ผมและผองเพื่อน อายุ 40+
ทุกคนมีความั่นคงในชีวิตระดับนึง ตีไปว่าอยู่ไม่ลำบากแล้วกัน

ทุกคนมีปัญหาเดียวกันคือ ยิ่งแก่ยิ่งหาแฟนลำบาก หมายถึงแฟนที่จะเป็นคู่ชีวิตอ่ะนะ
ไม่ได้หมายถึง คุยกันวันสองวันเป็นแฟนล่ะ

ทุกคนอยากได้แฟนสวย และเด็ก
แต่ก่อนนี่ก็ว่ากัน 23-24
แต่ตอนนี้ 30 ก็พอไหวว่ะ

ใช่นั่นมันความคิด พวกผม
แต่ถ้ามองในความคิดของ สาวๆเหล่านั้น
ใครจะอยากคบกับคนแก่

หัวเริ่มล้าน level 1
ผมหงอกไม่พอ อะไรที่เป็นขน มันก็มีสีขาวปน ได้แทบทุกจุด

เวลา ทำร้ายเราทุกคน แต่ทำร้ายผู้หญิงรุนแรงกว่า ในเรื่องการหาคู่ครอง

ความน้อยใจนี่แหละครับและคิดว่าเขาไม่ให้ความสำคัญอะไรกับเราเลย ยังสนุกกับชีวิตและเป้าหมายของเขาอยู่

ยกตัวอย่างเรายอมถึงขนาดไปซื้อที่ดินในโครงการเพื่อจะได้ไปอยู่ใกล้ๆเขา (อยู่คนละจังหวัด) แต่พอซื้อแล้วมาบอกว่าอยากให้มาอยู่เพราะตัวผมเองไม่ใช่เพื่อเขา ออกตัวล้อฟรีกลัวกดดันต้องเป็นแฟนมั๊ง

หลายสิ่งหลายอย่างมาก เราทำอะไรให้แบบพร้อมที่จะอยู่ในชีวิตแต่เขาอยากมีเราในแง่การเดินทางท่องเที่ยว กิน ช้อปปิ้ง ไม่เคยมีเราอยู่ในแผนชีวิตเลย

มันสะสมมา 3 ปี หัวใจบอบช้ำครับ ไม่ได้หักห้ามใจอะไรเลย

สิ่งที่ผมไม่ได้เล่าก็คือวันที่ผมเริ่มคบกับแฟนปัจจุบันอย่างจริงๆจังๆไปได้ 1 อาทิตย์ เธอคนนั้นก็ทักมาบอกไม่ไปเมืองนอกแล้ว ชวนไปเที่ยวตจว.

ผมก็บอกไปตรงๆว่ามีแฟนแล้ว เขาก็อึ้งไม่คิดว่าผมจะไปและจะมีใครได้ ยอมรับว่าตอนนั้นก็สับสนกับชีวิตเพราะร่ำลาแยกย้ายกันไปแล้ว

แต่ไม่อยากกลับไปเจอสถานการณ์แบบนั้นอีกแล้ว

วัยเราน่าจะใกล้ๆกันนะครับ เจอเรื่องอะไรคล้ายๆกันพอสมควร555

เพียงแต่ตอนนี้ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดไม่ใช่แฟนแล้วครับ แต่เป็นลูกสาวแทน

พอเป็นครอบครัว มันมีมุมมองหลายอย่างจริงๆ เราไม่สามารถยึดตัวเองเป็นหลักได้อีกต่อไป

อ่านไปอ่านมางงนิดๆว่าเฮนโด้
งอนน้อยใจผญ ทำไมเนื้อหายาวจัง
ธรรมดา คนสมัยนี้รักสบาย
หาผญที่พร้อมจะฝ่าฟันไปด้วยกันยาก
และ "ปัจจัย" อีกหลายๆอย่างของชีวิตคู่