ผมจิ้นกับเพื่อนตอน ม.ต้น คือจะถูกย้ายห้องยังไงก็ได้ย้ายไปห้องเดียวกันตลอด

ม.ปลาย มันมีช่วงนึงที่ตัวติดกันตลอด จนผมถามไปว่าเราเป็นอะไรกัน เค้าก็บอกว่ายังจะถามอีกหรอ สถานะตอนนั้นก็เลยตีความไปว่าเป็นแฟนกันแล้ว

คบกันได้เดือนกว่ามั้ง อยู่ๆเค้าก็ขอลดสถานะ สมัยนั้นยังบล๊อคเบอร์ไม่ได้ เค้าก็เลยเปลี่ยนเบอร์หนีเลย

อยู่คนละโรงเรียนกันด้วย ตามคุย ตามง้อ ถามเหตุผลไม่ได้เลย ก็รับชะตากรรมไปแบบงงๆ
2-3 ปีหลังนี่เค้าแอดเฟสมาเอง แต่ก็ไม่มีใครกล้าทักไปคุยก่อนเลย

ต่างจากเจ้าของมู้หน่อย แต่จากเพื่อนมันกลายเป็นคนไม่รู้จักจริงๆ

ก็แรงไป๊ บางทีท่านตื๊อจนเกินมาตรฐานไปเยอะก็ได้นะ

เพื่อนท่านชัดเจนนะ ชัดเจนตั้งแต่มอต้นแล้ว พอท่านบอกชอบเขา เขาตีตัวออกห่างเลย ให้ท่านได้เว้นระยะ เว้นความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อน พอถึงมอปลายเขาคิดว่าท่านคงไม่คิดไรกับเขาแล้ว เพราะท่านไม่ตามตื้อเขา ตอนเขาตีตัวออกห่าง จึงขอกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แต่เขาคิดผิด ท่านยังทำตัวกับเขามากกว่าเพื่อนคนหนึ่ง รอบสองเขาเลยเด็ดขาดเลย ถ้าท่านอ่านที่ผมพิมพ์มาถึงตรงนี้แล้ว หวังว่าท่านคงเข้าใจนะครับ กับคำว่าเด็ดขาด
ปล.ถ้าท่านยังอยากกลับไปเป็นเพื่อนกับเขาอีก ท่านต้องทำใจว่าเขาเป็นแค่เพื่อนให้ได้ก่อน เมื่อทำได้แล้ว เปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามา และเมื่อท่านรักใครสักคน แล้วได้เป็นแฟนกันแล้ว ค่อยกลับไปหาเขา และบอกเขาว่าท่านมีแฟนแล้ว แล้วค่อยหาโอกาสพาแฟนท่านมารู้จัก เขาจะเชื่อใจท่านว่าท่านทำได้แล้ว จะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ครับ เรื่องอดีตให้เป็นเรื่องตลกไปครับ ต้องใช้เวลาหน่อย แต่ผ่านมา5ปีแล้ว ให้มันผ่านไปอีก5ปี ตอนนั้นก็ไม่สายครับ กับคำว่าเพื่อน
ปล.ย้ำนะครับ กลับไปหาเขาตอนท่านมีแฟนแล้ว