จากกรณี จุฬา vs ราชภัฏ ล่าสุด

ครั้งที่แล้วผมพูดเรื่อง การเหยียดและ political correctness ไป http://www.soccersuck.com/boards/topic/2169292

คิดว่ากรณีนี้เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจ
คำถามแรกคือ ราชภัฏถูกเหยียดจริงไหม?
ก็จะมีข้อโต้แย้ง 2 มุม
1. จุฬา (หรือมหาวิทยาลัยชั้นนำอื่น ๆ) ไม่ได้อะไรกับราชภัฏด้วยซ้ำ ไม่เคยยกตัวเองไปเทียบหรือกดราชภัฏ มีแต่ราชภัฏที่พยายามเอาตัวเองมาเทียบกับจุฬา
2. การที่จุฬาไม่อะไรกับราชภัฏนั้นแหละคือการเหยียด เพราะไม่ได้มองในสถานะเท่ากันตั้งแต่แรก รวมถึงค่านิยมของสังคมเองก็เป็นไปในทิศทางที่มองว่าเด็กราชภัฏมีความสามารถโดยรวมด้อยกว่าเด็กจากมหาวิทยาลัยชั้นนำอื่น ๆ

มุมมองที่แตกต่างกันนี้เองที่ทำให้บรรทัดฐานของคำว่าเหยียดหรือดูถูกของแต่ละคนไม่เท่ากัน (นี้ยังแค่มุมมองหลัก ๆ ยังมีประเด็นยิบย่อยอีก)

ที่นี้มาดูเรื่องข้อมูลจากข้อเปรียบเทียบระหว่างมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะ อันดับมหาวิทยาลัย, จำนวนงานวิจัยตีพิมพ์, จำนวนหลักสูตรที่ได้รับการรับรอง, จำนวนผู้ทรงคุณวุฒิในคณะ ราชภัฏล้วนเป็นรองมหาวิทยาลัยชั้นนำอื่น ๆ ทั้งสิ้น แต่การพูดว่าเด็กที่จบจากราชภัฏมีความเป็นไปได้สูงว่าจะมีคุณภาพการศึกษาด้อยกว่าเด็กที่จบจากจุฬาถือว่าเป็นการเหยียดและไม่ควรพูดเช่นนั้นหรือไม่? และการตีความว่าเด็กที่จบจากราชภัฎน่าจะมีความสามารถทางวิชาการด้อยกว่าเด็กที่จบจากจุฬาเป็นการดูถูกหรือไม่?

นี้คือความขัดแย้งกันระหว่างมุมมองของคนที่สนับสนุนการใช้ political correctness และคนที่มองว่าการ over-political correctness มันคุกคาม freedom of speech

พูดในฐานะคนที่ anti-pc และมีน้องชายกำลังเรียนอยู่วิศวกรรม-ราชภัฏ มันไม่แปลกที่คนจะคิดว่าเด็กราชภัฏจะด้อยกว่าเด็กจุฬา(และมหาวิทยาลัยชั้นนำอื่นๆ) ซึ่งมันไม่ใช่ความผิดเด็ก ปัญหามันคือความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาซึ่งไล่เรียงมาตั้งแต่ระดับอุดมศึกษา

ลองนึกดูว่าเด็ก 2 คนที่มีความสามารถทางวิชาการเท่ากัน มีวินัยเหมือนกัน แต่คนหนึ่งมีโอกาสเข้าถึงแหล่งความรู้ที่ดีและมีคุณภาพกว่า ในขณะที่อีกคนได้รับการศึกษาแค่ระดับที่รัฐจัดหาให้ มีโอกาสมากแค่ไหนที่เด็กทั้ง 2 คนจะพัฒนาความสามารถตัวเองออกมาได้ใกล้เคียงกัน ซึ่งจริง ๆ นี้เป็นผลพ่วงจากปัญหาความเหลื่อล้ำในระบบทุนนิยมที่เป็นกันทั่วโลก

คำถามคือ ในประเทศไทย รัฐไทยสามารถแก้ปัญหานี้ได้ดีพอหรือไม่? เราสามารถพูดได้ไหมว่าเด็ก 2 คนที่มีความสามารถทางวิชาการพอกัน มีวินัยเหมือนกัน จะได้รับการศึกษาจากรัฐหรือเอกชนก็มีโอกาสแข่งขันในการเลือกมหาวิทยาลัยได้พอ ๆ กัน
(นี้คือวิธีการมองปัญหาความเหลื่อมล้ำ ไม่ใช่มองว่าราชภัฏเป็นที่รองรับสำหรับเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนในระดับอุดมศึกษา)

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่มองแบบผม หลายคน(หรืออาจะส่วนใหญ่) ก็มองแค่ค่านิยมสังคมตื้น ๆ ว่าเด็กราชภัฏห่วยกว่าเด็กจุฬา ประเด็นคือไม่ว่าจะมองแบบตื้นหรือแบบลึก ไม่ว่าข้อมูลนั้นจะเป็นข้อเท็จจริงหรือไม่ การพูดแบบนี้ก็ทำให้คนที่จบราชภัฏบางคน(หรืออาจจะส่วนใหญ่) ไม่สบายใจอยู่ดี หลายคนอาจจะบอกการให้เหตุผลของผมมากพอคนที่ไม่สบายใจก็ควรรับให้ได้ แต่ก็จะมีคำถามตามมาอีกว่าแล้วแค่ไหนถึงจะเรียกว่าให้เหตุผลมากพอ อะไรคือบรรทัดฐานว่าต้องมีเหตุผลแค่ไหนถึงจะพูดในแบบที่ไม่มี political correctness ได้

และสิ่งสำคัญคือส่วนใหญ่ทุกคน "ดูเหมือน" จะโอเคกับการไม่ political correctness จนกระทั่งเรื่องนั้นมันทำให้คุณไม่สบายใจ

เอาจริงๆ ราชภัฏ ไม่ได้เปิดก่อนหรอก ตามโซเชี่ยลมันมีจริงๆนะ พวกเหยียด ราชภัฏ เช่น พวกชาวปด ไรงี้
พวกเพจที่มันชอบหาคน Depress แล้วเข้าไปแหย่ เข้าไปโทรล เข้าไปจี้จุด
แล้วก็สวนกันไปมา ลากคนนอกเข้ามา จนเป็นประเด็น

ส่วนตัวเห็นแล้วก็เห็นใจนะ บางคนแค่อยากเรียก ปริญญาสักใบทำตามฝัน หรือ เงินไม่เยอะ ไปราชภัฏ หน่วยกิต มันก็ถูก

แต่เรื่องการเรียน ก็ต้องยอมรับว่า มันก็ดรอปไปกว่าพวกมออื่นๆจริงๆ ยิ่ง เทียบกับ CU ที่คือ จุดสูงสุด มันก็เทียบไม่ได้อยู่ละ

เด็ก CU นี่ คือ แม่งเรียนพิเศษกันหนักจัดๆ เก่งอยู๋แล้วแต่ขยันขึ้นไปอีก PAT1 200++ พื้นฐานเด็กก็เก่งมาตั้งแต่ มัธยม เป็นพวกหัวดี เรียนรู้ไว

แต่การมีอยู่ของ ราชภัฏ มันก็ดี กระจายการศึกษาให้แก่คนไม่มีโอกาส

เพราะฉะนั้น เรียนที่ไหนไม่เหมือนกันมันเรื่องจริง แต่เน้นโฟกัสกับตัวเองไปเถอะ อย่าไปแข่งกับคนอื่น

ต่อให้จบ CU แต่ถ้าเอาตัวเองไปเทียบกับ MIT มันก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดี

เอาจริงๆ ราชภัฏ ไม่ได้เปิดก่อนหรอก ตามโซเชี่ยลมันมีจริงๆนะ พวกเหยียด ราชภัฏ เช่น พวกชาวปด ไรงี้
พวกเพจที่มันชอบหาคน Depress แล้วเข้าไปแหย่ เข้าไปโทรล เข้าไปจี้จุด
แล้วก็สวนกันไปมา ลากคนนอกเข้ามา จนเป็นประเด็น

ส่วนตัวเห็นแล้วก็เห็นใจนะ บางคนแค่อยากเรียก ปริญญาสักใบทำตามฝัน หรือ เงินไม่เยอะ ไปราชภัฏ หน่วยกิต มันก็ถูก

แต่เรื่องการเรียน ก็ต้องยอมรับว่า มันก็ดรอปไปกว่าพวกมออื่นๆจริงๆ ยิ่ง เทียบกับ CU ที่คือ จุดสูงสุด มันก็เทียบไม่ได้อยู่ละ

เด็ก CU นี่ คือ แม่งเรียนพิเศษกันหนักจัดๆ เก่งอยู๋แล้วแต่ขยันขึ้นไปอีก PAT1 200++ พื้นฐานเด็กก็เก่งมาตั้งแต่ มัธยม เป็นพวกหัวดี เรียนรู้ไว

แต่การมีอยู่ของ ราชภัฏ มันก็ดี กระจายการศึกษาให้แก่คนไม่มีโอกาส

เพราะฉะนั้น เรียนที่ไหนไม่เหมือนกันมันเรื่องจริง แต่เน้นโฟกัสกับตัวเองไปเถอะ อย่าไปแข่งกับคนอื่น

ต่อให้จบ CU แต่ถ้าเอาตัวเองไปเทียบกับ MIT มันก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดี

อ่านคำถามละ งง แปลเป็นคำพูดธรรมดาอีกรอบได้ไหมครับ จะได้ จับประเด็นละตอบถูก

หนีไม่พ้นครับเรื่องพวกนี้ ผมไปบวชยังมีเหยียดเลยว่ามาจากวัดไหน วัดหลวง วัดดังป่าว บลาๆ นี่ขนาดพระสวดมนต์ก็บทเดียวกันนะยังเหยียดได้ นับภาษาอะไรกับสถานศึกษาที่บทเรียนก็ไม่เหมือนกันแล้ว

พูดตรงๆมะมันก็เป็นการสกรีนอย่างหนึ่ง

1. ในระบบการศึกษาตอนนี้เท่าที่เห็น นอกจากคะแนนสอบแล้วมีการทำงานเยอะกว่าแต่ก่อนมาก ทำงานกลุ่ม ทำรายงาน มันก็สแกนว่าเด็กสมัยใหม่ไม่ใช่จะอ่านไปสอบอย่างเดียว ต้องทำงานเป็นด้วยถึงจะได้เกรดดี

2. การ support ของเด็ก ม.ดังอาจจะมีมากกว่า ทำให้โอกาสประสบคามสำเร็จก็มากกว่า

3. สังคมที่สั่งสมมาจากการเรียนมันก็เป็นอีกอย่างที่ดันให้ประสบความสำเร็จ

แต่...สมมุติเด็ก ม.ดังตัด advantage ของตัวเองออกล่ะ

- ไม่ชอบทำงานกลุ่ม เกาะเอาคะแนนเฉยๆ ซื้ออุปกรณ์ให้ ไม่เรียนรู้ เอาแค่คะแนนตัวเองเป็นที่ตั้ง

- ครอบครัวธุรกิจเจ๊งตอนโควิด หรือมีปัญหา หรือพาตัวเองไปสู่ปัญหาการเงิน สังคมเอง

- ไม่มีรุ่น ไม่สนิทกับใครใน ม.

เท่านี้เด็กราชภัฏอาจมีโอกาสชนะเด็ก ม.ดังก็ได้ ถ้าเขารู้ที่จะเอาข้อดีของตัวเองมาทำงาน

เพราะฉะนั้นถ้าจะตัดสินใครจาก ม.ที่เรียน ผมว่ามันก็ตื้นเขินไป ต้องดูทัศนคติด้วย ดูหลายอย่างประกอบ

บทความที่น่าสนใจก็ DISC Model

https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/management/220521-disc-model/

คือเอาจริงๆเรื่องไม่ได้มีอะไรหรอก ความจริงล้วนๆ แต่มีฝั่งนึงที่รับไม่ได้แล้วก็ดิ้นไปเรื่อย

จะบอกว่าผมเหยียดก็ได้ ราชภัฎยังไงก็ด้อยกว่า ฬ สุ่มตัวอย่างมา100คน มาแข่งกัน ยังไง ฬ ก็ชนะขาดเรื่องความรู้ในแง่วิชาการ ไม่งั้นมันสอบเข้ากันไม่ได้หรอกครับ

แต่ประเด็นจริงๆ เด็กราชภัฎรู้ตัวอยู่แล้วว่าคนอื่นเหยียด พวกloserก็ดิ้นไปเรื่อย แต่พวกที่รู้ตัวเองว่าเออ กุจบราชภัฎมาคนอื่นแม่งเหยียด ก็แค่ตั้งใจทำงาน1-3ปีไป ระหว่างนั้นก็แค่พัฒนาตัวเอง เพิ่มskillให้ตัวเอง

ให้เหนือกว่าคนอื่นก็แค่นั้นเอง เหตุผลที่โดนเหยียดอยู่ประจำว่า ยี๋จบราชภัฎ เพราะแม่งทำตัวเองให้คนอื่นเหยียดว่าไร้ความสามารถเอง

กลับกัน ถ้าทำงานผ่านไปแล้ว แล้วตัวเองมีความสามารถมากพอ ทุกคนก็จะมองข้ามเรื่องมหาลัย แล้วไปมองเรื่องสกิลการทำงาน หรือตัวบุคคลว่าเออไอนี่ จบที่ไหนมาก็ช่าง แต่มันเก่ง แค่นั้นเอง

ส่วนไอพวกที่ดิ้นๆ ก็ตามนั้นอะ สมควรให้เค้าเหยียด

มันคือการ Over PC ไปครับ

ประเด็นคล้ายๆกันนี้คือในอเมริกาที่บอกว่าคนก่อเหตุอาชญากรรมมีแนวโน้มที่จะเป็นคนดำมากกว่าผิวอื่น

จะบอกว่ามันมี Agenda ต่อคนดำมั้ย ผมก็ว่าใช่นะ แต่มันก็ยืนยัน Stereotype เลยว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ

มันเป็นความจริงที่น่าเกลียดอ่ะ

ประเด็นของกระทู้ไม่ได้พูดเรื่อง ราชภัฏvsจุฬา โดยตรงครับ ตั้งใจพูดเรื่องการเหยียดและ political correctness

คำถามเบื้องหลังจริง ๆ ของกระทู้นี้และกระทู้ก่อนหน้านี้คือคำถามเดียวกัน ระหว่าง political correctness กับ freedom of speech อะไรสำคัญกว่ากัน?

เรื่องการเหยียดไม่เห็นด้วยเลย

ส่วนเรื่อง outcome ก็ต้องมองคนละมุม คงเทียบกันปอนด์ต่อปอนด์ไม่ได้นะ
Objectiveของราชภัฏ เดิมผลิตบุคคลกรให้มาเป็นครู (ปัจจุบันคิดว่ายังไม่เปลี่ยน)
ส่วน จฬ กับม.ชั้นนำอื่นๆ ผลิตบุคคลกร serving ให้ทันต่อตลาดสมัยใหม่

มันคนละเรื่องกันเลย ไม่มีใครเด่นหรือด้อยกว่ากกัน ผมว่าเทียบไม่ได้

ใช่ครับ ข้อโต้แย้งที่ว่าจุฬาไม่ได้อะไรกับราชภัฏมันคือจากมุมมองของจุฬา แต่เด็กราชภัฏถูกเลือกปฏิบัติในหลายสถานการณ์จากสังคมต่างจากเด็กมหาวิทยาลัยชั้นนำ อันนี้เป็นเรื่องที่เราได้ยินกันเป็นปกติอยู่แล้ว

ดังนั้นในมุมมองของราชภัฏเขาไม่ได้คิดว่าตัวเองเริ่ม แต่เขาถูกสังคมกดมาตลอดและต้องพยายามขึ้นไปงัดเพื่อยกระดับตัวเองให้ไปอยู่เท่า ๆ กัน

freedom of speech ท่านจำไว้เลยครับ ท่านต้องพูดกับคนมีการศึกษาและมีทัศนคติที่ดีเท่านั้น สังคมไทยท่านดูคอมเมนต์ในยูทูปก็รู้แล้วว่าการศึกษาเราอยู่ที่ตรงไหนของโลก ท่านจะเดือดร้อนเอง

คิดว่า FOS สำคัญกว่า เพราะ FOS อาจทำให้ผู้ฟัง ได้แง่คิด ทั้งบวกและลบไปปรับต่อ เช่นบอกว่า มอดัง มีคอนเนคชั่น หลักสูตร อาจารย์ดีกว่า ผู้ฟัง มอเล็ก อาจไม่พอใจ แต่ก็ได้ แง่คิดกลับไปว่า อยากได้โอกาสสังคม การงาน ก็ต้องถีบตัวเอง หรืออะไรก็ตาม

แต่ PC อาจได้ความสบายใจ แต่ไม่ได้เกิดประโยชน์ ซึ่งระบบ ทุนนิยม การผลักดันตัวเอง FOS น่าจะช่วยได้มากกว่า เหมือนที่มีกระทู้ เรื่องเงินเดือน นั่นแหละ คนมาอ่านก็ได้แง่คิด กลับไป แทนที่ไม่ควรตั้งกระทู้เลย ก็ไม่ใช่

คนแต่ละคนความถนัดไม่เหมือนกันแหละ

กุญแจคือ
- ทำยังไงให้คนค้นพบความถนัดตัวเอง
- ทำยังไงให้ utilize ความสามารถได้สูงสุด

จุดที่น่าเสียดายคือ บางคนอาจจะมีความสามารถแต่สังคมไม่เป็นใจ

จุฬาเองก็ research facility ห่วยลงทุกที ได้ข่าวว่าล่าสุดบุคลากรก็โหลดเปเปอร์หัวใหญ่ๆ หลายเจ้าไม่ได้แล้ว งงมากว่าจะให้ไปอ่านจากไหน ต้องให้นิสิต อาจารย์ เสียเงินซื้อเปเปอร์ชาวบ้านมาทำ literature review เอง แต่พอจะเขาจะ submit เปเปอร์ก็จะเอาชื่อมหาลัยไปติดงี้เหรอ โคตรอุบาทว์ ไม่รู้ผู้บริหารคิดอะไรอยู่

การยกตัวอย่างสุดโต่งแบบนี้ไม่สามารถตอบเรื่องประเด็นความเท่าเทียมได้ครับ มันแค่ยกกรณีเฉพาะที่จะทำให้เด็กจุฬาคนหนึ่งเสียเปรียบและเด็กราชภัฏอีกคนได้เปรียบ

การเปรียบเทียบเรื่องความเท่าเทียมไม่ยากครับ แค่ทำให้ทุกอย่างเท่ากันแล้วเปลี่ยนแต่ปัจจัยศึกษา

เช่น เด็กที่ได้เกรดเฉลี่ยเท่ากันจากสาขาวิชาเดียวกัน มีประวัติอื่น ๆ คล้ายกัน แต่คนหนึ่งจบจากราชภัฏ อีกคนจบจากจุฬา ใครมีแนวโน้มที่จะได้รับโอกาสมากกว่ากัน?

ถ้าใช้ statement แบบนี้ เท่ากับว่าในสังคมที่มีคนจน ด้อยการศึกษา ไม่ควรมี freedom of speech?