บางคนบอกทำตามฝัน จริงๆถ้าอยากทำตามฝันชีวิตหลังจบ ป.ตรี อายุ 22 ปี ถ้าอยากเรียนไรก็เรียนได้นะ ตอนนี้ผมเองอายุ 34 ปี ยังเรียน นิติศาสตร์ ป.ตรีอยู่เลย นี่ไงความฝัน แต่ตอนเอ็นทรานส์ ก็เลือกตามที่พ่อแม่อยากให้เรียน ตอนนั้นก็ขัดใจนะ แต่ตอนนี้ผมว่าผมคิดถูกที่ตามใจท่าน ตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ผมจากไปหมดละ ถ้าวันนั้นผมไม่ตามใจท่าน ก็คงเสียใจไปตลอดชีวิตเหมือนกัน

สำหรับผม ไม่มีใครรักและหวังดีกับเราเท่าพ่อแม่หรอก ยิ่งถ้าวันหนึ่งมีลูก มีครอบครัว ก็จะเข้าใจความหวังดีของท่านมากขึ้น ...ก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน ถ้าเอาความอยากของตัวเองเป็นศูนย์กลาง ใครบังคับอะไรก็ผิดหมด ก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนละกัน

มันมีโอกาศทั้งถูกและผิดนั่นแหละที่พ่อแม่เลือกให้ ถ้าเรียนแล้วไม่รอดชีวิตล้มเหลวสุดท้ายเด็กก็โทษพ่อแม่มีปัญหาครอบครัวอีก แต่ให้เด็กเลือกล้มเหลวก็เพราะตัวเอง คนอื่นไม่รู้แต่ผมเลือกที่จะล้มเหลวด้วยตัวเองมากกว่ามีคนอื่นมาบอกให้ทำอย่างงั้นอย่างงี้แล้วมันก็ไม่ได้แน่ว่าจะจริง

สมัยผมไม่บังคับ แค่ถามๆ ว่าลองเลือกดูไหม ผมก็เลือกให้นะ

ผมอยากเรียนคอมมากๆ แม่บอกว่าหมอก็ไม่เลว เลยเลือกหมอขอนแก่นไว้อันดับ 4

สรุปก็ติดหมดทุกอันดับ แต่มันต้องเอาตั้งแต่อันดับแรกละ

คือถ้าแนะนำ โน้นน้าว ชี้ให้เห็นข้อดีในสิ่งที่แม่เลือกให้ แล้วสุดท้ายให้เด็กตัดสินใจเอง อันนั้นว่าไปอย่าง

แต่อันนี้มันกำหนดให้เลย ผมว่า เกินไปหน่อย

สมมติปลายทางออกมาดี แม่ได้เครดิตมากกว่าตัวเด็ก เพราะอ้างว่า ชี้ให้ เลือกให้

กลับกัน ถ้าปลายทางออกมาแย่ คนที่รับผลกระทบเต็มๆ คือตัวเด็ก

อดทน กล้ำกลืนเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบ ไม่ได้เลือก มันน่ากดดันเหมือนกันนะ

คล้ายๆน้องญาติผมเลย พ่อแม่บังคับเรียนวิศวะ ก็ไปเรียนให้พ่อแม่ เรียนจบเกรดดีด้วย

แต่พอจบก็บอกพ่อแม่มันว่า วิศวะเรียนให้แล้วนะ

อย่างแสบ เหมือนกับตบหน้าพ่อแม่ด้วยใบปริญญาที่พ่อแม่มันอยากได้

แล้วก็ไปเรียนคณะที่มันตั้งใจจะเอาตั้งแต่แรกต่อ

แม่ผมก็บังคับพี่เป็นวิศวะ แต่พี่ผมโอเคอยู่แล้วก็เลยไม่มีอะไร

ส่วนของผมจะเข้าคณะนี้แหละแม่ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนแรกผมเลือกเกษตรแม่บังคับให้เลือกจุฬาแทนเพราะคะแนนเข้าได้ชัวๆ

ถ้าไม่เปลี่ยนอันดับจะไม่จ่ายเงืนให้ สรุป ขอบคุณแม่มากที่ให้มาอยู่ที่นี่ โคตรดี

เรียนรามเลย หมั่นไส้

ผมนี่ไง เรียนนิติ เป็น ป.ตรีใบสองอยู่ อายุก็ 26 ละ
เพราะแต่ก่อนไม่ได้เรียนคณะที่เราอยากเรียนจริงๆ

เรื่องพวกนี้จะมีมาเรื่อยๆ จนกว่าเด็กบ้านเรา
จะหาเงินเรียนเองได้

พ่อแม่ก็รู้จักลูกตัวเองพอประมาณแหละ

บางคนเลือกคณะเพราะแฟชั่น เข้าใจผิด อ่อนประสบการณ์ ไปตามเพื่อน


อย่างบางคนชอบเล่นเกม เลือกคณะคอม ผมเห็นโดนทายออกไปไม่รอดกันก็มาก

บางคนอยากเด่นดัง อยากเป็นดารา เลือกนิเทศ ตอนนี้เห็นสุดท้ายก็ให้พ่อแม่ฝากเข้าทำงานที่เขาบอกให้ไปเรียนแต่หนแรก แถมตำแหน่งไร้ศักดิ์ศรีสุดๆ

ผมไม่ได้ว่าพ่อแม่ถูกเสมอ แต่พ่อแม่เขารู้จักลูกเขาดีพอแหละ

บางคนได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก บางคนได้ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบแต่เลี้ยงชีพได้

บางคนไม่ได้ทำอะไรซักอย่างเพราะล้มเหลว

อันนี้แหละ เลือกเอาเลย

พ่อ-แม่ มีหน้าที่"แนะนำ"แต่ไม่ใช่เลือกให้หรือมีเงื่อนไขครับ (เพราะการมีเงื่อนไขเป็น forced choice ไม่ได้เป็น free will)

อย่างผมตอนนั้น ผมอยากเรียนโบราณคดีมาก ตอนไปคุยกะพ่อ พ่อก็ไม่ได้ว่าแต่แกบอกว่า ชั้นให้เวลาแกสองอาทิตย์ไปหาข้อมูลดูว่าจบไปแล้วแกจะทำอะไรกิน เงินเดือนจะได้เท่าไหร่ ถ้ายังยืนยันเหมือนเดิม เค้าก็ไม่ขัด

สุดท้ายผมก็ไปหาข้อมูลดูแล้วก็เลือกเรียนวิทย์คอมแทน (ชอบ เลือกเอง) เพราะตอนนั้นจบโบราณก็มีตัวเลือกแค่เป็นอจ.(ต้องต่อโท)ไม่ก็นักเขียน/บก. ซึ่งไม่ชอบอาชีพพวกนั้นครับ

หรืออย่างน้องผมเรียนเก่ง พ่อก็ถามว่าไม่เรียนหมอหรอ มันก็ไม่ มันก็มีอุดมการณ์ของตัวเองครับ

======
จะหาว่าผมอวยพ่อแม่ตัวเองก็ได้ แต่ผมรู้สึกว่านี่คือสิ่งที่มันควรเป็นอ่ะครับ คือผู้ใหญ่อาจจะรู้ดีกว่าก็จริง แต่ชีวิตเรา เราต้องได้โอกาสในการเลือกเองครับ แต่เค้าแนะนำได้และเฝ้ามองการเติบโตของเราดีกว่า ... Sometimes we need to fail so we can learn อ่ะครับ

เจอแม่อย่างงี้ ผมว่าคำนี้แรงไปนะแม่เด็กก็ส่งเสียให้ลูกเรียนนะ

ผมว่าไม่แรงไปนะ เพราะ treat ลูกตัวเองเหมือนสิ่งของที่ไม่ได้มีความคิดหรือความรู้สึกของตัวเองเลย คิดอยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนโดยไม่ได้ปรึกษาหรือกระทั่งบอกลูกตัวเองก่อน (โดยไม่ได้มี consent จากลูกตัวเองด้วย) นี่ไม่ได้เรียกแค่บังคับเด็ก แต่ถือวิสาสะจัดการเองหมด อันนี้ผมว่าเกินเบอร์ไปมากๆ

เด็กจะเรียนมหาลัย แปลว่า 17-18 แล้ว
โตพอที่จะคิดอะไรเองได้แล้วครับ

และยิ่งถ้ามองภาพใหญ่ อันนี้คือการผลิตซ้ำแนวความคิดแบบเผด็จการที่ผู้มีอำนาจสามารถสั่งหรือเลือกอะไรให้เราก็ได้เลยนะครับ

ปล.ถ้าเป็นผม ผมคงเลือกไม่เรียน ไปทำงานเก็บเงินแล้วค่อยไปเรียนที่เราอยากเรียนเองทีหลังดีกว่าครับ

พ่อแม่ผมยังไงเขาก็อยากให้ผมทำงานราชการ
แต่ผมเลือกสายออกแบบเอง


เขาก็ตามใจนะ ดีใจที่มีพ่อแม่ดีๆ

เพื่อนผมอยากเรียนคณะนึง แล้วแม่ไม่ให้เรียน ทะเลาะกันยกใหญ่ สุดท้ายก็ไม่ได้เรียนอยู่ดี
ต้องไปเรียนคณะที่ถูกบังคับมา

สภาพตอนเรียนเป็นยังไง ก็กระท่อนกระแท่น กัดฟันจบมาได้
จบมาได้แล้วเป็นไง ตอนนี้ทำงาน ซัพพอร์ทตอบอีเมลล์ รับโทรศัพท์ไปวันๆ

ความรู้ที่เรียนมา ต้องใช้ในห้องแลป ในโรงงาน ก็โยนความรู้ โยน4ปีทิ้งไป
เพราะเรียนมา 4 ปี ใช้คำว่าเกลียดชิบหาย เกินคำว่าไม่ชอบไปอีก เหลือปริญญาใบเดียว

จะไปเรียนต่อก็ยังไม่ได้ ที่บ้านต้องใช้เงิน ก็ต้องทำงานหาเงินส่ง ไม่มีตังไปเรียน

จะบอกว่าเป็นความผิดที่ถูกแม่บังคับ หรือเป็นความผิดที่มันไม่โอเคตามที่เขาบังคับเอง ก็คงแล้วแต่คนมอง