จริงซะส่วนใหญ่แต่ไม่ทั้งหมด ต้องดูบริบท

ด้วยตรรกะของประโยค..ผมก็ว่ามันไม่ได้ผิดอะไรนะฮะ (เฉพาะอันแรกนะ เพราะอันหลังไม่เคยได้ยิน เดี่ยวขอคิดก่อน)

คือ "ของที่คุณคิดว่าแพง แสดงว่าเค้าไม่ได้ทำมาขายคุณ" ผมว่ามันไม่จำเป็นต้องเป็นของเฉพาะทางก็ได้นะ..

เช่น สมมติผมบอก "กาแฟสตาบั๊คส์แพงจัง แก้วนึงตั้งร้อยกว่าบาท"..ซึ่งผมก็เป็นคนๆนึงที่กินกาแฟประจำ

นั่นก็แปลว่า กลุ่มลูกค้าของสตาบั๊คส์ ไม่ใช่ผมแล้วคนนึง..แต่เค้าก็มีกลุ่มลูกค้าอื่นที่คิดว่ามันไม่แพง และเข้าไปใช้บริการ

ต่อจากนั้น ผมเดินเข้าไปซื้อกินที่อเมซอนแทน..ขณะกำลังดูดลาเต้หน้าร้าน..ก็มีคนเดินคุยกันว่า "อเมซอนแพงจังแก้วตั้ง 65 บาท"

นั่นก็แปลว่ากลุ่มลูกค้าอเมซอนคือผม ทางร้านทำมาเพื่อขายกลุ่มแบบผม และไม่ใช่สำหรับคนคุยกันที่เดินผ่านหน้าร้านตะกี๊..

โดยส่วนตัวผมก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไร..ยิ่งถ้ากรณีทำของมาขายแพงเวอร์แบบไร้เหตุผล มันก็ไม่มีใครซื้อเอง และเจ๊งไปแหละฮะ

(ซึ่งกรณีนั้นประโยคนี้ก็ยังถูกต้องอยุ่เพราะ แสดงว่าเค้าไม่ได้ทำมาขายใครเลย..เมื่อทุกคนบอกว่าแพงหมด => ก็เลยไม่มีคนซื้อ)

เพียงแต่การใช้คำนี้..บริบทมันอาจจะต่างกัน บางคนก็อาจจะใช้เพื่อแซะคนที่ติสินค้าของตัวเองว่าแพง..ส่วนคนรับฟังฟังแล้วก็ไม่ชอบ


[เพิ่มเติมอันที่ 2] "ถ้าทำเองไม่ได้ ไม่มีคำว่าแพง"

อันนี้ไม่จริงแบบ absolute.. บางอย่างถึงทำเองไม่ได้ แต่ไปเจอบางราคามันก็แพงอยู่ดี และเราก็เลือกที่จะไม่ซื้อ,ใช้บริการมัน

มันก็เป็นกลไกตลาดทั่วๆไป ไม่มีใครทำเองได้ทุกอย่าง..แต่คุณก็ไม่ใช่เจ้าตลาดอยู่คนเดียว ขึ้นอยู่กับสินค้าเฉพาะเจาะจงแค่ไหน

เช่น ตย.ที่ จขม.ยกมาเรื่องข้าวไข่เจียว สมมติเราทำกินเองไม่ได้ แล้วไปเจอร้านขายจานละ 200 เราก็ว่าแพง (แค่นี้ประโยคนี้ก็ผิดละ)

เราก็แค่เลือกที่จะไม่กินเลย หรือไปหาซื้อร้านอื่น..และสามารถสรุปได้อยู่ดีว่าไอ้ร้านนี้มันแพง (เราเลยไม่กิน ถึงจะทำเองไม่ได้)

มันก็จริงนะ แบบผม รีดผ้าซักผ้า ซ่อมงานกากๆในบ้านไม่เป็น ผมก็จ้างคนมาทำ จะหัดก็ได้แต่เสียเวลา1ชมผมหาได้เยอะกว่า ผมก็ต้องจ้าง

คิดว่าจริงนะ
เพราะฉะนั้นสินค้ามันก็มีหลายเซกเม้นหลายแบบ หลายราคานะ
เหมือนรถยนต์ตั้งแต่ แสนยัยร้อยล้าน

ซึ่งมันมีที่เราคิดว่าเราจะซื้ออยู่ซึ่งแต่ละคนไม่เหมือนกัน

ส่วนประโยคสองผมว่าก็จริง ถ้าเราทำอะไรไม่ได้ จะไปจ้างคนอื่นทำ
แล้วเขาคิดราคานี้เป็นปกติ (ไม่ใช่ในลักษณะจะขี้โกง หรือ โก่งราคานะ)

เราไปบ่นว่าแพง ผมว่าก็พูดประมาณนี้ได้แหละ มั้ง เพราะค่าฝีมือที่คนแต่ละคนประเมินตัวเองมันไม่เหมือนกัน เหมือนตอนผมจ้างคนออกแบบ ก็มีเรทตั้งแต่หมื่นยันเฉียดล้าน

เอางี้ มองภาพง่ายๆ

ผู้หญิงช็อปปิ้ง ผู้ชายดูบอล สะสมนู้นนี่นั่น ลองให้มาเห็นราคาของแต่ละฝั่งในการใช้จ่ายเงินไปกับสิ่งที่ชอบสิ

มันพอจะเห็นภาพเลยนะ

อย่างคุณเชียร์เชลซี สมมติว่ามีบัตรดูเชลซีพร้อมมีตติ้งนักเตะมาขายในราคาที่คุณพร้อมซื้อคือ 10k 20k อะไรแบบนี้

แต่คนที่ไม่ได้สนใจฟุตบอล หรือผู้หญิงที่คิดว่า ราคาแพงมาก

คือเค้าไม่เห็นคุณค่าของเงินก้อนนั้นกับการใช้จ่ายในสิ่งที่เค้าไม่ได้สนใจไง แต่คุณสนใจ ติดตาม มันเลยมองว่าถูก พร้อมจ่าย

ยิ่งฝั่งผู้หญิง เสื้อผ้าของใช้ รองเท้า น้ำหอม ราคาบางอย่างมันแพงแบบไม่มีเหตผลเลยนะ แต่คนที่พร้อมจะซื้อมันก็มี

นั่นคือกลุ่มลูกค้าเค้า เค้าถึงบอกว่า ของที่คุณคิดว่าแพง แสดงว่าเค้าไม่ได้ทำมาขายคุณ เค้าก็ไปขายกลุ่มของเค้า

บัตรจับมือ หนังสือภาพต่างๆ ไอดอล นักร้อง คนที่อิน คนที่ชื่นชอบมันก็มองว่า ราคาโอเค รับได้ แต่คนไม่ชอบ ไม่อินละ

รถมือ 1 รถมือ 2 มือ 3 4 5 รถคลาสสิค คนไม่เล่นก็ไม่รู้หรอกว่า ราคามันขนาดไหน แต่คนเล่นเค้าก็คิดว่า เหมาะสมๆ

สรุปก็คือ ต่างกันที่ความสนใจ กับไม่สนใจ ทำให้มองเรื่องของราคาต่างกัน

อันแรกจริงยกตัวอย่างง่ายๆตอนนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าดังตามห้างที่ราคาสูงๆ มีประเด็นดราม่าระหว่างคนที่จ่ายเพื่อกินได้กับคนที่มองว่าไร้สาระเอารัดเอาเปรียบแบ่งให้เห็นเป็นสองฝ่ายประจำ แต่บางช่วงเวลาต้องต่อคิวกินนะก็แปลว่าร้านเค้ามีกลุ่มเป้าหมายของเค้าอยู่

อันสองผมว่าใช้ได้ไม่กับทุกเรื่องหรอก ขึ้นอยู่กับใช้ถูกสถานการณ์ด้วยไหมถ้าใช้ผิดก็เหมือนดูถูกกันนิดๆได้อยู่เหมือนกัน

กดโหวต จริงไปครับ แต่มันก็ไม่ใช่ทุกเคส

ข้อ2 ได้ยิน ได้เห็นมาจากสายช่าง ทำนองว่าล้างแอร์แปปเดียว แค่ฉีดๆทำความสะอาด ทำไม 500

เปลี่ยนก็อก ซ่อมท่อรั่ว ทำสายไฟ นิดๆหน่อยๆทำไมแพง ไม่ถึงครึ่งชม.เสร็จ

สายช่างก็จะบอกเป็นค่าความรู้ ค่าวิชาชีพ คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจก็คิดว่ามันแพง

ส่วนคนจ้างคิดว่าทำแปปๆเสร็จ ไม่เห็นทำอะไร ก็จะบ่นว่าแพง มันเลยเกิดประโยคนี้มา

โลกทุนนิยม เรื่องจริงทั้งนั้นครับ
ความสมเหตุสมผล มีแค่เราเท่านั้นที่กำหนดมันขึ้นมาเอง

ก่อนอื่นต้องนิยามคำว่าแพงก่อนครับ

- ราคาสูงไม่ได้ผันแปรตรงกับคำว่าแพงเสมอไปสำหรับทุกคน

- เพราะถ้าพูดให้ชัดมันคือคุณภาพหรือคุณค่าของสินค้าหรือบริการนั้นไม่ได้ "คุ้มค่า" พอที่จะจ่าย บางครั้งไม่เกี่ยวกับราคา (ตัวเงิน)

- แต่ขึ้นอยู่กับว่าคนซื้อให้ความคุ้มค่ากับด้านไหนของสินค้าหรือบริการ เช่น มือถือตัวนึงคุณภาพกลาง ๆ แต่แบรนด์ดีถือแล้วเสริมความมั่นใจได้ + ถ่ายรูปดี คนแรกซื้อเพราะแบรนด์และเน้นกล้องก็จะจ่ายเพราะความพอใจในแบรนด์ (มองว่าราคาคุ้มค่าพอที่จะจ่าย) คนสองมีเงินเท่ากับคนแรกแต่เค้ามองความคุ้มค่าในด้านฟีเจอร์อื่นมากกว่ากล้องและให้ความสำคัญกับแบรนด์น้อยก็เลือกที่จะไม่จ่าย (เพราะมองว่าราคาไม่คุ้มค่าพอที่จะจ่าย) เป็นต้น

จะเห็นว่านิยามคำว่าแพงของทั้ง 2 คนต่างกันแม้มีเงินซื้อได้เหมือนกัน

ดังนั้นคำแรกสำหรับผมคือจริงครับ - คุณไม่ซื้ออาจมีคนอื่นซื้อด้วยนิยามด้านบนครับ (แต่ถ้าไม่มีใครซื้อเลยหรือมีน้อยมากเค้าก็จะเจ๊งเอง แปลว่าไม่มีด้านไหนที่คุ้มสำหรับคนส่วนมากแต่มั่นหน้ากล้าตั้งราคาสูงทำให้แม้แต่คนที่เงินก็ยังมองว่าแพงไม่คุ้มที่จะจ่ายครับ)

ส่วนคำสองน่าจะหมายถึงพวกงานช่าง งานฝีมือต่าง ๆ เช่น รีโนเวทบ้าน ล้างแอร์ มีส่วนจริงแต่ต้องดูอย่างอื่นประกอบด้วยเพราะงานคุณภาพดีไม่จำเป็นต้องราคาสูงเสมอไปครับ คำนี้บางทีก็ถูกนำไปใช้ผิด ๆ โดยช่างบางคนที่จ้องฟันลูกค้าหัวแตกครับ

อันแรกจริง อันสองไม่จริง

อันแรกโคตรใช่ โคตรจะจริง อันสองไม่เคยได้ยิน

คือไม่รู้จะอธิบายยังไงสำหรับความคิดเรา ในประโยคมันค่อนข้างบ่งบอกชัดอะ

" บิ๊กไบค์บางคนบอกมอไซค์คันตั้งแพง ซื้อรถยนต์ขับดีกว่า "

ของแบรนด์แทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะ เสื้อผ้าอะไร ยันไปเครื่องประดับ บางคนบอกแพง

แต่ก็มีคนที่เขาซื้อใส่ หรือสะสมเต็มบ้าน

ผมพูดกับแฟนประจำ อะไรที่คิดว่าแพง แสดงว่าเราจน

มีตัง+อยากได้ก็ซื้อ ไม่มีตังก็อด

ถูกครึ่งผิดครึ่ง

ข้อแรก ขึ้นอยู่กับความคิดคน บางคนรวยเป็นล้านๆ แต่ไม่นิยมซื้อ พอช เฟอร์รารี่มาขับอวด

กับบางคน เก็บเงินได้เท่านี้ก็เลือกซื้อสิ่งที่จำเป็น เช่น อีโก้คาร์ คันละ 3-5 แสน พอ

ข้อสอง บางอย่างมันสะดวกสบายกว่าจะไปนั่งทำให้เสียเวลาทำไม เช่น ผมขี้เกียจทอดไข่เจียว แต่ไปซื้อกับป้าหน้าปากซอย

ไข่เจียวหมูสับ 50.- มองดูว่าแพงแต่แกทำอร่อยหนิ เป็นผมก็ยอมจ่าย คือบางอย่างทำเองได้แต่สู้เค้าไม่ได้ ก็ต้องซื้อเอาแหละ

ประโยคแรกใช่ครับ จริงมาก

ถ้าคุณคิดว่าแพง >> คุณจะไม่ซื้อ >> คุณไม่ใช่ลูกค้าเขา >> เขาไม่ได้ทำมาขายคุณ

คนที่ซื้อ = ลูกค้าเขา = เขาทำมาขายคนนั้น