ถ้าเราคิดว่าตัวเราลำบาก มีคนลำบากกว่าเราเสมอ
ในทางกลับกัน คนที่เค้าสบายกว่าเรา เค้าก็มีความลำบากของเค้า
เพียงแต่เค้าอาจจะสบายกว่าเรา ก็เท่านั้นเอง

ข้ออ้างจัดๆ ลำบากแบบคนรวย กับ ลำบากแบบคนจน ผมขอลำบากแบบคนรวยครับ อย่างน้อยก็มีเงินซื้อข้าวกิน

1. การบอกว่าเกิดมาสบาย อะไรก็ง่ายมันดูไม่ดี
2. เขาก็อาจจะมีความลำบากของเขา คนเรามันก็ตัดสินจากสิ่งที่ตัวเองคิดนั่นแหละ คือเขาคิดว่าสิ่งนี้มันลำบากแล้ว มันก็คือลำบากอะ ก็เขาไม่เคยเจออะไรที่ลำบากกว่านี้ จะบอกว่าคนอื่นลำบากกว่าอย่างนั้นอย่างนี้ มันก็ใช้ไม่ได้กับทุกสถานการณ์

เคสแบบที่ผมสงสัยคือผมเจอคนนู้นคนนี้บอกเป็นโรคซึมเศร้า ผมก็สงสัยตลอด มันจะเป็นได้ไง เพราะที่เห็นก็คือ เพื่อนก็ดี ครอบครัวก็ดี รอบตัวดีหมด ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ มันอาจจะมีอีกหลายอย่างที่ผมไม่เห็น แต่ถึงเขาจะบอกยังไงผมก็คงไม่เข้าใจเขา ไม่เป็นไร ผมเก็บความสงสัยไว้กับตัวเองดีกว่า

บอกไปแล้ว สังคมส่วนนึงก็ไปดิสเครดิตเค้าไงครับ ผมว่านะ
การที่บ้านรวย หลายๆครั้งก็ถูกบูลลี่โดยสังคม อาจจะไม่ใช่การบูลลี่รุนแรงอะไร แต่มันก็กระทบจิตใจได้เหมือนกัน

คนรวยที่ใช้เงินที่บ้านไปวันๆ ไม่ทำการทำงาน
คนแบบนี้ไม่ออกมาโชว์หรอกว่าชีวิตลำบาก ทำงานหนัก ลำบาก .. นู้นนี่

แต่พวกคนรวยที่ ทำงานกลางๆเหมือนคนทั่วไป จนไปถึงคนรวยที่ทำงานหนักจริงๆ
พวกนี้คนมันจะไปดิสเครดิตคนเหล่านี้เยอะว่า ใช่สิ๊..เมิงมันรวยหนิ ที่บ้านมีหนิ ล้มบนฟูกหนิ

ถึงแม้จะจริงส่วนนึง แต่การยอมรับจากสังคม คนรอบข้างเพื่อนฝูง
มักจะน้อยกว่าพวกที่เป็น Self-made สร้างตัวจากจนๆ สร้างตัวจากฐานะปานกลาง
ทั้งๆที่อาจจะเหนื่อยมาพอกัน ทำงานหนักมาพอกัน

iconic ของเหล่าสามัญชน(ซึ่งก็คือคนส่วนใหญ่) มักไม่ใช่คนรวยที่ประสบความสำเร็จ
แต่มันเป็นคนกลางๆ คนจน (ยิ่งจนเลยยิ่งดี) เช่นคุณตัน เมื่อสำเร็จขึ้นมากลายเป็น iconic เลย
กลับกันถ้าคุณตันนามสกุล เจียรวนนท์ จิราธิวัฒน์ หรือ สิริวัฒนภักดี ต่อให้ทำเหมือนเดิมหมด
แต่สังคมจะให้คุณค่าความสำเร็จของคุณตันลดลง 99% ทันที

เทียบกับระหว่าง คนรวยที่สำเร็จกลางถึงมาก กับคนจนที่สำเร็จกลางถึงมาก
คนจนที่สำเร็จกลางถึงมาก มักจะกลายเป็นคนที่สังคมโดยรวมยอมรับมากกว่า

หลายๆครั้ง ลูกคนที่รวยมากๆ อยู่ในตระกูลดังๆที่มีชื่อเสียง ต่อให้ทำงานหนักแค่ไหน ทุ่มเทแค่ไหน
ถ้าไม่ได้ประสบความสำเร็จในระดับสูงมากจริงๆ ก็ต้องติดอยู่กับคำครหา ว่าที่สำเร็จได้เพราะบ้านรวยอยู่ดี

มันก็ไม่แปลกที่คนเหล่านี้ จะอยากแสดงออกว่า กูทำงานหนักนะ กูไม่ได้สำเร็จเพราะที่บ้านนะเว้ยย
ทั้งหมด ผมว่าก็เพื่อการยอมรับจากสังคม ให้สังคมยอมรับตัวเอง ต้องการได้คุณค่าจากสังคม ประมาณนั้นแหละ

ถ้าเค้าตอบว่าตัวเองสบายไม่เคยลำบากเดี๋ยวคนหาขิงครับ

บางคนเกิดมาแล้งก็รวย สุดท้ายก็ต้องทำงานแทบจะทุกวัน

เหมือนเพื่อนผมเลย เป็นทายาทเจ้าของโรงสีข้าว
จบม.6 มันเลือกเรียนนิเทศ มันอยากทำหนัง อยากเป็นผู้กำกับ
แต่ขัดใจแม่มันมาก แม่มันบ่นใส่ทุกวัน
สุดท้ายมันทนไม่ไหว ก็ซิ่วตอนปี.2 มาเรียนบริหารธุรกิจ
จบมาขายข้าวที่บ้าน บรรพบุรุษก็ฮาร์ดคอร์ ให้ลูกหลานแข่งกันขาย
ไอ้คนโตเอาไปขาย 20 ตัน ไอ้คนกลางเอาไปขาย 15 ตัน
คนเล็กผู้หญิงเอาไปขาย 10 ตัน
ใครขายได้พอใจสุด เอาไปเลย เป็นตัวแทนครอบครัววันตรุษจีน
ไปคารวะญาติตามที่ต่าง ๆ

เด็กมันไม่ได้ขอมาเกิดนี่ครับ พ่อแม่ ผสมพันธ์กันแล้วเกิดมาเป็นเด็กที่โดนพ่อแม่คาดหวังจากตัวเด็กเอง

เราควรจะให้อิสระทางความคิดแก่เด็กๆใหมครับ อาจจะคอยแนะแนวทางไม่ให้นอกลู่ นอกทาง ไปหาสิ่งที่ผิด

หรือท่านชอบให้ใครมาตีกรอบชีวิต ?

คือสบายเรื่อง ปัจจัยพื้นฐานไม่ต้องห่วงเรืองกิน นอน เที่ยวหรูๆสบายตลอดชาติ

แต่สิ่งที่ผมคิดว่าจะเจอ คือความกดดันจากครอบครัว ต้องรับช่วงต่อ ต้องดูแลธุรกิจต่อ ต้องเรียนเก่งๆ ได้ท๊อป เปรียบเทียบกับลูกคนอื่นในระดับสังคมเดียวกัน น่าจะทำให้เกิดความเครียดอีกแบบนึงนะครับ

ไม่ได้เครียดแบบคนธรรมดา ว่าจะหาเงินมากิน มาใช้ยังไง

ลองเทียบสิ่งเดียวกันระหว่างคนธรรมดากับคนรวยดู

คนเข้ามหาลัย Top ประเทศได้ = ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรือพิเศษอะไร แต่ถ้าเป็นคนธรรมดาคือเรื่องพิเศษมาก

มันหมายความว่าถ้าเกิดคุณรวยความคาดหวังมันก็มากตามไปด้วย ไม่ใช่ว่าคนทุกชนชั้นจะมีมาตราฐานเดียวกัน คนจนสอบข้าราชการได้ถือว่าพิเศษเก่งมากแล้ว แต่คนรวยชอบราชการได้ไม่มีใครเห้นว่าพิเศษหรือเก่ง

ถ้าเป็นพวกไม่ลงมาคลุกคลีใช้ชีวิตกับคนล่างๆ เค้าก็จะไม่รู้สโคปความลำบากเลยพูดออกมาแบบนั้น
สโคปปัญหาเดียวกันแต่ตัวเลือกความลำบากต่างกัน โดยเฉพาะคนรวยชอบบอกที่บ้านกดดัน จนซึมเศร้า

ผมอยากจะบอกว่าที่พูดมา คนจนก็มีเยอะไม่ใช่ไม่มี เผลอๆความกดดันมันมีมากกว่าด้วย ไม่ใช่ว่าจนแล้วไม่มีใครกดดัน
ไม่ใช่ว่าจนแล้วจิตใจจะปกตินะครับ ลองไปทำงานตจว อยู่กับชาวบ้านดูจะรู้ว่าคนจนก็มีแบบนี้

เคยเห็นลูกที่เรียนจบแล้วต้องแบกภาระทั้งครอบครัวทันทีมั้ย เคยเห็นลูกที่ต้องทำงานแล้วดูแลพ่อแม่ป่วยไปด้วยมั้ย
เคยเห็นปัญหาความรุนแรงในครอบครัวมั้ย เคยเห็นปัญหาจากนิสัยติดเหล้าติดยาของคนในครอบครัวมั้ย

ถ้าคนฐานะนี้เป็นซึมเศร้าด้วย เค้าลำบากกว่ามั้ย พักงานก็ไม่ได้ รักษาก็ใช้เงิน ตัวเลือกมีอะไรบ้าง
ความกดดันในรูปแบบของคนจนมันก็มีเยอะ แต่คนรวยระดับนั้นเค้าไม่เคยต้องมารับมือปัญหาแบบนี้เลยพูดออกมาแบบนั้น

ความกดดันคือความลำบากขั้นสุดอย่างนึง ซึ่งมักจะเกิดขึ้นกับคนรวยๆ เพราะต้องเรียนให้ดีให้เก่ง วางตัวให้ดีให้เด่นให้น่านับถือ ต้องเข้าสังคมเก่ง ต้องเป็นหัวหน้าของคนส่วนใหญ่ที่เก่งๆเก๋าๆ ต้องสร้างบารมี บางครั้งแทบไม่มีเวลาส่วนตัว คนรวยส่วนใหญ่มันสบายกายครับแต่สบายใจไหมอันนี้อีกเรื่องเลย อย่างเราๆบางครั้งแค่กดดันกับหน้าที่งาน กับตำแหน่งหัวหน้างานก็แทบบ้าแล้ว อันนั้นจะกดดันขนาดไหนกับความรับผิดชอบความหวังของครอบครัวและผู้บริหารพนักงาน

ก็ตามที่คุณบอกอะ มันไม่เท่ไงครับ ไม่มีเสน่ห์
ถ้าไม่มีสตอรีว่าเคยลำบาก คนอื่นจะมองว่าอ่อนหัด เป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้ ไม่มีใครอยากฝากชีวิตไว้(จะเข้ามาแค่เพราะหวังเงิน พอใจแล้วก็หนี) ไรทำนองนี้

รวยมันไม่ได้สบายนะ สบายคือไม่ต้องทำงานทำการสิ

รวยแต่โดนคาดหวังจากงานก็มีเยอะ เพียงแต่เค้าไม่ได้สบาย แต่ก็มีความสุขแหละ ด้วยตังที่จะซื้ออะไรก็ได้ อยากได้อะไรก็ได้