เป็นคอมเม้นที่สรุปสถานการณ์ได้ดีที่สุดแล้วครับ 5555

ผมเห็นมีแต่ฝั่งราชภัฎเปิดก่อน เทียบนู่นนี่ว่าตัวเองเก่งสู้ได้ ตัวเองไม่แพ้ม.ดังๆ

ในขณะที่ฝั่งม.ดังๆเขาไม่ได้อะไรกับเรื่องนี้เลย ไม่เคยเปิดด้วยการไปเหยียดราชภัฎว่ากากด้วยซ้ำ

สัดส่วนคนเก่งราชภัฏเทียบกับ ม.รัฐดังๆ นี่น้อยมาก น้อยจนแทบไม่มีอยู่แล้วจากพื้นฐานด้านการศึกษาของประเทศเรา

แปลกที่เราพูดความจริง คือมันเหลื่อมล้ำตั้งแต่พื้นฐานทางสังคม โอกาสทางการเรียนรู้แบบไม่เห็นฝุ่นอยู่แล้ว ซึ่งก็ไม่ได้ดูถูกแล้วดันเป็นดราม่า อันนี้ผมงงมากนะ.. มีคนพูดกันว่าจบราชภัฎเนี่ยระดับ 3 ต่ำสุดแย่กว่าจบเอกชนซะอีก จาก ปสก.ตรง เด็กฝึกงานจาก ม.ราชภัฎมาทำงานนี่เรียกว่าหมดคำบรรยาย เทียบ ม.ดังไม่ได้ (ม.ดังมีปัญหาการทำงานอีกแบบ)

แล้วสังคมการทำงานไม่มีใครปัญญาอ่อนไปดูถูกเรื่องสถาบันกันอีกแล้ว มันแข่งกันที่การทำงาน สถาบันไม่เกี่ยว (แค่ตอนพิจาณราเข้า) ไอ้คนที่พูดแบนี้คือเด็กที่ยังไม่โตยังไม่พ้นกะลาที่เรียกมหาลัยหรอก

กระแสนี้มาจากไหนหรอครับ ทำไมผมไม่เห็นตามเพจโซเชียลดังๆ

หรือดังแค่ใน SS สุดท้ายจะ ม.ไหน ผมว่าสุดท้ายความสำเร็จมันไม่ได้วัดกันที่ มหาลัยนะ

มันวัดกันหลังจากมหาลัย คือทำงานเนี้ยแหละ

เอาจริงๆมันวัดกันที่มหาลัยนั่นแหละครับมีส่วนสำคัญมากๆ เพราะถ้าวัดกันจริงๆมันต้องเทียบสัดส่วน % นักศึกษาทั้งหมด ไม่ใช่รายบุคคลซึ่งวัดผลอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

จากใจผมคนที่เคยเรียนพระจอมและซิ่วมาเรียน ม.เอกชน ความยากในการเรียนต่างกันฟ้ากับเหว เหมือนเปลี่ยนจาก Very Hard Mode มาสู่ Easy mode อะ

ม.รัฐดังๆระดับ TOP ของไทย เช่น CU TU KU MU เค้าเก่งภาษาอังกฤษกันอยู่แล้วครับ เพราะมันต้องใช้ภาษาอังกฤษในการสอบเข้า เช่น ข้อสอบ GAT นี่ใช้ภาษาอังกฤษ 150 คะแนน และเชื่อมโยง 150 ซึ่งส่วนใหญ่ทำได้เกือบเต็ม ไม่ก็เต็มกันอยู่แล้ว เลยต้องแข่งกันที่ part eng เอาแบบแย่จริงๆก็ต้อง 70+ ถ้าอยากสอบติด ม.ดัง มันเลยคัดเด็กเก่งๆมาได้พอสมควร เรื่องภาษา

ไม่ต้องทะเลาะกัน บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ผมรู้จัก ไม่ใช่ธรรมศาสตร์หรือจุฬา โยนทิ้งหมดครับ เพราะมีคนอยากเข้าเยอะ เขาคัดมหาลัยก่อนเลย

คือถ้าครอบครัวไม่ขัดสนจนเกินไป เช่น ไม่มีเงินซื้อหนังสืออ่านสอบ, ต้องช่วยงานที่บ้านจนไม่มีเวลาอ่านหนังสือ ผมคิดว่าการสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐมันไม่ได้ยากเกินไปเลย ไม่จำเป็นต้องเรียนพิเศษด้วยซ้ำ แค่ซื้อหนังสือข้อสอบเก่ามาอ่านก็พอ เนื้อหาที่สอบก็อยู่ในหลักสูตรทั้งหมด

แต่ก็ต้องยอมรับอย่างนึงคือคนที่มาจากครอบครัวที่พร้อม มันช่วยได้เยอะแบบมากๆๆๆจริง ทั้งนี้ก็เป็นเพราะคุณภาพของการศึกษาไทยโดยรวมด้วยแหละ ทำให้การศึกษาในโรเรียนมันแย่จนไม่ถึงระดับข้อสอบเข้ามหาลัย (ทั้งที่ข้อสอบเข้ามหาลัยมันก็ไม่ได้อยู่ในเลเวลที่ยากเลย)

ถ้าอายุเยอะๆ สุดท้ายมันก็วัดกันทำงานนี่เเหละ ว่าจะต่อยอดตัวเองได้ดีเเค่ไหน ไอ ป.ตรี มันเเค่พื้นฐานการเรียนรู้เฉยๆ ความรู้มันต่อยอดให้ตัวเองได้เยอะเเยะ
ตัวเองมาถึงขนาดนี้ รอดตายมาหลายรอบทำธุรกิจเจ๊งบ้างได้บ้าง เจอคนมาสารพัด จ้างลูกน้องไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ สุดท้ายมองคนที่ความสามารถว่าเค้าทำงานให้เราได้มากน้อยเเค่ไหน เด็กรุ่นใหม่ๆเก่งๆเยอะ บางคนไม่เก่งเเต่ขยัน เราก็ต้องพลักดัน

เเต่จริงๆการประสบความสำเร็จมันมีหลายปัจจัยนะ นี่รอดมาได้เพราะได้เพื่อนคนนึงช่วยไว้ มันเรียนไม่จบซักที่ เเต่มันทำงานกับที่บ้านจนประสบความสำเร็จ

ถ้าคนมันมีฝีมือมากพอ มันจะเอาฝีมือมาอวดหรือผลงานมาคุยกัน (ทำนองนี้)

พวกที่เอา สถาบันมาอวด เพื่อให้ตัวเองดูดี
มีแต่พวกที่ไม่มีดีจะให้คุยนั่นแหล่ะ

เหมือนพวกนักการเมืองหาเสียงเลย
ถ้าพรรคไหน เน้นหาเสียงด้วยการโจมตี-ด้อยค่าพรรคอื่น

ผมปัดแมร่งทิ้งทันที
อี 5 ตัวมึงเองไม่มีดีให้คุยเลยเหรอ ถึงต้องไปอิงคนอื่น

ผมขอตอบแบบสลิ่มๆนะ

การจะเข้ามหาลัยชั้นนำ มันไม่ยากเกินความสามารถของเราหรอก มันอยู่ที่วินัยของตัวเราเอง ความเหลื่อมล้ำมีผลบ้างแต่ไม่มาก

ผมจบ ฬ นะ ไม่เคยได้ยินเพื่อนที่เรียนดูถูกสถาบันอื่นเลย อาจจะมีแหละแต่ผมไม่ได้ยิน

ผมว่าดราม่านี้มันเริ่มเพราะเด็ก ฬ บางคนไปเหนคำแขวะบ่อยๆ คงสวนกลับบ้าง แต่มันกลายเป็นใหญ่โตเพราะเด็ก ฬ ออกมาแขวะกลับแหละ จริงๆไม่ได้มีอะไรเลย

ผมว่าเด็ก ฬ หลายๆคน จริงๆก็ไม่ได้เริดหรูอีโก้จัดกันทุกคนนะ มันก็มีส่วนใหญ่ๆเลยที่ไม่ได้มีความมั่นใจ รู้สึกเฟลกับตัวเองเหมือนเป็นloserเหมือนกันฮะ เพราะที่ไหนที่มันมีการแข่งขันสูงๆ ต่อให้ทุกคนพยายามยังไงมันต้องมีคนแพ้อะครับ กลุ่มผมก็อยู่ในกลุ่มนี้แหละ ไม่เคยคิดสักนาทีเดียวว่าตัวเองเหนือกว่าใครเลย เราอาจจะแค่โชคดีได้เรียนพิเศษหรือแค่พยายามมากกว่าแค่นั้น ชีวิตผมก็กลางๆอะ ไม่ได้ดีเด่อะไร

ต้องมองในแง่การใช้ชีวิตในช่วง ม.ปลาย ด้วยครับ

คนที่ทุ่มเท เสียเวลาตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ ก็ได้เข้ามหาลัยดีๆ

ส่วนคนที่เรียนสบายๆ บ้านมีเงินก็ไปเอกชนดีๆ

ส่วนพวกอื่นๆ ก็ตามนั้นครับ

ส่วนผมกินเที่ยวตั้งแต่ม.ปลาย ชีวิตไม่ค่อยตั้งใจเรียน ก็ไปตาม นั้น

ถ้าเริ่มต้นดี สละเวลา ตั้งใจเรียน คุณก็ไปที่ดีๆได้

ต้องย้อนมองชีวิตตัวเองด้วยว่ามาแบบไหน

อย่าไปดราม่าเยอะ ประเทศไทย

จุฬา ธรรมศาสตร์ มันไม่ใช่ ม เอกชนนะครับ

ค่าเทอมไม่ได้แพงอะไรขนาดนั้น ไม่ได้แพงกว่าราชภัฎสักเท่าไหร่รึเปล่า

ถ้าจนจริง นู่นนน เรียนมหาลัยเปิด ที่มีคุณภาพ อย่างราม มสธ

จะบอกว่าเรียนราชภัฏเพียงเพราะจน ขาดโอกาส แต่เก่งเทียบเท่าคนที่สอบเข้าจุฬา มธ มันก็ไม่ใช่มะ 55555

ปล. คนเก่งๆ เรียนราชภัฏก็มี แต่ต้องยอมรับด้วยว่ามาตรฐานการศึกษา และระดับชั้นของครูบาอาจารย์ มันไม่เหมือนกันกะจุฬา มธ

มันไม่ใช่แค่ซื้อหนังสือข้อสอบเก่ามาอ่านก็สอบติดนะสิครับ
ประเด็นหลักเลยคือที่ท่านบอกว่า"คนที่มาจากครอบครัวที่พร้อม มันช่วยได้เยอะแบบมากๆๆๆ"เนี่ยสำคัญสุด

เอาคณะผมก็ได้ ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง
95% มาจากโรงเรียนดัง ถ้าต่างจังหวัดก็โรงเรียนประจำจังหวัดหมด
อีก5% คือเด็กเนิร์ดจากโรงเรียนธรรมดา

จะเห็นได้ว่าเด็กกลางๆจากโรงเรียนธรรมดาๆเนี่ย แทบจะไม่มีสิทธิ์สอบเข้าคณะท็อปๆได้เลย
เพราะไอ้ที่คุณบอกว่า "ซื้อหนังสือข้อสอบเก่ามาอ่านก็พอ" เนี่ย มันใช้ไม่ได้กับทุกคนนะสิครับ

มันจะใช้ได้กับพวกเพื่อนผมที่เรียน อัสสัม คริสเตียน สวน เซ็นคาเบรียล
เพราะพวกนี้ได้ฝึกกระบวณการคิดมาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้การเรียนรู้มันดีกว่าคนทั่วไป
มอปลายไม่เคยเรียน มาอ่านหนังสือก่อนสอบซักเดือนก็สอบติดสบายๆ

กลับกันพวกเด็กกลางๆโรงเรียนธรรมดาๆแบบพวกผมอะ ถ้าทำแบบเดียวกัน อ่านหนังสือเท่ากัน
ไม่ติดหรอกครับ สมองมันได้รับการพัฒนามาไม่เท่ากัน เต็มที่ก็ติดมอรองๆ คณะรองๆ

อย่างผมโชคดีที่สอบติดมาได้ พอมาเรียนด้วยกันนี่รู้เลยว่าหัวไวไม่เท่าคนอื่นจริงๆ