top comment สุดยอดเลยครับ อธิบายผสมทดลองเอง

ผมไม่เชื่อว่าถ้าจะเอาแค่พื้นฐานนั่งสมาธิ ก็ต้องมีอาจารย์นะครับ

ผมไม่เชื่อว่าคนซึมเศร้านั่งสมาธิแล้วจะมีผลร้าย

แล้วผมก็ไม่เชื่อว่า ฟุ้งซ่านนั่งสมาธิไม่ได้ นะครับ การฟุ้งซ่านยิ่งควรนั่งเลย top comment บอกไว้แล้วว่าเป็นเรื่องปรกติฟุ้งซ่านเลยถ้าเริ่มนั่งครั้งแรก

ทำให้เหงียนครับ

เพราะตอนนั่งอยู่นิ่ง หัวสมองก็ไปคิดถึงแบบ เ บิ้ ม ๆ

สุดท้ายก็ต้องลุกไปสาว

ช่วยได้ ผมบวชมาพรรษานึง สิ่งที่ได้มามากสุดคือนั่งสมาธิ ครั้งแรกนั่งคือฟุบหลังไปเลย มีเพื่อนพระขำถ่ายรูปแบลคเมล์ พอทำได้สักพักจะรู้ว่าอะไรก็มาขัดขวางเป้าหมายการสร้างชีวิตที่สมบูรณ์มากที่สุดของตัวเองไม่ได้ ทุกอย่างแหละไม่ว่าอะไรก็ตาม ถ้ายังทำไม่ได้ คงหนีไม่พ้นการ"ฝึก" ในเนทฟลิกมีรายการ เฮดสเปซ ช่วยได้มากแหละ

จะเห็นผลหรือไม่เห็นผล มันอยู่ที่ตรรกะทางความคิดเราล้วนๆเลยครับ

บางคนบอกนั่งไม่ช่วยอะไร เพราะเขาแค่นั่งหลับตา แต่ใจคิดนู้นคิดนี้
ซึ่งการคิด นั้นมันเป็นเรื่องปกติของทุกคนอยู่แล้ว
เมื่อไหร่ก็ตามที่ดึงความคิดกลับอยู่กับสิ่งที่เพ่งและคำถาวนามาได้ เมื่อนั้นก็ได้สติ สติตั้งมั่นเป็นฌาน


มันเป็นของยากสำหรับคนที่หักห้ามใจให้เดินตามเกมส์ของการคิดอยู่แล้วครับ
เมื่อเขาทำไม่ได้ ก็ต้องโทษสมาธิเป็นธรรมดา
มันไม่ง่ายที่จะมานั่งหลับตา 5 นาทีแล้วสำเร็จวิชา

สมาธิจริงมีหลักการในการปฎิบัติ สำหรับคนที่มีหลายๆจริต หรืออุปนิสัย
หลักการของสมาธิคือการเพ่ง และบริรรมภาวนา
ถ้าไม่อินกับศาสนาพุทธ ก็ใช้การนับตัวเลขแทนก็ได้
ถ้าจะเอาตามแบบพุทธ มี40 วิธี แต่หลักการคือเพ่งและภาวนาเหมือนกัน
ลองดูถ้าใจชอบอันไหน วิธีนั้นแหละมีโอกาสสูงที่ตรงจริตเรา


สมาธิไม่ใช่แค่ทำตอนนั่ง
ยืน เดิน นั่งนอน ทำได้หมด
ตอนนอนก็เป็นเครื่องมีในการชัตดาร์นทางความคิดได้อย่างดี

จะด้วยกระบวนการวิธีไหน ลัทธิไหนก็ตาม หัวใจสำคัญสุดคือการเรียกจิตที่ฟุ่งซ่านของเรากลับมา
ทำได้บ่อยๆ เห็นผลแน่นอน ความโลภความโกรธความหลง เราจะรู้เท่าทันมัน
การยืนเดินนั่งนอนทำสมาธิ เป็นเพียงแค่การฝึก
การวัดผลเลย เมื่อเรามีอารมณ์ต่างๆนั้นแหละ แล้วเรายับยั้งชั่งใจมันได้
แล้วเราจะรบกับอารมณ์ของใจเราเช่นนี้ไปเรื่อยๆ แพ้ให้มันบ้างชนะมันบาง
จะมีคนพูดนินทา หรือดุด่า หรือทำให้ไม่พอใจ เราใช้สติตามจับดูอารมณ์
ตั้งแต่เริ่มไม่พอใจ เริ่มโกรธ ไปจนอารมณ์ต่างๆเรานั้นมันดับลง
ตามดูบ่อยๆเราก็จะเริ่ม สบถออกมาว่า "ช่างแม่ง"

พระพุทธเจ้าจึงแนะนำเพิ่มหลังจากที่เราควบคุมสติได้แล้ว คือให้เลิกยึดถือมันเลย ว่าเป็นของเรา
จบเกมส์

ช่วยได้ 100% ครับ
แรกๆใจเราหรือของมนุษย์ทางโลกปกติจะเคยชินกับการคิดนั่นนี่ จึงทำให้ใจเราไม่อยู่นิ่ง บางทีถึงกับรู้สึกเหนื่อยทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร ดังนั้นการที่เราเป็นแบบนี้มา สังคมทางโลกหล่อหลอมให้คิดมาอย่างต่อเนื่องยาวนานเป็นสิบๆปี วันหนึ่งเรามานั่งสมาธิให้ใจหยุดนิ่ง จึงได้แค่แปปเดียวซึ่งเป็นเรื่องปกติมาก ไม่ต้องกังวลก็แค่ฝึกให้รู้ตัว และก็ดึงใจกลับมา ถ้าฝึกบ่อยๆทั้งหลับทั้งตื่น นั่งนอนยืนเดิน ไปเรื่อยๆ ก็จิตก็จะคุ้นชิน และก็สงบในที่สุด