ลำเอียงครับ แต่เอียงมาทางผมนะ เพราะผมเป็นคนน้อง+มีโรคประจำตัวด้วยแหละ เวลาทะเลาะกับพี่ส่วนใหญ่พ่อกับแม่ก็จะเข้าข้างผม ผมเลยค่อนข้างดื้อบวกได้ใจเวลามีอะไรไม่ได้ดั่งใจก็งอแงประจำ จนแบบไม่ถูกกับพี่ไปเลย

แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเปลี่ยนนิสัย จำไม่ได้ว่าเป็นยังไงบ้างแต่คร่าวๆคือกำลังกินข้าวกับพี่สองคน แล้วเหมือนพี่ผมจะถามแค่ว่าอิ่มหรือยังอะไรนี้แหละแต่เหมือนตอนนั้นผมฟังผิด นึกว่าพี่ไล่ว่าอิ่มได้แล้วเลิกกินได้แล้ว ผมเลยร้องไห้ไปฟ้องพ่อ ตอนนั้นพี่ผมจะหนีออกจากบ้านเลย แต่ก็ยังไม่ได้หนีหรอกแค่หลบไปร้องไห้คนเดียว พ่อเลยไปตามแล้วก็เหมือนไปคุยเคลียใจกันมั้งแล้วพ่อก็กลับมาคุยกับผมจำไม่ได้ละว่าคุยไรกันบ้าง แต่เหตุการณ์นั้นก็ทำผมเสียใจไปเยอะอยู่ เลยเลิกนิสัยเอาแต่ใจ ค่อยๆฟังพี่มากขึ้นไม่ดื้อกับพี่ละ จนโตมาถึงปัจจุบันคือรักกันดีเลยมีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอด