อารมประมาณ จะสอบเข้ารัฐวิสาหกิจ ต้องเกรด 2.50 ขึ้นแหละครับ

บาง ม ดังๆ ยกตัวอย่าง ม ของพี่เต้ราม7

ที่เรียนวิดวะแทบตาย จบมาได้เกรด 2.2 2.3 2.4

กับ ราดพัด ราดมงคล บางที่ เรียนชิลๆ

จบมา 2.9 3.2 3.3

อันนี้ก็ไม่แฟร์เหมือนกัน นานาจิตตังอะ

เหมือนกับวีซ่านั้นแหละ ทำไมคนบางประเทศเข้าได้ง่ายๆ ทำไมคนบางประเทศตรวจแล้วตรวจอีก
ตรวจคนไทยละเอียดถี่ยิบ แต่ถ้าเป็นเยอรมัน มาก่อนเลย ทำที่ด่านตรวจทีหลังก็ได้

มันเป็นการเหยียดหรือเปล่าละ ทั้งๆคนระดับหัวกะทิไทยก็มี เยอรมันก็มีเหมือนกัน

เหยียดในที่นี้ใช้ภาษาอังกฤษว่าอะไร แล้วใช้ในมิติไหนอะครับ เผื่อผมจะได้คิดตามถูก

ผมนี่ค่อนข้างระมัดระวังในการใช้แนวคิดที่มาจากต่างประเทศมาก เพราะ เอาเข้ามาในไทยความหมายเปลี่ยนทุกที


ถ้าเรื่องความแตกต่างของสถาบันการศึกษา ผมว่าเป็นเรื่องปกติของทั้งโลกนะ Ivy league เอย Oxbridge เอย ซึ่งสถาบันพวกนี้คนเข้ายากมาก และพอจบออกมาใครๆก็อ้าแขนรับทั้งนั้น

ผมว่าประเด็นมันอยู่ที่ชอบมีคนพูดว่าจบจากที่ไหนก็เหมือนกันมากกว่า

ซึ่งลองคุ้ยๆดูลึกๆเนี่ย ความแตกต่างในความรู้สึกของคนจบ ฬ มธ มก มช ฯลฯ ผมว่ามันก็มี แต่มันก็ไม่ได้หนีชนิดว่าหน้ามือหลังมือไปเลย

แต่กับราชภัฎเนี่ยมีประเด็นตลอด ผมว่าต้องไปดูที่คุณภาพการศึกษาของมหาลัยเหล่านี้ด้วย จะลบภาพพวกนี้ได้ต้องยกระดับมหาวิทยาลัยมากกว่าไป address เรื่องความต่างมหาลัย ทั้งส่วนของหลักสูตรและอาจารย์

เป้าหมายการก่อตั้งมันต่างกัน mindset ในการจบก็ต่างกันครับ
ถ้าสายทั่วไปบริหารอะไรแบบนี้อาจมองไม่ต่างมาก
แต่ลองพวกสายวิจัยครับ เอาแค่เครื่องมือในการทำวิจัย การโหลดเปเปอร์ ฯลฯ พวกนี้ก็เทียบไม่ติดแล้ว
อารมณ์เหมือนเอาจุฬา ไปเทียบ MIT อ่ะ คือด้วยทรัพยากรมันต่างกัน มันทำคนออกมาด้วยค่าเฉลี่ยที่ต่างกันอยู่แล้ว
มันถึงต้องย้อนไปดูว่าราชภัฏตั้งมาทำไม บางทีไปเน้นก็ดีแต่ถ้ามาในวงวิชาการ มันก็บ่งบอกคุณภาพโดย "เฉลี่ย"

ช

อันนี้น่าจะเป็นเรื่องปกติมากๆเลยนะครับ
คนเรารายได้ไม่เหมือนกัน ส่งลูกเรียนได้ไม่เหมือนกัน

สมมติเทียบพ่อแม่ฐานะปานกลาง ลูกเรียนจุฬา
กับพ่อแม่รวยล้นฟ้า ส่งลุกเรียนอินเตอร์ต่อเมืองนอก
กลับมามี connection ทางธุรกิจเด็มไปหมด แปลว่าเค้าได้โอกาสมากกว่าไหม

ก็ใช่เพราะเค้ามีต้นทุนที่ดีกว่า

ทีนี้พอตัดมาพูดเฉพาะ white collar
บริษัทต่างๆ ก็ต้องการคนที่มีความสามารถเหมาะสมกับเงินที่จ่าย เค้าก็ต้องคัดคนเลือกคนไงครับ

ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก้จะไปกองอยู่ที่ U top ของประเทศกันเป็นส่วนใหญ่

ผมเองมีโอกาสได้สัมภาษคนเข้ามาทำงานค่อนข้างเยอะ
ผมให้โอกาสคนตลอด แต่พอมาสัมภาษแล้วมันไม่ได้จริงๆ ก้ต้องคัดออก
หรือบางคนเปิดโอกาสให้เข้ามาทำงาน สุดท้ายก้ไม่ผ่านโปร

เอาจริงๆ หลังทำงานสองสามปีไม่มีใครมานั่งดูหรอกครับว่าจบมาจากไหน
ถ้าประสบการณ์ดี เก่งจริง เอาหมดอยู่แล้ว

ผมก็เจอปัญหาเรื่องการพยายามแปลนิยามของคำจากอังกฤษมาไทยเหมือนกัน

เหยียดในที่นี้คือ name-calling อะครับ อย่างเช่นในกรณีนี้คำว่าเด็กราชภัฏมันไม่ใช่แค่หมายความว่าเด็กคนนี้จบราชภัฏ แต่แฝงความหมายลบว่าเป็นเด็กที่จบจากมหาวิทยาลัยที่มีความด้อยกว่าด้านคุณภาพการศึกษา

มันต้องเลือกสักอย่างอ่ะ ว่าจะเน้นอะไร จะเน้นpc
หรือจะเน้น fos ก็ว่าไป ถ้าถามว่าอะไรสำคัญกว่ากัน
มันก็ขึ้นอยู่กับค่านิยมของสังคมนั้นๆ ซึ่งค่านิยมเนี่ย
จะเป็นตัวตัดสินทุกอย่างได้เลย หลายๆครั้งอยู่เหนือกฎหมาย
หรือสิทธิต่างๆด้วยซ้ำ

ส่วนค่านิยมจะตื้นจะลึกก็อีกประเด็น

และเรื่องความเหลื่อมล้ำของสถาบัน มันเป็นสิ่งที่แก้ไม่ได้
เพราะในแต่ละสถาบันก็ถูกบังคับให้แข่งกันเองและต้องตาม
โลกให้ทันอีก ส่วนในแง่ตัวผู้เรียนโอเคว่าต่างสถาบันมันไม่
เท่าเทียมกันหรอก แต่ในสถาบันตัวเองมันก็เหมือนเป็นบันได
ให้ไปต่อยอดได้

จะมองว่าเหยีด / แบ่งชนชั้นลำดับชั้น
มันโคตรจะนานาจิตตัง
ผมมองระบบพวกนี้เป็นภาพแบบพรีเมียลีก
ในขณะที่แมนซิ ลิพูล คั่วแชมป์อยู่
มีความพร้อมทั้งหลังบ้าน หน้าบ้าน ทัั้งผู้ฝึกสอนผู้บริหาร แปลงไอเดียลงมาเป็นระบบดูแลและแผนการเล่น(เรียน)นักเตะ จนมันผลิดอกออกผลมาเป็นคุณภาพ และความสำเร็จในการ execute ผลงาน

มันถูกต้องที่จะมีนักเตะกากๆอยู่ในสโมสรบ้างแหละ ในsquadนั้นมันไม่ได้มีแต่นักเตะที่สมบูรณ์พร้อม
พวกตัวสำรองก็ไม่ได้ผลิตผลงานได้เทียบเท่านักเตะตัวหลัก (ก็เหมือนในมหาลัยที่ดัง ก็ยังมี นศ ที่่เรียนแย่ รีไทร์ เกรด 1 เกรด 2 ไม่ได้หัวกะทิไปซะทุกคนและทุกวิชา)

แต่แล้วจะให้ปฏิเสธยังไงในเมื่ออัตราความสำเร็จโดยรวมมันแสดงให้เห็นจริงๆว่า ต่อให้คุณมองว่าก็ทีมฟุตบอลเหมือนกัน เตะพรีเมียเหมือนกัน ได้ปีละร้อยล้านจากค่าส่วนแบ่งถ่ายทอดเหมือนกัน มันก็ไม่ได่ทำให้มุมมองที่เรามองว่าแมนซิ เหนือกว่าวูฟเปลี่ยนไปได้อยู่ดี(ขออภัยแฟนเรือแฟนวูฟ) จะว่าติดอยู่ในกรอบความคิดแบบติดแบ่งชนชั้นก็ได้ แต่สำหรับหนู หนูมองตามความเป็นจริง ประเด็นคือเราจะมีเงื่อนไขไหนบ้าง ที่แยกระหว่าง ศักยภาพ กับ การเหยียด ออกจากกันได้โดยบอกว่ามันต้องแฟร์ และเท่าเทียม ในเมื่อทุกกระบวนการแม่งไม่เคยเท่าเทียม ตั้งแต่กระบวนการรับเข้า กระบวนการผลิต และผลงานที่ผลิตออกมาได้

ผมอยากจะบอกสั้นๆว่า

อารมณ์เหมือน เวสต์แฮม อยากจะเก่งเหมือนแมนซิตี้ แล้วเอาไปเปรียบเทียบว่า ก็เก่งอยู่ลอนดอน นักเตะในทีมเวสต์แฮมก็เก่งแต่ไม่มีโอกาสย้ายไปแค่นั้น หรือไปแตะแมนซิตี้ว่าแค่ทีมคนรวยใครๆก็เล่นได้

ถ้าเป็นคนนอกจะมองยังไงดีครับ สมควรหรือไม่สมควร
สำหรับผม มองว่าไม่สมควร

อุดมคติคือคนเรียนที่ไหนก็ประสบความสำเร็จได้
แต่ในความเป็นจริงมันก็มีชนชั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
หลายๆบริษัทรับเฉพาะจุฬาด้วยเหตุผล ฯลฯ
หลายๆบริษัทไม่รับราชภัฏด้วยเหตุผล ฯลฯ
เรื่องสถาบันนี่มีหลายมิติมาก มองได้ร้อยแปดเหตุผล

ครับ ส่วนนี้ผมเข้าใจครับ อย่างที่บอกในต้นกระทู้ว่ามันเป็นปัญหากันทั้งโลก ส่วนเรื่องรัฐจะเข้ามา subsidized ได้แค่ไหนก็เป็นปัญหาอีกเรื่อง

ประเด็นหลักของกระทู้คือ การพูดอะไรที่มันเป็นข้อมูลทั่วไปแบบนี้เมื่อนำไปสู่ข้อสรุป (หรือเราพูดข้อสรุปก่อนค่อยไปอธิบายเหตุผล) มันสร้างความไม่สบายใจและเกิดการเลือกปฏิบัติต่อคนบางกลุ่ม (เราบอกว่าราชภัฏด้อยกว่าเพราะบลา ๆ)

ในมุมมอง political correctness ก็จะบอกว่าเราพูดแบบนี้ไม่ได้ มันเป็นการเหยียด การเลือกปฏิบัติ

ในมุม anti-pc ก็จะบอกว่า ก็มันเป็น fact แทนที่จะมาบอกว่าไม่ควรพูด ทำไมไม่เอามาเถียงกันแล้วดูว่าปัญหามันคืออะไรกันแน่แล้วหาทางแก้ปัญหา

ประเด็นจริง ๆ ของกระทู้นี้และก่อนหน้านี้ในลิ้งค์คือเรื่อง political correctness และ freedom of speech

ไม่รู้ว่ามันเรียกเฉย ๆ ได้มั้ย เพราะอ.ก็ใช้แอคเค้ามหาลัยไปโหลดเปเปอร์ทำงานนอกเหมือนกัน

รวมถึงเวลาเป็นที่ปรึกษาอะไรส่วนใหญ่ก็ใช้ตำแหน่งจากมหาลัยที่สังกัดกันทั้งนั้น

แต่เอาจริงมันขอทุนได้นะ ไม่ได้ขอยากขนาดนั้นด้วย

ประเทศที่เจริญแล้วก็มี Tier ของมหาลัยเหมือนกันไม่ใช่เหรอ

แล้วค่าเรียนมหาลัยรัฐดังๆของไทยก็ถูกมากแล้วนะถ้าเทียบกับประเทศเหล่านั้น

สุดท้ายก็วัดกันที่ความสำเร็จหลังเรียนจบ

ทุกอย่างในโลกนี้มันมีการจัดลำดับชั้น มหาลัยก็เช่นกัน

ยกตัวอย่างง่ายๆก็เรื่อง IOS กับ Android ยุคแรกๆไง ใครใช้แอนดรอยช่วงนั้นโดนเหยียดจากฝั่ง IOS ยับๆ แต่พอผ่านไปหลายปีเรื่องพวกนี้ก็เบาบางลงหรือแทบจะหมดไป เพราะทางแอนดรอยก็พัฒนามาใกล้เคียงหรือเทียบเท่ากับ IOS แล้ว

กรณีมหาลัยก็เช่นกัน หากอยากให้เรื่องการเหยียดมันน้อยลงหรือหมดไป ทางราชภัฏต้องอัพเกรด ranking ให้ขึ้นมาใกล้เคียงกับจุฬา การพูดเหยียดมันก็จะน้อยลงไปเอง

ปล.ผมพูดถึงในเรื่อง ranking ของตัวมหาลัยนะ ถ้าจะลงไปเจาะจงที่เด็ก มันต้องไปวัดหน้างานอีกทีเพราะเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน