม จริงๆไม่ควรตั้งคำถามแบบนี้ตั้งแต่แรกละครับ

พนักงานหล่อล่ะสิ ถึงจะขอเบอร์เค้าเนียนเลย

เอาแต่ใจไปนะเราอ่ะ 555

ตอนทำงานปีแรกๆต้องติดต่อลูกค้าเอง เคยพลาดให้เบอร์ส่วนตัวไป โทรมาจุกจิก จนต้องบล๊อคเบอ ตอนหลังมาใช้2เครื่อง เครื่องทำงานไว้โทรเครื่องนึง อีกเบอร์ไว้ให้คนรู้จัก

ลูกค้ามีหลายประเภท ทั้งดีและไม่ดี ตัวผมก็ทำงานแนวๆ sale ส่วนใหญ่แทบไม่ให้เบอร์ส่วนตัว จะเป็น line ซะมากกว่า อย่างน้อยลูกค้ายังพิมพ์มาทิ้งไว้ได้แล้วค่อยตอบ จะให้เบอร์ส่วนตัวเฉพาะเป็นคนๆไปเท่านั้น