ในส่วนนี้ผมเข้าใจครับ เพราะเคยบวชวัดแนวนั้นมาด้วย
แต่ที่ควรพิจารณาคือ เป็นหน้าที่ใคร
บางอย่างฆารวาสทำเหมาะสม พระทำดูไม่เหมาะสม
อย่างเรื่องเผยแผ่ธรรมะผ่านเวบไซต์นี่
มองว่าฆาราวาสทำแทนได้จะดีกว่า
ฆารวาสบางคนรู้เรื่องธรรมะมากกว่าพระอีก
อีกอย่าง โดยมากที่เห็น เป็นธรรมะทั่วๆไป
ดังนั้นการเผยแผ่แนวนี้ ใครอื่นย่อมทำได้
และทำได้ดีกว่าพระ ดังนั้นฆารวาสพึงทำ

สำหรับพระ การเผยแผ่ธรรมที่ดีที่สุด คือ
ประพฤติพรหมจรรย์ สำรวมอินทรีย์ ตั้งมั่นในศีล
เป็นผู้มักน้อย เลี้ยงง่าย ไม่คิดถึงปากท้อง
หมั่นอบรมจิต อบรมสมาธิ มีสติ
ทำแค่นี้ ชาวบ้านที่ไหนรู้ ก็อยากพบเจอ
อยากฟังธรรมทั้งนั้น พระศาสนาย่อมรุ่งเรือง

การท่องเวบไซต์ ถ้าใช้ถูกวิธีย่อมมีประโยชน์
แต่ก็อันตราย เพราะมีสิ่งล่อตาล่อใจ
สามารถเข้าถึงได้ แค่พิมพ์แล้วคลิ๊ก
เสมือนการอ่านหนังสือที่มีทั้งธรรมะและสื่อลามก
อยู่ในเล่มเดียวกัน อันตรายต่อบรรพชิตเป็นอย่างยิ่ง

ทั้งหมดทั้งมวลที่ผมกล่าว คือ อยากให้ไล่ถึงความจำเป็น
และหน้าที่ที่แท้จริงของพระ เพราะไม่อย่างนั้น
ปล่อยให้ทำอะไรตามกิเลสเรื่อยๆ
ปัญหาในสังคมที่เกิดขึ้น มันจะกลายเป็นเรื่องปกติไป
เราควรใช้ปัญญาพิจารณาถึงความจำเป็นดังนี้แล

วัดที่ผมเคยเจอ บางวัดมีพระเยอะ แต่ไม่มีไฟฟ้า
ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวก เพราะไม่จำเป็น
สิ่งที่สำคัญที่สุดเมื่อได้ก้าวเข้าสู่ร่มกาสาวพัดแล้ว
คือ การต่อสู้กับกิเลส ตัณหา
ไม่ใช่การแสวงหาปัจจัย 5