จะดีไหมครับ

อาจจะเพราะทำงานตั้งแต่ที่แรกก็คือบริษัทต่างชาติ ซึ่งไม่มีคำว่าพี่คำว่าน้องอยู่ในบริบท เรียกชื่อกันเฉยๆ ก็เลยติดมา เช่นเวลาทำงานกับทีมก็เรียกชื่อเล่นเค้า ถ้าพูดถึงตัวเองก็ใช้คำว่าผม เช่น จะให้เค้าแก้งานให้

"ทิมแก้งานตรงนี้ให้หน่อยดีไหมครับ ผมว่ามันยังไม่โอเคนะ"

ส่วนเวลาคุยกับเจ้านายผมซึ่งอายุมากกว่า แต่เค้าเป็นต่างชาติ แม้จะแก่กว่า 10 กว่าปี แต่เราก็เรียกชื่อเค้าเฉยๆเลยได้ แสดงความเห็นกันได้โดยไม่ต้องเกรงใจ

ส่วนตัวผมรู้สึกว่ามันทำงานราบรื่นดีนะ เพราะเราก็ไม่ได้แสดงตนเป็นคนที่แก่วัยวุฒิกว่าและไม่ได้บอกคู่สนทนาว่าเค้าอ่อนวัยวุฒิกว่า คุยกันด้วยหน้าที่รับผิดชอบ ทำให้เค้าแสดงความเห็นแสดงความสามารถได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะต่อต้าน เพราะไม่มีวัยวุฒิมาคอยขวางกั้น ในทีมทุกๆคนเสียงเท่ากัน ไม่มีพี่ที่เสียงดังกว่า ไม่มีน้องที่เสียงเบากว่า

หรือถ้ามองย้อนไปก่อนวัยทำงาน ในวัยเรียนจริงๆการเรียกพี่เรียกน้องมันก็ไม่ได้มีสาระสำคัญเท่าไร เด็กต่างชั้นปีก็แค่เรียนวิชาต่างกัน แต่จริงๆอายุอาจจะไม่ได้ห่างกันเลยก็ได้ เด็กคนนึงเข้าต้นรุ่นอีกคนเข้าปลายรุ่น อยู่คนละชั้นปีแต่จริงๆอายุเท่ากันก็มีค่อนข้างเยอะ การเรียกพี่เรียกน้อง บางทีก็เหมือนการแบ่งแยกกันทั้งๆที่จริงๆในชีวิตนอกโรงเรียนก็เป็นเพื่อนกันได้

คำว่าเกรงใจอีกคำนึง เป็นคำที่เพื่อนต่างชาติยกมาคุยกับผมบ่อยเหมือนกัน เค้าไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร แล้วพอมารวมกับคำว่าพี่น้อง ก็กลายเป็นช่องโหว่ให้คนใช้เอาเปรียบคนอีกคนไปได้เหมือนกัน เพื่อนต่างชาติผมบางคนที่อยู่ในไทยนานๆ เวลาไปคุยกับลูกค้าไทยก็ต้องเรียกเค้าพี่ พูดอะไรอ้อมๆโลก เพราะพยายามจะเกรงใจเค้าไปด้วยเนื่องจากผลประโยชน์ทางธุรกิจ ทั้งๆที่จริงๆแล้วน่าจะว่ากันที่เนื้องานซะมากกว่า ทำแล้วดีไหม กำไรไหม ขาดทุนไหม มีอิมแพคไหม ไม่ใช่ว่าเกรงใจว่าพี่จะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย

เลยมาชวนคุยครับ ว่าท่านคิดเห็นอย่างไรกับประเด็นนี้

ส่วนผมติดเรียกคนอื่นว่าพี่ตลอด บางทีมารู้ทีหลังว่าจริงๆเค้าอายุน้อยกว่าเราอีก

พยายามไม่ใช้ พี่ น้องเหมือนกันครับ จะเรียกว่าคุณนู่น คุณนี่เอา

มันเป็น วัฒนธรรม นิ ไม่ใช่ กฏ

ส่วนตัว พวก ผู้ใหญ่ เค้าก็ใช้คำว่า คุณ เรียกผม นะ

ส่วนผมติดเรียกคนอื่นว่าพี่ตลอด บางทีมารู้ทีหลังว่าจริงๆเค้าอายุน้อยกว่าเราอีก

ทั้งสองฝ่ายเรียกอีกฝ่ายว่าพี่ ทำไงครับ
คุยกะช่างแอร์มาห้าปี เราก็พี่เขา เขาก็พี่เรา งงไปหมดละ

เวลางานใช้คุณ กับ ผม สะส่วนใหญ่

คำว่าพี่กับน้อง ใช้เวลานอกงานครับ

ฝรั่ง นักบอลเรียกพี่น้องกันด้วย
ที่เป็นปัญหา คือ นิสัยคนไทยที่ไม่รู้กาละเทศะครับเอาเรื่องอายุ ความแก่มากดดันคนอายุน้อยแทนที่จะพุดกันดีๆด้วยเหตุผลและความถุกต้อง

เดวแทนว่า อปป้า แทนครับ

ไม่ได้มีผลอะไรเลย มันแค่วัฒนธรรมทางภาษา

ไม่รู้ครับ ปกติผมเจอใครจะเรียกคนอื่นว่า พี่ ไว้ก่อน แม้ว่าคนอื่นที่เพิ่งเจอจะอายุอ่อนกว่านิดหน่อยนะ

จนกว่าจะคุยแล้วรู้อายุกันนี่แหล่ะ ค่อยว่ากัน

คำว่าพี่-น้อง ผมใช้เรียกแต่คนสนิท คนนอกผมเรียกคุณ

แล้วแต่วัฒนธรรมองค์กรครับ

แต่ผมว่าการใช้คุณจะทำให้ตัดเรื่องพรรคพวกไปได้พอสมควรครับ

เห็นด้วยครับ
ภาษาอังกฤษจะเรียกแค่ You กับ I
เป็นการสื่อสารว่าYouคุณเป็นคุณนั้นแหละไม่ได้ระดับต่ำกว่าหรือสูงกว่าผม
ส่วนIผมก็เป็นผมนั้นแหละไม่ได้แก่กว่าหรือเด็กกว่าคุณ

หลังๆผมชอบมากนะถ้ามีคนเรียกผมว่าคุณ คือเขาให้เกีรยติเราจริงๆ อยู่ในสภานะเท่ากัน
(แม้ว่าคนพูดอาจจะไม่คิดลึกขนาดนั้นผมก็ชอบอยู่ดี)

ฝรั่งก็มีนะครับ คำว่า Bro ไง แต่ใช่ในเชิงความสนิทมากกว่าเรื่องอายุ

พี่ = you ครับผมมม

55+

ไปกินร้านอาหาร ผมเรียกพนักงานเสิร์ฟว่าพี่ พนักงานเสิร์ฟในร้านก็เรียกผมว่าพี่ ตามน้านนน

ในบ้านเราคงจะอีกนานครับที่จะเรียกชื่อเฉยๆได้
ซึ่งผมก็อยากให้มันเป็นแบบนั้นแหละ