ผมไม่ชอบคำพวกนี้เลยนะ พ่อแม่ มีบุณคุณทำให้เราเกิดมา เราต้องตอบแทนบุณคุณท่าน คือบริบทนี้มันใช้ไม่ได้กับทุกครอบครัวอ่ะ บางครอบครัวดีมาก บางครอบครัวอยู่แล้วก็วุ่นวาย อย่างจขกท ก็คงรู้ละว่าแม่ตัวเองเป็นคนยังไง จากที่อ่านจากทางฝั่งเดียวก็รู้ว่าแม่ของจขกท คิดว่าตัวเองไม่มีทางผิดแม่ก็คือแม่ลูกก็คือลูกแม่ไม่มีวันทำผิด เด็กกว่าไม่มีทางมาสอนตัวเองได้อีโก้สูง(แต่ก็ฟังความข้างเดียวอยู่)

แต่เป็นผมก็คงเข้าไปขอโทดละที่กล่าวล่วงเกินไปแล้วก็ดูว่าท่านจะปรับปรุงตัวแล้วรับคำขอโทดเราไม แต่ถ้ายังทำตัวอีโก้สูงไม่รับขอโทดทำตัวเหมือนละครละก็ผมบายแน่นอนหลังจากนี้
ปล.เราเกิดมาเพราะเราอยากเกิด? หรือพ่อแม่อยากให้เราเกิดออกมา มันคือความต้องการของพ่อแม่ ไม่ใช่? ถ้าเค้าเลี้ยงดูเราดีมาตลอดลูกทุกคนที่อยู่กับครอบครัวแบบนี้ผมว่าเค้าคงตอบแทนอยู่แล้วละ แต่ถ้าเลี้ยงดูไม่ดีละ?

เห็นด้วย เด็กควรเริ่มก่อน

ควรขอโทษแม่ครับ

เพื่อความสบายใจ อย่างน้อยเราควรเป็นฝ่ายขอโทษก่อน

ไม่เช่นนั้นแล้ว ผมกลัวว่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้ท่านรู้สึกผิดไปตลอด

อย่างน้อยเราได้ขอโทษแล้ว ส่วนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้รึเปล่าก็คงแล้วแต่ท่านละครับ

เป็นผม ผมคงอาจคอยดูอยู่ห่าง ๆ ไปก่อน

ขอโทษไปเถอะครับ อย่างน้อยก็ซื้อความสบายใจของตัวเอง

ทำให้ตัวเองเย็นลงทีสุดครับ และควรขอโทษก่อน
หลังจากนั้นคุณแม่ท่านจะว่ายังไงก็ตามแต่ ก็ค่อยๆแก้ปัญหากัน สำคัญที่สุดท่านต้องใจเย็นๆให้ได้มากๆนะครับ

ยากเลยเจอแบบนี้ ถ้ายอมก็คือต้องยอมตลอดไป ถ้าแข็งก็ไม่ดีอีก
ถ้าเป็นผม ผมจะพาพี่ไปขอขมาเป็นการเป็นงานเลย พูดในสิ่งที่เราอยากพูด แต่ไม่ต้องหวังจะได้คำตอบอะไร แล้วก็ยังยืนยันว่าสิ่งที่ทำเป็นสิ่งที่ถูก อย่าลีลา กลับเลย
แล้วผมจะหายไปเลย เหมือนรอคำตอบ ว่าจะ yes หรือ no

เคยเป็นแบบท่านครับ แต่ไม่รุนแรงเท่าท่าน
ทั้งผมทั้งแม่ จะเป็นคนใจร้อนทั้งคู่ แม่จะระเบิดออกมา ส่วนผมจะเงียบและเดินหนี
ครั้งนั้น ผมรู้สึกว่าผมไม่ผิด โดนไล่ออกจากบ้าน ผมก็ออกเลย
ไม่คุย ไม่สนใจ ไม่เจอหน้าแม่ไปได้สักเดือนนึง แต่ยังคุยกับพ่อปกตินะครับ
จากนั้นแม่ก็กลับมาง้อ แต่ไม่มีใครขอโทษใครนะครับ
ที่จะสื่อคือ บางทีการถอยออกมาบ้าง ก็ทำให้อีกฝ่ายได้มีเวลาคิดทบทวน

ปล่อยครับ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วอึดอัดไม่ต้องง้อหรอก กลับมาก็หนังม้วนเดิม
โอนเงินเข้าบัญชีให้ตามสมควร ป่วยไข้ก็เยี่ยมเยียนรักษา แค่นั้นพอ

ถ้าอยู่กันแล้วทำลายความรู้สึกกันตลอด
วันนึงต้องจากกันถาวรจะไม่เหลือสิ่งดีๆให้ระลึกถึงกันบ้าง

คุยกับพี่สาวครับ แล้วขอโทษในฐานะที่เป็นผู้ให้กำเนิดมา

ส่วนเรื่องอื่นๆเช่น การเลี้ยงดู ลองถามแล้วคุยกับพี่สาวเอาครับ

สุดท้ายไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เจ็บทั้งสองฝ่าย เห็นใจด้วยครับ

แม่ท่านยังกินยาต่อเนื่องรึป่าวครับ ที่มีปัญหาทางจิตเวช ผมว่าหนักมากเลยนะ อารมณ์แม่ท่านน่ะ พไปหาหมอดีกว่าครับ
แล้วท่านก้อย่าเครียดมาก ระวังจะมีปัญหาทางจิตเวชไปอีกคน สู้ๆครับ

แก้ยากฮะต้องเจอกับตัวเองถึงจะรู้สึกครับ ผู้ใหญ่ที่บ้านผมก็เป็นแต่แค่วิธีการทำงานของและดำเนินชีวิตนะครับ แต่ก็คงไม่เหมือนกันแน่นอน

ผมว่าคนที่น่าจะรับฟังปัญหาแล้วช่วยคิดแก้ คือพี่น้องท่านนั้นแหละครับ

สิ่งหนึ่งที่อย่างจะบอก คือให้ท่านใจเย็น กินน้ำเย็นๆนั่งสงบๆก่อนก็ได้ครับ ผมไม่กล้าเสนอแนะวิธีใดๆเลยนอกจากที่กล่าวมา

ใจเย็นๆลงท่านอาจจะคิดวิธีทางออกครับ

ถ้าเป็นผมนะตั้งแต่ที่ท่านบอกว่า พ่อแม่ทะเลาะกันแล้วทิ้งให้ลูกๆอยู่ดูแลกันเองอันนี้คือแย่มากครับ เป็นผมก็คงตัดตั้งแต่ตอนนั้นละ

ส่วนตัวผมก็รักพ่อแม่นะแต่ไม่ได้แบบสนิทหรือต้องก้มกราบเท้า น้ำล้างเท้า บวชทนแทนคุณแบบนั้น พอดีผมโดนส่งไปอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เด็กจนโต เรียนมหาลัยก็ต้องไปอยู่ตจว อยู่หอ ต้องทำอะไรด้วยตนเอง ส่งผ้าซักเอง หาข้าวกินเอง คล้ายๆกับโตมาด้วยตัวเองอ่ะ ทำงานก็ต้องดิ้นรนหางานด้วยตัวเอง ผมก็เลยเฉยๆกับเรื่องพ่อแม่