เคยเจอเมื่อเกือบ 20 ปีก่อน สมัยมอต้น

เข้าค่ายวงโยธวาทิต ก่อนประกวดซ้อมดึกแล้วก็นอนที่โรงเรียน ก่อนเข้านอนก็มานั่งคุยเรื่องผีกันเป็นกลุ่ม 6-7 คน
สักพักลมพัดแรงมาก พอมองไปตรงสนามวอลเล่ย์โล่งๆเห็นผู้หญิงเสื้อยืดขาวกางเกงเหมือนกางเกงวอร์มสีขาวยืนอยู่ มาแบบคนปกติเลยยืนกวักมือเรียก ระยะไม่เกิน 10 เมตรจากที่นั่งอยู่ ไม่ใช่นักเรียนหรือเพื่ือนร่วมวงแน่ๆ พอผมเห็นก็ร้องเฮ้ยแล้วก็ลุกวิ่งกลับห้องนอน เท่านั้นแหละวงแตกวิ่งกระจายกันเข้าห้องนอนคลุ่มโปรง สักพักสถานการณ์ปกติ ลุกมานั่งคุยกันเพื่อนๆแม่งถามว่าเมิงร้องทำไม ผมบอกว่าเห็นคนยืนตรงสนามวอลเลย์ มันบอกไม่เห็นอะไรเลย แต่มีน้องอีกคนบอกเห็นเหมือนที่ผมเห็น สรุปที่นั่งคุยกัน6-7คนมีคนเห็น 2 คน ที่เหลือวิ่งหนีเพราะผมลุกวิ่ง

ตอนนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่ามันคืออะไร

แต่ตอนนั้นยืนยันได้ว่าสติสัมปชัญญะครบแน่ๆเพราะยังดื่มเหล้าดูบุหรี่ไม่เป็นเลย

บางทีถ้าเจอ จะหายกลัวไปเลยแล้วปลงลงอีกเยอะครับ ผมหลังๆ มาพอเข้าใจว่ามีเรื่องแบบนี้ผม อยากให้ญาติคนที่ผมรักมาหาเลยครับ จะนั่งคุยเลยว่าสบายดีไหมต้องการอะไรที่เราช่วยได้ ผมไม่กลัวเลยพอเข้าใจ อยากกลับไปเจอคนที่เรารักอีกครั้งมากกว่า เพราะคนพวกนี้ยังไงเขาก็ไม่กลับมาเพื่อทำร้ายเราหรอก

ไม่อยากลอง astral sex เหรอครับ ประสบการณ์ใหม่ในชีวิต

ไม่เคย คิดว่าไม่มีหรอก

เคยขับรถตอนตี4 2ข้างทางไม่มีบ้านคน
เห็นเป็นแสงสีขาวเหมือนไฟหน้ารถจักรยานยนต์ขับสวนมา เห็นมาแต่ไกลเลย แต่แสงมันโยกขึ้นลงๆ
พอเข้ามาระยะสายตาเห็นเป็นคนวิ่งออกกำลังกาย
พอเข้าใกล้จนไฟหน้ารถสาดไปโดนเท่านั่นละ
ความเร็วเหมือนคนวิ่ง แต่ลอยครับ จังหวะสวนกันนี้ห่างไม่เกิน 2เมตร
ผมเป็นคนชอบวิ่งเห็นคนวิ่งมาเยอะ จริงๆรู้แต่แรกว่าไม่ใช่คน ทั้งท่าวิ่ง ทั้งการเคลื่อนไหวของแสงไฟ

นานมากเลยเกือบ 20 ปี ผมไปตั้งเต้นท์กับเพื่อนในภาคอีสาน
พื้นที่กางเต้นท์เป็นสี่เหลี่ยม ผมกับเพื่อนสองคนตั้งอยุ่มุมขอบป่า
ตีสามผมลุกมาเยี่ยว ตรงป่าไม่มีใครตั้งเต้นท์บริเวณมุม
ส่วนมากจะไปกระจุกตรงกลางและเงียบสงัดหมด
เห็นคนยืนเยี่ยวหันหลังแต่ที่แปลกคือใส่ชุดลูกเสือมัธยมปลาย
แบบเต็มยศ ถือไม้พลองสีขาวเหน็บใว้เพราะเอามือเยี่ยว
ในใจไม่คิดอะไรเพราะคิดดว่ามีค่ายลูกเสือ แต่แค่แปลกใจว่าจัดตีสาม
ตื่นเช้ามาถามเจ้าหน้าที่ เค้าบอกไม่มีกิจกรรมอะไรทั้งนั้น
มีแค่ไม่กี่ครอบครัวมา ผมก้อหลอนไปพักนึงเลย

ต่อให้มีจริงก็กระจอกอะ เมื่อเทียบกับความ xxx ของมนุษย์

55555 อันนี้เห็นด้วยครับ ยังไม่ได้ข่าวผีทำร้ายคนเลย

ไม่ก็ตำรวจน่าจะตกงานกันเลย

ไม่เคยเจอ

แต่งงเจอแต่ดึกๆ กลางคืนๆกัน

กลางวันไม่ค่อยมีหรือเค้านอนหลับ

ถ้าแบบตอนที่สติอยู่ครบ ไม่ได้นอนหลับ ต้องของแฟนผม ประมาณ 3 ปีก่อน ผมกำลังจะย้ายบ้าน ซึ่งวันนั้นกำลังขนของเตรียมย้ายไปบ้านใหม่ละ
ซึ่งผมกับเพื่อนเป็นคนขนของไป แฟนผมรออยู่ที่บ้านเก่า จังหวะนั้นมีแค่แฟนผมอยู่คนเดียว
แฟนผมเล่าว่าระหว่างรอผมกลับ แกก็นั่งเล่นโทรศัพท์แล้วเปิดห้องนอนไว้ แล้วอยู่ๆ มีคนชะโงกตรงประตู
เห็นจะๆ เต็มสองตาเลย พอก้มหน้าลงแล้วเงยหน้ามาดูอีกทีก็หายไปละ แฟนผมบอกว่าเหมือนคนทั่วไปเลย
แต่ไม่มีชีวิตชีวา

ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะครับ

ถ้าตัวเป็นๆไม่เคย แต่ถ้าเสียงผมมั่นใจมากว่าผมได้ยิน เพราะผมเกือบตายเพราะเสียงนี้

ตอนเด็กผมปั่นจักรยานเล่นกับเพื่อน แล้วต้องข้ามถนนเส้นหลักของอำเภอ เพื่อนผมข้ามไปแล้ว ตอนผมจะข้ามได้ยินเสียงกระซิบข้างหูว่า ข้ามมาสิ ผมก็ปั่นจักยานออกไป พอถึงกลางถนน โซ่หลุดมั้งหรือขาผมหลุดจากที่ปั่น ทำให้เสียหลักแต่ไม่ล้ม ก็เลยประคองรถข้ามมาได้ แล้วมีลมวูบใหญ่มากพัดผ่านหบังผมไป มันคือรถสิบล้อ ที่สำคัญคือ ผมมองไม่เห็นรถคันนี้เลยเพื่อนผมมันยังตกใจเลย นึดว่าผมจะโดนชนแล้ว ผมฝังใจเหตุการณ์นี้มาก

เคยเจอแต่เสียง ตอนนั้นมีงานกีฬา ต้องเตรียมพวกอุปกรณ์ ก็นัดกันไปทำบ้านเพื่อน เพื่อนมันก็บอกเวลาอยู่ในบ้านมันให้ทำตัวดีๆ เคารพสถานที่ ย่ามันที่เสียไปเค้าไม่ชอบ ทุกคนก็เชื่อ พอสัก 3 ทุ่ม มีบางส่วนออกไปซื้อของกิน ผมกับเพื่อนอีก 2 คน ก็อาสาเฝ้าของให้ ทีนี้ไอ้เพื่อนตัวดีมันพูดขึ้นมึงเชื่อเรื่องผีไหม กุไม่เชื่อ เพราะไม่เคยเจอ เท่านั้นแหละ เครื่องเล่นเพลงที่เปิดเบาๆ มันก็ดังโพล่งขึ้นมาเลย เท่านั้นแหละ มองหน้ากัน แล้ววิ่งออกมานอกบ้าน ไม่กล้าเข้าบ้านกันแหละ พอชุดที่ไปซื้อของกลับมา มันก็ถามออกมาทำไรกัน ก็เล่าให้ฟัง ไอ้เพื่อนเจ้าของบ้านก็บอก เตือนแล้วนะ หลังจากนั้นก็ไปเช็คเครื่องเล่นเพลงกัน ระดับเสียงมันก็ปกติ ไม่มีเสียงดังอะไรทั้งสิ้น เล่นเอาหลอนเลย

สมัยทำงานปีแรกหลายสิบปีมาแล้ว ที่ทำงานอยู่แถวราชดำริอาเขต (เดี๋ยวนี้เรียกอะไรไม่รู้) งานเริ่ม 9 โมงเช้า แต่ผมไปถึงประมาณ 8 โมงเป็นคนแรกแทบทุกวัน ที่ทำงานมีเจ๊คนสวยคนนึงเป็นสารบัญหรือธุรการหรือจะเรียกเลขาก็ได้แล้วแต่จะเรียก ในเวลางานเจ๊แกไม่กล้าเดินผ่านผมเลยบอกว่าผมดุ แต่นอกเวลางานผมแซวแกเล่นสนุกสนานทุกวัน (แกบอกว่าผมเป็นคนสองคนที่ไม่เหมือนกัน นอกเวลางานสนิทกันแต่เวลางานแกจะหนี)

วันนึงผมก็ไปแต่เช้าเหมือนทุกวัน โต๊ะผมอยู่หลังๆ แต่โต๊ะเจ๊แกอยู่ด้านหลังสุด อยู่หน้าห้องนาย จากหลังห้องไปหน้าห้องมีเสากลางห้องขนาด 40 ซม.อยู่สองต้น
สักพักก็เห็นเจ๊ใส่เสื้อขาวเดินขึ้นบันไดแล้วเปิดกระจกเดินก้มหน้าก้มตามาไม่ได้มองผม จังหว่ะที่เจ๊แกเดินผ่านเสา คือมีเสาบังอยู่ระหว่างผมกับเจ๊ ผมก็จะแกล้งแกโดยยืนรอเพื่อจะจ๊ะเอ๋

แต่.. เจ๊แกเดินไม่ผ่านเสา แกหายไปไหนไม่รู้ ตรงนั้นไม่มีทางไปไหนได้เด็ดขาด คือแกลับเสาแล้วหายไปเฉยๆ ไม่ใช่ว่าเดินเข้าเสานะ ทางเดินห่างเสาไปประมาณเมตรกว่าๆ แต่พอเสาบังแล้วแกไม่พ้นเสามาอีกด้าน
ต้องรออีกประมาณครึ่งชั่วโมงเจ๊แกถึงมา ชุดก็ไม่ได้ขาวแบบที่เห็นเมื่อสักครู่ ผมถามเจ๊แกว่ามาแล้วไปทำอะไรอยู่ แกบอกเจ๊เพิ่งมาถึง รถติด อ้าว.. แล้วเมื่อกี้คืออะไร

แค่นั้นแหล่ะโจทย์จันกันทั้ง office ไม่มีใครกล้ามาเช้า เย็นเลิกงานก็เผ่นกลับบ้านกันหมด ส่วนผมก็ยังปกติคือมาเช้ากลับค่ำเหมือนเดิม ถามว่ากลัวมั้ยก็ไม่ได้กลัวครับ เพราะอยู่บ้านต่างจังหวัดที่เป็นบ้านไม้นี่ได้ยินเสียงเด็กวิ่งเล่นเป็นประจำ พื้นไม้ได้ยินเสียงง่ายอยู่แล้ว ไม่ใช่เสียงพื้นลั่นนะแต่เป็นเสียงวิ่งเล่น มีเสียงลงเท้า เราอยู่ชั้นล่างเขาวิ่งอยู่ชั้นบน ต้องใช้ไม้กระทุ้งพื้นแล้วบอกให้วิ่งเบาๆ อยู่บ่อยๆ มาเจอชุดขาวแบบนี้เลยไม่ได้กลัว

ตอนเก็บเงินซื้อบ้านเดี่ยวได้ก็เจออีก
ฤกษืเข้าบ้านสามทุ่ม ชวนน้องสาวมาช่วยขนของเข้าบ้านแล้วก็นอนเอาฤกษ์เอาชัย ต่างคนต่างขนของกันไป สักพักน้องสาวบอกว่าเจอดี ถามว่าอะไร เขาบอกว่าตรงประตูเข้าบ้านผมทำน้ำพุและตั้งโต๊ะไม้เอาไว้นั่งรับลม น้องสาวออกมาขนของจากรถรอบที่สองเห็นคนนั่งอยู่คิดว่าเป็นผมก็ขยับปากจะพูดว่าผมอู้งาน แต่พอมองอีกทีไม่มีคนนั่งแล้ว แล้วก็หัวเราะกันเพราะอย่างที่บอกว่าเราเจอกันที่บ้านเก่าเลยเฉยๆ ไม่ได้กลัวอะไร
และที่บ้านหลังเดียวนี้ วันนึงผมตื่นเช้าจะลงมาเดินเล่นสนามหญ้าข้างบ้าน มองออกไปเห็นมีผู้หญิงผมขาวอยู่อยู่ในสนามหญ้าอยู่ก่อนแล้ว ไม่เห็นหน้าเพราะหันหลังให้ พอเปิดประตูออกไปก็ไม่เห็นแล้ว ผมกับน้องสาวเห็นกันคนละครั้งก็ไม่ได้เห็นอีก ผมอาจารย์ที่ไปเรียนสมาธิด้วยว่าคนนี้เป็นใคร อาจารย์บอกว่าเป็นนางไม้อยู่ในสวนเก่าตรงนี้ (หมู่บ้านเดิมเป็นสวนผลไม้) และผมเข้าวัดทำบุญและสวดมนต์ทุกวัน เขาอนุโมทนาเลื่อนขั้นเป็นนางฟ้าไปแล้ว

อีกเรื่องตอนที่ผมไปซื้อที่ดินไว้ที่สีคิ้ว แล้วก็ปลูกบ้านทำออฟฟิศจะสร้างโรงงาน สร้างบ้านเสร็จผมก็ไปนอนอยู่คนเดียว กลางคืนเงียบมาก ได้ยินเสียงคนเดินนอกห้อง เปิดมาไม่มีใคร ก็รู้แล้วว่าเป็นเจ้าที่ก็เลยบอกว่าจะมาทำมาหากินที่นี่ขอให้เจ้าที่ด้วยดูแลรักษาสถานที่ให้ด้วย ได้ยินเสียงเดินอยู่ 2-3 คืนก็หายไป ไม่เคยเห็นตัวไม่เคยเห็นเงา
ผมจ้างคนงานผู้หญิงคนนึงให้เป็นแม่บ้านและดูแลสวนให้ด้วย ปกติแกนอนเฝ้าคอกวัว ผมเห็นว่าลำบากเลยบอกว่าให้มานอนห้องทำงานที่ยังไม่ได้ใช้งานไปก่อนก็ได้ แกก็ไปชวนผัวข้าวใหม่ปลามันมานอนด้วย มาสักหกโมงเย็นสักสามทุ่มก็กลับไป เช้าถามว่าทำไมไม่นอน เขาบอกนอนไม่ได้ ตอนแรกก็แค่ได้ยินเสียงเดินไปเดินมา สักพักเข้ามาชะโงกดูถึงในห้องนอน อยู่ไม่ไหวเลยต้องเผ่น
ตอนหลังผมไปทำบุญกับอาจารย์ท่านก็ถามว่าตั้งศาลหรือยัง ผมบอกว่ายัง ท่านว่าตั้งศาลซะ เจ้าที่ฝากบอกมาว่าให้ตั้งศาลให้ด้วย ก็แปลกดี ปกติผมอยู่นนทบุรีกับปทุม บ้านนี้อยู่สีคิ้ว อาจารย์อยู่กาญจนบุรี ไม่รู้ไปสื่อสารกันท่าไหน

เรื่องแบบนี้มันเกี่ยวกับเซ้นส์ด้วย คนเจอก็เจอบ่อยเป็นปกติ คนไม่เจอก็ไม่เจอเลยจนพลอยไปว่าเขาว่างมงาย เพ้อเจ้อ ผมรับรู้ได้นิดหน่อยเห็นก็แค่ฉาบฉวย น้องสาวผมเห็นบ่อยบางทีถึงขนาดมานั่งยิ้มหวานให้ดูเลย แต่ญาติผม 2-3 คนมองเห็นเป็นเรื่องปกติถึงขนาดคุยกันได้

ที่จะบอกอย่างนึงคือพวกนี้ถ้าเป็นกลุ่มเทวดาก็จะมาสวยๆ ส่วนมากมาอนุโมทนาเวลาจะทำบุญกัน แต่ถ้าเป็นผีโดยมากจะมาขอ ถ้าเขารู้ว่าใครเห็นเขาก็จะตามมาขอ บางผีสภาพอาจไม่น่าดู บางทีก็เหม็นเน่ามาเลย แต่ไม่ต้องกลัวเพราะไม่ได้ตามมาหลอก ให้สงสารและทำบุญให้เขาบ้าง

ไม่เคยครับ แต่เคยมีคนเห็นผมเป็นผี โครตขำ