ใครมีพ่อแม่ลําเอียงแบบจัดๆบ้างครับ

ตามนั้นเล่าให้ฟังหน่อยครับ

ของผมคือ มีอะไรสําคัญปรึกษาไม่ได้เลย ทุกอย่างที่ผมผิดพลาด ไม่ว่าเรียน ทํางานหรือเพื่อนบ้าน แฟน
จะบอกว่าเป็นความผิดของผมหมด เอาง่ายเอ่ยปากเล่า ก็โดนสวนแล้ว

แต่กับน้องหรือคนอื่นๆ นั่งฟังรับฟัง เป็นชม. ได้

จนรู้สึกว่า คนเรามันก็ผิดพลาดได้ทุกคน ที่พึ่งพาสุดท้ายน่าจะเป็นครอบครัว แต่ดันไม่ใช้่

เล่าของตัวเองมาก่อนเซ่

อย่าโกงครับเล่าก่อน

ของผมคือ มีอะไรสําคัญปรึกษาไม่ได้เลย ทุกอย่างที่ผมผิดพลาด ไม่ว่าเรียน ทํางานหรือเพื่อนบ้าน แฟน
จะบอกว่าเป็นความผิดของผมหมด เอาง่ายเอ่ยปากเล่า ก็โดนสวนแล้ว

แต่กับน้องหรือคนอื่นๆ นั่งฟังรับฟัง เป็นชม. ได้

จนรู้สึกว่า คนเรามันก็ผิดพลาดได้ทุกคน ที่พึ่งพาสุดท้ายน่าจะเป็นครอบครัว แต่ดันไม่ใช้่

ไม่ขอเล่าของตัวเอง

แต่อยากจะบอกว่าในความรู้สึก พ่อแม่ รักลูกเท่ากัน

แต่การกระทำ พ่อแม่ กระทำ ไม่เหมือนกัน

ความรู้สึกจากลูกคนหนึ่ง

ผมไม่คิดว่าของผม เค้าลำเอียงนะ แต่คิดว่าเค้าไม่มี resource ไม่มีตังค์มากพอ ที่จะเฉลี่ยมาให้เราด้วยอีกทาง

คือ อย่างได้รถยนต์ใช้ นี่ผมก็ไม่มี มีแต่น้องสาวได้ใช้ กับอื่นๆ อีกเยอะมาก ซึ่งผมก็ เซงๆ นิดๆ แต่ก่อน

เดี๋ยวนี้เคลียร์ใจกันละ ไม่มีประเด็นอะไร

และผมมีตังค์พอ ให้ใช้และ พาเค้าเที่ยวทุกปี เลยจบเรื่องนี้ไป

บางทีผมก็คิดแบบนั้นนะ
แต่บางครั้งมันนะ...

ลำเอียงครับ แต่เอียงมาทางผมนะ เพราะผมเป็นคนน้อง+มีโรคประจำตัวด้วยแหละ เวลาทะเลาะกับพี่ส่วนใหญ่พ่อกับแม่ก็จะเข้าข้างผม ผมเลยค่อนข้างดื้อบวกได้ใจเวลามีอะไรไม่ได้ดั่งใจก็งอแงประจำ จนแบบไม่ถูกกับพี่ไปเลย

แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเปลี่ยนนิสัย จำไม่ได้ว่าเป็นยังไงบ้างแต่คร่าวๆคือกำลังกินข้าวกับพี่สองคน แล้วเหมือนพี่ผมจะถามแค่ว่าอิ่มหรือยังอะไรนี้แหละแต่เหมือนตอนนั้นผมฟังผิด นึกว่าพี่ไล่ว่าอิ่มได้แล้วเลิกกินได้แล้ว ผมเลยร้องไห้ไปฟ้องพ่อ ตอนนั้นพี่ผมจะหนีออกจากบ้านเลย แต่ก็ยังไม่ได้หนีหรอกแค่หลบไปร้องไห้คนเดียว พ่อเลยไปตามแล้วก็เหมือนไปคุยเคลียใจกันมั้งแล้วพ่อก็กลับมาคุยกับผมจำไม่ได้ละว่าคุยไรกันบ้าง แต่เหตุการณ์นั้นก็ทำผมเสียใจไปเยอะอยู่ เลยเลิกนิสัยเอาแต่ใจ ค่อยๆฟังพี่มากขึ้นไม่ดื้อกับพี่ละ จนโตมาถึงปัจจุบันคือรักกันดีเลยมีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอด

ทุกอย่างมันต้องมีที่มาที่ไป ทำไมเค้าถึงเป็นแบบนั้น เพราะเหตุผลอะไร

ตอนเรียนเอียงมาทางผม ตอนทำงานเอียงไปทางพี่ สรุปคือ ก็แฟร์ๆนั่นแหละไม่เอียง

ปล.ตอนเรียนผมพิมพ์งานให้พ่อช่วยแม่ทำงานบ้านพี่ตะลอนเที่ยว

ตอนทำงานพี่มาช่วยพ่อแม่บ่อยกว่าเพราะอยู่จังหวัดเดียวกัน ผมอยู่ ตจว นานๆกลับบ้านไปช่วยที ก็สมเหตุสมผลดี

สำหรับผม ผมว่ารักลูกเท่ากัน ไม่มีจริงหรอก
ผมคิดว่าพ่อแม่ที่บอกรักลูกเท่ากันมันก็หลอกตัวเอง

ยังไงมันก็เอียง เอียงมาก เอียงน้อยก็ว่ากันไป

อย่างเจ้าของกระทู้ก็ไม่รู้เรื่องอะไรนะ ผิดถูกไม่วิจารณ์ แต่ เอาที่ยกตัวอย่าง แล้วมาพูดว่ารักเท่ากัน มันก็ตลกดี

คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็คือมนุษย์ปุถุชนทั่วไปนี่แหละ เรื่องรักลูกไม่เท่ากันเนี่ยถือว่าปกติเลยครับ

ผมไม่รู้ว่าเคสของ จขม เป็นยังไงนะ แต่เท่าที่ผมทราบ

พ่อแม่จะค่อนข้างเป็นห่วงลูกคนที่ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ แต่จะเฉยๆจนปล่อยวางกับลูกคนที่ดูแลตัวเองได้ดี

(แล้วนี่จะเป็นต้นตอของปัญหาประเภทว่า ทำไมพ่อแม่ถึงทิ้งมรดกให้ลูกคนที่ไม่ค่อยอะไรมากกว่าลูกคนที่ดูแลตัวเองได้ดี)

ผมวางเงินไว้บนโต๊ะในห้องนอนส่วนตัว

น้องชายเข้ามาขโมยเงินผมไป

ผมไปบอกแม่ แต่ผมกลับโดนด่า หาว่าผมไม่เก็บเงินไว้ให้ดี

ไครบอกพ่อแม่รักลูกเท่ากันเถียงใจขาด ผมยังรักไม่เท่าเลย แต่พยายามทำให้มันเท่าเพราะ เราเจอมาแล้วเข้าใจความรู้สึกลูก

ผมมีลูก 2 คน ผมรักลูกทั้งคู่ แต่ก็ไม่มั่นใจจะบอกว่ารักเท่ากันทั้งคู่

ลึกๆผมว่าผมเอียงมาที่พี่มากกว่า เพราะเป็นลูกคนแรก เป็นประสบการณ์แรกของชีวิต เป็นคนที่ผูกพันมากกว่า แต่ถ้าในแง่ผมทุ่มเทพยายามทำให้ใครมากกว่า ผมทำให้คนน้องมากกว่าพี่เยอะมาก เพื่อให้น้องได้มีประสบการณ์ชีวิตแบบที่พี่ได้รับอยู่ แต่สุดท้ายก็พยายามให้ทั้งคู่ได้มีอนาคตที่ดีทั้งคู่นะ ให้ได้โตมาเลือกชีวิตของตัวเองได้เอง

ถ้าจะสรุป ผมคงบอกว่าพ่อแม่รักลูกเท่ากันเป็นไปได้ยาก และพ่อแม่อาจจะทำให้ลูกแต่ละคนไม่เหมือนกัน เพราะมนุษย์ทุกคนแตกต่างกัน