คือบางทีอยากแก้อาการหัวร้อนของตัวเอง หรือใจเร็วของตัวเองอะครับพอเห็นใครช้ามักไม่ทันใจเลยมักจะมีปัญหาบ่อยๆ บางทีพูด2รอบคนฟังไม่เข้าใจอารมภํหงุดหงิดมักจะมาละถึงหลายครั้งจะข่มได้ก็เถอะ แต่อยากใจเย็นลงได้มากกว่านี้กับสงบได้มากกว่านี้ควรฝึกสมาธิใหมครับและฝึกยังไงให้ไม่วอกแวก เคยพยายามนั่งพุธโธตามแม่บอกนะ ได้ไม่เกิน3นาทีในใจมาละพรุ่งนี้ตูจะทำอะไรวะมีอะไรที่ต้องทำใหมจะแก้ปัญหาอะไรยังไง สุดท้ายกลายเป็นไม่ค่อยได้สมาธิเลย อยากปล่อยวางให้ว่างๆเหมือนชัตดาวน์คอมไม่ให้เครื่องร้อนและค่อยเริ่มใหม่ควรฝึกยังไงครับ

ส่วนตัวคิดว่าช่วยมากครับ ทั้งในเชิงประสบการณ์ตรง และในเชิงวิทยาศาสตร์
เอาในเชิงการแพทย์ก่อน การนั่งทำสมาธิ ไม่ว่าจะทางไหน จะนั่งจะเดินจงกรม บลาๆๆ
เป็นที่ประจักษ์ว่า ช่วยลดเซลล์สมองในส่วนที่เรียกว่า Amygdala

ซึ่งการลดลงของสมองส่วนนี้ ทำให้พวก ความกลัว ความเครียด ความตื่นเต้น อะไรทำนองนั้นลดลงได้
และพฤติกรรมความรุนแรงของมนุษย์ ก็มาจากสมองส่วนนี้เช่นกัน
ยิ่งสมองส่วนนี้เล็ก พฤติกรรมความรุนแรงก็จะน้อยลง (หาข้อมูลได้เพียบใน Google)

ฝึกยังไงไม่ให้วอกแวก จากการศึกษาและทดลองโดยผมเอง หาความรู้ผ่านคอร์สเล็กๆ ยูทูป และอื่นๆ
ได้ข้อสรุปเบื้องต้นว่า เป็นเรื่องปกติครับ ที่ผู้ฝึกใหม่ๆ จะวอกแวก คิดนู้นคิดนี่เต็มหัวไปหมด
หลายๆครั้ง คิดจนหงุดหงิดก็มี

แต่นั่นแหละครับ เป็นหนทางปกติของคนทั่วไป การฝึกสมาธิระดับต้น ก็คือการฝึกควบคุมพวกนี้แหละ
ซึ่งก็คือพอคิดนู้นคิดนี่ จนได้สติว่าเห้ยย..เดี๋ยวๆๆๆ เมิงฝึกสมาธิอยู่ พอตั้งสติได้
ให้เอาตัวเองกลับเข้ามาสู่สมาธิจิต หรือดูลมหายใจเข้าออก ยุบหนอพองหนอ หรือพุธโธ
อะไรนั่นแหละครับ คือการฝึกสมาธิระดับต้น

ซึ่งแรกๆ 3 นาทีท่านก็ฟุ้งซ่านแล้ว (ซึ่งปกติสุดดๆ)
แต่ให้ดึงกลับมา เช่นนาทีที่5กลับมา นั่งได้อีก 3 นาทีฟุ้งต่อ กลับมานาทีที่ 11 วนไปเรื่อยๆ
พอทำไป ผมว่าไม่เกินอาทิตย์ ท่านจะพบเองว่า ท่านจะฟุ้งซ่านช้าลง
ซึ่งนี่แหละครับ คือการฝึกสมาธิระดับต้น

การฝึกสมาธิไม่ใช่ว่า ท่านจะพยายามนั่งให้ได้ครึ่ง ชม. โดยไม่ฟุ้งซ่าน
แต่เป็นการดึงตัวเองกลับมาให้เร็ว หลังจากฟุ้งซ่านมากกว่า แล้วทำแบบนี้วนไปเรื่อยๆ

วิธีฝึกตามยูทูปของต่างชาติที่ผมว่าดี เค้าแนะนำให้นับเลขเอา หายใจเข้านับ1 หายใจออกนับ2
แบบนี้จะง่ายกว่าในการสังเกตตัวเอง ลองทำดูครับ แล้วท่านจะพบว่า การนับถึง 300 ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

(เมื่อไหร่ก็ตามที่ท่านเผลอคิดเรื่องอื่น ให้เริ่มจาก 1 ใหม่เสมอ ถ้าลืมเลขก่อนหน้า ให้เริ่ม1ใหม่เสมอ
แน่นอนว่าเราจะโกหกตัวเองเท่าไหร่ก็ได้ แต่ก็นะ ถ้าจะทำแบบนั้นก็อย่าฝึกเลย)

แต่นานๆไปถึงพันก็ทำได้ ถ้ามาตรฐานของท่าน ณ ตอนนั้น อยู่ที่สมมติว่า 1000
แต่วันนึงท่านทำได้แค่ 500 แปลว่า มีอะไรผิดพลาดแล้ว ท่านจะสำรวจจิตตัวเองได้ง่ายขึ้น

ส่วนตัวตั้งใจว่าจะทำทุกวัน แรกๆก็พอไหว แต่เอาเข้าจริงๆก็ได้อาทิตย์นึงเฉลี่ยแค่ 2-3 วัน
ซึ่งผมพอใจกับผลลัพธ์นะ ถ้าแนะนำได้ก็ลองทำดูครับ
จากที่ท่านพิมพ์มา ผมว่าช่วยได้เยอะครับ อย่างไม่น่าเชื่อครับ

ได้แน่นอน 100%

แต่คุณต้องมาตามขั้นตอนครับ

ซึ่งการนั่งสมาธิ มันไม่ใช่ขั้นตอนลำดับที่ 1

ถ้าอยู่ๆคุณมานั่งเฉยๆไปเลย นั่งเป็นวันก็ไม่ได้อะไรครับ

อย่างแรก คุณต้องมี สัมมาทิฐิ ก่อน

หมายถึง คุณต้องรู้ก่อนว่าทุกข์คืออะไร

ในที่นี่ ทุกข์ของคุณคือความรู้สึกโกรธ

เพราะฉะนั้น คุณต้องรู้แจ้งแล้วว่า ความโกรธนั้นทำให้คุณเกิดทุกข์

และรากเหง้าของความโกรธ นั้นมาจากความพยาบาท

เมื่อรู้ดังนี้ คุณต้องมี สัมมาสังกัปปะ

ก็คือ คุณต้องยอมที่จะละทิ้งความพยาบาทไป หรือก็คือ อพยาบาทสังกัปป์

เมื่อคุณรู้ที่มาที่ไป และการทำลายความโกรธได้แล้ว

คุณถึงมาเจริญสมาธิ ด้วยการมี สัมมาสติ

กำหนดจิต ให้รู้เท่าทันกาย ใจ ของเราเอง

อ.แดง เคยบอกไว้ การนั่งสมาธิไม่ช่วยอะไร คุณต้องรู้จักวิธีคิด กราบหนึ่ง กราบสอง กรายสาม

ได้แน่นอน 100%

แต่คุณต้องมาตามขั้นตอนครับ

ซึ่งการนั่งสมาธิ มันไม่ใช่ขั้นตอนลำดับที่ 1

ถ้าอยู่ๆคุณมานั่งเฉยๆไปเลย นั่งเป็นวันก็ไม่ได้อะไรครับ

อย่างแรก คุณต้องมี สัมมาทิฐิ ก่อน

หมายถึง คุณต้องรู้ก่อนว่าทุกข์คืออะไร

ในที่นี่ ทุกข์ของคุณคือความรู้สึกโกรธ

เพราะฉะนั้น คุณต้องรู้แจ้งแล้วว่า ความโกรธนั้นทำให้คุณเกิดทุกข์

และรากเหง้าของความโกรธ นั้นมาจากความพยาบาท

เมื่อรู้ดังนี้ คุณต้องมี สัมมาสังกัปปะ

ก็คือ คุณต้องยอมที่จะละทิ้งความพยาบาทไป หรือก็คือ อพยาบาทสังกัปป์

เมื่อคุณรู้ที่มาที่ไป และการทำลายความโกรธได้แล้ว

คุณถึงมาเจริญสมาธิ ด้วยการมี สัมมาสติ

กำหนดจิต ให้รู้เท่าทันกาย ใจ ของเราเอง

ส่วนตัวคิดว่าช่วยมากครับ ทั้งในเชิงประสบการณ์ตรง และในเชิงวิทยาศาสตร์
เอาในเชิงการแพทย์ก่อน การนั่งทำสมาธิ ไม่ว่าจะทางไหน จะนั่งจะเดินจงกรม บลาๆๆ
เป็นที่ประจักษ์ว่า ช่วยลดเซลล์สมองในส่วนที่เรียกว่า Amygdala

ซึ่งการลดลงของสมองส่วนนี้ ทำให้พวก ความกลัว ความเครียด ความตื่นเต้น อะไรทำนองนั้นลดลงได้
และพฤติกรรมความรุนแรงของมนุษย์ ก็มาจากสมองส่วนนี้เช่นกัน
ยิ่งสมองส่วนนี้เล็ก พฤติกรรมความรุนแรงก็จะน้อยลง (หาข้อมูลได้เพียบใน Google)

ฝึกยังไงไม่ให้วอกแวก จากการศึกษาและทดลองโดยผมเอง หาความรู้ผ่านคอร์สเล็กๆ ยูทูป และอื่นๆ
ได้ข้อสรุปเบื้องต้นว่า เป็นเรื่องปกติครับ ที่ผู้ฝึกใหม่ๆ จะวอกแวก คิดนู้นคิดนี่เต็มหัวไปหมด
หลายๆครั้ง คิดจนหงุดหงิดก็มี

แต่นั่นแหละครับ เป็นหนทางปกติของคนทั่วไป การฝึกสมาธิระดับต้น ก็คือการฝึกควบคุมพวกนี้แหละ
ซึ่งก็คือพอคิดนู้นคิดนี่ จนได้สติว่าเห้ยย..เดี๋ยวๆๆๆ เมิงฝึกสมาธิอยู่ พอตั้งสติได้
ให้เอาตัวเองกลับเข้ามาสู่สมาธิจิต หรือดูลมหายใจเข้าออก ยุบหนอพองหนอ หรือพุธโธ
อะไรนั่นแหละครับ คือการฝึกสมาธิระดับต้น

ซึ่งแรกๆ 3 นาทีท่านก็ฟุ้งซ่านแล้ว (ซึ่งปกติสุดดๆ)
แต่ให้ดึงกลับมา เช่นนาทีที่5กลับมา นั่งได้อีก 3 นาทีฟุ้งต่อ กลับมานาทีที่ 11 วนไปเรื่อยๆ
พอทำไป ผมว่าไม่เกินอาทิตย์ ท่านจะพบเองว่า ท่านจะฟุ้งซ่านช้าลง
ซึ่งนี่แหละครับ คือการฝึกสมาธิระดับต้น

การฝึกสมาธิไม่ใช่ว่า ท่านจะพยายามนั่งให้ได้ครึ่ง ชม. โดยไม่ฟุ้งซ่าน
แต่เป็นการดึงตัวเองกลับมาให้เร็ว หลังจากฟุ้งซ่านมากกว่า แล้วทำแบบนี้วนไปเรื่อยๆ

วิธีฝึกตามยูทูปของต่างชาติที่ผมว่าดี เค้าแนะนำให้นับเลขเอา หายใจเข้านับ1 หายใจออกนับ2
แบบนี้จะง่ายกว่าในการสังเกตตัวเอง ลองทำดูครับ แล้วท่านจะพบว่า การนับถึง 300 ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

(เมื่อไหร่ก็ตามที่ท่านเผลอคิดเรื่องอื่น ให้เริ่มจาก 1 ใหม่เสมอ ถ้าลืมเลขก่อนหน้า ให้เริ่ม1ใหม่เสมอ
แน่นอนว่าเราจะโกหกตัวเองเท่าไหร่ก็ได้ แต่ก็นะ ถ้าจะทำแบบนั้นก็อย่าฝึกเลย)

แต่นานๆไปถึงพันก็ทำได้ ถ้ามาตรฐานของท่าน ณ ตอนนั้น อยู่ที่สมมติว่า 1000
แต่วันนึงท่านทำได้แค่ 500 แปลว่า มีอะไรผิดพลาดแล้ว ท่านจะสำรวจจิตตัวเองได้ง่ายขึ้น

ส่วนตัวตั้งใจว่าจะทำทุกวัน แรกๆก็พอไหว แต่เอาเข้าจริงๆก็ได้อาทิตย์นึงเฉลี่ยแค่ 2-3 วัน
ซึ่งผมพอใจกับผลลัพธ์นะ ถ้าแนะนำได้ก็ลองทำดูครับ
จากที่ท่านพิมพ์มา ผมว่าช่วยได้เยอะครับ อย่างไม่น่าเชื่อครับ

ผมมองงี้ ก่อนหน้านี้ผมเป็นพวกฟุ้งซ่านสมาธิสั้นพอนั่งสมาธิมันเลยกลายเป็นโอกาสฝึกให้จดจ่ออยู่กับตัวเองมากขึ้น พอมาสรุปสิ่งที่ได้คือการควบคุมตัวเองที่ดีขึ้นนะ บางอย่างที่จขกท.ว่ามาผมว่านั่งสมาธิอาจจะไม่ช่วยให้หัวร้อนหาย แต่จะควบคุมอาการตัวเองได้ดีขึ้น
ส่วนการที่จะช่วยให้อาการหัวร้อนหาย ผมมองว่าจขกท.เองก็ต้องลองพยายามทำความเข้าใจในคนอื่นกับสิ่งที่ทำให้จขกท.เกิดอาการหัวร้อนดีกว่าครับ

แล้วแต่คนครับ บางคนฝึกแทบตายก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้มีสมาธิดีขึ้น ยังมีการทำสมาธิให้อยู่กับตัวเองอีกหลายวิธีครับไม่จำต้องยึดติดกับการนั่งสมาธิขอแค่ผลที่ได้มันช่วยให้เราเป็นคนที่ดีขึ้นได้ก็พอ บางคนก็ฝึกเดิน บางคนก็แค่อ่านหนังสือ บางคนก็แค่วาดรูประบายสี ลองฝึกดดครับแล้วหาวิธีที่ใช่สำหรับเราถ้าฝึกสักสัปดาห์หรือเดือนแล้วมันไม่ช่วยมากก็ลองเปลี่ยนวิธีดู

ผมเองสมัยก่อน หัวร้อนง่าย อย่างเช่น ขับรถ โดนปาด โดนแทรกคอสะพาน หัวร้อนไม่ยอมให้เข้า บางทีอีกฝั่งยิ่งไม่ยอม ยิ่งกวนมา งานยาวครับ
และเริมสังเกตุตัวเองว่าจริงก็ใจร้อนง่าย เรื่องงาน เรื่องนั้นนี้ ผิดแผน ผิดนัด บางทีก็หัวร้อน เครียดง่าย แล้วเริ่มกลายเป็นมันแสดงออกมาทางสีหน้า คำพูด โดยที่ตัวผมเองช่วงแรกไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ มันค่อยๆสะสมๆไปมั้งครับ

จนวันนึงผมคิดว่าไม่ไหวแล้ว การกระทำแบบนี้ คำพูด การกระทำเรามันกระทบกับการทำงาน บางทีมาสำนึกได้ทีหลัง ทำไมต้องพูดอะไรแบบนั้นออกไป ถ้าเราผ่อนๆปล่อยๆไป มันก็ไม่ต้องมาเสียเวลาทีหลังมั้ย
ผมเริ่มตั้งเป้าหมายตัวเอง ว่าวันนี้จะไม่โกรธ ไม่หงุดหงิด ไม่สบทคำหยาบ ตั้งใจทำ ค่อยๆลดครับ แรกๆก็ลืม แต่ทำแล้วจดไว้ทุกวัน พอ่ผานไปสองสามสัปดาห์ เริ่มดีขึ้น ผมเริ่มเสริมการสวดมนต์ นั่งสมาธิครับ ค่อยๆเพิ่ม ค่อยๆทำ
ผมว่าการทำสมาธิได้ระดับนึง ใจเราจะมีสติ แต่ต้องนั่งแบบกำหนดลมหายใจนะครับ เช่น เข้าพุทธ ออกโธ แล้วนับในใจว่ากี่ครั้งแล้ว หรือบางทีนับเลขไปเลย กำหนดว่าจะถึงเลขอะไร พอใจมีสติ มันจะไม่ใช่นั่งเฉยๆครับ
สุดท้ายที่ทำเพิ่ม ผมจะเตือนตัวเอง นึกก่อนตอนจะทำอะไรว่า ทำอะไรอยู่ ฟังคนอื่นๆก่อน

สำหรับตัวเองนั่งแล้วทำให้เรารู้สึกตัว รู้เท่าทันอารมณ์ได้เร็ว
ทำให้เราตัดสินใจทำอะไรจากเหตุผลมากกว่าอารมณ์ครับ
จากใช้ชีวิตแบบตามอารมณ์ เปลี่ยนไปใช้ชีวิตแบบใช้เหตุผลมากขึ้นครับ

อ่านไรที่เป็นแนวแบบพุทธอิงวิทยาศาสตร์ด้วยทำให้เออเหตุผลมันก้มีแถมดูดีอีกแหะ จากคนไม่อินศาสนาพุทธ

แนะนำให้หาพระอาจารย์ช่วยครับ ของแบบนี้ต้องมีคนช่วยสอนจะได้ไปถูกทาง

ไม่เสมอไป คนซึมเศร้าไปนั่งสมาธิ มีงานวิจัยชัดเจนว่าส่งผลเสียมากกว่าผลดี

เกิดได้ทั้งสองอย่าง

นั่งสมาธิมันคือการเพิ่มพลังจิต
ถ้าเอาสมาธิ ไปควบคุมจิตให้นิ่ง มันก็จะนิ่ง

ถ้าเอาสมาธิ ไปคิดเรื่องราว มันก็จะเพ้อ

ถ้าจะนั่งสมาธิให้สงบนิ่ง ต้องวิปัสนา นั่นคือ การพิจารณาร่างกาย

ถ้าเอาตามคำสอนจาก ศาสนาพุทธ
สมาธิเป็นเครื่องอยู่อันยอดเยี่ยม
สุขจากสมาธิ เป็นสุขที่ควรเสพ

แต่อย่างไรก็ตาม
สมาธิโดยส่วนเดียว
ยังไม่ถือเป็นเครื่องขัดเกากิเลส
เป็นเพียงเครื่องข่มกิเลสให้สงบระงับชั่วคราว

บุคคลผู้ปรารถนาจะขัดเกลากิเลส
พึงประพฤติตั้งอยู่ในศีล
พึงเจริญสติปัฏฐาน 4 มีกายคตาสติเป็นต้น





อันนี้ผมเคยแนะนำไว้เรื่องฝึกทำสมาธิ
http://www.soccersuck.com/boards/topic/1963214

ข้างบนตอบไปหมดละ คอนเฟิร์มว่าจริงอีกเสียง

จิตใจฟุ้งซ่าน มันนั่งไม่ได้หรอกคร้บ คำแนะนำคือนั่งฟังเพลงหรือเสียงอะไรที่มันเบาๆ นิ่งๆ หรือช่วยให้รู้สึกสบายก่อน แล้วค่อยนั่ง มันจะช่วยให้ใจเราสงบก่อนในช่วงแรกๆ เพราะช่วงแรกใจมันจะฟุ้งซ่านเยอะ แล้วค่อยนั่งต่อได้ยาวๆ