เรื่องคุณทำให้ผมเผลอนึกถึงตัวเองหน่อยๆ

แต่ผมขี้เกียจ เกรดก็แย่กว่าคุณหลักหน่วย พ่อแม่ผมเป็นครูทั้งคู่

แต่ตอนมัธยมผมตัดสินใจละ ว่าจะไม่เป็นข้าราชการ แล้วผมก็บอกพ่อแม่ด้วย บอกไม่เท่านั้น

ทุกวันนี้ก็ทำงานบริษัทครับ อยู่บ้านนอก รายได้ก็พื้นๆ ชิวๆไป มีความสุขดี บางทีก็ตีกะลูกค้าบ้าง

ผมว่าลองเลือกทางให้ตัวเองบ้างครับ อย่าทำตามคนอื่นไปหมด เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ยังทันครับ

เข้ามาให้กำลังใจครับ บางทีความขัดแย้งเรื่องแบบนี้ก็เพราะลักษณะนิสัยคนเรามันไม่เหมือนกัน ผมว่าบางทีบางคนก็พูดเกินไปหน่อย เดินตามจังหวะชีวิตที่พี่อยากดีกว่าครับ

อธิบายให้แฟนยังคับว่า ที่บ้านคาดหวังตลอด ทำตามใจที่บ้านตลอด แล้วโดนแฟนว่าแบบนี้อีก

เป็นผมเคืองนะ ดูท่าทีแฟนไปก่อน ถ้ายังชอบด่า ก็ควรพิจารณาถึงความสัมพันธ์ละคับ

ผมมองว่า ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูกครับ

แต่ Mindset การใช้ชีวิตไม่เหมือนกัน ต้นทางคล้ายกันถึงเริ่มคบกันได้ แต่ระหว่างทางจะเริ่มเห็นว่า คิดไม่เหมือนกัน

ถ้าไม่มีใครเปลี่ยน ในกรณีนี้คือ ถ้าท่านไม่เปลี่ยนให้ทะเยอทะยานมากขึ้น หรือ แฟนท่านไม่เฉื่อยตามท่านลงมา

ยังไงก็ต้องแยกกันอยู่ดี ไม่ตอนนี้ ก็ในอนาคต

เพราะยิ่งอายุมากขึ้น ความคิดมันจะโตขึ้นเรื่อยๆ มันจะเห็นถึงความแตกต่างกันได้ชัดขึ้น

แฟนท่านมีความทะเยอทะยานกว่าท่าน ถ้าท่านตามเค้าไม่ไหว ก็ต้องปล่อยไปครับ

ท่านก็ต้องปล่อยไป เพื่อหาคนที่ไลฟ์สไตล์ หรือ Mindset การใช้ชีวิตคล้ายๆ กัน เท่านั้นเอง

ผมเองก็คล้ายๆกัน ทำงานออฟฟิศเงินเดือนประมาณ 5xxxx ปลายๆ
ตัวงานไม่ได้ท้าทายอะไรมาก เงินเดือนก็ขึ้นไปเรื่อยๆ

แต่แฟนอยากให้ผมสอบ SP ให้ได้เพราะอยากให้ผมมีงานทำรายได้เยอะๆ ฟลุคหลุดไปรอบ Pro แล้วตกอันนั้น
สมัครไม่ได้ไปอีก 3 ปี ของแอร์เอก็ผ่านแค่รอบแรกแล้วก็ตก

จะแต่งงาน สิดสอดก็หลักล้าน ขอให้ช่วยกันเก็บเงินก็กลายเป็นผมคนเดียวที่ต้องทำ
พอทำไม่ได้ต้องเป็นเรื่องทะเลาะกัน สะสมไปเรื่อยๆ ความรู้สึกแต่ละคนมันเลยลดลง ทั้งที่คบกันมาเกือบ 8 ปี

บางทีผมก็คิดนะ ว่าถ้าเรามองความสุขเท่ากัน มันจะไม่มีฝ่ายไหน ไม่สบายใจเลย

เป็นครูผู้ช่วย อีกหน่อยก็เป็นครู
สักพักก็ทำวิทยฐานะ
เป็นไปตามกระบวนการของมัน
ไม่เกิน40เงินเดือนท่านก็แทบไม่ต้องทำอะไรแล้วครับถ้าไม่เกินตัว
ไปทีละขั้นตอนครับ

เป็นผมคงพูดกับแฟนแค่ว่าช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยๆ ส่วนจะลงรายละเอียดคงไปปรึกษาพ่อแม่เราเองดีกว่า ไม่รู้ดิในมุมผมนะ เราก็เด็ก แฟนก็เด็ก แนะนำอะไรให้กันใช่ว่าจะได้เรื่องได้ราว อันนี้พูดตรงๆครับ

ผมเข้าใจท่านนะ ตอนผมหางานแรกๆก็โดนทางฝั่งบ้านแฟนกดดันมากๆเลย ถามตลอดได้งานรึยัง ตัวแฟนผมก็อึดอัด ทำตัวไม่ถูก เพราะทางนั้นก็ครอบครัวเค้า ตัวผมเองก็เครียดไม่รู้ตัวครับ จนผ่านไป 9 เดือนกว่าผมจะได้งาน แต่ผมมานั่งดูตัวเอง ความรู้สึกผมเปลี่ยนไปครับ เลยบอกแฟนตรงๆละก็แยกทางกันไป ตอนนั้นไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะ แต่เอาจริงๆก็คือกดดันแหละ ทำงานมาได้ซักพัก ได้คุยกับพี่ที่เค้าเก่งแนวสุขภาพจิต คุยไปคุยมา ผมร้องไห้เลยครับ เหมือนเค้าแกะปมผมเจอ ผมรู้ตัวเลยว่าเวลาทำอะไรคิดถึงคนอื่นมากเกินไป ไม่ได้รักตัวเองเลย เอาจริงๆผมรู้นะว่าผมชอบอะไรแต่ผมนึกถึงคนอื่นมากเกินไป เลยไม่เลือกทางเดินตัวเองซักที สุดท้ายผมก็ลาออกแล้วก็เลือกทางเดินของตัวเองครับ

ก่อนผมเลือกทางเดินนี้ ผมได้คุยกับพี่หัวหน้าตอนวันสุดท้าย แกก็ถามผมว่าทำไมดูไม่มีความสุขเลยล่ะ ทั้งๆที่เลือกทางที่ตัวเองชอบแล้วนะ ผมก็บอกเค้าไปตรงๆว่า อาชีพนั้นมันดูไม่มั่นคงเท่าทำงานบริษัทนี้ กลัวว่าจะมีปัญหาเรื่องครอบครัวผู้หญิงไม่โอเคกับอาชีพนี้ แกก็บอกว่า เฮ้ย มันต้องมีซักคนสิที่เข้าใจเรา อย่าไปคิดว่าทำอาชีพนี้แล้วจะไม่มีแฟน แค่นั้นอะ ผมเหมือนโดนตบหัวแรงๆให้ตื่นเลย หลังจากนั้นมุมมองก็เปลี่ยนเลยครับ เลือกทำงานที่ตัวเองชอบ มีความสุข หาเลี้ยงตัวเองได้ ทำตัวเองให้ดี ซักวันนึงเราก็จะเจอคนนึงที่เค้ายอมรับเราที่เป็นแบบนี้ได้

ผมนี่โดนประเมิน ซ่อม คือประเมินเลย 2ปี เป็น 3ปี

บรรยากาศในโรงเรียนกดดันสุดๆ ทั้งจะประเมินไม่ผ่าน ขู่สารพัด ไม่มีจะกินอ่ะเนอะ ก็หน้าด้านทนๆทำไป

คำขู่ทั้งหมด ผมไม่สนใจ ไม่กลัว ผมทำหน้าผมเต็มที่ เฝมีหลักฐาน

สุดท้ายก็ทำไรผมไม่ได้ ได้เลื่อนขั้น ประเมินผ่านๆ

ผมกำลังจะลาออกแล้วครับ ดักดานสุดๆ

ผมเคยอยู่จุดที่คุณเคยอยู่ครับ... เวลาทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จบ่อยๆ มักจะท้อเป็นเรื่องธรรมดา
คุณจะรู้สึกไร้ค่า ไร้ราคา แม้แต่คนใกล้ตัวคุณ และคุณก็สามารถคิดไปเองได้ว่าเค้าสมเพชคุณ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมอยากจะบอก ไม่มีใครแก้ปัญหานี้ให้คุณได้ คุณจะได้รับแค่คำปลอบใจจากเพื่อนๆชาวSS
หลังจากนั้นเหตุการณ์นี้ก็จะผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คุณต้องยืนหยัดด้วยตัวคุณเอง แสดงให้เห็นว่าสิ่งที่คุณทำมันมีค่า
ไม่จำเป็นต้องทำเพื่อใคร คุณต้องทำเพื่อตัวคุณเอง ไม่มีใครแคร์ความรู้สึกของคุณได้ดีพอเท่ากับคุณแคร์ความรู้สึกของตัวเอง ทำตามที่ใจตัวเองเรียกร้อง พิสูจน์ให้คนที่ดูถูกคุณได้เห็นคุณค่าในตัวคุณ
ตอกหน้าพวกนั้นซะ ยิ่งทำได้ยิ่งภูมิใจในตัวเอง แล้วชีวิตคุณจะมีความสุขมากขึ้น....
โชคดี

ผมเข้าใจฟีลเลย คือเราแค่อยากอยู่เฉยๆ เรื่อยๆของเราแต่คนอื่นมองเราอีกแบบ

เค้าสู้นะแต่เค้าไม่เคยลำบาก ไม่อยากว่าเค้านะแต่ดูทรง

ท่านโปรไฟล์ดีมากเลยนะครับถ้าเทียบกับผม

แนะนำเลยให้คุยกับแฟนดีๆ จริงจัง ใช้เหตุผล

บอกสิ่งที่เราเจอแล้วรู้สึก แล้วกำลังใจที่เราอยากได้

ถ้าเค้าฟังแล้วท่านยังโดนสวดอยู่ก็ลองเงียบๆดูสักพัก

ดูว่าเค้าห่วงกันบ้างไหม แล้วค่อยคิดกันอีกที

แต่ก็ต้องมองมุมของแฟนด้วยนะครับ ใจเขาใจเรา

แล้วชั่งน้ำหนักกับความคาดหวังอีกฝ่ายเอา

แฟนท่าน ลึกๆแล้ว หวังดีกับท่านนะ

ผมมองว่า ประเด็น ไม่มีใครผิด

แต่คิด กับ นิสัย คนละอย่าง

เรื่องแบบนี้ มันอยู่ที่การจูนกันละ

ถ้าเคมีลงตัว ก็ไปต่อ หวังว่าจะไม่เลิกกันนะครับ

อู้ววววววววววววววววววส์