ข้อดีเรื่องเวลาคืออะไรครับ

ก็ไม่ช้าหรอกครับ

ถ้าเป็นสายวิจัย ความลำบากคือการเขียนขอทุน วิจัยจะยากหน่อยกับวุฒิ ป โท

สำหรับงาน ไม่ช้าครับ แค่ได้เงินอะไรก็ทำๆไปเถอะ
เท่าที่เห็นสายครูมหาลัย
จบ 22 เรียน โท+เอก จบเอกแถวๆ 28-32 หรือบางคนเรียน ตปท.อาจจะจบเอกช้ากว่านี้ซักหน่อย

ถ้าท่านได้งานแล้ว มหาลัยต้องบังคับให้ท่านจบเอก ทำ ผศ ทำ งานวิจัย ภายในกี่ปีก็ว่ากันไปเป็นปกติอยู่แล้ว
ถ้าไม่ทำหรือทำไม่ทันก็ต้องย้ายมหาลัยอะครับ

ช้านิดนึง 35 นี่ควรเอก หรือกำลังเรียนต่อแล้ว แต่ถ้าเขารับเข้าไปท่านก็ต้องโดนบังคับต่อแน่นอนครับ

ไม่มีการตอกบัตรครับ สอนก็มาสอน ไม่มีสอนก็เอาเวลาไปทำวิจัย อารมณ์ฟรีแลนซ์ที่มีสวัสดิการรองรับนั่นละ แต่แล้วแต่มหาวิทยาลัย เพื่อนผมสอนราชภัฎยังต้องตอกบัตร แต่มาถึงก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี แค่ต้องมาปรากฏตัวที่คณะ

จะไม่ทำให้เสียชื่อ SS ครับ

คือผมว่าโดยรวมนะ ท่าน จขกท ควรพิจารณาปัจจัยตามนี้ดีกว่า

1. คิดว่าแก่กว่านี้แล้วต้องเรียน ป.เอก จะรู้สึกแย่ไหม เพราะเพื่อนคนอื่นคงทำงานก้าวหน้าไปแล้ว

2. คิดว่าสามารถทำวิจัยขอตำแหน่งได้ตลอดไหม คือนอกจากภาระงานสอนแล้วคงต้องทำวิจัย และเผลอ ๆ ต้องทำงานบริหารโดยไม่มีเงินตอบแทนพิเศษอีก

3. คิดว่าที่ทำงานท่าน ผู้ใหญ่ในคณะจะช่วยเหลือไหมในการขอตำแหน่งวิชาการ บางที่ช่วยนี่คือช่วยจริง ๆ นะ แบบช่วยแบบเอามาเล่าให้ฟังไม่ได้เลยในที่สาธารณะ


ถ้าสามอย่างนี้ท่านรับได้ก็ทำไปเลยครับ เพราะงานอาจารย์มหาวิทยาลัยมีข้อดีเรื่องเวลา

ไม่ช้าไปนะครับ

ไม่ช้าครับ นึกถึงหน้า เจมมี่ วาร์ดี้ แล้วท่านจะสบายใจ

แผล่บให้เงื่อนไขหยอก

ทำบริหารโดยไม่มีค่าตำแหน่ง นี่ปวดตับ

เอาจริง อาชีพอาจารย์มหาลัย ข้อดีที่สุดคือยืดหยุ่นได้นี่แหละ แต่หลาย ม ตอนนี้โดนกดดันเรื่อง ป เอก และทำตำแหน่ง หลาย ม เท่าที่ผมทราบตอนนี้ คือ รับ วุฒิ ป โท น้อยมากนะ
ราชภัฎบางที่ยังตั้งเกณฑ์ ป เอกเท่านั้นเลย ผมว่าถ้า จขกท มีโอกาสเข้ามาถ้าพิจารณาแล้วข้อดีรับได้มากกว่าผมว่าน่าสนใจเลย ดูด้วยว่ารับเงินรายได้ ม หรือเงินแผ่นดิน สัญญาเป็นยังไง ม ออกนอกระบบไหม...เพราะสุดท้ายแล้วฝ่ายวิชาการก็จะโดนบังคับต่อเอก และทำตำแหน่งอยู่ดี มช นี่ถึงเกณฑ์ ไม่เรียน ไม่ทำตำแหน่ง นี่มีเตือนไปจนถึงให้ออกเลยนะ อย่างโหด

ขอตอบตามประสบการณ์ที่ทำอยู่นะครับ

ถ้าเป็นในเรื่องของความก้าวหน้าทางตำแหน่งทางวิชาการ ก็ถือว่าช้าไปครับสำหรับวุฒิ ป.โท เพราะต้องใช้เวลาอีก 5 ปีถึงจะขอ ผศ. ได้และในช่วงเวลานั้นท่านก็ต้องทำวิจัย สอน และอาจจะต้องเรียนต่อเอกเพื่อความเจริญก้าวหน้าตามสายงาน ก็จะเหนื่อยหน่อยครับ ทั้งนี้ทั้งนั้นความก้าวหน้าในสายงานนี้ขึ้นอยู่กับตัวท่านเอง แข่งขันกับตัวเองเป็นหลักครับ

งานวิจัย ทุนวิจัย ก็น้อยและยากขึ้นๆ แต่งานวิจัยก็ต้องทำ ผลงานก็ต้องมี เงินเดือนก็ไม่เยอะ สอนก็ต้องสอน งานอื่นก็ต้องทำ สวัสดิการก็ไม่สู้จะดีเหมือนราชการ ทุกอย่างที่พูดไปคืออยากจะบอกว่า ถ้าท่านรักงานสอน งานถ่ายทอดจริง รักที่จะทำงานวิจัยจริง ท่านก็จะอยู่ได้แบบมีความสุขในการทำงานที่ท่านรัก แต่ถ้าท่านไม่ชอบสอน ไม่ชอบงานวิจัย ท่านจะรู้สึกอึดอัดและเป็นทุกข์มากกับเนื้องาน และระบบในปัจจุบัน

ในมุมมองผม การเป็นอาจารย์ มันเหมือนกับเป็นการลงทุนนะครับ ในช่วงแรกๆของการเป็นอาจารย์คุณจะแทบมองไม่เห็นกำไรเลย เงินไม่เยอะ(ยกเว้นท่านจะสอนแบบถล่มทลายให้ตายกันไปข้างนึง) ต้องรับผิดชอบทั้งงานสอน งานวิจัยก็ต้องทำ เงินทุนวิจัยก็หายาก นิสิตที่ดีดีที่จะมาช่วยทำวิจัยก็หายาก แต่ถ้าท่านอดทนจนผ่านจุดนั้นมาได้ และสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในวงการของสาขาของท่านให้เป็นที่รู้จัก ในอนาคตท่านก็จะสบายครับ งานสอนก็สอนไม่ต้องเยอะ(เน้นวิจัยมากขึ้น) มีทีมวิจัย มีงานที่ปรึกษาตามโรงงาน มีงานบรรยาย in-house training ล้วนแล้วแต่เป็นการออกดอกออกผลจากการที่ท่านลงทุนไปตอนช่วงแรกๆ ครับ

ผมใช้เวลา set up ในช่วงแรกกว่าจะมีทีม กว่าจะเริ่มเก็บดอกเก็บผลอย่างที่พูดไป ก็ประมาณ 5 ปีครับ (จากวุฒิ ป.เอกนะครับ)

ถ้าอยากจะคุย อยากทราบรายละเอียดมากกว่านี้ ก็หลังไมค์มาคุยกันได้ครับ ยินดีให้คำแนะนำครับ

คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ คือยังไงก่อน 40 นี่คือต้องหัวหมุนกับวิจัย ตน. บลาๆ แน่ๆ คิดไม่ตกเลยแหละครับ ข้อดีคือ บ้านอยู่ใกล้ ม นี่แหละ ลูกคนเดียวแม่แกอยากให้กลับไปอยู่บ้านด้วยกัน แกบอกมาทำอะไรก็ได้เป็นพนักงาน ม ก็ได้ เรื่องเงินแกไม่มีปัญหา (ขรก.เกษียณ) แค่อยากให้มาอยู่ใกล้ๆ แต่ผมอ่ะยังคิดว่าอยากโลดโผน กทม อยู่อีกสักพัก. จริงๆ คือดรอปโทไว้ ถ้าจบจริงๆ คงอีกปี อายุเข้า 31 32 เผื่อถ้าต่อเอกแบบรวดเดียวคง 35

ขอบคุณครับท่าน คือ ถ้า 35 (ควรจะ)จบเอกก็น่าจะไม่ตึงเท่าไหร่ใช่มั้ยครับ สำหรับอาจารย์ ตอนนี้ส่วนใหญ่แต่ละที่คือสัญญาปีต่อปีก่อนแล้ว +3 +5 ไปเรื่อยๆ ใช่มั้ยครับ

ขอบคุณทุกความเห็นครับ เป็นประโยชน์มากๆ ครับ ตามแผลบให้แล้วนะครับ