ผมทำงานด้านสายแต่งงานนะ ผมเห็นงานแต่งงานเป็น ร้อย ๆ คู่ ผมบอกพวกท่านได้เลยว่า

พวกงานใหญ่ ๆ ระดับเป็นล้าน หาความรัก ความ อบ อุ่นในงาน แทบไม่ได้เลย มีแต่ต้องรับรองผู้ใหญ่

ลูกท่านหลานเธอ รัฐมนตรีคนนู้น เพื่อนพ่อคนนี้ ท่านคนนั้นท่านคนนี้ ยิ่งพวกคนรวย ๆ นะ เหมือนเป็นงานพ่อแม่อะ

ผมเคยเจอบางคู่แขกบ่าวสาว 50 - 60 กว่าคนของพ่อแม่เนี่ย 200 - 300

แต่งานพวกเล็ก ๆ 20 - 30 มีแต่ความอบอุ่นทั้งนั้น

จริง ๆ งานแต่งสำหรับผม มันควรปล่อยให้บ่าวสาวเขาทำอะไรในแบบที่อยากทำ

ผมเคยทำงานให้งานแต่งคนญี่ปุ่น มาแต่งงานในไทย คืองานบ้าบอมาก ๆ เพื่อน ๆ ทำพิธีกันเอง เจ้าสาวเพื่อนก็แต่งหน้าให้ มีคนหนึ่งเล่นบทเป็นบาทหลวงให้สวมแหวน คือทุกอย่างมั่วไปหมด แต่พวกเขาไม่สนใจอะไรเลย โฟกัสอยู่กับความสุขตรงหน้าแค่นั้นเอง  

อยากจะอุทานแรงๆทุกครั้งเวลาเจอมู้พวกค่าสินสอดว่า teacher speed/ teacher quick/teacher fast

ผมโคตรเกลียดเลยไอ้พิธีสินสอดห่าไรนี่แม่งดักดานชิบหาย มีไปทำห่าไรวะ
อีกอย่างเรื่องงานแต่งนี่ต้องใหญ่ ต้องโต๊ะจีน ต้องปิดโรงแรม ต้องทำให้ผู้ใหญ่ได้หน้า
โคตรเหง้าศักราช อบต อบจ ญาติที่ห่างไปนานแล้ว ห่างจนลืมว่าอ้าว เป็นญาติกุหรอ
เพื่อนของพ่อที่เป็นตำรวจ เพื่อนของตำรวจที่ไม่รู้จักพ่อ รู้จักกูไหมนี่ไม่ต้องถามเลย

อ่าวเร่เข้ามาใส่ซอง ใส่ซอง 300 -500 -1000 ใครใส่น้อยกูมองฆ้อนทั้งงาน
แต่งทีต้องรู้กันทั้งจังหวัด จะน้อยหน้าไม่ได้ แต่พอเลิกกันรู้กันแค่ 4-5 คน พอ teacher quick

งานใหญ่โตโออ่า เจ้าสาวไปทาง เจ้าบ่าวไปทาง แขกไปทาง อ้าวคนนั่นคนบ้าแถวนี้นี่หว่า แต่แม่งเข้ามาโซ้ย ปลานึ่งมะนาวเฉยเลย

อีกไม่นานวันผมก็ต้องแต่งงาน ก็คงต้องเป็นไปตามด้านบนที่ผมบ่นไปนั่นแหละ ไว้รุ่นผู้ใหญ่หายเป็นฝุ่นไปก่อน
ผมจะตามใจรุ่นลูกๆละ อยากแต่งอย่างไรเชิญเลย




ชอบแบบนี้ อบอุ่น เรียบง่าย ประหยัด